We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Het Skyclan territorium was ergens magisch. De manier hoe alles stond, hoe alles in één klap verandert kon zijn en vele levens verwoest waren. Hij wist niet hoeveel katten er gestorven waren aan de grote brand die niet alleen het leven van SkyClan, maar het leven van alle katten in het bos hadden verandert. Hij moest er niet aan denken en hij was blij dat hij het zelf nooit had meegemaakt. Dat hij überhaupt tot nu toe nog nooit vuur had meegemaakt. Dit was het levende bewijs dat vuur voor destructie kon zorgen, dat het gevaarlijk was en dat als er brand was iedereen meteen weg moest. Dat brand meteen het hele bos waar in ze leefde weg kon vagen. Een rilling ging over zijn lichaam heen. Hij moest er niet aan denken, dat het hele bos in brand zou staan en dat ze een nieuw thuis moesten zoeken. Alweer. Want de meeste katten waren al een keer op reis geweest om een nieuw thuis te vinden, ook al kwamen ze gelukkig weer hier uit. Hij kon geen enkel andere plaats verzinnen om te wonen. En dat kwam van hem af, die ook in de prachtige bergen was geweest.
Hij kwam hier niet vaak, maar toch was het de plek waar zijn vader geboren en opgegroeid was en dat niet alleen hij was hier ook ergens gestorven. Hij had het maar half kunnen bevatten toen Crowcall naar het kamp gekomen was om te zeggen dat ze Dangerdance gevonden had in het oude skyclan gebied, maar ergens was het zo logisch geweest. Hun vader was achtergebleven met de journey en blijkbaar naar het oude gebied gegaan om daar zijn laatste dagen te verblijven. Hij liet zijn blik dan ook wat rondgaan en probeerde zich voor te stellen hoe het hier geweest moest zijn met allerlei verschillende bomen waar prooi in leefden. Hij vond het nu al leuk om te jagen in de bomen van Thunderclan, maar voor Skyclan was dat heel gewoon geweest, terwijl dat in Thunderclan toch minder was. Nu was er alleen niet veel meer van over en was het duidelijk wat de brand toendertijd had verwoest. Voor hij hier echt verder over na kon denken viel zijn blik op een andere kat, een windclanner. "Hey," Riep hij naar de ander. De geur van Windclan deed hem vrijwel meteen aan Crowcall denken waardoor hij misschien wat vriendelijker was dan hij eigenlijk zou moeten zijn.
De geschiedenis van SkyClan was te voelen overal hier. Hij kon het zich inbeelden, hoe katten hier hun levens leidden. Hoe ze waren opgegroeid, hadden gespeeld en hadden geleefd. Hoe het hier levendig was geweest, net zoals het territorium van alle andere clans ook levendig was. Het was prachtig geweest ooit, daar was hij zeker van. En nu was er niks over, alleen nog maar een herinnering, een litteken op dit prachtige territorium, van wat er ooit was gebeurd. De blikseminslag, de brand. Het was meer dan genoeg geweest om het voor altijd te laten veranderen. Het leven van zoveel verschillende katten was voor altijd veranderd. Hij kon wel indenken dat veel katten een trauma hadden aan onweer, waar dit allemaal mee was begonnen. Hij vond onweer ook wel eng, maar voor hun was het een backlash naar herinneringen die ze misschien liever weg stopten. "Hey," Hoorde hij echter iemand roepen, waardoor hij met zijn oortjes draaide en zijn kop omdraaide richting het geluid. De geur van ThunderClan bereikte zijn neusgaten, een clan waar hij graag nog meer interacties mee zou willen hebben. "Oh, hallo!" Riep hij, waarna hij naar de andere kater toe begon te trippelen. Geen enkele twijfel was er in zijn pas terwijl hij dichterbij kwam. "Wat kom je hier doen?" Vroeg hij met sprankelende blauwe ogen aan de andere kater.
De ander leek in ieder geval niet vijandig naar hem toe en dat was positief. Tenslotte hoefde niet elke Windclanner zoals Crowcall te zijn en ze waren ook zeker geen familie van hem dan. De vraag kwam alleen al snel wat hij hier kwam doen, maar het was niet alsof hij niet trots was op zijn afkomst, dus het verbergen had ook niet echt zin. "Mijn vader was een Skyclanner." Sprak hij dan ook, alsof dat alles zou moeten verklaren waarom hij hier was. Hij vroeg zich vaak genoeg wel af of hij hier was geboren als de clan nooit vernietigd was door het vuur. Of was hij er dan helemaal niet geweest? Hij had graag gezien hoe alles eruit zag voor de brand, maar die kans zou hij niet snel krijgen. Het zou lang duren voor alles zich hersteld had en of hij dan nog leefde was maar de vraag.
