[Melting Ice Related] And we'll take them back!

Fireheart was zich bewust van de verwijtende blikken, maar ze hadden de aandacht van de Clanleiders. Jullie zullen je gevecht krijgen, dacht hij stilletjes. De kater knikte even naar Icestorm, die nog altijd naast hem op de rots stond. Hij was trots op haar, heel trots. Daarna sprong hij van de rots af en kwam neer naast Bluestar. Een kort overleg volgde, waaruit zij verschillende katten hadden gehaald die met hem en Icestorm mee mochten naar BloodClan. Ice wist waar de katten zich verscholen hielden en dus kon zij hen leiden. Hij had zelf liever niet dat ze mee vocht, maar ze was natuurlijk niet te stoppen als ze echt wilde. De oude Icestorm was daar nog altijd. Hij nam zijn groepje katten mee en wenkte Ice bij zich. Zij leidde hem, hem en de andere Clans, richting BloodClan. Hij had de tijd om na te denken. Misschien dat Scourge zich op zijn geliefde zou richten, dan zou hij tussenbeide springen. Hij kon haar niet nogmaals vinden, als een hoopje ellende, verwond en gebroken door de zwarte kater die hier de baas dacht te zijn. De rode kater spande zijn spieren aan terwijl hij daaraan dacht. Zijn groene ogen stonden strak op de plaats voor hen, twolegplace. Het duurde nog even voor ze er waren. Een paar straten door, naar links en dan weer naar rechts. De geur van katten werd steeds sterker en dreigender. Op een gegeven moment hield ze stil. Hij keek toe, er verdween een kat in het parkje dat er was. Dit was het, hij voelde het. Fireheart draaide zich om en keek de anderen aan. 'Katten van alle Clans! We moeten zo stil en snel mogelijk naar binnen glippen voor een verrassingsaanval. Ze verwachten ons niet, dus dit is onze kans. Een deel moet de BloodClan katten bezig houden, een ander deel moet opzoek gaan naar de kittens en deze veilig mee nemen. Het kittengroepje zal zich niet omdraaien, maar direct door gaan naar het bos. Wij zullen volgen. Vecht dapper. We weten niet met hoe veel ze zijn, maar wij samen zijn sterker en beter getraind' zei hij op zachte maar hoorbare toon. BloodClan zou het niet kunnen horen door de auto's die af en toe langs kwamen. Bijna had hij willen zeggen: Scourge is voor mij! Alleen leek hem dat geen goede zet. Hij zou hem zelf wel opzoeken en wachten tot hij de beurt kreeg om wraak te nemen op de zwarte kater. Het was tijd, het was tijd om een eind te maken aan alle misverstanden, aan de angst van Ice. Het was tijd om te vechten!

Angelvoice slikte terwijl ze naast haar broer met de pattrouille mee liep. Ergens was ze opgelucht en blij dat zij was gekozen, zodat andere niet hun leven hoefde te geven als dat moets.. Maar angst vulde haar toch op.. Al wou ze de kittens terug tegen elke prijs, was ze in staat een kat zijn leven te nemen? Ze geloofde heilig in de woorden van de witte Thunderclanpoes, sowieso had ze altijd al geweten sinds het verdwijnen van de kittens dat daar geen Clan achter kon zitten, geen enkele Clan was zo achterbaks. En de geuren van vreemde katten die hier hingen leken haar verhaal te bevestigen. Haar staart rustte op Bloodsmashers rug, haar zusters waren ook in de clan gebleven god zij dank. Angelvoice hief haar kop toen de Deputy van Thunderclan de rode kater genaamd Fireheart begon te spreken. 'Katten van alle Clans! We moeten zo stil en snel mogelijk naar binnen glippen voor een verrassingsaanval. Ze verwachten ons niet, dus dit is onze kans. Een deel moet de BloodClan katten bezig houden, een ander deel moet opzoek gaan naar de kittens en deze veilig mee nemen. Het kittengroepje zal zich niet omdraaien, maar direct door gaan naar het bos. Wij zullen volgen. Vecht dapper. We weten niet met hoe veel ze zijn, maar wij samen zijn sterker en beter getraind' zei hij op zachte maar hoorbare toon. Angelvoice keek hem even recht aan en stapte toen naar voren richting Hollystar. Maar voor ze de woorden aan de poes kon vertellen die ze zo graag uit wou spreken bleef ze staan bij de witte kater, hun Medicine Cat en een vriend van haar. "Leopardstrike.. Succes en.. Wees voorzichtig.." Fluisterde ze zachtjes en legde heel even haar kop in zijn nek. Daarna stapte ze naar haar Leader. "Hollystar, ik volg je, en we halen de kittens terug, al moet ik er voor moorden.." Angel sloot haar ogen, nu kon Hollystar haar geheim waarscheinlijk raden, maar het was er tenminste uit voor haar. Ze stapte een paar passen naar achteren tot ze weer naast haar broer stond, ze hoefde geen woorden te gebruiken Bloodsmasher begreep haar.. En zo bleef ze stilletjes staan tot Fireheart het teken gaf..

(neem aan dat Angerfoice Angelvoice is.)

