[FINISHED] But you never let me down [Training 1]

Stormflight

Stormflight keek toe hoe ze zijn houding kopieerde en hoewel het beter was dan de vorige keer was het nog niet wat het moest zijn. Dat was ook niet zo gek gezien het feit dat ze nog maar net met de training begonnen waren. Hij had haar op een nogal glibberig gedeelte laten oefenen en hij zag hoe haar dat niet bepaald goed verging. “Gebruik de glibberige ondergrond naar je voordeel, Aurorapaw,” zei hij op een kalme toon tegen haar. “Als je je poten niet goed op kunt tillen en neerzetten, probeer dan met je poten te schuiven. Glibberige ondergrond wil ook zeggen dat er minder gebladerte ligt waar je de prooi mee kunt alarmeren.” Hij dook zelf opnieuw in de jachthouding en liet het haar zien. Hij zette eerst zacht zijn poten neer op de glibberige grond en liet ze toen doorschuiven in plaats van dat hij zijn poten weer optilde en neerzette. Het resultaat was dat hij haast geluidloos een beetje naar voren schoof, waar hij de stap weer herhaalde door zijn poot licht op te tillen en opnieuw neer te zetten. “Kom op, dit kun jij ook,” zei hij op een warme toon tegen haar, zijn groene blik richtend op haar.

Elfje

Ze moest dus beter schuiven met haar pootjes op de glibberige grond dan op tillen en neerzetten! Aurorapaw zag hoe haar mentor de techniek voor deed en probeerde hetzelfde te doen. Er lagen hier bladeren genoeg om een kamp mee te kunnen vullen. Ze zetten haar pootjes eerst op 4 blaadjes en herhaalde de glijdende bewegingen die haar voor gedaan waren. Inderdaad klonken haar pootstappen bijna net zo geluidloos als die van Stormflight. Toen ze tot stilstand kwam trappelde ze even met haar pootjes.'Dat
kietelde!' giechelde Aurora en ze zwiepte haar stukje staart in het rond. Het was een vreemde gewaarwording, maar daar zou ze vast wel aan wennen. 'Wat voor sluit technieken zijn er nog meer?' vroeg ze vrolijk en keek haar mentor vragend aan.

Stormflight

Een tevreden blik ontstond in zijn ogen toen hij zag hoe Aurorapaw hem nadeed. Ze was al bijna even geluidloos als hemzelf en Stormflight was er vrij zeker van dat als ze zich zou focussen, ze het snel genoeg zou leren. Het was van belang dat hij haar de komende dagen de technieken zou leren en de komende weken zou gebruiken om haar de technieken onder de knie te laten krijgen; Leafbare kwam er aan en dan hadden ze weinig voor op te oefenen. Natuurlijk waren er andere Clanmates die konden jagen, maar Stormflight wist goed genoeg dat het in Leafbare van groot belang was dat elk stukje prooi gevangen werd omdat prooi zo schaars was. Wanneer je dan een jacht verpestte, kon het wel een halve dag duren eer dat er weer wat tevoorschijn kwam en met honger jagen was één van de ergste dingen die je kon meemaken. Het sloopte je energie, net zo lang totdat je concentratievermogen steeds meer achteruit ging. Stormflight werd uit zijn malende gedachten gehaald toen zijn apprentice aan hem vroeg welke sluiptechnieken er nog waren. “Er zijn verschillende technieken en sommige technieken zijn zelfs Clangebonden,” begon hij zijn uitleg. “Zo heb je RiverClan die kan vissen, WindClan die op konijnen kunnen jagen en Thunder- en ShadowClan die achter eekhoorns aan kunnen rennen. Eekhoorns hebben we in RiverClan territorium minder omdat er minder bebost gebied is, maar ze zijn er wel.” Hij glimlachte naar haar. “Dan heb je ook prooidieren waar je pas op kunt jagen als je wat groter en sterker bent, zoals op vogels. De technieken die jij vooral gaat moeten leren in je eerste manen zijn de techniek waarbij je op muizen jaagt en de techniek waarbij je op vissen jaagt.” Hij knikte naar het beboste gedeelte waar hij wist dat er een paar muizen te vinden waren. “Waarom proberen we eerst niet om die techniek die ik daarnet noemde onder de knie te krijgen? Het zou al stoer zijn als je vandaag je eerste prooi mee naar het kamp kon nemen, vind je ook niet?”

