[FINISHED] But you never let me down [Training 1]

Stormflight

Stormflight merkte de subtiele verandering in de houding van zijn apprentice op. Haar oortjes begonnen iets meer te hangen en haar blik gleed ietsje vaker naar de grond, wat aantoonde dat ze moe begon te worden. Hij liet zijn blik naar de lucht glijden en zag dat ze al best lang onderweg waren geweest. Hij had haar de belangrijkste dingen laten zien en ze had zelfs een prooi weten te vangen! “Ik denk dat dit wel genoeg informatie is voor één dag,” zei hij op een warme toon tegen haar, zijn staartpunt kort laten rustend op haar schouder. “Laten we je prooi ophalen in ons territorium en dan teruggaan naar het kamp. Nu dat je kennis hebt gemaakt met ons territorium en met Fourtrees kunnen we voor onze volgende training iets dieper ingaan op de basistechnieken van het jagen.” Hij glimlachte warm naar haar en gaf met een teken van zijn staart aan dat ze konden vertrekken. Hij begeleidde haar via de waterval terug naar het gedeelte waar ze haar prooi had gevangen en liet het toen aan Aurorapaw over om haar prooi weer terug te vinden. “We gebruiken dezelfde methode om terug het water over te steken zoals we vanochtend hadden gedaan. In onze toekomstige trainingen gaan we ervoor zorgen dat je het water zelfstandig kunt oversteken,” zei hij tegen haar, waarbij hij ook meteen de kwestie had opgelost over hoe ze terug in het kamp zouden geraken. Dat hij dat nu aanbood, wilde echter niet zeggen dat hij dat ging aanhouden. Als ze haar final assesment wilde halen en een volwaardige warrior van RiverClan wilde worden, dan zou ze toch echt wel zélf dat water moeten kunnen oversteken. Maar goed, dat was voor later. Voor nu hadden ze andere dingen om zich op te focussen.

Elfje

OOC: Maak jij de afsluitende post voor dit topic? Ik zal een nieuw trainingstopic voor ze openen!

Overzicht training:

Ze merkte maar half op hoe de blik van haar mentor naar de hemel ging. Aurorapaw was aan het vechten om wakker te blijven, maar toen Stormflight haar aanraakte op haar schouder en zijn warme stem bij haar binnen drong kreeg ze hem moeite haar ogen op hem gericht. Ze moesten nog een heel stuk naar het kamp toe lopen, maar ze volgde gedwee. Al trok Aurora even haar oren in haar nek toen ze langs de water val op liepen. Het was en bleef toch een eng iets hoe het water zomaar naar beneden storten en dan gewoon verder zijn weg vervolgde alsof er geen zorg in de wereld was... Toch bleef ze dicht bij haar mentor en haalde het niet eens in haar hoofd om naar de rand toe te lopen en naar beneden te kijken, de rand zou maar eens afbrokkelen?! Toen ze in het stukje bos kwamen dat op hun territorium lag zocht de grijze leerling naar het herkenningspunt dat ze zelf gemaakt had en groef daarna de prooi op om verder naar het kamp terug te lopen. Het lopen was zelf al zwaar geweest en de prooi woog niets, maar het zorgde er voor dat ze sneller moe werd en luisterde naar haar mentor. Ze gingen nu net zo over steken als vanochtend, maar zijn daarop volgende woorden joegen haar angst aan. Ze moest zelf een manier zien te vinden om het water over te steken, maar dat zou haar nooit lukken dat zelf te doen. Aurorapaw wilde protesteren, maar de prooi die ze tussen haar kaken hield zat in de weg, nog had ze er eigenlijk de puf niet voor om hem tegen te spreken. Ze was moe en kon al eigenlijk de ene poot niet meer voor de andere zetten, maar toch bleef ze volhouden tot aan de rand van het water, Daar zakte ze even op haar achterwerk en liet de prooi los. Ze heeg lichtjes en keek met bezorgde ogen naar het snellende water, al was het tussen het kamp en de oever wel rustiger, maar nog snel genoeg vond de jonge leerling. Stormflight ging liggen en met heel veel tegenzin kroop ze met de prooi in haar bekje op de rug van haar mentor. Ze klemde zich nog steviger vast dat vanochtend omdat ze bang was de prooi aan het water te verliezen als ze dat niet deed. Ze kwamen aan de over kant en gleed snel van Stormflight af voor ze zich het kamp in haasten, zo snel als haar vermoeide pootjes het toelieten en legde de prooi op de stapel en strompelde naar haar nest toe in de leerlingen den, waar ze drijfnat in viel en de moeite niet eens nam om zichzelf droog te likken. Ze was zo moe dat ze direct in een onrustige slaap viel.
(Topic uit)