[Melting Ice Related] And we'll take them back!

Fireheart stribbelde hevig tegen, het gewicht boven hem kwam iets meer los. Phantom sloeg hem tegen zijn kop. Een pijnscheut schoot door de rode kater heen, maar dit maakte hem enkel krachtiger. Vastberaden de kat van hem af te krijgen en hem te verwonden, schopte hij nogmaals met zijn achterpoten, zijn nagels klaar om in het vel van de ander te haken. Phantom sprong bij hem weg, maar was al meteen klaar voor de volgende aanval. De rode kater schudde zijn vacht snel uit terwijl hij opsprong. Zijn nagels boorden zich in de aarde onder zijn poten. Zo bleef hij enkele seconden staan. Met zijn staart zwiepend, de grond klauwend. Achter Phantom was Icestorm met Scourge aan het vechten, daar moest hij zien te geraken. De kater loerde met zijn groene ogen naar het doel achter Phantom en sprong naar rechts. Dit was eigenlijk een truc om de kater op hem af te laten komen, want in plaats van proberen om, om de kat heen te rennen, sprong hij nu op hem af. Hopend dat de kater er niet helemaal klaar voor was raakte hij de grond en schoof weer onder de kat en draaide zich om. Hij greep naar zijn nek, om deze vast te klemmen tussen zijn kaken, terwijl hij verwoed met zijn achterpoten over de buik van de kater heen kraste.

Een mengeling van Windclan en en Riverclan kroop door dek ieren van de schuurdeur, die wild werd open gegooid. Verschrikt draaide Blacksoul zich om, een WIndclanpoes, en een Riverclankater, een stel misschien? Blacksoul smaalde.''Hebben we een stelletje?'''' zei ze kakelend. De windclanpoes ging voor de kater staan. ''Ik geef je een kans smerig gedrocht! Wegwezen hier, en ik zal niet degene zijn die je leven beeindigd. Maar ik zla moorden als het moet!'' sprak de poes, en Blacksouls lach werd alleen maar breder."Je hebt haar gehoord, vuile rat! Ga uit de weg!" Sprakde kater uit. Zijn haren waaiden wild in de wind. Die steeds harder begon te blazen. In zijn ogen was dat dan ook duidelijk te zien. "Je gaat eraan." Siste hij door zijn tanden. Hij maakte een bocht om Blacksoul, die hem nauwlettend volgde met haar ogen. Hij knikte kort naar de windclankat. "Ik ben nog in topvorm, Bloodclanmormel. Ik zal jou en je vuile clan ervoor laten boeten voor het stelen van onze kits." Siste hij kwaad en woest. Hij was startklaar, maar Blacksoul wist in haar achterhoofd, dat de WIndclankat, haar van achteren zou aanvallen. Ze sloop naar de kits toe, in een hoek, precies zo dat niemand haar van achtern kon raken. De kits piepten luid, en Blacksoul choptte tegen het zeil aan, ze stond er recht voor. Haar ogen flittstte naar de ene kat en toen weer naar de andere. De lach op haar gezicht was groot, en haar ogen waren donker.

Een ander rivierclan kat kwam in haar zicht en Moonstream schopte de kater zo hard dat haar nagels diep in zijn vel zouden komen voor ze weg dook en na een klein stukje te hebben gemanoevreerd sprong ze boven op de rivierclan kater die haar helemaal niet had kunnen zien aankomen. Haar klauwen zonken diep weg in de huid van de kat en trokken bloed, dat gevaarlijk snel opwelde. Niet dat het moon wat aan ging als zij haar wraak maar kreeg. Met een harde trap krabte ze net als bij de rood/witte windclan kater tegen diens schouder aan en ook haar klauwen op haar achterpoten dropen van het bloed. De rivierclan kater keek haar stomverbaasd aan en vroeg waarom ze hier was en waarom ze hem aanviel. Moonstream was het zwijgen zat en reageerde fel toen de kater zei dat zij de rivier clan verraden had. 'Dat zie je verkeert de Rivierclan heeft mij verraden. Het was niet mijn schuld dat ik gestolen was door tweebenen en toen ik me weer vrij had weten te krijgen kreeg ik alleen de bootjes van een prooi. En werd weg gestuurt!' Sprak Moonstream fel en ze wist dat ze in de buurt van nog een rivierclan kater stond, maar had voor nu alleen nog oog voor deze kater die ze zeker zou gaan doden. Nog voor de rivierclan kater antwoord kon geven vloog ze hem aan en duwde de kater tegen de grond voor ze naar zijn keel toe boog en die stuk beet. Haar tanden werden weer in heet bloed gedompelt, maar daar had ze geen intressen in. Moon keek op en zag Stormtail nog geen vossenstaart voor haar op een afstand staan toe kijken. Moonstream blies neidig en keek hem dreigend aan.