Elfje

De uitleg van haar mentor liet Aurorapaw's ogen glinsteren van interesse. Er waren meerdere jacht technieken die zelfs clan gebonden waren. Wow! Met wijd open gezetten oren en grote ogen keek ze Stormflight luisterend aan. Vissen zou hun specialiteit wel zijn, maar dan zou ze vast weer nat worden, maar daar stopte het niet bij. Haar mentor stelde voor dat ze de techniek van het muizenjagen eerst maar op zou moeten focussen. ergens knikte de grijze leerling onbewust en ze zag Storm knikken richting een meer bebost stuk en liet de jonge leerling zich voorstellen om haar eerste prooi mee terug naar het kamp terug te brengen. 'Dan kan ik zien of ik de eerste ben van mijn siblings die een prooi mee terug neemt!' piepte ze vrolijk, maar haar vrolijk overeind staande oren zakte al snel half haar kop af. 'Maar wat als ik moet springen? Daar net gleden mijn poten ook al onder mij lijf uit?' stelde ze de vraag. Aurorapaw wist nog niet of ze wel haar nagels gebruiken mocht. 'Mogen we nu onze nagels wel gebruiken? Dat mocht van tante Chivesniff en pleeg pappa Icecream niet toen we nog in het kamp waren.' voegde Aurora er gelijk achter haar eerste vraag aan en ze ging zitten met haar staartje strak langs haar achterwerk gelegd. Misschien hadden de andere katten wel een langere staart omdat ze zichzelf dan misschien beter in balans konden houden, Dacht de kleine grijze leerling nu.

Stormflight

Stormflight glimlachte warm toen hij het enthousiasme van zijn apprentice zag, al trok die even weg toen hij zag dat Aurorapaw weer een beetje onzeker werd. Hij hoopte dat hij die onzekerheid er na verloop van tijd wel uit zou krijgen. Hij was zelf als apprentice zijn de nooit echt onzeker geweest over zijn kunsten en had altijd wel een houding gehad van dat het wel goed zou komen. Hij hoopte dat hij dat ook zou over kunnen brengen op zijn apprentice, maar daar had hij wel vertrouwen in. “Dan zoeken we een nieuwe prooi en proberen we het gewoon opnieuw,” stelde hij haar gerust. “Het is ook maar een toekomstbeeld en geen verwachting dat je vandaag al een prooi mee terug naar het kamp neemt, Aurorapaw. Je bent nog maar je eerste dag aan het trainen. Ik weet dat je een snelle leerling bent, maar we mogen ook geen wonderen verwachten.” Hij knipoogde naar haar. De vraag over de nagels deed hem even fronsen, al begreep hij wel dat ze het vroeg. Kittens kregen op jonge leeftijd al bepaalde dingen meegedeeld van oudere katten die dat ze niet mochten doen, maar er was een leeftijd waarop dat juist wel zou mogen. “Voor op prooi te jagen mag dat wel. Je zal dat zelfs wel moeten doen om je prooi te kunnen doden.” Zijn blik werd ietsje strenger. “Maar buiten het jagen op prooien of het verjagen van vijanden wil ik geen klauwen zien, ook niet als ik je ga leren sparren. Je klauwen gebruik je enkel om te jagen of om te vechten met katten die hier niet thuishoren.” Zijn blik werd weer vriendelijk en hij gaf haar een zetje met zijn neus. “Kom op. Laten we op jacht gaan. Concentreer je op je omgeving en probeer mij eerst te vertellen wat je allemaal hoort, ziet en ruikt.”

