Im finding you.

Hij deed alleen maar vager. Skadi rolde geïrriteerd met haar ogen. “Misschien om dezelfde reden dat iedereen dat denkt,” kaatste ze terug. Was hij echt dom genoeg om niet te realiseren dat zij ook wel snapte dat iedereen achter haar rug om, en ook recht in haar gezicht, liep te roddelen over haar afkomst. “Omdat ik uit die stinkclans kom en nooit echt een deel uit kan maken van de Elite.” Het was duidelijk dat ze het er zelf niet mee eens was, maarja, ze was ook niet zo naïef als Aegir dat was. Ze voelde niet de drang om vrienden te maken, want ze bekeek het van de logische kant. Vroeg of laat zouden ze je toch laten vallen of je in de rug steken. Daarnaast voelde ze ook geen schuldgevoel als ze iets deed, dat zat gewoon niet in haar brein geplaats. Dat was iets wat haar wel zou helpen met een leven in de Elite in tegenstelling tot anderen die daar wel last van hadden. Niet dat ze zelf echt een idee had hoe het anders zou moeten zijn.

Ira wist oprecht niet waar ze het over had totdat ze zei dat ze uit een clan kwam. Aha, dus daar zat de doorn. Wat dat betreft wist Ira nooit waar Skadi vandaan kwam. Hij bemoeide zich niet met andere en ontweek liever de roddelaars dus vandaar dat hij het waarschijnlijk ook nooit echt had meegekregen. Daarbij spatte skadi alles uit waar Bloodclan voor stond dus de tom had er ook nooit aan getwijfeld. Maar het was ook duidelijk dat zij hem nooit zou geloven dus haalde hij slechts zijn schouders op. "Ik wist niet dat je uit een clan kwam." Siste hij. Hij had een hekel aan clanners, maar Skadi was alles behalve dat. "Ik was vroeger bevriend met een clankat." Sprak hij, zonder te weten waarom. Aan die informatie had ze waarschijnlijk niets, maar het was ook een bevestiging voor hem dat ze niet allemaal in Bloodclan geboren waren met de wil iedereen dood te maken. Achter de meeste zat een verhaal. Al geloofde Ira er wel heilig in dat Skadi er als een bloedlustig mormel geboren was. Hoe kon ze anders zo zijn.

Skadi staarde hem aan met haar blauwgroene ogen. Gespitst op ieder teken dat hij nu een leugen zou vertellen. Ze had al vroeg geleerd dat iedereen vaak een teken had, iets wat ze altijd deden, als ze nerveus waren of een leugen vertelden. Echter zag ze het niet in Ira's gezicht, maar dat hoefde dan ook weer niets te betekenen. Zelf kon ze immers ook goed liegen, dus waarom hij niet? Het was simpel te zien dat ze niet al te veel vertrouwen had in de katten om haar heen, maar in een groep zoals de Elite was dat ook niet heel gek. Je werkte samen, ja, maar op het einde was het ieder voor zich. "Wat is dat nou weer voor toevoeging op dit gesprek." Echt, soms wist ze niet waarom sommige katten het nodig vonden om hun bek open te trekken. Wat moest zij nou weer met de informatie dat hij ooit vrienden was geweest met een boskatje, ze vroeg immers niet om zijn levensverhaal.

Hij luisterde al niet eens meer toen Skadi weer eens een probleem uit niets kon plukken. Het was nu wel duidelijk dat ze wantrouwig was en niet zo een beetje ook. De opmerking had hij wel verwacht. Ondertussen was hij zelf opgestaan om een blik in de rare oranje dingen te werpen. Er zat inderdaad iets heets in, iets waar hij liever zelf niet bij in de buurt zou komen, dus nam hij plaats voor de poes. Ira dacht na over zijn toevoeging en besloot in zichzelf dat deze het niet had, hij had enkel gehoopt haar misschien gerust te stellen, maar dit had niet gewerkt. Lichtelijk geirriteerd gleden zijn ogen naar haar kop. "Omdat een paar mensen je niet mogen vanwege je achtergrond betekent niet dat je je de hele tijd als een klein kind hoeft te gedragen." Sprak hij droog. Als niks werkte, dan maar terug naar de harde aanpak, die lag hem ook een stuk beter.

Oh en nou was het weer haar schuld. Alsof zij kon bepalen dat hij zich als een idioot moest gedragen. “Misschien moet je me dan niet als een klein kind behandelen,” beet ze hem toe. Want dat was wat er gebeurde, ze zagen haar niet voor haar talent, maar als een klein kind wat pas net aan haar training begon. Maar Skadi wist wat er zou komen en ze wist dat ze gewoon eenmaal beter was als de rest. Ze was het zat met al die katten die zo uit de hoogte waren terwijl ze niets deden om hun plek te verdienen.