Fireheart stond klaar, hij wachtte alleen nog even op de katten die met hem mee waren gekomen. Enkelen wilde misschien nog iets zeggen tegen een vriend of een familielid. Voor het geval dat ze ten prooi zouden vallen aan de bloeddorstige BloodClan katten. Wellicht kwam niet iedereen hier levend uit. De kater sloot zijn ogen even en maakte zijn hoofd leeg. Voor een moment was het alsof hij er alleen stond, zonder anderen om hem heen, maar de plotselinge nabijheid van Icestorm deed hem terug komen naar de echte wereld. Zijn groene ogen opende zich weer toen zij zich naar zijn oor rekte en er iets in fluisterde. Geheimen? Nog meer geheimen.. Toen ze bij haar tweede zin aan kwam, keek hij haar aan. Haar niet laten vechten? Hij wilde haar sowieso al niet laten vechten, maar wat zou een goede reden zijn om haar niet te laten.. Het kwam.. de klap. Het voelde alsof hij een kei harde mep in zijn gezicht kreeg. De wereld tolde even om hem heen, leek te draaien. De rode kater wankelde op zijn poten, zijn uitdrukking verward. Nogmaals die klap, weer begon het te draaien. Deze keer niet met vreugde, maar een steek die hem bij de realiteit bracht. Icestorm droeg zijn kittens en rende op dit moment richting een enorm gevecht! Hij zag haar rennen, maar kon haar niet terugroepen. Meteen wist hij dat hij zichzelf bij elkaar moest krijgen. De vreugde die hij van binnen had gevoeld, verdween en er vormde zich een koud gevoel in zijn buik. Als zij niet oppaste, als hij haar niet beschermde, dan was hij straks vader van een dood nestje! Zijn poten stonden weer stevig op de grond, terwijl hij een krachtige zwiep gaf met zijn lange rode staart. Een teken van de aanval! Ice was daar nu alleen, maar zij zouden er binnen enkele ogenblikken zijn. Hij zette zich af tegen de grond, spande al zijn spieren aan en rende met enorme sprongen richting de ingang van het park. Icestorm was al binnen en nu brak hij door de poort heen en waagde zich in het BloodClan kamp. Woest keek hij om zich heen, zoekend naar Icestorm en alles wat haar mogelijk pijn kon doen.

Cinderfall had alles aangehoord, en vond dat dit logisch klonk. Geen enkele Clan zou zo iets doen, alleen BloodClan was zo achterbaks. Hij gromde van woede terwijl hij een blik op Crookedstar wierp, dit zou vechten woorden, niet? Zijn witte poten prikte heel erg om regelrecht naar BloodClan te lopen en ze allemaal hun hart uit hun borst te klauwen. Dat mormel, die Scourge, hier moest een einde aan komen. De vijandigheid rond alle Clans leek eindelijk een beetje gezakt, maar rimpelde nog wel heel lichtjes. Fireheart ging ze allemaal voor, Cinderfall sprong achter Crookedstar aan zijn Tuxedo/Tabby vacht stond omhoog van opwinding en woede. Zodra hij binnen was zou hij iedere potentiële BloodClan kat die binnen klauw bereik was de oren er af krabben. Hij mócht niet verliezen, en kón niet verliezen.. dan liet hij Lostvoice alleen achter, en dat trok ze niet. Vastberaden liepen ze richting de Twoleg plaats, het stonk er vreselijk naar kraaienvoer en een soort .. kenmerkende BloodClan geur. Namaten ze naderde werd hij zenuwachtiger, niet voor BloodClan maar voor de monsters en tweebenen die hij langs zag komen. Hoe kon een kat hier nou leven? ’Die mormels zijn de naam kat niet waardig’ Dacht hij verbitterd. Met zijn nagels ontbloot zag hij over de hoofde van alle katten heen een parkje, dáár bevonden ze zich! Licht sissend keek hij naar beneden, verleid om er gewoon heen te springen en Scourge zelf te pakken. ’Nee, Cinderfall’ Sprak hij streng tegen zichzelf. Hij zou gewoon naar beneden gaan wanneer Fireheart (de plotseling potentiële leider van alle Clans) het teken gaf. Hij voelde gemengde gevoelens voor Fireheart. Oké, hij was Deputy van ThunderClan maar hij leek alles te leiden alsof het zijn Clan was. Hij schudde zijn kop. Zo moest hij niet denken, wat hij deed was juist voor alle Clans. Cinderfall haalde diep adem en luisterde naar de woorden van Fireheart. Dat klonk prima, hij zou ze eens laten zien dat Clankatten niet zwak waren! Zijn gele ogen vlamde van vastberadenheid, hij was niet bang meer voor de tweebenen en de monsters, nooit bang geweest voor BloodClan, hij zou vechten zoals een ware krijger dat zou doen. Hij schoot als een pijl uit een boog naar voren door de kampmuren heen, krijsend wierp hij zich op de eerste de beste BloodClan kat die hij te pakken kon krijgen. Luid blazend en spugend boorde hij zijn nagels in haar schouders en beet zich vast in haar nek.