Het skyclan territorium was voor hem wel echt een plek om tot rust te komen en soms ook wel om gewoon andere katten te ontmoeten. Het was immers een vrije plek, iedereen mocht er komen. Toch kwamen er niet zoveel katten als bijvoorbeeld de fourtrees, maar dat betekende niet dat hij er geen plezier uit kon halen als hij hier een keer met katten kon praten. Het was hier immers een geschiedenisrijke omgeving die ook nog eens prachtig was op zijn eigen manier. Daarbij kon je hier ook rogues tegenkomen, die zich niet zo snel bij de fourtrees zouden gaan begeven, want dan moesten ze meerdere clanterritoria door kruizen om daar te komen. Nee, dat zagen de meeste rogues niet zitten want dan zouden ze de clans achter zich aan kijken. Maar voor dit deel van het territorium, hoefden ze niet andere territoria te kruizen. Hier konden ze gewoon naar toe lopen en daardoor was dit ook zo interessant. Ook konden hier bloodclanners komen, maar hij verwachtte er niet veel katten te zien van die clan. Die waren er toch meer bbij de kittypets in de buurt. "Mijn vader was een Skyclanner." klonk er van de kater af, waardoor zijn ogen groot werden. Wat gaaf! Hij had nog nooit iemand ontmoet met SkyClan bloed! Alleen maar bloed van allerlei andere clans, maar SkyClan nog nooit. "Wat gaaf!" sprak hij met grote ogen tegen de gevlekte kater. Hij meende het ook nog erg, hij vond het suuper gaaf. "Heeft je vader wel eens verhalen over SkyClan verteld? Hoe was het hier vroeger??" vroeg hij met een brede glimlach en een enthousiaste twinkeling in zijn ogen.
Het kwam niet heel vaak meer voor dat iemand kon zeggen dat een van hun ouders een skyclanner was, maar ergens was Dustspirit er trots op dat hij dat wel kon. Het zat tenslotte in zijn bloed en dat merkte hij ook elke keer als hij in een boom klom en daarin probeerde te jagen ook. Hij had zijn vader maar in de eerste drie manen van zijn leven gekend, maar natuurlijk had de kater hem dingen verteld en had hij zijn best gedaan om zo veel mogelijk te onthouden. Toch bleef het wel een raar besef dat zijn vader ook juist deze plek had gekozen om dood te gaan en dat zijn zus degene was geweest die hem gevonden had hier uiteindelijk. "Hij heeft me wel wat dingen verteld, maar niet veel. Hij is niet mee gegaan met de journey toendertijd en ik was nog maar drie manen oud." Het was een raar gevoel geweest om zijn vader hier achter te laten, maar het was niet anders geweest. "Het schijnt dat dit echt een prachtig bos was met verschillende soorten bomen die goed geschikt zijn voor klimmen en jagen in de bomen." Het was misschien iets dat moeilijk te bevatten was voor een windclanner. Maar in die zin was hij blij dat hij in Thunderclan geboren was waar er tenminste nog bomen waren.
Hij was altijd al geïnteresseerd geweest in het gebied hier sinds hij apprentice was. Het was één van zijn favoriete plekken om te komen om gewoon even met iets anders bezig te zijn dan medicine cat apprentice zijn of familiedrama die in zijn familie voor kwam. En om dan te horen dat de vader van de kater voor hem in SkyClan had gezeten, dat was prachtig nieuws! Dan kon hij eindelijk dingen horen over hoe het leven hier vroeger was geweest, wat voor dingen er hier waren gebeurd die anders zouden verdwijnen met de manen die voorbij streken. Want laten we even echt nadenken, de meeste SkyClan katten gingen al richting elder leeftijd of waren inmiddels al overleden door iets of iemand. Dat was een best wel aparte gedachte, dus hij was blij om te horen dat iemand nog wat verhalen van SkyClan kende. "Hij heeft me wel wat dingen verteld, maar niet veel. Hij is niet mee gegaan met de journey toendertijd en ik was nog maar drie manen oud." Oh.. Dat was dan wel weer jammer, maar alsnog! Iets was beter dan niets! Iets was meer dan wat hij op dit moment waarschijnlijk kende over de mystieke Clan die uit elkaar was gevallen. "Het schijnt dat dit echt een prachtig bos was met verschillende soorten bomen die goed geschikt zijn voor klimmen en jagen in de bomen." Hij opende verbaasd zijn mond terwijl hij even lichtjes rond keek. Alle bomen waren weg... een paar verkoolde bomen van vuur waren er nog, maar veel was compleet weg gebrand. "Een heel bos? En dat is nu allemaal weg.." sprak hij zachtjes terwijl hij zijn oren iets naar achteren draaide. Dat was een raar idee, een heel raar idee. Hij had er nooit echt over na gedacht. Was het een beetje te vergelijken met het bos in de bergen? Dat was het enige bos die hij ooit had gezien..
