Wandering… [open]

Sinds hij het nieuws gekregen had van Sinclaw's dood en de moord die hij had gepleegd als gevolg, had Tallfright zich op de achtergrond gehouden. Hij hield zijn rol in stand, zorgde ervoor dat hij het perfecte plaatje behield, een perfecte warrior van Thunderclan. Dat hij Acornstar, toen voor velen nog gekend als Acorndust, een leven had ontnomen had hem in de ban gehouden. Tijdens de gathering, nadat hij hem had aangevallen, had hij zich bekend gemaakt als leader. Hij bleek niet dood dood te zijn, wat hem serieus in de problemen had kunnen brengen. er was echter niets gezegd tijdens de gathering. Oogcontact was er gemaakt, maar verder was er niets gebeurt. Iemand wist zijn ware aard, wat hij heel zijn leven had weten te verbergen was nu geweten. En niet door zomaar iemand, door een leader.

Nu was Tallfright echter de goedheid zelve. Hij was de perfecte warrior en was dan ook met een mooie hoeveelheid verse prooi het kamp binnen gelopen. Hij maakte zijn ronde, zorgde ervoor dat de elders hun portie kregen en begaf zich vervolgens naar de nursery. Hij legde een konijn en een woelmuis neer bij de ingang van de nursery toen hij Eveningglow buiten zag zitten. Ze was in verwachting, serieus in verwachting zo te zien. Alsof ze elk moment kon ontploffen. "Hé Eveningglow," mauwde hij uiteindelijk. Ze had hem nog niet opgemerkt. "Ik heb wat verse prooien voor de queens, toekomstige queens en de oudste kittens." deelde hij met haar mee. Hij zette een stapje opzij en volgde haar blik naar omwalling van het kamp. "Uh, alles goed?" fronste hij nu, niet wetende waarnaar ze precies aan het kijken was.

Hij had zijn kopje terug naar de deputy gedraaid. Ja, ze was nog steeds deputy, ondanks dat er gekke dingen gebeurt waren in het kamp. Was ze daar eigenlijk bewust van op de hoogte? Het duurde niet lang voor er een antwoord kwam op zijn vraag. “Het doet pijn.” Het antwoord was voor hem wat gek, aangezien hij zich niet kon inbeelden dat kittens dragen en baren pijnlijk was. Wel, bij deze was hij meteen op de hoogte gebracht. Hij zette een stapje naar voren en liet zijn kopje wat zakken naar haar buik. "Uhm, misschien dat het niet meer zo lang gaat duren?" probeerde hij haar gerust te stellen. Niet dat hij de kennis had om zich hierover uit te spreken, maar hij kon maar een poging doen om haar gerust te stellen. "Hopelijk verdwijnt de pijn dan ook?" Zijn opmerkingen kwamen er uit als een vraag, om aan te geven dat hij het zelf ook niet goed wist. "Moet ik de medicine cats gaan halen? Misschien dat ze je iets tegen de pijn kunnen geven." Dat laatste wist hij wel met zekerheid. Er waren planten die je konden helpen om de pijn te verminderen. Hij kon alleen maar zijn best doen. Tallfright tilde zijn kop terug op en liet zijn blik even gaan in de richting van de medicine cat den, waarna hij naar Eveningglow keek. Eén signaal en hij zou meteen wat voor haar gaan halen bij de Rousebell en Waterpaw.