Elfje

Het was maar een toekomst beeld en ze zouden weer opzoek gaan naar nieuwe prooi. Dat gaf haar al een beetje meer rust. Aurorapaw knikte bij zijn uitleg en luisterde alsof haar leven er vanaf hing. Dus ze moesten klauwen juist gebruiken als ze op jacht gingen en als er katten in hun territorium kwamen die er niets te zoeken hadden. Verder wilde hij geen nagels gebruikt zien worden. Opnieuw knikte de jonge poes en kreeg een zetje met zijn neus die ze tegen haar schouder aan kreeg. Speels sprong ze weg, maar kwam wel glibberend tot stilstand. Hij was eerder nog streng geweest, maar het was dan ook om iets serieus gegaan. Nu moest ze opnoemen wat ze hoorde zag en rook. Stiekem had ze van een paar leerlingen geleerd hoe ze geuren moest binnen krijgen. Ze opende haar bekje en ademde in, waardoor de lucht van het kleine bosje haar gehemelte overspoelde. Er waren zo veel geuren die er waren. Ze keek heel even verrast op. Rook de wereld werkelijk echt zo rijk? 'Ik... ik ruik alles van wat hier in het kleine stukje bos leeft. Geuren die ik wel ken, maar niet bij naam.' piepte ze verrast en concentreerde zich even wat beter. 'Muizen, vogels, planten en bomen, maar ook de geur van verrotting' miauwde Aurora en ze keek even rond, maar haar blik viel op een vogel die van een tak af fladderde en tussen de blaadjes opzoek ging naar insecten. 'Ik zie een vogel. Een kleine zwarte met blauwe of groene veren.' miauwde ze zacht genoeg zodat enkel haar mentor haar zou kunnen horen. Daarna sloop de grijze leerling zachtjes in glijdende houding naar voren. Het ging goed en Aurorapaw gleed zo van de ene schuilplaats van boom, tot varens of kalende doornstruiken. Tot ze de juiste plek had gevonden. Daar zakte ze nog iets verder door haar pootjes en wachten even tot de vogel zijn kop weer onder de blaadjes verstopten. De jonge leerling zetten zich af en sprong richting de prooi, maar de blaadjes waar ze zich op af gezet had hadden zich onder haar uit geschoven waardoor Aurora enkel met haar voorpootjes en uitgeslagen klauwen in de prooi zijn huidje haakte, maar plofte voor de rest vol op de grond, toch hield ze het fladderende vogeltje vast. Ze probeerde op te gaan staan, maar gleed steeds uit en kwam ze op een ideetje en trok haar pootjes naar zich toe en beet zich vast in de prooi. Het bewoog nog eventjes, maar viel na een paar razende hartslagen weer slap tussen haar voorpootjes. Was het haar gelukt? Voorzichtig liet ze de prooi los, maar die deed geen poging tot vluchten meer. Met vacht die alle kanten op stond kwam Aurorapaw zachtjes kreunend overeind. Oei dat deed pijn! Ze had haar rug verrekt door die weg glibberende blaadjes, maar na een paar keer uitrekken en weer normaal gaan staan was de meeste pijn weer verdwenen. Ze tikte nog eens tegen het lijfje, maar die bleef bewegingsloos liggen. Half trots, half nog verrast keek ze op naar Stormflight. Haar eerste prooi, hoewel een beetje klungelig en onhandig.

Stormflight

Aurorapaw nam zijn advies serieus op en begon hem te vertellen welke geuren ze allemaal kon ruiken. Stormflight gaf een knikje ten teken dat ze het juist had en liet zijn blik door de omgeving gaan. Hij spotte de prooi net op het moment dat zij dat deed en met een afwachtende blik in zijn groene ogen keek hij toe hoe Aurorapaw in de jachthouding ging die hij haar zojuist had geleerd. Ze had haar zinnen op het vogeltje gezet en hoewel dat een meer geavanceerde techniek vereiste, zweeg Stormflight en keek hij toe hoe ze het deed. Haar techniek was ontzettend klungelig en onhandig, maar de apprentice kreeg het op goed geluk voor elkaar om het vogeltje te vangen en even schudde Stormflight ongelovig zijn kopje. Hij had verwacht dat ze voor een landdier zou gaan en niet meteen voor een vogel. Ze had geluk dat het diertje niet op tijd gewaarschuwd was geweest door haar sluiphouding, al wilde dat zeggen dat Aurorapaw toch al de techniek onder controle had dat ze zich stilletjes kon voortbewegen. “Je techniek heeft zeker nog wat verbetering nodig, maar het was wel indrukwekkend hoe dat je je prooi ving. Gefeliciteerd met je eerste prooi, Aurorapaw. Die mag jij straks hebben als we teruggaan naar het kamp,” zei hij met een warme blik in zijn ogen. Toen werd zijn blik weer serieus. “Hoewel je techniek deze keer wel werkte, zal het zeker niet elke keer zo zijn dat je een vogel zo kunt vangen. Een alert vogeltje vliegt al omhoog wanneer je op nog maar een paar muizenlengtes van hem verwijderd bent. Als je merkt dat een vogeltje weg wilt vliegen, moet je hoog in de lucht springen en hem letterlijk uit de lucht slaan met je poot. Omdat je echter nog maar net uit de nursery bent, is dit een techniek dat vooral wordt aangeraden voor oudere apprentices.” Hij knikte naar de grond voor hun. “Je gaat nu je prooi begraven zodat je hem later op kunt halen als we teruggaan naar het kamp. Zorg dat je een duidelijk herkenningspunt voor jezelf maakt of dat je onthoudt waar dat we nu zijn zodat je straks je prooi makkelijk terug kunt vinden. Daarna wil ik je nog iets anders laten zien,” zei hij met twinkelende ogen tegen haar.

Elfje

Toen Stormflight bij haar kwam prees hij haar en Aurorapaw voelde haar borst op zwellen van trots en glunderde van vreugde. Haar eerste prooi!Toen ze de prooi mocht begraven moest ze een herkenningspunt maken, maar anders moest ze nog een goede plek zoeken waar de anders de prooi weer terug zou kunnen vinden. Er stond gelukkig niet veel wind, dus misschien kon ze een kaal stuk grond maken waardoor ze het vogeltje weer terug zou kunnen vinden? Aurorapaw trippelde naar een open stukje tussen de bomen en krabbelde wat blaadjes weg zodat ze een rond vlak grondstukje had en maakte een gat waar ze de prooi in kon leggen en krabde er daarna de aarde er overheen. 'Okay wat wilde je laten zien?' vroeg Aurora toen ze klaar was en sprong weer op haar mentor af.