De kater knikte kort naar haar, Waarna hij zich weer op de kat richtte. "Je hebt haar gehoord, vuile rat! Ga uit de weg!" Sprak hij uit. Zijn haren waaiden wild in de wind. Die steeds harder begon te blazen. Door het piepen van de kits werd hij met de seconde woester. In zijn ogen was dat dan ook duidelijk te zien. "Je gaat eraan." Siste hij door zijn tanden. Hij maakte een bocht om de bloodclan kat. Hij knikte kort naar Angelvoice. Ze snapte zijn plan en keek hem heel even recht aan en knikte ook. Zijn nagels kwamen eruit. "Ik ben nog in topvorm, Bloodclanmormel. Ik zal jou en je vuile clan ervoor laten boeten voor het stelen van onze kits." Siste hij kwaad en woest. Hij stond klaar voor de aanval en Angel dook ineen, onder dat zijl.. Een kitten zou ze kunnen dragen, een enkele en die meteen in veiligheid brengen.. Een kitten om de andere te kunnen waarschuwen.. De Bloodclankat sloop naar de kits toe, in een hoek, precies zo dat niemand haar van achtern kon raken. De kits piepten luid, en ze schopte tegen het zeil aan, ze stond er recht voor. Haar ogen flittstte naar de ene kat en toen weer naar de andere. De lach op haar gezicht was groot, en haar ogen waren donker. Angelvoice gromde woest. "Hoe durf je!" Gromde ze uit. "Weerloze kittens pijn doen! Geloof me smerig beest, jij krijgt hier spijt van!" Schreeuwde ze uit en dook naar voren. Haar afkomst maakte haar wendbaar zoals elke windclankat en ze dook voorbij aan de zwarte klauwen. Haar poten doken onder het zeil de eerste kitten die haar poten vonden trok ze van onder het zeil vandaan. Zo snel als ze kon keek ze naar de kitten. Sparkkit! Het kind van Emberstorm! Wat een geluk. Ze greep de kitten bij zijn nekvel vast en keek nog een laatste keer naar de Riverclankater. Daarna schoot ze weg voor de klauwen van dat Bloodclanmormel. Dat beest was waarschijnlijk verbaast geweest en Angel zette het op een lopen. Snel en voorzichtig dook ze door de ingang, niemand leek haar op te merken en ze sprong op een kleine verhoging bij de schuur. Snel legde ze de kitten naast zich en gromde laag en hard. "Katten van alle clans! Ik heb onze kittens gevonden! Op dit moment is een van de Riverclan Warriors alleen met een van deze respectloze wezens! Sla je slag! 7 kittens zijn nog binnen en de bloodclankat is alleen!" Riep ze uit met een hoge stem en pakte Sparkkit weer op. Ze liet hem nog even zien aan alle katten. "Volg me!" Riep ze als laatste nog door het vel heen wat in haar mond zat. Meteen sprong ze van de verhoging af en gebruikte de vragen die elke kat nu had om door de groep heen te rennen. Of ze probeerde haar tegen te houden voelde de poes niet. Er lag maar een doel voor ogen, het eind van het kamp halen! Zo snel als haar poten haar konden dragen stormde Angel door de ingang van het kamp het bos in. Ze was zich zeer bewust van de Clangeuren en rende verder. Thunderclan territorium.. De katten die zouden volgen met de kittens zouden haar geur hier makkelijk op kunnen vangen. Plus achtergebleven Thunderclankatten die op Patrouille waren zouden haar kunnen helpen. Zodra ze haar met een kitten zagen.. Snel rende ze door tot aan een greppel. Angel sprong er in en legde de kitten op de grond. Snel inspecteerde ze het kleintje. Hij zag magertjes en zwak. Maar dat kon genezen.. Het was bladkaal maar met de goede zorg zou Sparkkit er makkelijk door kunnen komen. Hoe het met de andere kits was kon Angel enkel afwachten en hopen. Zorgvuldig likte ze de kitten schoon en probeerde hem opnieuw Windclangeur te geven. Terwijl ze stressvol wachtte op de andere kittens. Terug gaan kon ze nu niet.. Ze kon Sparkkit niet alleen laten.. Zachtjes snikte ze terwijl de pijnlijke plekken op haar vacht voelbaar werden.. Ze keek even naar haar rug en zag rood bloed over haar huid lopen. Angel slikte maar hielt zich stil. Leopardstrike zou wel er naar kijken.. Het maakte haar niet uit.. Zolang de kittens maar oke waren. Met een hart dat elke keer oversloeg wachtte ze op de volgende kat met een kitten.. Als het hen zou lukken.. Rushcoat was ondertussen bij haar komen staan en likte de kitten schoon. Tussen zijn likken door controleerde Angel de kit snel en zuchtte opgelucht, die had ook niets qua wonden. Tenminste niet zichtbaar, ze hoopte maar dat het zo zou blijven bij de andere 6 kittens..