x Dat was het teken toch? xD
Blacksoul, kom maar >D

In stilte had Bloodsmasher naar alle woorden geluisterd, ze leken allen heel logisch voor hem. Nu liep hij naast Hollystar, zijn geliefde leidster. Ze was voor hem alleen meer dan een leidster, ze was zijn beste vriendin. Hij kon nog altijd op haar vertrouwen, wat er ook zou gebeuren. Hij zou haar ook met zijn leven verdedigen, net zoals de gehele Clan. Natuurlijk waren er ook nog meer katten die hij met zijn leven zou beschermen. Zijn zusjes, Angelvoice, Kittyheart en Twilightsparkle. Maar ook zijn andere beste vriend Timesoul die was voor hem belangrijk. hij wilde hen allen helpen en beschermen. Hij vertraagde zijn passen en ging naast Angelvoice, zijn enige zusje die meekwam, lopen en keek naar haar. Ze leek totaal niet op haar gemak, hij wist dat ze niet van vechten hield. Maar nu had ze gewoon geen kans om er onderuit te komen. Het was belangrijk om de kittens terug te halen. Toen ze waren aangekomen stapte hij naar voren naar Hollystar. Naast hem verscheen zijn zusje. "Hollystar, ik volg je, en we halen de kittens terug, al moet ik er voor moorden.." Bloodsmasher keek haar even aan. ''Het komt wel goed zusje.'' Zei hij bemoedigend en knikte naar haar. Toen keek hij naar Hollystar en drukte zijn neus kort tegen haar wang. ''Geen zorgen, we komen allemaal heelhuids terug. Ik zal persoonlijk zorgen dat jou niks overkomt. Want, je bent meer voor mij dan een goede vriendin Hollystar.'' Zijn stem was zachter dan normaal en hij keek haar aan. Meteen daarna richtte hij zijn blik op de rest en wachtte op het teken van de ThunderClan Deputy. Hij zag de kater neerduiken en onmiddelijk volgde Bloodsmasher hem. Hij keek echter wel even. Hij zag dat zijn zusje nog stilstond en met een sprong belandde hij naast haar. '' Komop zusje! We gaan die kittens terughalen!'' Zei hij vastberaden en gaf zijn zus een flinke duw.

Met krachtige passen volgde de gespierde kater de Deputy en zijn leidster. Het werd tijd om de kittens terug te halen. Hij wilde vechten met al zijn kracht voor hen. Hij verachtte de BloodClan, de Clan waar Icestorm en Fireheart over hadden gesproken. Het was afchuwelijk, en als de kittens ook maar met een haar gekrengt waren dan zouden ze er zware spijt van hebben. Terwijl hij liep sloeg hij zijn klauwen al uit en spande zijn spieren tot het uiterste. Alle tekenen dat hij klaar was om toe te slaan. Normaal was hij rustig en geduldig. Maar nu was hij opgefokt en kwaad. Nauwelijks was het mogelijk om hem van zijn poten af te slaan, maar nu was hij kwaad. Hij was woest, nu was het tijd om toe te slaan. Toen alle katten verzameld waren zag hij Fireheart even wachten. Icestorm was het kamp al ingerend maar nu volgde Fireheart haar. Onmiddelijk schoot Thunderstrike achter de kater aan en vloog het kamp binnen. Zijn diepgroene ogen zochten naar een BloodClankat. zijn blik viel op een zwarte pels en hij zette zich onmiddelijk af. Hij boorde zijn klauwen in de schouders van de kat en drukte deze tegen de grond. Hij blies kwaad en keek neer op de zwarte poes die hij neergedrukt had.
[Lucy >3]

De witte Thunderclanpoes sprong weg het kamp in en Angelvoice schoot omhoog, wat deed ze? Waarom wachte ze niet op het teken?! Meteen daarna sprong Fireheart achter haar aan en gaf het teken. Om haar heen schoten katten weg het kamp in en zo ook haar broertje, enkel hij landde nog even naast haar. ' Komop zusje! We gaan die kittens terughalen!'' Zei hij vastberaden en gaf zijn zus een flinke duw. Angelvoice knikte haar hoofd en stoof vlak achter hem aan het kamp in. Het leek alsof een waas voor haar ogen gleed terwijl ze grommend rondkeek naar het eerste de beste Bloodclan mormel wat ze kon vinden. Al snel zag ze een pluizige bruinige vacht die duidelijk niet van een van de Clans was. Met ongelofelijke kracht sprong ze tegen de vacht aan. Ze had de poes misschien verast of de kat was niet zo sterk als ze gedacht had. Ze drukte de poes omlaag en haar klauwen nog zo weinig gebruikt leken te weten wat ze moesten doen. Ze siste grommend en keek met haar felle ogen naar de poes.
(Escada)

Na dat haar naam door Stormtail genoemd was volgde ze hem zwijgend. De katten met wie ze was gekozen kon ze, nou ja, van naam, nu ze het zo even bedacht ging ze niet veel om met katten.. Hoewel ze het altijd gezellig had, misschien moest ze als ze hun kit terug hadden maar wat vrienden maken. Als.. Het woord brande in haar hoofd en ze gromde zacht. Ze versnelde haar pas tot ze aankomen. Stil luisterde ze naar de woorden van de Deputy van Thunderclan en keek vol afgrijzen toe hoe hoe de witte vacht van de poes die hen dit alles had verteld verdween in het kamp. Zonder na te denken sprintte ze achter de poes aan en zag hoe de Rode kater haar vlak voor was. Grommend wierp ze zich op het eerste de beste Bloodclanmormel dat ze zag, een jonge rode poes. Ze wierp zich op de rug van de poes en staarde die grommend aan.
(Chikita)

Van schrik keek de poes op toen een vel witte poes door de ingang van hun kamp sprintte. Meteen daarna kwam een rode kater die ze vaag herkende en niet veel later nog meer katten. Clankatten! Haar rode ogen staarde geschrokken terwijl ze een paar stappen naar achteren deed. Schadowclankatten ook! Meteen keek ze rond, maar haar zusje was niet te vinden, was Whiterose er niet? Meteen minder als een seconde daarna merkte ze ook dat haar Thunderclan vrienden er niet waren. God zij dank.. Haar hoop was snel vervlogen toen een grote zandkleurige gestalte op haar sprong en haar tegen de grond werkte. Hij blies en Lucy haalde uit naar hem om onder zijn klauwen uit te komen. Ze rukte zich los en keek hem met velle ogen aan. De grootste schok kwam pas toen ze hem herkende. "Thunderstrike.." Fluisterde ze zachtjes. Meteen na de schok klauwde haar nagels in zijn schouders en werkte de sterke kater om. Ze hief haar kop met een ruk om te kijken hoe de rest het er vanaf bring.

