Infinitesimal [OPEN]

Twistedheart was niet mee geweest naar de Gathering. En hij was zo ontzettend blij dat hij dat besluit had genomen. Hij vond het vreselijk voor iedereen die de horror van die avond mee moest maken, en ook rouwde hij voor de overleden katten. Maar ook alleen voor de discussie die er tussen de Clanleden gevoerd werd was hij blij dat hij thuis gebleven was. Misschien dat sommigen hem als lafaard zouden bestempelen, zelfs katten uit zijn eigen Clan. En hij schaamde zich nog steeds voor wat er gebeurde met Crystalstar. Toch probeerde hij sterk te zijn, wetende dat zijn vader aan zijn kant stond. Hij had nog niet de plek durven te bezoeken, maar vond toch dat het tijd werd. Twijfelend liep de grote kater de open plek op, slikkend bij het aanzicht van de verdwenen eikenboom. Eens zo machtig, nu alleen nog maar een korte stam. Zo zonde vond hij het.

OPEN

Meestal was ze hier niet te vinden. Immers vond ze de andere clans niet echt de moeite waard om tijd aan te besteden. De laatste tijd werd dat wat anders, echter. Een oorlog lag op de loer en daarmee waren de border patrols aangescherpt. Iedere dag stapte ze nu hier langs, haar ogen scherp gericht op het gebied vol schaduwen. Vandaag was ze van haar normale pad afgeweken naar de drie grote eigen, in de hoop inzicht te krijgen op het gebied van hun vijand. Toen ze hier echter aan kwam had ze geen uitzicht op het gebied, maar wel op een bekende. Zijn geur noch naam was haar ontgaan. "Ah, leuk je weer te zien, Twistedheart," haar woorden waren beleefd, maar in de glimlach op haar gelaat lag iets duivels. Haar ogen vonden de zijne, en vroegen zich af hoe ze moesten hebben gekeken toen Crystalstar met hem bezig was geweest. Ze kreeg daar echter niet lang de tijd voor, toen een geknakt takje haar deed opkijken. "...En je schaduw,"

Langzaam liep hij richting de vier bomen, of nou ja. Drie en een half. De geur van een clangenoot volgend, maar niet echt voor haar. Het was toeval dat zij ook die kant op was gegaan. Bittersweet, ze was nog jong en zoals de meesten in zijn clan had hij geen sterke mening over haar. Bij hem was het vooral haat of neutraal, in een enkel geval iets zachter. Grimestripe lette op zijn omgeving, iets wat je deed als je berucht was in de andere clans. De bomen kwamen in zicht en een kleine glimlach vormde op zijn lippen terwijl hij verder liep. Nooit een goed teken bij iemand zoals hem. Er was nog niet eens een reden voor. Hij stond even stil en keek tussen het struikgewas door wie er was. Bittersweet natuurlijk en oh...Hoe leuk, arme Twistedheart. Er was ook een Apprentice bij hen. Die behoorlijk toegetakeld uitzag. Grimestripe dacht aan Clouddancer woorden, hoe mooi het zou zijn om Crystalstar's klus af te maken. Hij stapte tevoorschijn, met giftige ogen keek hij naar de twee Shadowclanners. Hij had allang duidelijk gemaakt wie hij was en dat ging hij niet verbergen. ''Durf je nog buiten je veilige clangebied komen? Weg van je vader?''vroeg hij scherp aan Twistedheart. Hij zou het vuur wat hier gebrand had weer aanwakkeren.

Hij had het kunnen weten, het was beter om hier niet alleen naar toe te gaan. Een andere kat kwam op het toneel, natuurlijk een RiverClanner. Het zal toch niet. Twisted draaide met zijn oortjes, maar bleef staan waar hij stond. Zeker met de toekomstige oorlog in het oog wilde hij geen ruzie maken. 'Ah, leuk je weer te zien, Twistedheart,' miauwde de poes beleefd, maar hij merkte dat er meer achter zat. De kater ademde lichtjes uit en knikte de ander beleefd toe. Hij kende de poes niet, had haar misschien gezien toen hij eventjes het kamp had rondgekeken. Maar zij wist wel precies wie hij was. Een krak achter hem deed hem opkijken, en spanning nam meteen toe toen hij de jonge Littlepaw zag. De RiverClan poes had er ook meteen een opmerking op. 'Littlepaw, kom maar hier,' miauwde hij. Hij wilde niet dat de jonge Apprentice een doel werd voor de RiverClanners. Clanners, want er kwam er nog eentje aan. 'Durf je nog buiten je veilige clangebied te komen? Weg van je vader?' vroeg de oudere kater hem. Twisted vernauwde lichtjes zijn ogen. 'Zo te zien wel,' mauwde hij terug. 'Ik kwam kijken hoe Fourtrees eraan toe is.'

Morningpaw hoefde niet altijd een reden te hebben om ergens rond te hangen. Vaker dan nooit glipte hij achter het ene kleine ding na het andere aan zonder al te veel gedachtes. Oh en mooie steen daar, oh wauw een veertje daar en moet je nou is zien- zijn ambere oogjes vielen op de grote verschijning van zijn  mentor, Twistedheart. Twistedheart was zij  mentor en iedere ochtend ontmoette ze elkaar bij de kamp uitgang. Morningpaw kantelde zijn kopje toen twee andere hem benaderde, merkte op dat ze niet roken zoals de Thunderclanners achter het Thunderpath. Morningpaw fronste lichtjes, er waren vier clans, maar de andere twee had hij nog nooit ontmoet. Verrast draaide de kater zijn oortjes richting een knak verder op, en ook Littlepaw kwam te voorschijn. HÉ, die kende hij, ze waren samen apprentices. Morningpaw glimlachte kort voor een opmerking van één van de vreemde zijn kaken op elkaar deed spannen. Natuurlijk durfde hij dat! Met een bozig gezichtjes stampte Morningpaw de bosjes uit en hoewel zijn mentor, Twistedheart, al geantwoord had, kon Morningpaw het in een impulsieve bui niet helpen. "Natuurlijk durft hij dat!" brulde hij met vernauwde ogen "Hij is veel dapperder en sterker dan jullie allemaal samen, en hij stinkt niet zoals jou!" Hij knikte terwijl hij zichzelf naast de grote verschijning van Twistedheart plaatste. Morningpaw wist niet bijster veel, maar één ding wist hij vrij zeker. Twistedheart zou hun allemaal in één keer kunnen verslaan, zo pats boem. In één klap.  Trots keek de apprentice op naar de twee,  zo was het.

[ooc: sorry i had to]