(Guys, Rush neemt Dapple mee en Heart blijft achter, dus 5 kittens, kijk maar bij BC topic welke kittens mocht je willen dat je kat hem herkent)

Regelmatig bewoog de flank van de kater op en neer. Lotus lag lekker op zijn vaste plekje te slapen. Hij werd wakker van een paar geluiden. Geen bijzondere geluiden, gewoon de gebruikele vervelende dingen. Hij deed zijn ogen langzaam open en knipperde even. Daarna volgde een geeuw. Hij stond op en schudde zijn warrige, langa vacht. daarna begon hij aan een korte wasbeurt. Lotus zat net rustig zijn poot te likken toen er opeens katten van alle Clans binnenstormden. Verschrikt bleef zijn poot in de lucht hangen. Hij zette hem snel op de grond en stond op. Om hem heen was iedereen al aan het vechten. Het hele BloodClan kamp was binnen een ogenblik een groot slagveld. Plukken vacht vlogen in het rond en op de grond verschenen bloedspetters. Een grote kater bsprong hem. Verrast draaide hij zich om. Hij siste. De kater leefde zich uit op zijn rug. Hij stootte een luide grauw uit en rolde om in de hoop de kater van zich af te krijgen. De kater stond snel op en sprong weer op hem af. Hij lag nog op zijn rug. Toen de kater vlak boven hem was, midden in zijn sprong, trapte hij hem zo hard als hij kon met zijn achterpoten in zijn buik. de kater veerde terug en kwam een eindje verder keurig op zijn pootjes terecht. Hij krabbelde snel op. Hij gaf de kater snel een paar krassen. Daarna rende hij een eindje verderop. Die laatste krassen hadden hem waarschijnlijk alleen maar gekieteld. Hij ging snel een paar keer met zijn tong over zijn wonden. Ze prikten behoorlijk. Hij was blij dat hij van de kater af was. Anders had hij hem waarschijnlijk vermoord, hij was nogal wat sterker dan hij namelijk.
Zijn ogen schoten voortdurend heen en weer. Hij was opzoek naar iemand die hij wel aankon. Niet iemand die hij zo had vermoord maar gewoon iemand van zijn eigen niveau. Hij zag een WindClan poes die met haar rug naar hem toe stond. Hij rende meteen op haar af. Met uitgeslagen klauwen stortte hij zich op haar. Ze siste en keek verbaasd en boos naar hem om. Hij zette zijn klauwend in haar rug. Ze schudde hem van zich af. Met een kwade blik en een grom rende ze weg. Hij likte zich weer even snel een paar keer. Daarna schoten zijn ogen weer over het terrein, opzoek naar iemand anders.

-Iemand die Lotus aan wil vallen?-

Aangezien Blacksoul bezig is, kom ik Lotus maar pakken c:

Cinderfall grauwde toen ze hem goed te grazen nam, daarom was hij ook zeer verrast toen haar gewicht zich verwijderde en ze er .. vandoor ging? Al gauw werd duidelijk dat ze naar de kits toe ging! Sissend wist hij een klein lachje te onderdrukke. ”Wat een lafaard! Te bang om mij aan te vallen, in plaats daarvan pakt ze hulpeloze kits!” Het bloed bonkte in zijn oren, toen hij haar achterna wilde gaan- maar een WindClan poes was hem voor en daardoor viel zijn oog op een kater- die ongeveer even oud was als hij. Het scheelde maar anderhalve maan misschien. Krijsend sprong hij op hem af en boorde zijn kaken in zijn nek. Hij gaf hem een flinke dreun met zijn klauwen uitgeslagen over zijn gezicht. Met dik opgezette vacht landde hij voor hem en vernauwde zijn gele ogen. ”Wij gaan winnen! Gore beesten, jullie zouden nooit aan onze kits moeten komen!” Brulde hij toen het tot hem doordrong hoe de situatie echt in elkaar zat. Hij nam het heel serieus, en verwachtte eigenlijk om ook te winnen- maar BloodClan katten waren elite … en nu pas drong het tot hem door dat als ze de kits zouden gebruiken tégen hen, ze de kracht van het leven in hun poten hadden. Hij schudde die gedachte weg en sprong op de kater- zijn spieren gespannen. Hij nam de kater mee terwijl hij krabbend en spugend met hem door het slagveld rolde. Nu keek hij niet eens om zich heen wie er op of onder hem terecht kwam, het was nu alleen Cinderfall en de BloodClan kater. Hij zou hem laten zien dat hij niet gewoon een Clankat was! Hij was een RiverClan kat! Die met poot en tand zich zou verzetten tegen deze beesten. Hij boorde zijn tanden nu in de linker oor van de kat en trok er ferm aan- .. het lukte hem redelijk om er een stuk vanaf te krijgen! Zijn gele ogen schoten vuur toen hij weer doorging met haar buik bewerken- al rollend over andere katten heen.

