Fake Nice

Nou, de kop was er af. Ze was Apprentice, ze had een mentor. Het ging nu dus echt gebeuren. Shrimppaw liet een diepe zucht horen. Het was zo ver. Maar nog niet helemaal. Nu was ze nog even in het kamp. Ze keek naar niets in het bijzonders, en met haar staart tikte ze zenuwachtig op de grond. Ze ging in haar gedachtes langs alle mogelijkheden. Ze zou het territorium ontdekken, leren jagen en vechten, leren zwemmen. Ze zou de kans hebben om Crabkit tegen te komen. Of.. Skadi, zo heette ze nu. Shrimp moest er nog steeds aan wennen. Ze zuchtte weer eens diep. Het was ook niet makkelijk allemaal.

+ Crystalshell

Het was niet gemakkelijk met Hermitpaw als apprentice. De jonge kater was koppig en arrogant. Hij wilde niet toegeven dat hij hulp nodig had en wees haar adviezen soms af. Crystalshell was moe, haar deputy en mentor taken waren te verdelen, maar het betekende wel dat ze amper tijd voor zichzelf over had. Met een vermoeide uitdrukking op haar gezicht trok de grijze kattin een vis uit de stapel en keek om zich heen. Haar andere kleinkind zat niet al te ver weg. Shrimppaw leek nog steeds best wel op zichzelf te zijn. Ze zat alleen en was nogal zenuwachtig met haar staart aan het tikken. Crystalshell kwam rustig op haar af en glimlachte. "Hoe bevalt het apprentice zijn?"

Ze wist niet of ze blij en opgelucht moest zijn of niet toen haar oma haar kant op kwam. Maar ze besloot uiteindelijk maar blij te zijn, een beetje afleiding was wel nodig. 'Hoe bevalt het apprentice zijn?' Pfoe, wat een vraag. Ze had nauwelijks nog wat gedaan. 'Uh.. Wel goed hoor..' antwoordde ze. 'Wel een beetje spannend... Weet jij hoe Littlefish is als mentor?' Als ze bijvoorbeeld streng was kon ze daar in ieder geval op voorbereiden..

Zij was altijd al de meest verlegen en teruggetrokken van de drie geweest. En nu Crabkit verdwenen was zou dat gedrag waarschijnlijk versterkt zijn. Desondanks scheen Shrimppaw blij te zijn Crystalshell te zien. De oudere kattin ging bij haar zitten en luisterde naar haar antwoord. Het verbaasde haar weinig dat Shrimppaw het spannend vond. Toen vroeg ze naar Littlefish en Crystalshell grinnikte zachtjes. Een druktemaker was het, weliswaar een vrolijke, en eentje waar je wel mee kon lachen, maar boven alles nog steeds een druktemaker. Maar als mentor.. "Ik denk dat jij het getroffen hebt met haar. Ze is ontzettend vrolijk en actief. Ik denk dat je vooral in je eerste moons minder hard zal worden aangepakt dan je denmates." Miauwde ze. Het zou niet goed voor het moraal van de gevoelige apprentice zijn als ze direct keihard werd afgebeuld.

De lach op Crystalshells gezicht deed haar geluk al goed. 'Ik denk dat jij het getroffen hebt met haar. Ze is ontzettend vrolijk en actief. Ik denk dat je vooral in je eerste moons minder hard zal worden aangepakt dan je denmates,' miauwde ze. Nou, dat luchtte haar al een hele hoop meer op. Shrimppaw glimachte en lachte opgelucht. 'Oké.. Dat is wel fijn,' miauwde ze en ze schoof ietwat verlegen met haar pootjes. Was het erg dat ze getwijfeld had aan Littlefish? Ze kende de Warrior niet goed, dus ze besloot dat het een normale reactie was. Maar misschien moest toch maar wat minder bang en zenuwachtig zijn... 'Misschien kunnen we ook samen trainen, wij met jou en Hermitpaw?' stelde ze voor. Daar had ze wel zin in.

Ze had haar in ieder geval al een beetje gerust kunnen stellen. Crystalshell wist hoe belangrijk het was dat een apprentice de goede soort mentor kreeg, en Pantherstar scheen dat ook in te zien. Hij had voor Hermitpaw en Shrimppaw allebei iemand gevonden die hen het verst zou kunnen brengen. Ook al besefte Hermitpaw dat zelf misschien nog niet. De verlegen apprentice ging verder en vroeg of ze misschien een keer samen konden gaan trainen. Crystalshell knikte bedenkelijk. Ze was nog erg terughoudend met haar apprentice, ze wilde hem eerst helemaal in de hand hebben voordat ze hem zou laten sparren met een ander. Maar een gezamenlijke jachttraining zou waarschijnlijk geen kwaad kunnen. "Goed idee, ik zal het er met Littlefish over hebben." Antwoordde ze glimlachend.