Stormflight

Stormflight wachtte geduldig totdat Aurora haar prooi begraven had. Het duurde niet al te lang en nadat ze haar prooi had begraven, gaf Stormflight haar een knikje en gaf toen met zijn staart de richting aan naar waar ze moesten gaan. “Blijf aan de binnenkant lopen,” zei hij tegen haar. Het zou later wel duidelijk worden waarom hij dat zei. Hij leidde haar weg van het hogere gedeelte van hun territorium en hoorde het water van de waterval vanaf hier al kolken. Hij zou haar the Gorge nog niet laten zien, maar hij kon al wel beginnen met een simpele uitleg over de vier Clans. Hij zou the Steppingstones wel laten zien op de terugweg. “Hier in de buurt bevinden zich the Steppingstones en the Gorge. The Steppingstones is de grens die ons verbindt met ThunderClan en the Gorge is de grens die ons verbindt met WindClan,” legde hij haar uit. “De plek waar wij nu naartoe gaan, is de plek waar alle vier Clans maandelijks samenkomen voor the Gathering. Ik laat je de plek al zien zodat je kennis kunt maken met de geuren van de andere Clans,” zei hij tegen haar. “Ik heb net WindClan en ThunderClan genoemd, maar weet je nog welke Clan er het woud met ons deelt?” vroeg hij aan haar.

Elfje

Ze moest aan de binnenkant van Stormflight gaan lopen en heel even keek ze haar mentor daar verbaasd om aan. Ze liepen hier toch niet straks langs een afgrond of zo... Aurorapaw deed toch wel wat de bruin/grijze kater van haar vroeg en ging netjes aan de juiste kant lopen. Ze verlieten het hoger gelegen territorium en kwamen op lager gelegen land, maar een vreemd geraas vulde haar oren en Aurora keek even verschrikt op in de richting van het geluid, maar ze kon nog niet zien wat dit geluid veroorzaakte. Toen Stormflight weer begon te spreken keek ze haar mentor met grote vragende ogen aan, maar haar oortjes stonden zodat ze elk woord dat de warrior miauwde goed zou kunnen horen. The Steppingstones en the Gorge vormde beide een meer natuurlijke grens tussen 2 van de andere clans. Aurorapaw knikte en snapte nu wel waar het geluid vandaan kwam. Ze gruwelijke verhalen die wel eens over de Gorge verteld waren door de oudste lieten een rilling langs haar ruggengraat komen waardoor de haren in haar nek als over haar rug ongewild rechtop gingen staan. De grijze leerling schudden zich even uit. Nee daar moest ze zich nu niet mee bezig houden! De stepping stones lagen in de rivier waarover je heen zou kunnen springen wist Aurorapaw nog uit de kitten verhaaltjes, maar Stormflight zou haar mee nemen naar een plek waar alle clans bij elkaar zouden bomen. Hij had het vast over 4 boom. Daar wilde ze ook graag eens naar toe wanneer de maan vol zou zijn, maar het was niet aan haar om zelf te beslissen of ze daar naar toe mocht gaan omdat de leider de warriors en leerlingen uit zou kiezen die mee mochten gaan. De oudste gingen altijd als ze goed ter poot waren tenminste. De vraag die gesteld werd of ze wist welke laatste clan er nog was waar de clans het woud mee deelde moest de grijze leerling even terug denken aan haar ontmoeting met Acorndust. 'Schaduwclan. Ik heb Acorndust eens ontmoet toen hij in ons kamp was, maar ik geloof dat hij toen de deputy van schaduw clan was.' miauwde Aurorapaw opgewekt en ze zwiepte even vrolijk met haar staart. Ja ze kon de stille kater nog goed voor de geest halen die vrij weinig vertelde toen.

