[speeluurtje] No fear

Onderwerp: [speeluurtje] No fear di 22 dec 2020 - 18:01

Veel kon hij nog niet, duh, hij was nog harstikke jong. Maar elke dag leerde hij steeds meer. Zo begon de kitten echt geurtjes te herkennen van bijvoorbeeld die van zijn familie maar ook katten die vaak bij hem waren zoals de andere queen. Een geur die hij dus wel tussen uit kon pikken toen hij buiten aan het spelen was was die van een andere queen. Deze she-cat was er niet vaak maar hij kende haar gemiddeld beter dan de rest, vooral omdat ze een sterke band leek te hebben met zijn mama. Ook had hij wel eens bij haar gedronken, maar dat wist hij niet meer. Dat waren in de dagen geweest dat hij nog van bijna niks bewust was. Nu was hij dat wel en was hij er dus bewust van dat de geur van deze kat naar een andere den leek te gaan. Toen hij daarheen trippelde werd haar geur enkel sterker en sterker. Bij een heuvel was een grotje te vinden waar de geur het sterkste was. Zelf nog sterker dan in de nursury! De tom keek met zijn mondje lichtelijk open naar binnen. Niemand van de kittens wou vandaag met hem buiten spelen en ook de warriors leken drukker dan ooit, dus hen hadden ook geen tijd om even te spelen. Echter leek deze she-cat het wel rustig te hebben. Misschien wou zij wel even spelen! Vast wel toch? Ze was toch zulke goeie vriendjes met mama? Dan wou ze vast ook wel vriendjes zijn met hem! Met een blij pluizige staartje dat heen en weer sloeg kwam hij naar binnen. Niet wetend dat deze den eigenlijk enkel te betreden was als er belangrijke zaken geregeld werden. Zijn oogjes vielen op de staart dat er maar zo bijlag.. Calcite liet zijn fantasie los en besloot dat het een slang was. Die moest hij verjagen! Rawr! Calcitekit ging in zijn 'jachthouding' en besprong de neppe slang om deze proberen te 'verjagen'.

Crystalstar

Onderwerp: Re: [speeluurtje] No fear do 24 dec 2020 - 21:07

Met haar staart buiten het nest hangend lag Crystalstar rustig te slapen. De ochtend was druk geweest, en ze had besloten dat ze de avond en nacht door zou werken, dus moest er nu energie bespaard worden. Ze droomde een bekende droom: Een rustig, sterrenverlicht, bos. Het was het territorium van Starclan. Sinds haar bezoek aan hun voorouders had ze er vaak over gedroomd als ze zich kalm voelde. Het enige dat ontbrak waren de katten; ze was er altijd alleen. Maar nu was het anders. Nadat ze haar gebruikelijke zweverige ronde had gedaan door het prachtige gebied, hoorde Crystalstar plotseling pootstappen. De lucht leek donkerder te worden, ze voelde dat ze beslopen werd. Het besef dat ze sliep kwam met een klap binnen, tegelijkertijd met de angst voor de inkomende vijand. Ze voelde hoe ze werd aangeraakt in haar verder lege nest, en een luide grauw ontsnapte uit haar keel. Ze probeerden haar te vermoorden, dachten dat ze haar hier konden pakken, nu ze hier zo kwetsbaar lag. De grijze kat schoot overeind, en sloeg haar klauwen uit, klaar om zich met alles wat ze had te verdedigen. En toen vervaagde de slaperigheid opeens, ze werd helemaal niet aangevallen. Het enige wat ze in haar den aantrof één van Shattered's kleintjes. "Starclan.." Blies ze onder haar adem uit, terwijl haar hart tegen haar borst hamerde. Wat was ze blij dat ze niet had uitgehaald, en wat schaamde ze zich voor haar paranoia.