'Goed idee, ik zal het er met Littlefish over hebben,' antwoordde ze glimlachend. Shrimppaw glimlachte terug. Het maakte voor haar niet uit wat voor training het was, zolang ze samen trainde. Ze verwachtte zelf ook wel dat haar broer en zij zonder hun mentoren wat probeerde te vangen, of gingen sparren. Maar eerst wilde ze wel de goede technieken leren en al een beetje ervaring hebben voordat ze met iemand anders ging trainen. Om gelijk al te laten zien aan andere Apprentices of je iets wel of niet kon vond ze wel spannend, dus ze vond het wel fijn om eerst alles met alleen haar mentor te doen.
'Dus, uhm, hoe bevalt het om Deputy te zijn?' vroeg Shrimp vervolgens. Ze had haar oma in de tussentijd nog helemaal niet gesproken, en ze was er wel benieuwd naar.

Opnieuw kreeg ze de vraag hoe het was om Deputy te zijn. Crystalshell begreep dat ook heel goed, de positie wisselde maar zelden, daardoor kreeg maar een heel klein deel van de warriors de kans op óóit in hun leven haar rang te hebben. Even dacht ze over de vraag na, omdat ze het goed wilde uitleggen. "Het bevalt goed, het is veel verantwoordelijkheid. En het is nog een beetje vreemd om Warriors rond te commanderen. Maar het voelt niet slecht om die macht te hebben." grinnikte Crystalshell.

Crystalshell moest duidelijk even nadenken over haar vraag. 'Het bevalt goed, het is veel verantwoordelijkheid. En het is nog een beetje vreemd om Warriors rond te commanderen. Maar het voelt niet slecht om die macht te hebben,' grinnikte ze uiteindelijk.
Shrimppaw glimlachte en grinnikte zachtjes mee. 'Dat kan ik begrijpen, ja. Ik denk niet dat het iets voor mij zal zijn.' Maar dat was algemeen wel duidelijk, volgens mij. Shrimppaw als Deputy, nou, laten we dat maar even niet doen. Nee, sowieso een High Rank, wat spannend. Warrior zijn vond ze al spannend.
'Ik weet zeker dat je het goed gaat doen als Deputy, oma,' miauwde ze met een glimlach. 'En zelfs als Leader, maar dat duurt nog wel even.' Ze hoopte niet voor haar oma dat ze gelijk al Leader zou moeten zijn. Gelukkig kregen Leaders 9 levens, dus daar hoefde ze niet bang voor te zijn.

Het was nog steeds erg bijzonder dat ze nu boven haar denmates stond. Dat wat zij zei alleen maar door de leader geweigerd zou kunnen worden. Shrimppaw miauwde dat het niets voor haar zou zijn, en stilletjes was Crystalshell het daar mee eens. Natuurlijk was er een kans dat ze erg zou veranderen als ze ouder werd, maar zoals Shrimppaw nu was leek ze Crystalshell veel te lief om iemand te vertellen wat te doen. "Dankjewel, en ik weet zeker dat jij en Hermitpaw het goed gaan doen in jullie training. Jullie zullen een enorme aanwinst voor de clan zijn." Miauwde ze terug. Ze zei er maar niet opnieuw iets van dat ze liever gewoon bij haar naam genoemd werd.

'Dankjewel, en ik weet zeker dat jij en Hermitpaw het goed gaan doen in jullie training. Jullie zullen een enorme aanwinst voor de clan zijn,' miauwde Crystalshell terug. Shrimppaw glimlachte bij haar woorden. 'Dankje.. Vooral Hermitpaw zal het goed doen, vooral in het vechten denk ik,' miauwde ze al knikkend. Ja, hij zou een sterke Warrior worden, dat wist ze zeker. Zij.. Misschien, maar niet zo goed en sterk als hij. 'Ik... Ik vraag me af hoe Crabkit het gedaan zou hebben..' miauwde ze toen en ze keek naar haar pootjes.

Ze hoorde de zelftwijfel heel goed, en het zat haar een beetje dwars. Natuurlijk was het goed dat Shrimppaw zo zeker van haar broer was, maar dat zichzelf daarbij omlaag trok was een probleem. "Ik geloof best dat hij goed gaat kunnen vechten, maar daar beginnen we pas mee wanneer hij heeft geleerd hoe hij moet luisteren." Legde ze uit. Toen maakte de apprentice een opmerking over Crabkit en Crystalshell keek op. Zij had Skadi gezien, en was ervan overtuigd dat het beter was dat ze niet terugkwam. Maar dat kon ze natuurlijk niet zeggen. En dus knikte ze simpelweg "Vast en zeker net zo goed als jullie het zullen doen." Het was een moeilijk onderwerp, want Crystalshell wilde de ander geen pijn doen, hoewel haar mening toch zo anders was.