Stormflight

Hoewel de reactie van zijn apprentice hem niet ontging, besloot Stormflight om er geen reactie op te geven. Als hij nadruk zou leggen op het feit dat ze geschrokken was, zou hij haar aandacht enkel meer verleggen naar het water en dat was juist wat hij niet wilde doen. En dus leidde hij haar af met een vraag. Hij knikte goedkeurend toen ze niet alleen de juiste Clan wist te benoemen, maar ook nog eens de naam van de leader door wist te geven. Ze had hem ontmoet toen hij een deputy was, maar nu was hij een leider. “Dat klopt,” zei hij op een warme toon tegen haar. “Al zal je Acorndust vanaf nu als Acornstar aan moeten spreken. StarClan heeft hem zijn negen levens gegeven en nu is hij leader van ShadowClan.” Hij legde zijn staartpunt op haar schouder om haar te kalmeren toen het geklater van het water steeds luider werd en leidde haar subtiel langs het steilste punt van de helling naar de waterval, waarna ze in de richting van Fourtrees begonnen te lopen. “Ik zal je op een later punt in je training nog wel meer vertellen over de technieken van een ShadowClanner, maar houd voor nu in je achterhoofd dat ShadowClan qua bouw wel een beetje op ons lijkt. Samen met ThunderClan en ShadowClan hebben wij als RiverClanners de grootste bouw. Omdat WindClan het vooral van hun snelheid moet hebben en hun territorium daar dan ook op gebaseerd is, hebben zij meestal de kleinste bouw.” Hij richtte zijn blik weer naar Aurorapaw. “Welk aspect van de geur van ShadowClan is het meeste bij je gebleven toen je Acornstar ontmoette?” vroeg hij aan haar. Als ze de geuren al kon herkennen aan vaste herkenningspunten zou het voor haar later een stuk gemakkelijker zijn om eventuele indringers snel te ontmaskeren.

Elfje

Als haar mentor al gezien had hoe ze gereageerd had op het geluid van het neer stortende water dan liet de gestreepte Warrior het niet aan haar merken. Het stelde Aurorapaw niet heel erg gerust om zijn kalme houding te zien op het geraas van het water. Maar zijn vraag leiden de grijze leerling wel af. Ze had als kitten Acorndust ontmoet en na haar antwoord vertelde Stormflight haar dat de toenmalige deputy nu de leider van Schaduw clan was. Aurorapaw maakte een sprongetje van vreugde om dat te horen. 'Dan is alles toch goed gekomen?' vroeg Aurora aan haar mentor. Ze had het toen al vreemd gevonden dat de schaduwclan kater zo weinig los gelaten had. Meestal was dat iets waardoor een kat zich zorgde maakte. Dat had ze wel eens gemerkt van haar clan en nestgenootjes als ze zich ergens zorgde overmaakten. 'ik vond al dat hij zo vreemd stil was, maar ik ben blij voor Acorndust... nee Acornstar dat hij nu de leiding over zijn van heeft.' voegde Aurorapaw er achter aan en krulde haar stompje een beetje waardoor deze naar haar heup wees. Ze luisterde naar de vraag van Stormflight en dacht even diep na. 'Hm... Hij droeg een geur die ik ooit 1 keer eerder geroken had toen een van de leerlingen terug was gekomen van een jacht. Het rook naar modder en stilstaand water, maar dan 10 muizen keer zo sterk.' vertelde de grijze leerling en wachten even af. Ze veranderde ondertussen van richting en liepen weer van het gedonder van het water weg. Dat was iets wat Aurorapaw wel kon waarderen. Ze wilde zich op andere dingen richting dat het water. Het was iets dat wel constant in haar gedachten bleef, maar meer op de achtergrond klaar zittend in een springende houding om direct in actie te kunnen komen als het nodig was om haar voor het water te behoeden!

Stormflight

“Alles komt altijd goed, Aurorapaw,” zei hij op een kalme toon. “Misschien niet op de manier die jij verwacht of die je zou willen, maar uiteindelijk komt altijd alles goed.” Dat was één van de eerste dingen die ze in haar achterhoofd moest houden als ze aan haar training zou beginnen. Ze zou nog vaak hebben dat er dingen waren die ze niet meteen begreep of kon en dan was het belangrijk dat ze een kalme houding had en dat ze voor zichzelf aan kon houden dat uiteindelijk alles wel goed zou komen, maar dat het alleen iets meer tijd nodig had als anders. Hij gaf haar een warme glimlach toen ze oprecht blij leek te zijn voor de ShadowClan leader. Het leek erop dat zijn apprentice helemaal niet zo vijandig was naar katten van andere Clans en dat beschouwde hij als een goed ding. Ze hoefde niet zoals hem diverse vriendschappen met anderen te sluiten, maar een opzettelijk negatieve houding naar andere Clan katten was ook zeker niet nodig. En toch was het iets wat velen van zijn Clan wel deden. Hij gaf een kort knikje toen ze uitlegde hoe ShadowClan rook. “ShadowClan heeft een scherpe geur om zich heen hangen: de geur van moeras en modder. ThunderClan ruikt meer naar bos terwijl WindClan naar konijnen en heidevelden ruikt. En wij ruiken naar vis,” grinnikte hij. “Maar waarom zoek je dat niet voor jezelf uit?” nodigde hij haar uit, waarna hij een stap opzij deed zodat ze naar voren kon lopen en de geuren van de Clans, die hier allemaal samen kwamen, in zich op kon nemen. “Dit, Aurorapaw, is Fourtrees. Hier komen de vier Clans elke maan bij elkaar waar de leaders hun Clans toespreken om elkaar te informeren over de belangrijkste nieuwtjes van hun Clans, maar ook om anderen te waarschuwen voor gevaar.” Hij gebaarde met zijn staart voor hun uit. “Neem de geuren van de Clans in je op en vertel me dan wat je precies ruikt.”

