better a monster than an arrogant god

she is a murderer

Newtpaw had altijd geloofd dat haar ouders niet van haar hielden. Haar ouders waren twee warriors die één kind wilde, geen twee. Newtpaw was het zwarte schaap in de familie die met zijn vieren niet goed leek te functioneren. Drie was scheepsrecht en vier leek een schipbreuk te symboliseren. Wonderpaw was hun oogappeltje vanaf het moment dat ze geboren waren en vanaf jongs af aan vond ze het lastig, maar was het bijna normaal geworden om de tweede keus te zijn. Goed, maar net niet goed genoeg. Een teleurstelling. Met een verdrietige glimlach zat ze bij het water en zuchtte ze. Water leek altijd zijn eigen weg te volgen en wat in de weg kwam kreeg het zwaar. Als Newt meer als het water zou zijn dan zou het misschien een makkelijker leven worden voor haar, maar ook water vormt zich naar de vorm waar het in gegoten wordt totdat het teveel wordt.

Ze wist niet zeker hoe lang ze daar al zat, maar toen ze een andere kat aan hoorde komen en de stand van de zon veranderd was wist ze dat er zeker een uur verstreken was. "Goedemiddag Tarragonstride" begroette ze de kater vriendelijk toen hij bij het water aankwam maar haar kop was er niet helemaal bij. Haar gedachten eigenlijk nog te diep in gedachten om te focussen op de ander.

+ Tarragonstride

no matter how beloved

Behold the God of War !

Tarragonstride liep door het territorium. Zijn zware poten deden geen moeite om stil te zijn. Zijn kop zwaaide heen en weer juist tussen zijn schouderbladen. Hij had een gevaarlijke blik op zijn gezicht. Eentje die oorlog voorspelde of moord. Hij ging bijna helemaal op in zijn omgeving. Enkel de kleur van zijn ogen stak fel af tegen het zwarte woud. Het geluid van water werd opgevangen in het donzige stuk van zijn oren. Hij besloot er heen te gaan, sinds de geur die zijn kant op dreef die van Newtpaw was. Het was tijd. Zijn hart ging een slagje sneller, maar hij wandelde even rustig als altijd naar haar toe. Tarragonstride hielt halt en leek zich voorover te buigen om te drinken, maar hij keek enkel naar haar spiegelbeeld. "Als je te diep in het water kijkt val je er misschien in en ik zou liever geen dochter verliezen," miauwde hij gewoontjes, met een toon van humor door zijn stem.

she is a murderer

Ze had nooit meer dan 5 woorden met de kater gewisseld. Hij was druk met zijn taken als warrior zijnde, één van de redenen waarom hun wegen elkaar bijna nooit gekruist hadden. Msschien dat dat ook maar beter was geweest ook, bedacht ze zich toen ze hem begroetten met een vriendelijke glimlach op haar snuit. "Als je te diep in het water kijkt val je er misschien in en ik zou liever geen dochter verliezen," de kleine flame point viel bijna voorover het koude water in en verslikte zich in haar eigen ademhaling. Nee. Haar ouders waren Juniperberry en Beetlebush. Niet de kater die voor haar stond met het IQ van een dode rat. "Je liegt." Snauwde ze vol ongeloof naar de kater waarna ze haar kaken strak op elkaar klemde. "Misschien dat jij jezelf heel wat vindt, maar jij-" spuugde ze. "Bent mijn vader niet." Haar stem klonk giftig en met een kwaad vuur keek ze hem aan. Haar ouders waren er nooit voor haar geweest, ze hadden hun andere dochter Wonderpaw altijd verkozen boven haar.

no matter how beloved

Behold the God of War !

Hij keek op toen ze dat ook deed. Ah komop, zo een defensieve houding? Was het dan niet super leuk om te horen dat ze een échte vader had die nog minder om haar gaf dan haar pleegvader? Op zen minst had hij nog blauw bloed. Tarragonstride greens. "Natuurlijk vind ik me heel wat, waar heb je die looks anders van gekregen Newt?" Hij grinnikte en verplaatste zijn gewicht naar zijn kont nu hij was gaan zitten. "Ik weet wat ik gemaakt heb, heb je je nooit afgevraagd waarom Wonderpaw altijd beter was?" Ging dit een sessie "problemen-praten" worden? Waarschijnlijk niet. Hij hield van shockeren en ooit moest het verteld worden dus dit was een leuke manier.

