It's a blur

Onderwerp: It's a blur ma 21 sep 2020 - 20:03

Er hing een laag mist over het woud deze ochtend, alsof deze nog niet ontwaken was uit een lange, hoog nodige slaap. En hoewel koel in toon, zo zonder zon licht, deed het niet koud aanvoelen als hij zo tussen de hoge naaldbomen doorstapte. Nee, eerder zette het een fijne sfeer weg, voelde je je voor eventjes alleen, afgesloten van alle drama, alleen met je gedachten. Ideaal om deze op een rijtje te zetten voor je je weer in het weerwar van praatjes en meningen moest storten in het kamp. Niet dat de kater er niet tegen kon, in tegendeel stond hij vaak aankop wat praatjes betrof. Maar nu de dagen zwaarder werden en hij ook nog is een apprentice had gekregen, snakte hij af en toe nog wel is naar een uitweg, hoopte hij op een dikke mist die hem voor eventjes kon afsluiten van de rest.

Gedwongen zijn ogen tot spleetjes te moeten knijpen tuurde hij vooruit om een schim van een kat te zien. Het was dat hij het gebied zo goed kende dat hij wist dat deze zich bevond bij het kleine stroompje. En het was de angstaanjagende geur van kruiden die hem vertelde dat de desbetrefende kat één van de twee gloed nieuwe medicene cat apprentices was. Het was een geur die de kater altijd gouw koppelde aan die ene nare dag al die manen geleden, eentje die zijn kaken strak op elkaar deed staan zodra hij het rook. Nooit had hij de medicine cat den een leuke plek gevonden, bang voor ziekte als de kater was, maar de ware angst. Het bloed stollende gevoel dat hij erbij kreeg was toch echt pas gekomen na Bluepaw's moeder bezweek onder een oh zo medogeloze ziekte. Maar dat nam hij de apprentice natuurlijk niet kwalijk, hij moest er maar gewoon mee dealen. doorbijten en doorlopen.

Hoe dichterbij de kater kwam hoe meer duidelijk werd en hij uiteindelijk Pepperpaw herkende. De jonge poes die niet al te lang geleden nog bij hem en Bluekit gelogeerd had en hopelijk Bluepaw nog als vriendinnetje zag. Met die dochter van hem wist je dat immers nooit zeker, humeur zo veranderlijk als herfst weer dat had ze. "Oh hey kid" begroette hij Pepper op een vriendelijke toon toen hij eenmaal dichtbij genoeg was, een warme glimlach op zijn kop "Hoe gaat het?"
[Pepperpaw]

Onderwerp: Re: It's a blur di 24 nov 2020 - 23:56

Het was beter nu Routnose en Waterpaw er waren. Pepperpaw had het idee dat ze meer grip kreeg op haar nieuwe taken en nu ze daadwerkelijk dagelijks les kreeg, werd het makkelijker om katten te behandelen. Dat ze nu heel hard om Routnose of Waterpaw kon roepen hielp ook zeer zeker met het zelfvertrouwen. Zij en Newtpaw hoefden niet alles meer alleen te doen. Het was een opluchting van jewelste.

Ze was het territorium ingelopen om wat nieuw mos te verzamelen met water voor de medicine cat den. Het voordeel van medicine cat apprentice zijn was dat ze daar ook andere apprentices voor kon vragen, maar ze vond het prima om af en toe ook zelf een wandelingetje te maken. Dat was net zo prettig. Met mos in haar mond keek ze op toen ze een stem hoorde. Gefocust dat ze was, had ze niet heel erg op haar omgeving gelet. Haar blauwe ogen lichtten op met plezier toen ze de warrior Bluejay herkende. De kater had haar altijd vriendelijk behandeld en ze was zeer op hem gesteld. Ze boog naar voren en legde het mos neer op de grond. ”Hallo Bluejay,” miauwde ze warm, haar staart vriendelijk omhoog gekruld. ”Prima nu Routnose en Waterpaw er zijn om orde op zaken te stellen,” bekende ze met een zachte glimlach, ”en met u? Kunt u er al aan wennen dat Bluepaw een apprentice is?”

Onderwerp: Re: It's a blur ma 21 dec 2020 - 15:01

Al glimlachend luisterde hij aandachtig naar de apprentice haar woorden. Tevreden gesteld bij het horen dat alles prima ging nu Routnose en Waterpaw er waren. Niet dat hij ook maar iets minder verwachtte, Starclan zou immers niet zo maar hen hebben aangewezen. En daarbij bleek Routnose ook nog is goed gezelschap te zijn, hij was er zeker van dat de twee apprentices het goed hadden. Ze vroeg hoe het met hem ging, nu Bluepaw apprentice was. De kater grinnikte kort, kennelijk draaide altijd alles om je dochter wanneer je vader werd. "Ach meis" begon hij zijn zware stem warm klinkend "Je mag me wel met jou aanspreken hoor, zo onbekend of oud hoop ik niet te zijn" Nee, oud nog lang niet. "Hmm alles gaat z'n gangetje, het is effe wennen zeker, zo oud als ze nu is. Maar het is ook zeker fijn weer de vrijheid te kunnen proeven" biechtte hij al grinnikend op. "Maar het is erg goed om te horen dat het goed met je gaat Pepperpaw" knikte hij gerust gesteld. Na alles wat er gebeurd was verdiende de apprentice het om even bij te komen. En hij zou er alles aandoen om dat te garanderen, vriendelijk als ze altijd was. "Ik weet zeker dat Routnose en Waterpaw blij zijn met jou als apprentice" vervolgde hij, zijn blik kort vallend op het mos aan d'r poten. "C'mon , laat mij het maar dragen. Dan kun je me alles over je training vertellen zonder dat het mos opdroogd zo op de grond" stelde hij voor, hij wist nog goed hoe graag hij opschepte over zijn trainingen met de oude tak van een mentor Tarragonstride. En hoe goed het voelde als andere interesse in zijn voortgang toonde, hetzelfde zag hij terug in Bluepaw nu. Wellicht gold dit ook voor Pepperpaw.

Onderwerp: Re: It's a blur