Een RiverClan kater sprong krijsend op hem af. Hij boorde zijn kaken in zijn nek. Even vertrok zijn gezicht van pijn. Hij gaf hem een flinke dreun met zijn klauwen uitgeslagen over zijn gezicht. Met dik opgezette vacht landde hij voor hem en vernauwde zijn gele ogen. ”Wij gaan winnen! Gore beesten, jullie zouden nooit aan onze kits moeten komen!” Brulde de kater. Dat dacht je maar, dikhoofd! Dacht hij. Het waren alleen maar een paar kits! Hij wist wel dat kittens heel belangrijk waren voor de Clans maar dat wilde hij nu even niet toegeven aan zichzelf. Hij schrok weer op uit zijn gedachten. De kater sprong weer op hem en samen rolden ze over de grond. Bijtend, krabbend en spugend gingen ze over het kamp. De RiverClan kater zette zijn tanden in zijn oor. Zijn ogen leken wel vuur te spuwen. Een heftige pijnscheut ging door zijn oor. De kater had er een stuk uitgescheurd. Dit zou hij hem nooit vergeven. Hij was zowiezo alniet zo'n type die iedereen alles maar lachend vergaf. Zijn groenblauwe ogen boorden zich in die van de Clan kat. Die was zijn buik nu aan het bewerken. "Blijf van me af jij lelijke Clan kat!" Siste hij. Ondertussen probeerde hij hem van zich af te krijgen, wat niet al te gemakkelijk was. Uiteindelijk lukte het hem, alleen zat hij wel onder het bloed. "Jullie stelletje idioten!" Riep hij. Hij haatte Clankatten. Hij zette zijn tanden in de poot van de kater. Hij beet zo hard als hij kon. Hij rukte zijn tanden eruit en keek de kater met een woedende blik aan. Hij was nog niet klaar met hem. Hij drukte hem tegen de grond. Zijn klauwen zette hij in het oog van de kater. Daarna rukte hij ze er weer uit. Een stroom bloed liep langs zijn kop omlaag. Hij sloeg er geen acht op. Hij lette op niks meer om zich heen, alleen de kater en hij.

Yeah, een aanvallertje ^^

^ Na aanleiding van die PB, dus dat oog dinges sla ik even over :3

Cinderfall werd na een hele worsteling op de grond gedrukt, zijn oren lagen naar achteren gevouwen en zijn lip was opgekruld in een woedende snauw. Hij krijste van de pijn toen de kater voor zijn achterpoot ging, verwoed worstelend gooide hij zijn klauwen over zijn neus en kroop er onderuit. Hinkend deinsde hij achteruit, en zette er voorzichtig wat gewicht op. Gelukkig was het niet gebroken. Opgelucht, sprong hij naar voren en was het zijn beurt om de kater tegen de grond te worstelen. Hij boorde zijn nagels in die van zijn tegenstander en hield hem tegen de grond gedrukt, zijn neus raakte de zijne toen hij zich voorover boog. ”Stelletje idioten? Jullie zijn de idioten, laat onze gemeenschap met rust! Keer terug naar jullie tweebeen nesten!” Sneerde hij, te kwaad om anders te zeggen. Hij sprong van de kater af en ging weer in de vecht houding staan, lip teruggetrokken terwijl een diep gerommel in zijn borst opsteeg. Grommend liep hij op de kater af, zijn gele ogen sloten zich in die van zijn tegenstander- en wederom zag Cinderfall de rest niet meer zo goed. Hij had één goede vecht techniek overgenomen van zijn vader, die hij nu ook toepaste. Even meende hij de stem van zijn vader in zijn linker oor te horen, maar hij meende dat het een vage verbeelding was. ’Sluit je af voor alles, sluit je af voor zwakte, sluit je af voor pijn. Rouw niet om verlies, maar neem het mee om jezelf voor te bereiden om je volgende overwinning. Er is geen overwinning, zonder verlies’ Hij sloot zijn gele ogen even en schoot toen naar voren. Door de kracht van de klap rolde ze weer over andere katten heen. Cinderfall beet zich vast, deze keer in zijn poot, en beet net zo hard als de kater bij hem gedaan had. Hij duwde hem tegen de grond, hervatte zijn greep weer en sloeg met zijn klauwen, zonder echt een specifiek doel te hebben, naar zijn gezicht. Daarna ging hij over tot zijn buik, die hij net als bij de poes van eerder, rijkelijk ging bewerken.

