Really wish we could've...

Onderwerp: Really wish we could've... za 2 jan 2021 - 14:40

Haar poten droegen haar lichaam richting de prooistapel. Haar rood met witte vacht zag er vuil uit, wat kwam door het intensieve jagen. Ze moest zich harder uitsloven als voorheen om aan deftig prooi te geraken. Haar amberkleurige ogen droegen een kille glans, over de dofheid die erin heerste. Voor een tel gleed haar blik richting de kraamkamer, waar haar voormalige mentor lag. Ze was nog niet langs geweest. Ze vond het raar om te weten dat de poes moeder was geworden. Ze wist niet waarom, maar om de een of de andere reden kon ze de deputy niet inbeelden als moeder. Niet op de slechte manier bedoelt, maar het plaatje klopte gewoon niet in haar hoofd. Liondance schudde haar kopje en vervolgde haar passen. Uiteindelijk liet ze de twee magere muizen vallen op het stapeltje voedsel dat veels te klein was naar haar genoegen. Haar maag knorde, maar haar koppigheid verbood haar om te eten. Er waren katten die het harder nodig hadden. En daar stond ze dan, met haar goudkleurige ogen dagdromende naar het stapeltje voedsel. Niet beseffende dat ze aan het zonen was.

+ Hollypaw first

Laatste tijd was alles zo hard. Het voelde niet comfortabel met al die verwarring, al die haast, al die stress. Haar Warrior Ceremonie kwam binnenkort en haar geduld raakte op. Niet omdat ze graag Warrior wilde worden, maar de stressbar die ze erbij had. Al die verantwoordelijkheden- ze voelde gewoon dat ze het niet aankon. Alsof het zware lasten op haar schouders gingen zijn ofdat ze ging vallen in een diepe put van miserie. Ze had hier al met vele katten over gepraat, maar ze kon maar niet stoppen met zich zorgen te maken. Nou, hoe dan ook, het was tijd om dat even van haar af te zetten als een zware rugzak na een lange schooldag. En daar kon nog een bonus bij: Want haar beste vriendin was bij de prooistapel. Ze deed niet veel, dus waarschijnlijk zat ze dag te dromen ofzoiets. De donkergrijze poes trippelde naar haar toe met een zacht glimlachje op haar gezicht, zoals ze wel gewend was bij de ander in de buurt. “Hey Lion, alles okay?”