'Ik geloof best dat hij goed gaat kunnen vechten, maar daar beginnen we pas mee wanneer hij heeft geleerd hoe hij moet luisteren,' reageerde Crystalshell op haar opmerking. Shrimp keek haar even verbaasd aan. Luisterde Hermitpaw dan slecht? Daar had ze zelf niets van gemerkt hoor. Maar hij zal vast ook wel anders zijn bij haar dan bij zijn mentor. Zelf had Shrimppaw het helemaal niet erg gevonden om Crystalshell als mentor te hebben, maar Littlefish was ook leuk nauturlijk.
De poes knikte vervolgens na haar opmerking over Crabkit. 'Vast en zeker net zo goed als jullie het zullen doen.' Shrimppaw glimlachte kort naar haar en knikte. 'Dat denk ik ook.. Vooral goed in vechten, net als Hermitpaw,' knikte ze. Hoe goed ze zou worden in vechten in BloodClan wilde ze niet weten, maar over het algemeen, als ze de verhalen moest geloven, zou ze nog veel beter worden dan dat ze hier was geworden. Dat Crabkit daar echt blij van werd wilde ze niet geloven. Ze zuchtte. 'Denk je dat ze daar gelukkig is? Gelukkiger dan hier?'

Vooral goed in vechten. Die worden deden Crystalshell even slikken, toen ze haar verloren kleindochter was tegengekomen had die inderdaad door laten schemeren dat ze toen al met haar vechttraining begonnen was. Crystalshell wist dat zij, als het moest, wel tegen de voormalige Riverclankat zou kunnen vechten. Maar ze wilde haar andere kleinkinderen en Icecream beschermen tegen de kans dat zij dat ook zouden moeten. Maar hoewel Skadi natuurlijk had voorgehouden dat Bloodclan haar nieuwe en perfecte thuis was, geloofde Crystalshell er niks van. " Nee, ik weet niet heel veel van Bloodclan, maar volgens mij is het geen plek om gelukkig te zijn. In ieder geval niet op de manier waarop wij hier gelukkig zijn. Hun geluk komt vooral uit de dingen die wij verafschuwen. En ze vertrouwen clanleden nou niet bepaald. Dus ik denk dat ze het daar nog moeilijk heeft." Dat vloeide er allemaal uit voordat ze er erg in had.

'Nee, ik weet niet heel veel van Bloodclan, maar volgens mij is het geen plek om gelukkig te zijn. In ieder geval niet op de manier waarop wij hier gelukkig zijn. Hun geluk komt vooral uit de dingen die wij verafschuwen. En ze vertrouwen clanleden nou niet bepaald. Dus ik denk dat ze het daar nog moeilijk heeft,' vertelde Crystalshell haar na haar vraag. Shrimp keek haar een tikkeltje verbaasd aan. Niet gelukkig zijn? Ze slikte. 'Waarom.. Waarom wilt ze dan niet terug?' vroeg ze bijna hulpeloos. Ze snapte het niet meer hoor. Waarom zou je daar willen blijven als het helemaal niet leuk is? 'Zou ze... Zou ze ooit nog terug mogen komen? Dat mag wel toch?' vroeg ze hoopvol. Wat als ze besloot te veranderen en weer bij haar familie wilde zijn? RiverClan zou haar toch wel weer accepteren? Ze was tenslotte één van hun.

Maar waarom wilde ze daar dan blijven? Crystalshell had daar lang over gemaald nadat ze Skadi tegen was gekomen. Dat was het moment waarop de jonge kat nog had kunnen zeggen dat ze ontvoert was en terug wilde komen. Maar nu... "Ik denk dat ze denkt dat ze daar wilt blijven.. Dat haar, toen ze meegenomen is, net zo lang is verteld dat ze daar hoorde totdat ze het zelf begon te geloven." Ze wilde Shrimppaw niet gaan vertellen dat ze dacht dat het voor een deel ook ín Crabkit had gezeten, dat verlangen naar macht en een liefde voor die manier van leven. Toen kwam de moeilijkste vraag tot nu toe: Zou ze terug mogen komen. Crystalshell slikte en verzat een beetje. "Dat is heel moeilijk, Shrimp... Ik weet niet of ze nog vertrouwd zou worden als ze hier terug kwam. Ze heeft daar nu al zo lang doorgebracht, dat ik niet weet of ze nog genoeg Riverclan in zich zou hebben om hier terug te kunnen komen." Het was een hartbrekende uitspraak en ze had hem liever niet gedaan. Maar ze moest eerlijk zijn tegen Shrimppaw, die verdiende geen leugens om de wereld mooier te maken dan hij was.