Elfje

Alles kwam goed, maar soms niet op de manier zoals je zou verwachten? Wat was dat nu weer voor rare uitspraak. Aurorapaw keek haar mentor even vragend aan, maar haar mentor zou het wel weten dus knikte de grijze leerling toch maar. Toen ze haar vreugde voor de nieuwe schaduw clan leider had laten zien en ze haar antwoord gegeven had trippelde ze steeds verder met haar mentor mee. Stormflight vertelde onder het lopen dat de schaduw clan een scherpe geur van moeras en modder bij zich droegen. Dat verklaarde de vergelijking met wat de leerling haar uitleg kwam. Ze kon het zich nog goed herinneren de dag dat ze met Acorndu... nee star had gesproken. Ze was toen nog een paar manen jonger geweest en hoewel ze wel luisterde naar de uitleg van Storm kon ze het sombere gezicht van de leider van Schaduw clan niet vergeten. Hoe hard de kater het ook had geprobeerd te verbergen, maar ogen vertelde veel meer dan e vrij wilde laten. Dat had Aurorapaw wel gemerkt toen ze pas Tante Chivy kwijt waren geweest en zij als kit na een tijdje stoer probeerde te doen, maar haar ogen verrieden dat ze nog altijd droevig was. Toen Stormflight zei dat ze bij vier boom waren keek ze pas rond. Haar ogen werden groot en rond. 'Zo Groot!' piepte ze verrukt en liep langs haar mentor toen hij haar vrije ruime gaf om alle clan geuren in zich op te nemen. De 4 machtige eiken waren massief en veel dikker dan de bomen in het schamele bosje dat zij op hun territorium hadden. Aurora trippelde rond en de leerling opende haar bekje, maar kon eerst enkel hun eigen geur onderscheiden. 'Wel lastig, Alle geuren gaan door elkaar heen...' miauwde ze en liep even terug naar een plek die het sterkste was. 'Hier ruik ik de scherpe geur van Schaduw clan.' mauwde ze en trippelde naar een andere plek toe tot de geur minder vervaagd was. 'Hier ruik ik onze clan vis en water.' vervolgde de grijze poes en trippelde verder. Ze leek bijna een hond die op zoek was naar een goede plek om zijn behoefde te gaan doen, maar Aurorapaw bleef voor een derde keer staan. Ze rook Bomen, struiken en aarde. 'Ik denk dat dit Donder clan is. Ik ruik hout, varens en aarde.' Vertelde ze en keek haar mentor even aan of ze het goed had, maar zeker weten deed ze het niet. Na even gewacht te hebben trippelde de grijze leerling wat verder naar de struiken toe richting het wind territorium. De wind stond toevallig van het hoogland af en Aurorapaw opende haar bekje opnieuw en kreeg een golf van heide geuren binnen, maar zodra ze dichterbij de grond kwam was de geur weer weg. Dus tilde ze haar koppie op en nam de geur met de zachte wind in zich op. Er was een vage vlaag van konijn tussen de geur van heide en toen ze haar ogen opende omdat ze die gesloten had om zich beter te kunnen concentreren zag ze hoog boven zich een beweging. De kat leek wel wit te zijn, maar er schemerde wat donkerder in zijn pels door waardoor hij niet geheel wit was. de kat stond even stil en keek naar de twee katten die tussen de vier grote eiken stonden op het grasveldje. Ter begroeting stak deze zijn staart even op en trippelde daarna weer verder om een groepje katten verder op weer in te halen. 'Was dat een windclan kat?' vroeg Aurora bijna ademloos en ze bleef richting de katten kijken tot die uit het zicht verdwenen voor Aurorapaw Stormflight weer aan keek met glinsterende ogen van pret.