Het was misschien inderdaad maar amper te bevatten dat hier ooit een mooi bos geweest was, maar het was toch echt waar als hij zijn vader had moeten geloven. Ergens had hij gehoopt dat het bos zich vanzelf zou herstellen, maar hij wist dat het lang zou duren voor het zover zou zijn. "Een heel bos inderdaad." Bevestigde hij. Het was ook zeker niet prettig voor de katten geweest toen hun territorium afbrandde. Ze hadden hun leader erin verloren en vele andere katten. "Ooit hoop ik dat het bos zich weer zal herstellen, maar dat gaat lang duren ben ik bang." Maar het was ook niet alsof hij precies kon uitleggen wat voor een bos het was geweest, want hij had het nooit zelf gezien. Alleen maar in verhalen gehoord die misschien ook wel wat overdreven waren.
Er waren, helaas, maar weinig katten die het verhaal van SkyClan na konden vertellen. Het was iets wat hij oprecht jammer vond, want ook SkyClan had een verleden die door verteld zou moeten blijven woorden, net zoals het bestaan van de andere clans ook door verteld werd, het verleden van hun clans met de grote oorlogen. Het was ergens gewoon.. verdrietig dat er niet zoveel tijd gespendeerd werd aan het verleden van SkyClan. Dat er daar vrijwel niks meer over verteld werd. Hij had er in ieder geval vrij weinig over gehoord, waardoor hij zijn eigen fantasie er maar op los liet gaat van hoe het hier vroeger geweest zou zijn, in plaats van zitten te miepen over het feit dat hij er niets van af wist. Met een beetje fantasie kon je al heel ver komen. Het feit dat de Thunderclanner bij hem er nu wel wat van af wist, kon zijn fantasie zeker wel helpen hier! "Een heel bos inderdaad." bevestigde de kater aan hem, waardoor hij even met grote ogen naar de vlakte voor hen keek. Hij kon het bijna voor zich zien hoeveel bomen hier hadden gestaan, hoe ze heeeel hoog waren, lijkend alsof ze de lucht konden raken. En dat SkyClan zo hun naam had gekregen. "Ooit hoop ik dat het bos zich weer zal herstellen, maar dat gaat lang duren ben ik bang." klonk er van de kater af, waarop hij even langzaam knikte. Als je al zag hoe lang het nu al duurde... dan ging het nog wel een tijdlang duren, niet waar? "Helaas wel..." sprak hij zachtjes, teleurgesteld. Misschien zou het pas gebeuren als hij al overleden was en woonde in StarClan, misschien zou het wel nooit gebeuren. Hij wist het niet zo goed, hij kon alleen maar hopen. "Je vader was vast trots om een Skyclanner te zijn?" vroeg hij voorzichtig aan de kater. Hij wist dat hij wel heel erg trots was om een windclanner te zijn, hij wist niet hoe de kater zich gevoeld zou hebben dat hun clan verwoest was en dat ze vanaf dat moment verspreid moesten over de andere clans. Het leek hem al helemaal lastig als ze tegenover elkaar stonden in een gevecht. Ze waren immers manen lang clangenoten geweest, loyaal aan elkaar.