Blacksouk kwam in het stille Bloodclankamp terug met een versgeangen muis. Haar klauwen vers gescherpt, legde ze de prooi op de stapel. Onderweg had ze vele onbekende geuren, maar ze had er geen aandacht aan besteeds, toch maakte ze zich zorgen, ze had de geuren van Fireheart en Icestorm geroken, en vele diverse clangeuren. Ze was al gespannen. De wind ruistte onheilspellend door de bomen. Ze hoorde een kreet, voelde pootgeroffel op de grond, en keek verschrikt naar de kampingang. Langzaam werden de schaduwen zichtbaar. Clankatten! die kwamen natuurlijk de kittens halen, maar dat ging volgens Blacksoul niet gebeuren. Ze krijstte een hulproep, en stoorte zich richting de clankatten. Geen idee op wie ze zich wierp klauwde ze overal, todat ze werd vastgebeten in haar nek. Ze krijstte het uit. Ze probeerde zich om te draaien en de kater, die blijkbaar van de Riverclan kwam, zijn buik te bewerken. Ze worstelde zich los, keek met woedende zwarte ogen en een opgezette vacht naar de clankat. In haar hoofd kwam de naam vaag naarboven. Was dit niet Cinderfall? die werd toch bijna vader van een of andere witte poes? Ze krijstte en klauwde met blinkende klauwen naar zijn gezicht, en maakte een klein sneetje. De adrealine pompte door haar lichaam. Overal om haar heen stonden katten te vechten, ze moest doorzetten, anders zou ze een lafaard zijn.

(Maak je borst maar nat Cinderfall)

Rustig rees en daalde het lichaam van de kleine poes, terwijl ze over het Bloodclan kamp liep. Ze zou net rustig aan een muis beginnen de knabbelen todat de Thunderclan, Riverclan, Shadowclan, en WIndclan katten kwamen het kamp binnen stormen. Instinktief ging ze in haar vechthouding staan. Grommend keek ze rond, naar enig teken van gevaar. Haar amberkleurige ogen gleden de omgeving over. Tot haar schrik werd ze vanachter besprongen door een Riverclan warrior. Ze probeerde zich om te draaien maar de houding van de Riverclan warrior was te sterk. Ook was haar groeistoornis een probleem bij het vechten tegen vijanden. Met al haar kracht lukte her de Riverclan warrior van zich af te gooien. Zacht slaakte ze een zucht van opluchting. Ze was de jongste warrior van de Bloodclan, maar ze zou zich bewijzen. De kleine kattin vloog naar voren. Het lukte haar de kattin een ondiepe snee in de flank te bezorgen. Maar meer had ze in die sprong niet kunnen uithalen. Ze schudde haar kop en gaf een paar vlugge likken over haar kleine sneedjes. Weer kwam er een schok door haar lichaam. Een drang om te vechten. Haar pupillen werden smalle streepjes, haar spieren spande zich aan, haar tanden ontblootte zich. Ze was klaar voor de zware strijd.

(Sorry Fireheart, zo beter?)

Frost staarde al de hele tijd voor zich uit. Hij verveelde zich. Hij had net een klein muisje op en likte de laatste restjes bloed van zijn lippen. Zijn nagels sloeg hij in en uit. Op de plek waar zijn klauwen zaten was nu geen poedersneeuw meer maar was de aarde zichtbaar. Hij spitste zijn oren bij het horen van pootstappen die over de knarsende sneeuw liepen. Zijn nagels bleven nu uitgeslagen. Hij zag gestaltes van Clankatten opdoemen bij de ingang. Een luide grauw ontsnapte uit zijn keel. Om hem heen waren ze al aan het vechten. Hij draaide zich verrast en kwaad om toen een Clankat zich op hem stortte. Hij rolde om en voelde hoe de kat met zijn nagels over zijn zachte buik krasten. Hij gromde en veerde overeind waarna hij de flanken van de kater bewerkte met zijn klauwen. De kat gaf niet snel op en beet hem in zijn poot. Een stroompje donkerrood bloed sijpelde langs zijn poot. Hij wierp er een snelle blik op en keek toen kwaad in de ogen van de kater. Hij beet hem in zijn rug. Deze was klaar. Hij ging op zoek naar een andere om aan te vallen.

Oh, sorry. Is dit beter?

Iemand die Frost wil afslachten? (Niet doden heuwr!)