Stormflight

Stormflight keek kalm toe hoe zijn apprentice voor hem uit liep en alle dingen begon te benoemen die ze rook. Het was belangrijk voor haar om de verschillende geuren te ontwaren zodat ze later, als ze warrior zou zijn of als er conflicten zouden zijn en er moest gevochten worden, niet de verkeerde tegenstander uit zou kiezen. “Correct,” zei hij toen ze benoemde wat ze rook en daarbij ook juist benoemde in welke richting ThunderClan te ruiken was. Zijn snorharen trilden geamuseerd toen ze een groep katten verderop zag en hij deed een paar stappen naar voren om te zien wie dat het was, maar hij zag niks meer en vermoedde dat het inderdaad WindClan moest zijn, gezien de richting waar ze naar stonden. “Waarschijnlijk wel,” grinnikte hij naar haar. Hij sloeg met zijn staartpunt zachtjes tegen de punt van haar oortje zodat ze haar aandacht weer op hem zou richten. “Je weet nu dat er vier Clans zijn in het bos. Die vier Clans kunnen natuurlijk niet zomaar het woud delen en zelf de regeltjes op gaan stellen en daarom is er een code opgericht. In de code staan de regels waar alle Clans zich aan dienen te houden zodat ze het woud – meestal in harmonie – met elkaar kunnen delen. Kun je me misschien vertellen wat je al weet van de code?” vroeg hij op een warme toon aan haar. Hij verwachtte niet dat ze heel de code kende, maar misschien had ze als kitten zijnde al wel het één en ander opgevangen.

Elfje

De goedkeuring over de Donderclan geur van haar mentor vulde haar met trotst. Dat had ze mooi dan voor elkaar gekregen en toen ze het over de windclan had kreeg Aurorapaw nog een goedkeurende paar woorden. Ze leek bijna te zweven zo vol trots was de grijze leerling vervult, maar toen er naar de krijgscode werd gevraagd leek alle trots even weg te lopen. Aurora dacht even na. Tante Chivysniff had hun wel het een en ander duidelijk gemaakt over de code, maar dat waren nooit echt woorden geweest. Meer met gebaren. Deze herhaalde ze in stilte, maar probeerde er zelf de woorden erbij te zoeken. 'We jagen eerst... voor de zwakkere van de clan om later zelf te kunnen eten.' De gebarende leerling beelden de woorden uit terwijl ze sprak. Het zag er misschien vreemd uit, maar zo hadden ze eerst leren praten omdat hun pleegmoeder doof was geweest. 'We moeten naar de deputy en leider luisteren om dat hun woord wet is. Of was het nu het woord van de leider is de wet?' heel even was ze in dubio, maar Stormflight zou vast wel begrijpen wat ze bedoelde.

Stormflight

Aurorapaw noemde al twee punten op van de warrior code die juist waren. “Dat klopt,” zei hij met een knikje. “Eerst eten de elders en de kittens, daarna is het pas de beurt aan de warriors en de apprentices. Tenzij er specifiek toestemming gegeven zou worden, mogen apprentices enkel eten wanneer de elders gevoed zijn,” legde hij haar uit. Hij grinnikte toen ze in dubio leek te zijn over naar wie ze nu moest luisteren. “Het is belangrijk dat je naar beiden luistert, maar het is uiteindelijk nog aan de leader om te beslissen wat er in de Clan gebeurt. Het woord van de leader is dus de wet,” zei hij tegen haar. Zijn blik werd weer ernstig. “Ik verwacht niet dat je de hele warrior code aan me kunt uitleggen wanneer het je final assesment is, maar er zijn wel enkele regels die ik je ga uitleggen en die je goed in je op moet nemen. Het breken van deze regels kan er namelijk voor zorgen dat je flink straf kunt krijgen en dat willen we natuurlijk voorkomen.” Om de situatie toch wat lichter te maken, gaf hij haar snel een knipoogje. “Ik zal met het eerste en het belangrijkste beginnen. Nu dat je apprentice bent en je later in je training zal zien dat je steeds zelfstandiger wordt, is het natuurlijk niet uitgesloten dat je andere katten gaat ontmoeten. Katten van andere Clans of buitenstaanders. Hoewel ik vriendschap met een buitenstaander zoals een rogue of een BloodClanner sterk zal afraden, kan ik je bij deze al zeggen dat een vriendschap met een andere Clan kat niet per se afgekeurd wordt door de code,” legde hij haar uit. “Het wordt alleen niet toegestaan wanneer je gaat twijfelen over je loyaliteit naar de Clan. Onthoud dat als je vrienden zou maken tijdens een Gathering of tijdens een ontmoeting buiten je Clan, dat je diezelfde vrienden mogelijk in een gevecht terug tegen zal komen op het strijdveld en dan wordt twijfel over kanten kiezen niet geaccepteerd, door jouw Clan niet en door de Clan van de kat waarmee je bevriend bent ook niet.” Hij keek haar met ernst in zijn blik aan. “Is dat iets waar je je in kunt vinden, Aurorapaw?” Het was belangrijk dat ze dat onderscheid goed kon maken. De straffen voor wat als verraad werd gezien, lagen vrij hoog in de Clans en dus moest Aurorapaw zich bewust zijn van de gevolgen van haar acties als ze voor haar vriendschap zou kiezen en niet voor de Clan.