Hij had geen idee hoelang een bos erover deed om te herstellen van vuur zo heftig als dat het hier geweest was. Misschien wel nooit, maar wat dan? Zou dit voor eeuwig blijven zoals het nu was? "De kans is groot dat het lang na ons pas gaat gebeuren." Of hij moest wel heel oud worden, maar daar ging hij niet vanuit. Anders waren er wel meer elders in een clan geweest. De meeste gingen dood voor ze dat redden. "Hij was zeker trots. Zijn broer was de leider." Dat was ook de kat waar hij naar vernoemd was. Helaas was Duststar omgekomen bij de brand die dit bos ook verwoest had en had hij dus nooit de mogelijkheid gehad om die te leren kennen.
Ooit wist hij zeker dat StarClan het bos weer zou gaan herstellen. Dat het weer op zou gaan bloeien en het een heel prachtig territorium zou gaan worden. Nee, hij was er echt heilig van overtuigd dat het wel ging lukken. StarClan zou het niet voor altijd verdord laten immers, toch? "De kans is groot dat het lang na ons pas gaat gebeuren." klonk er van de kater af, waarop hij even grinnikte en even knikte. "Maar dan kunnen we altijd nog neerkijken vanaf StarClan, hoe mooi het allemaal geworden is." sprak hij met een brede glimlach op zijn snuit. Ja, dat was dan weer het voordeel. Als ze beiden een goed leven zouden leiden, zouden ze ooit vanuit StarClan naar het prachtige bos kunnen gaan kijken. "Hij was zeker trots. Zijn broer was de leider." klonk er van de kater af, waarop Falcon even vol verwondering naar de kater keek. Dus zijn vader was ook nog eens familie geweest met de leader van SkyClan??? Wat gaaf allemaal! Wow! "Wat gaaf! Hoe was de leader? Was hij erg strict?" vroeg hij enthousiast aan de kater, bijna alsof de kater voor hem zelf in SkyClan had geleefd. Maar hij moest toch wel veel verhalen hebben gehoord over SkyClan?? Dit soort dingen moesten vast in zijn kop gestampt zijn!
Het was misschien waar dat ze neer zouden kunnen kijken op hoe het bos zou groeien vanuit Starclan, maar het was toch anders. Ze zouden de bomen niet zelf uit kunnen proberen door erin te klimmen. "Maar dan kunnen we niet meer in de bomen klimmen." Hij had geen idee of een windclanner daar wel in geïnteresseerd kon zijn, maar zo was het wel voor hem. Hij kon dan wel klimmen in de bomen bij Thunderclan, maar dat was toch anders dan de bomen op Skyclan gebied. De ander vroeg naar hoe Duststar was en als hij eerlijk was wist hij het niet goed. Zijn vader had hem er wel over verteld waarschijnlijk, maar echt goed kon hij de verhalen nu ook weer niet herinneren. "Ik weet dat ik naar hem vernoemd ben, maar kan me de verhalen niet heel goed meer herinneren." Hij was ook nog jong geweest de laatste keer dat hij zijn vader in leven had gezien.
Oh hoe graag hij het gebied hier weer prachtig wilde zien, hoe hij kon gaan genieten van het prachtige uitzicht, al was het maar vanaf StarClan. ”Maar dan kunnen we niet meer in de bomen klimmen.” klonk er van de kater af, waarop hij even knipperde en zachtjes naar hem glimlachte. ”Maar in StarClan zullen er ook van dat soort bomen zijn! Dan kunnen we daar in klimmen.” sprak hij met een brede glimlach tegen de kater. In bomen klimmen had hij dan nog nooit gedaan, maar hij zou er eigenlijk wel geïnteresseerd in zijn om het te gaan leren. Maar ja, er stonden eenmaal niet zoveel bomen op WindClan territorium, het was vooral heel erg vlak, dus dat zou nog een aardige taak worden als hij dat zou willen gaan doen. Het onderwerp veranderde al snel naar Duststar, de leader van SkyClan in de tijd dat de clan nog bestond. ”Ik weet dat ik naar hem vernoemd ben, maar kan me de verhalen niet heel goed meer herinneren.” Oh.. dat is jammer.. Hij knikte even begrijpend naar de kater, het was ook wel heel erg wat wat hij van hem vroeg op dit moment. ”Maakt niet uit hoor, sorry dat ik zo nieuwsgierig ben.” Sprak hij met een lichte grinnik in zijn stem. Hij kon er niets aan doen, het zat gewoon in hem.