Nadat de waarheid boven water was gekomen en de katten besloten hadden om Bloodclan aan te vallen en de kittens terug te brengen gingen ze opweg naar Twolegplace. Niet vaak was de Clanleader daar geweest. Het wa sniet echt in de beurt van haar clan, afgestaan van de twolegnest omsingeld met hek en twee moordachtige honden. Toch, in deze gevaarlijke maar toch gespannen moment drong er een klein fonkje door haar aderen heen van nieuwschierigheid. Zelf kon ze er niks aan doen, het kwam net zo gauw weg als het kwam toen ze de nesten zag van die lweebeenige wezens. Ze waren wat groter en zorgzamer dan die ze al kende. Maar de nieuwschierigheid was weg en vervolgde het pad richting Bloodclan.
Nadat de vier clans de eerste nesten hadden gepasseerd, kwamen ze op een inmens groote woonplaats voor al die wezend. Monsters gingen mindersnel dan bij Thunderpath, Dat was een opluchting van haar hart. Haar groene ogen negeerde de monsters en volgde de twee katten die aan leiding waren. De glim van zijn ogen die Hollystar opving, straalde vertrouwe, die was niet weg te houden op deze kater. Haar aandacht aan hem verdween toen ze de bocht omgingen en de geuren waren overweldigend, Haar haren wouden overeind staan, maar ze hield haar in en liep oplettend door. Tot Hollystar zag dat Fireheart omdraaide, ze stopte en sprijde haar oren om te horen wat hij te zeggen had. 'Katten van alle Clans! We moeten zo stil en snel mogelijk naar binnen glippen voor een verrassingsaanval. Ze verwachten ons niet, dus dit is onze kans. Een deel moet de BloodClan katten bezig houden, een ander deel moet opzoek gaan naar de kittens en deze veilig mee nemen. Het kittengroepje zal zich niet omdraaien, maar direct door gaan naar het bos. Wij zullen volgen. Vecht dapper. We weten niet met hoe veel ze zijn, maar wij samen zijn sterker en beter getraind' Hollystar stemde in met een knikje. Ze zou haar clan, en als het moet de andere leiden in het komende gevecht.
Naast haar stond Bloodsmasher, haar beste vriend zins tijde. Ze wou iets zeggen tegen hem, maar voordat ze haar mond ook maar een centimeter open kon doen kwam Angelfoice voor haar. "Hollystar, ik volg je, en we halen de kittens terug, al moet ik er voor moorden.." Haar vetrouwe in haar was groots, net als de andere van haar clan. Iedereen was trouw, daar gaat het om. 'Laat starclan bij je zijn en je de kracht geven om te kunnen strijden voor onze toekomst.' Antwoorde ze naar de poes. Toch kwam er een verontrustende blik op haar gezicht die niet veel katten kunnen lezen. Haar clan is sterk en moedig, en gebluikt zijn hersens in gevechten. Waarom kwam dit gevoel dan? ''Geen zorgen, we komen allemaal heelhuids terug. Ik zal persoonlijk zorgen dat jou niks overkomt. Want, je bent meer voor mij dan een goede vriendin Hollystar.'' Haar blik vervaagde en haar ogen richte zich op die van hem. Die woorden waren verwarrend, maar waar. Maar voordat haar stem klonk keek Bloodsmasher om. Het gevecht zou beginnen nadat Firestar het teken gaf.
Met haar klauwen en kaken die scherpe tanden liet zien boorde ze die punten in de vacht van een Bloodclan cat. Kittens pakken en redden was voor haar geen optie. Ze moest deze katten uit de beurt houden en ruimte make voor andere die wel wat levens konden redde. Bloed droop van haar mond en klauwen die zich nog verder in het lichaam van de kat boorde. Opeens verloor ze haar evenwicht op de kat, de Bloodclan cat maakte daar gebruik van en duwde haar van zichzelf af met de achterpoten. Holly kwam gelukkig op twee poten terecht. Haar voorpoten raakte niet de grond aan. Gelijk lanseerde ze zichzelf. Weer boorde ze haar klauwen in de nek van de Warrior. Levenloos liet ze het lichaam achter met nog bloed op haar poten, voordat ze de kans kreeg om een Bloodclan cat weg te houden van een Thunderclan cat voelde ze inmense pijn door haar hoofd vloeien. Haar poten zakte door en voor je het wist lag ze op de grond. Alles duiselde voor haar ogen, steeds waziger en waziger. Het enige wat ze hoorde waren de strijdkreten van de katten om haar heen.

bwahahahahaah Hollystar is K.O.!!!!
Neh grapje, alleen voor een klein tijdje.
Iedere Random BC cat kan reageren wie haar een HARDE klap geeft op haar hoofd^^
Graag wl iemand! >33

Vanuit de schuur liep een zilver/grijze poes ze had net nog de kitten te eten gegeven om hun mondjes stil te houden. Met snelle poten trippelde ze terug naar het bloodclan kamp en ving ondertussen nog wat prooi voor de clan. Ze was net nog voor blacksoul binnen en was naar een hoek getrippeld om haar eigen prooi op te eten. Ze hoorde na een halve maaltijd de kreet dat er clankatten binnen waren. Moonstream sprong meteen op en blies verneindig, maar was niet van plan om zich door hen weg te laten jagen. Niet nu, dat zou dan de tweede keer zijn! Moonstream zetten zich af en renden vol op een rood/witte kater in die naar de windclan rook. Ze zetten haar messcherpe klauwen diep in zijn huid en beet hem in zijn hals. Moonstream liet los en dook iets naar rechts en boorde haar klauwen in de rood/witte flank en klemde zich vast op zijn rug. Moon wilde hem niets liever dan verjagen. al haar woede uiten op deze en de andere clankatten. ( Bloodsmasher)