she is a murderer

Ze wist niet wanneer ze naar hem toe gelopen was, maar ineens stond ze voor zijn neus. "Natuurlijk vind ik me heel wat, waar heb je die looks anders van gekregen Newt?" Zacht bromde ze en kneep ze haar ogen naar hem samen. Ze leken niks op elkaar. Hij zag zichzelf als een god die aanboden moest worden waar zij zich als een monster voelde na Darkmoon. "Ik weet wat ik gemaakt heb, heb je je nooit afgevraagd waarom Wonderpaw altijd beter was?" Net zoals dat ze niet meer wist hoe ze bij hem aan de andere kant van het water geëindigd was, wist ze ook niet meer hoe haar volgende handeling gebeurde. Haar poot hief zichzelf van de grond en -met enige moeite- deed ze een poging tot hem in zijn gezicht te slaan. Haar nagels nog steeds uit hun hulzen.

no matter how beloved

Behold the God of War !

Ze stond voor zijn neus en oh het was zo te raden in haar ogen. De lust, de lust voor oorlog. Hij greens breder. Ze maakte dezelfde fouten, ze wilde verlangen en liefhebben, maar dat kon niet en dus werd ze moordlustig. Perongeluk of niet, ze ging het ooit wel begrijpen. Dat haar pad niet dat van Starclan was, maar veel grootser. Haar nagels gleden over zijn wang. Ze maakte diepe krassen en hij voelde bloed druppelen op de grond. De glimlach was niet van zijn gezicht, maar zijn ogen stonden kouder. Hij hief zijn zware poot en ook hij klapte zijn nagels uit. Tarragonstride zette die op haar witte borstkas. "Je lijkt natuurlijk op je moeder, hoewel die iets minder strijdlustig keek toen ik mijn klauwen in haar nek plantte." Hij liet zijn tong langs zijn lippen glijden. Hij proefde bloed. Hij verplaatste zijn poot van haar borstkas naar zijn bruine wang. Toen hij de krassen aanraakte prikte die een beetje. "Precies je vader Newtpaw, je gaat me toch niet zeggen dat je nog nooit iemand.... perongeluk pijn hebt gedaan." Er zat een addertje onder pijn, die alleen zij snapte. Hij bedoelde niet zoals kittens stoeiden, hij bedoelde het doel waarvoor ze gekweekt was.

she is a murderer

Haar ademhaling versnelde toen ze haar scherpe klauwen door de huid op zijn wang voelde glijden. Ze wist dat het diep zou moeten zijn, het was een gevoel waarover ze, als ze eerlijk was alleen over gedroomd had. Ze herkende het gevoel van tanden die een prooi in gleden wel, maar nooit had ze haar klauwen gebruikt. De witte nagels aan haar poot waren rood gekleurd en de geur van zijn bloed bereikte haar neus. "Je lijkt natuurlijk op je moeder, hoewel die iets minder strijdlustig keek toen ik mijn klauwen in haar nek plantte." De poot welke hij tegen haar borstkas had gehouden ging naar zijn wang en ze voelde bijna trots in haar bubbelen. "Precies je vader Newtpaw, je gaat me toch niet zeggen dat je nog nooit iemand.... perongeluk pijn hebt gedaan." Ze schudden met haar kop. "N-nee natuurlijk niet!" Stotterde ze. Al was het duidelijk dat zetegen hem aan het liegen was. Ze durgde de waarheid gewoonweg niet onder ogen te komen.

no matter how beloved

Behold the God of War !

Ze stotterde. Haar stem was net een verlegen vlinder. Tarragonstride ging dichter staan, hij gebruikte zijn grootte en breedte om haar naar achteren of naar beneden te dwingen. Dat deed hij soms ook met Lovebird, die vond dat altijd spannend, maar dit was niet spannend. Toch niet op die manier. Hij zette zijn poot weer op haar borstkast en probeerde haar naar beneden of omver te duwen. "Je liegt," siste hij, als een slang die onder haar huid kroop. "Ik zal je leren beter te liegen Newtpaw, dat gaat je nog redden ooit."

she is a murderer

Haar 'vader' kwam nog dichterbij. Haar vader. Als het een andere situatie was geweest had ze erom kunnen lachen, maar nu was ze alleen maar bang. Al die moons had ze gehoopt dat haar vader gewoon van haar hield voordat hij was overleden, maar het leek erop dat de ene hater plaats had gemaakt voor de volgende. Met zijn grootte en kracht werkte hij haar naar beneden en draaide ze haar oortjes plat in haar nek, zachtjes sissend. "Ik hoef helemaal niks van jou te leren. Ik ben geen vieze leugenaar zoals jij bent!" Haar stem sloeg over en haar staart(je) was nu dubbel zo dik. Ze vond hem maar eng.

no matter how beloved

Onderwerp: Re: better a monster than an arrogant god