Hij had geen idee of het klimmen van bomen in Starclan hetzelfde zou gaan voelen als dat het deed terwijl je nog leefde. Tenslotte zou je daar al dood zijn en geen risico meer hebben om dood te gaan als je zou vallen. "Maar ik denk dat dat wel anders zou voelen dan wanneer je nu in een boom zou klimmen. Nu moet je tenslotte opletten dat je er niet uit zal vallen omdat dat gevolgen zou kunnen hebben, maar dat zou dan anders zijn." Maar eigenlijk wilde hij gewoon weten hoe het was om een Skyclankat te zijn als hij heel eerlijk was, maar dat zou hij waarschijnlijk nooit kunnen meemaken. "Het valt wel mee hoe nieuwsgierig je bent, ik heb vaak genoeg vragen erover gehad." Tenslotte was het in thunderclan onder iedereen wel bekend dat zijn vader een skyclanner was.
Hij zou het ooit wel eens willen doen, in een boom klimmen. Maar de vraag zou dan zijn hoe hij ooit weer naar beneden zou kunnen komen. StarClan, hij zou echt niet meer naar beneden kunnen komen als hij heel erg eerlijk was, zo geschikt zou hij niet zijn zonder training. En al helemaal zonder iemand om hem naar beneden te halen. ”Maar ik denk dat dat wel anders zou voelen dan wanneer je nu in een boom zou klimmen. Nu moet je tenslotte opletten dat je er niet uit zal vallen omdat dat gevolgen zou kunnen hebben, maar dat zou dan anders zijn.” Hij knikte even instemmend, dat was wel weer waar. Het zou heel erg anders zijn dan nu. ”Maar dan weet je in ieder geval zeker dat je niet vast zal zitten.” sprak hij lachend tegen de andere kater, dat zou misschien wel lichtjes een angst van hem zijn als hij dan toch iets moest gaan kiezen. Je kon je aardig bezeren als je uit zo’n boom viel, immers. ”Het valt wel mee hoe nieuwsgierig je bent, ik heb vaak genoeg vragen erover gehad.” Hij knikte even met een brede glimlach. ”Gelukkig maar! Je moet me echt gewoon even een por geven als ik teveel vraag, ik zie het territorium van SkyClan zo graag dat ik gewoon meer erover wilde weten.” sprak hij met een warme glimlach op zijn snuit.
Het was sowieso anders eenmaal het zover was, maar het was ook wel weer waar dat hij er dan niet vast in kon komen te zitten. Hij was vragen over Skyclan wel gewend, ook al wist hij ze meestal af te slaan ondertussen, alleen met deze kater was het toch anders. Misschien was het omdat hij serieus leek te zijn met zijn vragen. "Ik zou willen dat ik meer wist, maar helaas is dit alles dat ik weet." Anders had hij het ook echt wel gezegd, maar helaas was het niet anders.
Goed misschien vroeg hij wel veel door, maar hij was ook gewoon oprecht geïnteresseerd in SkyClan. Het was niet gewoon een loze vraag, hij wilde er echt dingen over weten. Net zoals hoe hij dingen wilde leren over kruiden enzo. ”Ik zou willen dat ik meer wist, maar helaas is dit alles dat ik weet.” klonk er van de kater af, waarop hij even begrijpend knikte. Jammer, maar volgende keer beter. ”Als ik je een andere keer zie en ik inmiddels meer weet laat ik het je weten, goed?” Sprak hij met een zachte glimlach tegen de andere kater. Dat was het minste dat hij kon doen, toch? Misschien moest hij dan maar nog wat elders in de clan ondervragen. Wie weet wat er uit zou komen.
Het was niet alsof hij niet meer wilde leren over de geboorteclan van zijn vader, maar niet iedereen had altijd informatie erover. Vooral ook omdat het al een aardige tijd geleden was sinds Skyclan uit elkaar gegaan was. Hij knikte dan ook bij de woorden van de apprentice. Het was goed om te weten dat iemand bereid was om hem meer informatie te geven wanneer deze erachter kwam. "Dan zal ik hetzelfde doen." Het was tenslotte maar informatie over Skyclan, dat kon geen kwaad. Het was niet alsof het over Thunderclan zou gaan. "Dan lijkt het me beter als ik weer terug naar mijn eigen clan ga. Ik spreek je snel weer een keer." En met die woorden draaide hij zich weg van de kater en begon hij zijn tocht terug naar Thunderclangebied.
Onderwerp: Into this 
do 19 dec 2019 - 2:52