Compleet ontspanne lag de kleine maar dodelijke poes te suffen. Ze had die ellendige kittens niet hoeven te bewaken. Ze werd al knettergek bij het zien van een van hen. En bovendien als ze haar teveel zouden irriteren, dan hadden ze het niet overleefd. Rustig tilde ze haar poot op en begon haar kop te wassen. Ze was toch niet helemaal ontspannen, er hing iets in de lucht. Niet dat het haar wat kon interesseren. Van haar part kon iedereen dood neervallen, dan had zij weer rust. Even sloot ze haar ogen en viel toch even in een lichte slaap. Ze werd gewekt door het gevoel van klauwen in haar lijf. Door een onbekende kat werd ze tegen de grond gedrukt. Een woeste grauw ontstond in haar keel en ze hees zichzelf terug op haar poten. Ze draaide zich hald om en haalde met haar klauwen uit naar het gezicht van de onbekende poes. Wie had het lef om haar aan te vallen zonder dat ze het verwachtte. Met al haar kracht trapte ze de poes van zich af en schoot naar voren. Ze had vaak genoeg getraind voor deze momenten en nu werd het tijd om dit poesje dezelfde weg te laten volgen als al haar andere slachtoffers. Ze schoot met uitgestrekte klauwen richting de duidelijke Clanpoes.''Hier krijg je spijt van vervelend Clanmormel!'' Siste ze luid

De poes die hij had neergedrukt blies naar hem en sloeg met haar klauwen in zijn richting. Ze rukte zich toch los onder hem vandaan en keek hem strak aan. Ze leek te schrikken van hem "Thunderstrike.." Fluisterde ze zachtjes en onmiddelijk herkende hij haar. Hij kon haar klauwen niet ontwijken en siste luid. ''Waar zijn de kittens?'' Sneerde hij haar toe. Dit was Redeye, vriendin van Goldenmoon. En normaal was deze situatie anders geweest, maar nu was ze een vijand van hem. Zij hoorde bij de groep de de weerloze kittend hadden gestolen. Dit idee alleen maakte hem weer kwaad. Meteen schoot hij op de zwarte poes af. Zijn diepgroene ogen boorden zich in haar rode terwijl hij zijn klauwen vastklemde op haar flank. zijn tanden zette hij met al zijn kracht in haar schouder en trok haar zo om. Gelukkig was haar aandacht even niet op hem geweest, maar op de rest van die BloodClan.

Hij had zijn zus achter hem aan horen gaan, maar de blik van hollystar kon hij nu even niet vergeten. Alsof hij haar had verward met zijn woorden. Maar hij wist dat het waar was. En op het teken van Fireheart, de ThunderClan Deputy, vlogen alle katten dat kamp binnen. Hij keek onmiddelijk rond en zag dat zijn zusje meteen een kleine BloodClanpoes tegen de grond aan drukte. Dat ging wel goedkomen. Meteen keek hij rond op zoek naar Hollystar. Het duurde even voor hij haar zag tussen de woelende massa vechtende katten. Hij zag dat ze al een kat gedood had, maar ze werd toen aangevallen door nog een kat. Met een blik vol schok keek hij toe hoe Hollystar bewegingsloos tegen de grond viel. Maar voor hij ook maar een stap kon zetten om naar haar toe te gaan voelde hij een paar tanden in zijn nek en klauwen in zijn huid. De kat die hem nu aanviel klemde zich vast op zijn rug. Bloodsmasher blies woest en rolde snel om, om van zijn tegenstander af te komen. Met al zijn kracht wist hij zich om te draaien en zette toen de scherpe klauwen van zijn achterpoten tegen de buik van de poes en gooide haar toch van zich af. Snel krabbelde hij overeind en keek toch snel naar de Plek waar Hollystar was neergegaan. Snel keek hij naar de zilveren poes die hem had aangevallen en rende toen gewoon blind tussen de vechtende katten door. Hij had haar een belofte gedaan en die moest hij nakomen. Met een krachtige sprong vloog hij richting zijn leidster en kwam soepel neer. Hij keek snel achterom, hopend dat de zilveren poes hem niet was gevolgd. Kort duwde hij zijn neus tegen die van Hollystar. Ze was toch niet dood? Hij bleef naar haar kijken maar draaide met zijn oren om te horen of er iemand aankwam.

De rood/witte kater rolde om en Moon's grip verslapte op de kater. Met een krachtige trap werkte hij zich met zijn achterpoot tegen haar buik en duwde haar weg. Het deed flink pijn, maar Moonstream schudden haar kop even voor ze achter de kater aan ging. Hij was nog niet van haar af. Overal waren zowel bloodclanner's als de oerige clankatten aan het vechten en ze ontweek een van hen voor ze de achtervolging inzetten. Snelle sluipende pootstappen waren hier prima op hun plek en ze wist dat het gekrijs die zouden maskeren tot op zekere hoogte. Het laatste stukje sprong ze met een goed uit gerekende afzet en landen weer op de rug van de kater, maar nu landen ze met haar vootpoten net achter de kop van de kater. Ze drukte hem met haar hele gewicht tegen de grond en zetten haar achterpoten op de heup van de kater. Moon beet hard in de hals van de kater en probeerde hem te doden.

Met al haar kracht trapte de poes Angelvoice van zich af en schoot naar voren. Ze schoot met uitgestrekte klauwen richting Angel. ''Hier krijg je spijt van vervelend Clanmormel!'' Siste ze luid. Angelvoice gromde en sprong ook naar haar toe. Ze was even groot als de poes die ze nu aanviel, net mooi. Ze dook onder haar klauwen door maar zodra Angel wou aanvallen deed iets haar opkijken. Vanuit haar ooghoek zag ze Hollystar door haar poten zakken. "HOLLY!" Schreeuwde ze geschrokken uit en brak haar aanval af. Ze dook weg voor de Bloodclanpoes haar klauwen en keek toe hoe haar broer zich uit de klauwen van een grijze poes werkte. Even opgelucht keek ze toe tot ze de grijze poes opnieuw op haar broer zag springen en zijn nek in haar kaken kreeg. Opnieuw gilde Angelvoice en keerde zich om naar de poes. Grommend sloeg ze de poes met uitgestrekte nagels in haar gezicht en sprong toen naar de andere kant van het kamp. Waar ze binnen een paar seconde was leek uren te duren. Ze wierp zich over Bloodsmasher heen en greep met haar kaken het nekvel van de poes. Ze sleurde de grijze Bloodclanpoes van haar broers nek af en smeet haar half weg. Wetend dat die andere poes haar gevolgd kon hebben bleef ze hijgend kijken naar de zilvere poes en dan weer naar de plek waar zij vandaan kwam. Haar kaken weid open, niemand, maar dan ook echt niemand kwam aan haar broer of aan haar Clanleader en vrienden. Ze gromde zachtjes en draaide heel even haar kop om. Daarna dook ze weer in aanvalshouding en wachtte grommend op de volgende aanval.

