[Spreekuurtje] Filia Regum

Ze was de overwinnaar, en er was geen druppeltje bloed voor opgeweld. Dat was Crystalstar's gedachtegang geweest voor de eerste dag na haar beslaglegging van de Sunningrocks, maar nu, enkele dagen later, al begon de Riverclanleader te begrijpen dat het lang niet zo simpel zou zijn. Thornstar was misschien zacht genoeg geweest om haar hiermee weg te laten komen, maar dit zou lang niet voor heel zijn clan gelden, dat wist zij als geen ander. Het zou een gevaarlijk gebied worden om te jagen, zeker de eerste moons. Ze had al een confrontatie meegemaakt, en wilde een herhaling daarvan graag voorkomen. Uit die gedachten schrok de grijze kattin op toen er iemand haar den betrad: Honorpaw. "Ah, Honor. Goed je te zien." Miauwde Crystalstar. Ze glimlachte, maar wist zelf ook dat ze niet meer de vrolijkheid uitstraalde die ze Honorpaw als kitten had laten zien. Het leiderschap had haar getekend, ook dat wist zij als geen ander. Zelfs als ze nu zou stoppen zou ze nooit meer terugkeren naar haar vorige zelf, naar Crystalshell.

Ze had Honorpaw de ruimte gegeven haar verliezen te verwerken door een tijdje geen apprentice taken te verplichten. Voor haar doen was dat een enorme tegemoedkoming. Crystalstar zag haar clanleden niet bepaald graag hun training vertragen, maar had begrepen dat het in dit geval nodig was geweest. Als ze niet had toegegeven had Honorpaw misschien nooit meer helemaal goed door kunnen trainen. De dochter van Pantherstar merkte op dat ze blij was dat er nog geen oorlog was. Crystalstar knikte, daar was zij ook blij mee, ook al was het misschien om een andere reden dan de apprentice. De leader vernauwde haar ogen ietwat toen Honorpaw opmerkte dat het gebied misschien gevaarlijker was dan ze dachten. Twijfelde ze soms aan de vooruitziende blik van Crystalstar? Voordat ze echter kon reageren op het plan van Honorpaw kwam er al een stortvloed aan meer emotionele uitspraken uit diens bekje. De grijze kattin zuchtte diep en overwoog naar voren te komen om de apprentice gerust te stellen, ze besloot echter nog even te blijven zitten. “Ik ben er niet om Pantherstar als vader de vervangen, dat weet jij en dat weet ik. Ik snap dat het lastig is om mij nu op zijn plek te zien. Maar je hebt gelijk, mij zal je meer als een leader moeten behandelen.” Het was een ontwikkeling waar ze zelf ook aan had moeten wennen: Het feit dat ze nu leader was betekende dat ze niet even luchtig met iedereen kon spreken als voorheen. Ze moest laten zien dat zij in controle was en de leiding had. “In mijn vrije tijd zit dat natuurlijk anders, dan mag je alles met me delen. Want ik ben er nog steeds voor je, Honorpaw, net als toen je klein was.” Het voelde zo lang geleden, het spelen met zijn dochter, maar het was afgelopen new-leaf geweest. "Wat je plan betreft, ik zal erover nadenken. Maar vergeet niet dat ik hier al heel lang over na heb gedacht, en mijn eigen ideeën heb over wat de beste manieren zijn om dit alles aan te pakken.” Er lag een kleine waarschuwing in haar stem, die betekende dat Honorpaw er niet op moest doordrammen. 

Als deputy was ze tactvoller geweest, had ze het idee gehad dat ze Pantherstar uitbalanceerde. Nu had ze zelf een soortgelijke positie ingenomen. Natuurlijk was zij niet precies hetzelfde als de vorige leader geworden, maar Crystalstar zag zelf ook wel in dat haar strengheid en harde natuur groter waren geworden nu zij het stuur had overgenomen. Dat betekende ook dat haar tolerantie voor iemand als Honorpaw, die meer persoonlijke aandacht nodig had, gedaald was. Niet dat ze de apprentice nu minder mocht, ze had gewoon niet meer het gevoel dat ze het zich kon veroorloven om elke theorie en elk plan aan te horen. Maar toen het grijze poesje haar neus tegen Crystalstar's wang duwde, zuchtte die toch even. “Ik ben blij dat je meedenkt, maar ik ben er mee bezig, maak je maar geen zorgen." Beloofde ze. Want dat was ook de waarheid: Ze was keihard bezig met de kwestie van de Sunningrocks. Er was al een bloedige confrontatie geweest, waarbij zijzelf haar tanden had ontbloot. Ze hoopte nu dat dat voor nu genoeg zou zijn om Thunderclan een tijdje in bedwang te houden. Crystalstar knikte dankbaar toen Honorpaw haar vaders keuze goedkeurde. De apprentice maakte een goed punt met haar observatie dat Crystal's tijd wellicht ook anders verdeeld kon worden. Ze sprak het niet hardop uit, want ze wilde er niet voor zorgen dat Honor nooit meer naar haar toe zou komen. “Ik neem mijn tijd voor ze. Ze zien me genoeg, maar het zorgt er wel voor dat ik op dit moment minder tijd heb voor een gewoon praatje. Ik waardeer wel dat je naar me toe durft te komen met je problemen.” Legde Crystalstar uit, hopend dat dat goed zou vallen.