Elfje

Ze had het allebei goed. Eerst aten de oudste en de kittens als ze eenmaal vlees begonnen te eten, maar ook kregen de moederkatten als eerste te eten. Daarop knikte Aurorapaw tenzij ze toestemming gekregen hadden als enkel de oudste als eerste te eten hadden gehad. Maar dat was iets wat Aurorapaw wel begreep, maar toen ze in dubio kwam legde Stormflight uit dat het de leider was die de wetten maakte met zijn of haar beslissingen. Dat moest ze wel even in haar oren knopen natuurlijk, maar de grijze poes moest wel naar beide luisteren. Dar heel simpel. Daarna vertelde haar mentor verder en zei dat hij er niet vanuit ging dat ze alles zou weten van de code op haar laatste test zou weten, maar ze kon wel gestraft worden voor het breken van de regels waarvan ze nu een hele belangrijke te horen kreeg over vriendschappen sluiten buiten haar clan. Het kon zijn dat ze haar vrienden dan tegenover haar kreeg tijdens een gevecht. Aurora luisterde in stilte en knikte waar ze op moest knikken. 'Maar waarom zou je geen vriendschap met een eenling mogen sluiten? Die staat toch buiten alle vier de clans?' vroeg ze nieuwsgierig en tikte even met haar oortje terwijl ze haar mentor scheef vragend aankeek.

Stormflight

Stormflight luisterde aandachtig naar de vraag die ze stelde over de rogues. “Dat klopt, maar omdat ze juist buiten de Clans staan, respecteren zij niet dezelfde normen en waarden die wij respecteren,” legde hij haar uit. “Hoewel er zeker rogues zijn die vriendelijk zijn, zijn er ook die niet zouden twijfelen om een jonge Clan kat aan te vallen of van ons te stelen. Rogues zijn vaak ook katten die verbannen zijn uit de Clans omdat ze iets gedaan hebben dat niet mocht, zoals het plegen van een moord,” zei hij met een ernstige blik in zijn ogen. “En nu we het daar toch over hebben, is er een andere groep waar je voor moet uit kijken en waar je nooit, maar dan ooit nooit mee bevriend mag raken.” De blik in zijn ogen werd ernstiger. “Je zal vast wel van hun gehoord hebben, maar ze leven onder de naam van BloodClan. Hoewel hun naam trekt op die van onze Clans leven zij meer als een groep samen. Zij geloven niet in StarClan, respecteren niet de warrior code en ze hebben al verschrikkelijke dingen gedaan, zoals het vermoorden van Clan katten, het innemen van territoria en het ontvoeren van kittens. Die rogues waar ik het net over had, sluiten zich ook vaak aan bij BloodClan en dat is waarom je geen vrienden met ze mag worden.” Zijn blik werd al iets minder ernstig en hij liet kort zijn staartpunt op haar rusten. “Ik vertel je dit niet om je bang te maken, Aurorapaw, maar er zijn helaas katten die dichtbij het woud leven en die geen goede intenties hebben. Vertrouw, zelfs als je van een andere Clan een kat tegenkomt, niet alles wat er tegen je gezegd wordt en als je gevoel je voor iets wilt waarschuwen, is dat meestal terecht.” Hij keek haar met een warme blik aan in zijn ogen. “Heb je daar nog vragen over?” vroeg hij vervolgens geduldig.

Elfje

Dus daarom mochten ze geen vriendschappen met de eenlingen hebben. Omdat ze een clan kat konden vermoorden of zonder blikken en blozen hun prooi zouden stelen! Aurorapaw knikte dat ze het begreep, maar luisterde verder toen Stormflight haar nog meer vertelde. Over een groep katten die zich de Bloodclan noemden. Ze had er wel een paar verhalen over gehoord van de oudsten, maar deze directe informatie knoopte de grijze leerling goed in haar oren. De Bloodclan was een loze groep katten die zomaar moorden pleegden. Aurora slikte even, maar zou haar best doen deze katten niet op zich in te laten praten! De blik van haar mentor werd minder ernstig en vroeg haar of ze nog meer wilde weten. Aurorapaw dacht even na, maar wist zo snel even niet wat ze nog moest vragen. Eerlijk gezegd was ze dood moe aan het worden van alle dingen die ze vandaag geleerd had en schudden haar hoofdje al was het eerder om wakker te blijven dan dat ze geen enkele vraag meer had voorlopig. Op eentje na. Maar die durfde ze niet te stellen. Hoe kwam ze nu weer op het eiland zonder dat ze hoefde te zwemmen? Stormflight zou haar vast geen tweede keer op zijn rug willen nemen over het water... Haar oortjes gingen zelfs een beetje hangen doordat ze moe was. Nog een typische kitten trekje.