De kleine kattin vloog naar voren. Het lukte haar de kattin een ondiepe snee in Butter's flank te bezorgen. Maar meer had ze in die sprong niet kunnen uithalen. Ze schudde haar kop en gaf een paar vlugge likken over haar kleine sneedjes. Butter kwam grommend overeind en likte snel het bloed weg dat uit haar flank kwam. Ze lachte zachtjes. "Is dat al je kan Kit? Serieus wat ben je, je bent nauwelijks groter als een Apprentice en je vecht als een Kittypet!" Schold ze het rode ding uit en sprong naar voren. Met haar scherpe getrainde klauwen haalde ze uit over de vacht van de poes en haar blauwe ogen staarde kil in de groene van de Bloodclanpoes. Ze haalde nogmaals uit en nog een keer. Bloed vloeide terwijl ze woest de kat aankeek. "Waar is Dapllekit en waar zijn de andere kittens klein monster." Schold ze sissend de poes uit en legde haar poot op de keel van de Bloodclankat. Alle vriendelijkheid die normaal heerste in haar was compleet verdwenen. Ze wou weten of die kits veilig waren, ze wou weten waar ze waren, ze wou die kittens, zelfs van de andere Clans in haar pootjes hebben, zien dat ze oke waren, ze troosten. Ze wou alles doen.. Zolang ze maar veilig zouden zijn. En al haar woede en bezorgdheid uitte ze op dat smerige kitten ding.

'Waar zijn de kittens?'' Sneerde Thunderstrike haar toe. Meteen schoot hij op de zwarte poes af. Zijn diepgroene ogen boorden zich in haar rode terwijl hij zijn klauwen vastklemde op haar flank. zijn tanden zette hij met al zijn kracht in haar schouder en trok haar zo om. Lucy had niets gedaan, ze was verbaast. Kittens? Ze duwde hem licht niet meer gevaarlijk maar wel boos van haar af en dook weg in aanvalshouding mocht de kater haar toch willen aanvallen. "Ik heb geen idee waar je het over hebt Thunderstrike!" Siste ze grommend en keek hem met kille ogen aan. "Ik weet niets over kittens waar heb je het over!" Haar stem sloeg licht over terwijl ze hem aankeek. Ze trok haar nagels in en uit terwijl ze hem aan bleef kijken. Haar staart lag laag en haar oren waren zowat tegen haar nek aan geplakt. Van onbegrip en woedde, waarom waren die clankatten hier? En wat was er met kittens? Ze snapte het niet meer en bleef hem koud aankijken met ogen vol onbegrip.

De créme kleurige warrior kwam met een zachte -maar ook erg gemeen klonkende lach omhoog. "Is dat al je kan Kit? Serieus wat ben je, je bent nauwelijks groter als een Apprentice en je vecht als een Kittypet!" Oké dat was de de druppel die de emmer deed overlopen. Deze kattin was nu echt te ver geggaan. Met haar scherpe klauwen haalde de Riverclan warrior uit over de vacht van Chikita en haar blauwe ogen staarde kil in de amberkleurige van haarzelf. Chikita blies en kneep haar ogen tot spleetjes. . "Waar is Dapllekit en waar zijn de andere kittens klein monster." SChold zenogmaals en drukte met haar poot op haar keeltje. Het kleine mormel blies woester dan ooit en haar donkerblauwe halsband hielp de Riverclan warrior mee leek het wel. Haar pootjes schoten uit naar de kattin haar gezicht. Met haar klauwen in haar wangen trok ze de poes haar hoofd naar voren todat hun neusjes elkaar bijna raakte. Haar woedende ogen boorde zich in de blauwe van de andere poes. ''Dat is voor jou een vraag, en voor mij een weet!'' Siste ze terwijl ze de poes van haar af trapte. Verzwakt door haal uithalen werd het beeld voor haar steeds vager en vager. Ze schudde haar kop en haalde uit naar het oog van de Riverclan warrior.

Bepaal jij maar of ze je raakt =3

Een wit/grijze poes greep Moonstream van de rood/witte kater af en ze liet niet zomaar los en zou een stuk vel van de kater mee trekken. Ze voelde hoe de poes haar klauwen in haar gezicht sloeg, maar die maakte ondiepe wonden. Moon kwam half op haar poten terecht en sprong meteen op en zag haar klaar maken voor een tegen aanval. Moonstream liet niks of niemand tussen haar en haar slachtoffer komen en stormde op de poes af, maakte een schijnbeweging en sloeg haar klauwen uit naar de poes en zetten haar poten aan beide kanten van haar kop en boorde haar klauwen diep genoeg zodat als ze weg zouden trekken flinke wonden op zou lopen. Moonstream bewerkte met haar achterpoten de borst van de poes met snelle halen. Ze beet in het oor en bleef vast houden terwijl ze de poes met haar kop naar de grond drukte. Ze hielt op met het bewerken van de borst van haar tegen standen en haalde haar klauwen met ruwe halen weg uit het vel van de poes jongere poes dan zijzelf was. Moonstream bleef de poes tegen de grond drukken en beet haar met een felle beet in haar hals.

