I need your blood

Hij begreep nog niet goed wat er allemaal gebeurd was met het kamp en het feit dat ze er nu niet meer konden zijn. Daar was hij simpelweg nog te jong voor. Hij had dan ook niet echt iets waar hij zich aan vast kon klampen, behalve aan Nyra. De kat die voor hem zorgde. Hij had veel vragen over wat er allemaal gaande was, maar wist dat hij misschien geen antwoorden zou krijgen, dus bleef hij stil liggen, afwachtende wat het volgende was dat zou gebeuren.


[Nyra]

Na de verschillende events, was de poes blij dat ze even in een nest kon liggen. Nyra had zich in het nest gelegd waar ze Yuki eerder in had genesteld, na de hele inval van de mensen. Zelf wikkelde ze zich om de kitten heen. Een echt moeder instinct had ze niet, maar ze had nu gewoon even nood aan alles behalve drama. Haar ribben deden pijn, ze had een miskraam gehad en haar longen waren deels gevuld met water na een aanvaring met Orchis, het was nu even genoeg geweest. Het bracht haar in ieder geval dichter naar dit kleintje. Contact met een kat die haar niet direct in de haren zou vliegen. haar kopje lag op haar poten en haar ogen keken strak naar de struik waarin ze verstopt waren. Slaap had ze niet nodig, het was nooit veilig om te slapen buiten de vertrouwde barn. Met de Elite wist je maar nooit. Ze draaide haar kopje lichtje naar Yuki, die verrassend stil was geweest de laatste dagen.

Hij begreep maar amper iets van wat er allemaal gebeurd was, maar hij wist dat er maar een manier was om erachter te komen en dat was door vragen te stellen. Hij liet zijn blik dan ook wat voorzichtig omhoog gaan naar Nyra, die duidelijk ook naar hem aan het kijken was. Hoe moest hij dit verwoorden? "Nyra?" Begon hij dan ook wat onzeker. Wist hij de juiste woorden te vinden? "Wat is er gebeurd?" Hij hoopte maar dat ze het geen rare vraag zou vinden die hij gesteld had of dat ze het verkeerd op zou vatten. Maar wat waren die rare wezens geweest die dat met het kamp hadden gedaan?

Ze bleef liggen waar ze lag, spaarde haar energie voor later. Ondanks haar confrontatie met Orchis, zou ze binnenkort terug toenadering zoeken, ze moest wel. Haar wazige blik verscherpte ze toen ze naar Yuki keek. Ze had de zorg van het kleintje op zich genomen, was deels verplicht geweest in het begin, maar ze kon haar rust wel vinden bij de kitten. "Nyra?" De poes spitste haar oortjes en richtte haar kopje op toen Yuki haar aansprak. "Wat is er gebeurd?" De vraag die volgde zorgde ervoor dat ze bedenkelijk met haar oortjes trok. Wat was er gebeurd? Heel veel! Ze probeerde er vanuit te gaan dat het ging over de mensen, en niet over haarzelf. "De mensen, de wezens op twee poten, hebben onze barns overgenomen." mauwde ze uiteindelijk, alsof ze tegen een oudere kat bezig was. "Nu moeten we hier blijven, tijdelijk, totdat we een nieuwe en veiligere plek hebben gevonden." ging ze verder. Hoe en wanneer dat zou zijn, was haar onbekend. Brat was nog niet teruggekeerd, enkel Orchis was er en enkele andere members. Ze waren nog steeds op zoek naar de dwalende Elite leden.

Het waren mensen geweest? Die rare wezens op twee poten? Dat moest hij onthouden qua naam. Maar ze hadden dus iets met hun huis gedaan waardoor ze nu hier moesten verblijven. Hij begon het nu iets meer te begrijpen, maar kwam dit vaker voor? Of was het maar een eenmalig ding geweest? "Komt dit vaker voor?" Als dat zo was, dan zou hij zich de volgende keer er misschien op voor kunnen bereiden en als hij dan ouder was ook voor hemzelf zorgen tenminste.

Even trok ze met haar oortje bij het horen van zijn vraag. "Komt dit vaker voor?" Snel schudde ze haar kopje. Alhoewel, als Elite katten was rondzwerven een grote bezigheid. Dat de groep een vast kamp had, was eigenlijk nogal uitzonderlijk geweest, dat was een feit. Elite members verdwenen vaak voor meerdere dagen en brachten hun dagen geregeld door in de straten van de mensen. De mensen waren hun schulden komen opeisen nu. "Wij Elite katten heersen over een groter gebied dan enkel ons kamp. Dat ons kamp er niet meer is, is uitzonderlijk, maar het zal ons niet tegenhouden om groots te blijven." Mauwde de poes. Ze vergemakkelijkte haar uitspraak niet voor de kitten, wat moederkatten soms wel eens deden bij hun kittens. Ze zag er het nut niet van in.

Het kwam niet vaker voor? Dat was ergens wel goed om te horen. Want hij had geen zin om nog een keer zoiets met tweebenen mee te maken heel eerlijk. Het was zeker geen fijne ervaring geweest. Maar het feit dat hun gebied groter was dan alleen het kamp stelde hem ergens toch wel gerust. Dat het niet alleen het kamp was dat nu weg was, maar dat er meer was. "Hoe groot?" Want natuurlijk was hij daar wel nieuwsgierig naar. Was het groter dan hij zich voor zou kunnen stellen? Wat zou er allemaal in te vinden zijn? En betekende dat dat ze sterk waren? Het waren allemaal vragen waar hij geen antwoord zo snel op wist.