'Ik denk dat ze denkt dat ze daar wilt blijven.. Dat haar, toen ze meegenomen is, net zo lang is verteld dat ze daar hoorde totdat ze het zelf begon te geloven.' Shrimp dacht na over die woorden. Dat kan wel waar zijn, misschien.. Dat die BloodClanners haar gewoon gehersenspoeld hebben, zoals Hermit claimt. Shrimp hoopte in ieder geval maar dat ze terug mocht komen, want het kon toch niet al te laat zijn, toch? Ze had verwacht dat het een makkelijk antwoord zou zijn, namelijk een ja. Maar de grijze poes verzat wat ongemakkelijk.
'Dat is heel moeilijk, Shrimp... Ik weet niet of ze nog vertrouwd zou worden als ze hier terug kwam. Ze heeft daar nu al zo lang doorgebracht, dat ik niet weet of ze nog genoeg Riverclan in zich zou hebben om hier terug te kunnen komen.' Shrimppaw keek haar oma aan. De pijn in haar ogen kon ze moeilijk verbergen. 'W-wat?' vroeg ze met een klein stemmetje. 'M-maar ze is nog maar net weg! Zodra ze ons ziet zal ze wel weer willen komen, dan mag ze toch wel gewoon weer hier wonen? Erbij horen? Desnoods op toeziend oog..' Shrimp wilde zo graag een manier vinden om haar terug de Clan in te krijgen. Ze kon niet geloven dat Crystalshell er moeilijk over deed.

Het was verschrikkelijk om Shrimppaw te moeten vertellen dat haar zusje waarschijnlijk nooit meer terug zou mogen komen. Het feit dat Crystalshell wist Crabkit waarschijnlijk sowieso niet teruggekomen zou zijn maakte het wat makkelijker voor haar om te accepteren. Maar voor iemand zo jong en onschuldig als Shrimppaw... De pijn in haar blik en stem was bijna voelbaar en Crystalshell ging wat dichter tegen de creamy apprentice aanzitten. "Als ze echt zou willen zou het waarschijnlijk overwogen worden." Mauwde ze voorzichtig, ze wilde geen valse hoop geven. Zijzelf wilde Skadi hier niet terughebben, was bang voor haar invloed op andere. Was bang voor de vloek van Bloodclan die hun clan zou kunnen infiltreren en een zaadje zou kunnen leggen voor een grotere sympathie voor hun ideeën. "Maar ik kan je niks beloven. Ik vond het verschrikkelijk toen ze meegenomen werd, maar ik weet niet of S- Crabkit hier nog thuishoort." Ze had bijna de nieuwe naam van de ex-Riverclanapprentice gezegd. Maar ze wilde absoluut niet dat Shrimppaw wist wat zij wist; namelijk dat haar zus Riverclan en haar vader verachtte.

Crystalshell kwam wat dichter bij haar zitten. Shrimp snoof zachtjes met haar neusje en keek de grijze poes smekend aan. 'Als ze echt zou willen zou het waarschijnlijk overwogen worden,' mauwde ze. Shrimp zuchtte en haar schouders zakte een eind naar beneden van opluchting. 'Maar ik kan je niks beloven. Ik vond het verschrikkelijk toen ze meegenomen werd, maar ik weet niet of S- Crabkit hier nog thuishoort.' Shrimp keek de Deputy aan, niet zeker wat ze nou moest geloven. Maar ze kon ook wel inzien dat ze niks kon beloven. Ze zuchtte en knikte voordat ze haar blik naar haar voorpootjes richtte. '..Oké,' mompelde ze zachtjes.

Elke kat in de clan had haar waarschijnlijk hetzelfde verteld, misschien zelfs een stuk minder tactvol. Maar toch vond Crystalshell het belangrijk dat iemand die Shrimppaw goed kende haar vertelde hoe het echt zat met Skadi. En helaas moest zij daardoor de brenger van het slechte nieuws zijn. Ze bleven even zo samen zitten en de deputy zuchtte zachtjes, dit hoorde erbij. Bij het familieleven en haar nieuwe rang. Ze moest slecht nieuws brengen en de reactie opvangen. "Hermitpaw zal zo wel terugkomen, hebben jullie al een goed plekje uitgezocht in het den?" Vroeg ze voorzichtig, hopend dat Shrimppaw open zou zijn voor een ander onderwerp.