Cinderfall voelde een messcherpe rij klauwen over zijn gezicht razen, gelukkig bracht het maar een klein sneetje aan. Hij rolde om zodat zij op de grond kwam te liggen en hij haar buik voor zijn rekening nam, daar kwam hij goed aan. En dus, bracht hij een diepe wond aan die liep van haar onderbuik tot net onder haar keel. Cinderfall had nooit echt geweten dat hij zo kon vechten als hij nu deed, hij vocht bijna nooit en was meer vriendelijk tegen andere katten dan vijandig. Hij sprong snel van haar af en schoot tussen de vechtende katten en kattinnen door om even op adem te komen. Hij moest dit goed plannen want hij mocht Lostvoice niet teleur stellen! Ze zou het niet trekken als ze zijn dode lichaam mee terug naar RiverClan sleepte. Hij zou zich nog liever bij ShadowClan aansluiten dan dat te laten gebeuren. Hij zag hoe zijn Clangenoot Butterbell een redelijk jong BloodClan poesje voor haar rekening nam, en hoe Hollystar, de leider van WindClan een ander BloodClan mormel aanviel. Cinderfall zijn hart sloeg een paar tellen over toen hij een .. bekende poes zag. Moonstream? Hij staarde als verdooft naar haar, hij kende haar! Zij was anderhalve maan later van hem geboren.. samen waren ze opgegroeid tot ze verbannen was. Hij voelde razernij opdoemen, dat een RiverClan kat zó laag kon zinken! Hij hoopte ten zeerste dat de WindClan kat die met haar vocht, haar regelrecht naar de hel zou zenden! Hij draaide zijn kop om en sprintte weer richting de wriemelende massa katten. Hij spotte zijn tegenstander al snel en dook als een pijl uit een boog op haar. Zonder nadenken haalde hij zijn klauwen over haar neus om vervolgens met al zijn kracht zijn tanden in haar staart te zetten. Met de andere poten hield hij haar neergedrukt. Bloed spatte op zijn borst door zijn nagelwerk, wat hem niet derde. Nee! Hij sprong op haar en rolde met haar over enkel andere vechtende katten heen, Nee! Dit was hun gevecht, niemand anders deed er toe op dit moment! Het was alleen zij, en hem! Hij hervatte zijn greep weer op haar staart en hield haar neergedrukt, sissend van woede.

Ennuh, Blacksoul.. dit is nog vóór Cinderfall weet dat Lostvoice zwanger is van hem. Hier leeft Crookedstar nog en na zijn dood vertelt Lostvoice het hem pas c:

Pootstappen in het kamp lieten Scourge opkijken, zijn ogen opengesperd. Hij was hier nu al zo vaak geweest, hij kon de meeste geluiden van de bloodclan katten wel onderscheiden, sommige hadden zware passen, anderen weer wat minder. Maar dit klonk niet als de gebruikelijke tred van zijn bloodclan katten. Zijn ogen sperden zich nog wat verder open toen hij de sneeuwwitte poes herkende die het kamp binnen kwam rennen. Dat was... Die... Dat was de clankat die hij zo lang geleden verwond had. Wat moest zij hier? Oké, hij had laatst nog informatie uit haar gesleept, een paar maanden geleden. Maar wat moest ze nu dan hier? Een grauw ontsnapte van zijn lippen terwijl er nog meer katten het kamp binnen kwamen stromen. Clankatten... Wat deden die mormels hier?! Verraden... Dat kleine kreng had ze verraden! Ijsblauwe ogen vernauwden zich gevaarlijk terwijl een zwarte kater zich van het dak van het schuurtje liet vallen, netjes op zijn poten landende. "Bewaak de schuur! Neem formaties aan en maak ze allemaal af!" Grauwde zijn stem hoog boven de vechtende katten uit. "De witte kat is van mij..." Grauwde hij nog eventjes met een angstwekkend lage stem voor zijn doen. Met een gigantische sprong sprong hij op de rug van Icestorm en drukt hij haar tegen de grond. "Ik had je nog zo gewaarschuwd... je weet wat er nu gaat komen... De straf voor... Hoogverraad?" Fluisterde hij zachtjes in haar oor. Daarna ontblootte hij zijn blinkend witte tanden en zette deze in de basis van haar oor. Met een tergend lange haal scheurde hij haar oor kapot, haar bloed proefende. Vervolgens haalde hij zijn klauwen ver over haar rug heen, zoveel mogelijk bloed trekkende, vervolgens nog een keer. Steeds meer krassen zetten zich diep in haar rug en in haar zij. Daarna, zette hij zijn poot op haar keel. "Liefje... Wees klaar om te sterven!" Hij begon te drukken met zijn poot, zijn nagels zo ver mogelijk uitgeklapt terwijl hij de puntjes ervan langzaam in haar vel begon te drukken, steeds meer kracht zettende. Ondanks dat hij in het midden van het gevecht zat, hij voelde alleen maar ziekelijke woede voor dit verraad. Hij zou haar laten lijden. Hij had immers de rest van Bloodclan om de andere clankatten te bevechten. "Sterf.. Sterf!" Lachte hij vals.

[Powerplay, ik weet, is afgesproken met de speler van Icestorm]