If it was a broken promise then how did i get here

Weer trok ze hem in twijfel. Maar hij probeerde het onder de knie te krijgen, want alles wat deze poes deed was hem in twijfel proberen te trekken. Een put van mysteries. Zijn grootste geheim, hij had er eigenlijk geen. Of misschien toch wel, maar misschien ook weer niet. De witte rogue was goed in het bewaren van zijn geheimen. Het was binnen zijn kop als een klein glazen potje met een super stevig deksel, aangelijmd met superlijm. Het kwam er nooit uit, enkel als hij echt geen andere keuze had. Daar kwam de echte vraag. Of hij reisde of ergens woonde. “I-ik b-ben een r-reiziger, i-ik woon n-n-nergens.”, mauwde de kater, proberend niet zo onzeker te zijn en ietsje dapperder over te komen. Proberend zijn spraak te verbeteren en zijn hart te vullen met niet alleen verlegenheid maar ook met intelligentie die hij zou moeten gebruiken tegen deze kattin haar twistende woorden.