Twinkling stars at the horizon

Remnant
There is no such thing as death. In nature nothing dies. From each sad remnant of decay, some forms of life arise.

Met vijf Moons was de kleine kitten al op weg naar het Apprenticeschap. Haar papa zou hopelijk haar dan het territorium laten zien, want dat was wel iets waar de jonge Remnantkit stiekem naar uit keek. Het horen van verhalen was wellicht maar één ding, maar er daadwerkelijk zijn, deel van uitmaken was iets heel anders! Haar gele ogen fonkelden lichtjes terwijl een dromerige blik naar de grijze hemel gleed. De kleine lichtjes die s'nachts te zien waren leken nog zo ver weg, maar de grijze kitten geloofde er stellig in dat deze nog steeds op hen neer keken. De dode katten, waaronder haar eigen vader. Al kon ze hem wellicht niet papa noemen, die naam was al bezet door een andere kater, Nightgrackle. De witte Warrior had altijd voor haar gezorgd en ze was soms bijna een schaduw van hem. Haar vachtkleur pastte er in ieder geval bij, zo grijs als ze was. Al vielen haar warme ogen natuurlijk wel op. Remnantkit stapte zo door de sneeuw heen in de richting van een Apprentice, Everpaw. Een oortje wiebelde voordat de kitten zachtjes sprak. 'Everpaw!' Klonk er op de enige manier waarop Remnantkit kon spreken, vrolijk en licht hees. 'Heb jij mijn papa gezien?' Want het was al een poosje geleden dat ze de witte kater had kunnen vinden. En heel misschien wilde ze wel met hem spelen in de sneeuw.

- Everpaw

✵