Frost duwde de poes van zich af. Ze waren al een tijdje aan het vechten. Hij hijgde. Strak keek hij haar aan. Zij keek uitdagend terug. Ze blies en stortte zich weer op hem. Hij stootte een luide mauw uit en probeerde weg te springen. Hij was iets te laat geweest, want ze kwam half op hem terecht. Haar klauwen schraapten over zijn vel. Hij grauwde en kroop onder haar uit. Meteen beet hij haar. Ze siste. Daarna haalde ze uit over zijn gezicht. Hij kneep zijn ogen dicht. Toen hij ze opendeed was ze weg. Er stroomde bloed over zijn gezicht. Hij probeerde het weg te likken, wat niet echt lukte. De woede die al de hele tijd in hem zat, kwam er nu uit. Hij schreeuwde kwaad. Het moest er gewoon even uit, wat dachen die clankatten wel niet!? Dat ze zomaar hun ding konden doen!? Hij keek grimmig voor zich uit. Deze keer wilde hij voorbereid zijn als iemand hem aanviel. Zijn ogen flitsten heen en weer. Net toen hij zelf iemand wilde bespringen, kwam er een kat op hem af.

Yellowfang

Whitenose zat rustig in het bos te genieten van de rust. Al had ze een gek gevoel, eerder op de dag had ze vele pootstappen gehoord. Ze stond op en keek naar een vogel die snel overvloog. Whitenose had nog volop energie en ze had wel zin om even iets actiefs te doen. Ze glipte een door een paar struiken en zag de pootstappen in de sneeuw. Whitenose volgde verbaasd het spoor, ze hadden verschillende geuren. Maar niet van de Bloodclan! Wie zou er op hun territorium zijn geweest? Whitenose dacht ineens aan de kittens, ze kwamen ze ophalen! Ze begon te rennen, recht op het kamp af. Toen ze in de verte de schuur zag opdoemen kreeg ze ook alle vechtende katten in de gaten. Ze versnelde en kwam tegenover een kat terecht. Whitenose had wel zin om te vechten met een andere kat. "Kom maar op." Dacht ze. Een valse lach verscheen op haar gezicht, langzaam sloop ze dichter naar de kat. De kat was omgedraaid en had haar blijkbaar nog niet gezien. Whitenose bleef laag boven de grond en sloop nog iets dichterbij. Toen ze dichtbij genoeg was sprong ze op de kat en beet in de achterpoot van haar tegenstander.

(Wie wil er vechten met Whitenose?)

shadowleaf zat op een boom en keek van haar plaats naar het thunderclan camp en ze zuchte diep ze wou zo graag dat ze in een clan zat maar ja hoe kom je in een clan dacht ze en ze bleef maar naar de katten kijken en ze dacht diep na *ik moet de leider zien te spreken *en met prachtige blauwe ogen keek ze naar al het sneeuw en ze zwiepte met haar staart van frustratie en ze likte haar zilvergrijze vacht en dacht nog eens diep na hoe zou het zijn in een clan

shadowleaf zat op een boom en keek van haar plaats naar het thunderclan camp en ze zuchte diep ze wou zo graag dat ze in een clan zat maar ja hoe kom je in een clan dacht ze en ze bleef maar naar de katten kijken en ze dacht diep na *ik moet de leider zien te spreken *en met prachtige blauwe ogen keek ze naar al het sneeuw en ze zwiepte met haar staart van frustratie en ze likte haar zilvergrijze vacht en dacht nog eens diep na hoe zou het zijn in een clan

_________________
hij is een van de sterkste katten die je ooit in je leven hebt gezien hij leeft al op zijn eentje samen met zijn zus blackpaw en probeer hem niet kwaad te maken want dan overleef je het waarschijnlijk niet !!

ze zich bekeken worden en sprong van de boom in een struik en keek met haar diepblauwe ogen naar de thunderclan ingang