Fake Nice

_{Het zat Shrimp niet lekker, maar ze moest ook de waarheid kennen. Maar toch hield ze hoop. Het mocht toch niet kunnen dat ze niet meer de Clan in mocht als ze dat wilde.. Shrimp zou er in ieder geval voor strijden, koste wat het kost. Ze was benieuwd hoe ze zal reageren als ze haar ooit weer zouden zien. Wie weet wilde ze wel super graag naar huis, ook al had Icecream hen wat anders verteld. 'Hermitpaw zal zo wel terugkomen, hebben jullie al een goed plekje uitgezocht in het den?' vroeg Crystalshell toen. Shrimp zuchtte en knikte. 'Ja. We slapen naast elkaar,' antwoordde ze. Iets wat ze graag had gewild. Ze sliepen nu niet in hetzelfde nest, wat wennen zal zijn. Maar in ieder geval wel naast elkaar. Shrimp zou altijd zijn nest in kunnen kruipen als ze zou willen, en andersom natuurlijk ook. Hermit zou altijd welkom zijn bij haar.}

Dat zou waarschijnlijk het einde nog niet zijn van de problemen met Skadi. Crystalshell kon zich niet voorstellen dat Shrimppaw of Hermitpaw zich er zomaar bij neer zouden leggen dat hun zusje gewoon weg was. Het zou waarschijnlijk nog vele moons duren voordat ze zouden inzien waarom ze niet terug kon komen. Tenzij ze haar op de een of andere manier tegenkwamen, waar Crystalshell niet op hoopte. Shrimppaw vertelde dat zij en Hermit naast elkaar sliepen en ze glimlachte even. Dat was tenminste mooi. Haar apprentice was dan misschien niet enorm aardig tegen haar, met zijn zusje kon hij het nog goed vinden. "Goed zo, zorg goed voor elkaar zou ik zeggen. Jullie hebben een moeilijk begin gehad met deze hele situatie, maar het zal allemaal wel goed komen met jullie."

_{'Goed zo, zorg goed voor elkaar zou ik zeggen. Jullie hebben een moeilijk begin gehad met deze hele situatie, maar het zal allemaal wel goed komen met jullie.' Shrimppaw richtte haar blauwe ogen naar haar oma en ze glimlachte. 'Dankjewel oma,' miauwde ze snorrend en ze gaf de grijze poes een kopje. Ze had geluk dat ze zo'n fijne familie had. Ze kon altijd op hen rekenen. Jammer dat het voor haar zus anders had gelopen. Shrimppaw hoopte nog steeds dat ze ooit weer terug zou komen, en er voor haar zou kunnen zijn. Shrimp was dat in ieder geval wel.}

Oma, daar kwam ze niet meer vanaf. Het liefst werd ze gewoon Crystalshell genoemd door haar kleinkinderen. Ze was immers nog jong genoeg om zélf kittens te krijgen, en al dat ge-Oma zorgde ervoor dat ze zich erg oud voelde. Maar ze ging Shrimppaw er niet voor afstraffen, die haalde er duidelijk comfort uit en dat kon ze nu wel goed gebruiken. "Ik moet maar weer eens aan het werk, zien hoe de patrouilles het ervan af hebben gebracht. Laat je niet teveel afleiden door de vervelende dingen. Dit is je apprenticetijd, je verdiend het om even aan jezelf te denken. Voordat je voor iedereen moet gaan zorgen." Glimlachte Crystalshell terwijl ze opstond, Shrimppaw nog één keer over haar schouder aaide in het voorbijgaan, en toen naar de net binnenkomende patrouille toeliep.

Topic uit.

<sub>Ze had geen idee dat haar oma - want ze was gewoon haar oma - het niet fijn vond om zo genoemd te worden. Maar dat kwam er ook van als je niks zei, en haar oma was. 'Ik moet maar weer eens aan het werk, zien hoe de patrouilles het ervan af hebben gebracht. Laat je niet teveel afleiden door de vervelende dingen. Dit is je apprenticetijd, je verdiend het om even aan jezelf te denken. Voordat je voor iedereen moet gaan zorgen,' glimlachte haar oma vervolgens terwijl ze opstond. Shrimp glimlachte terug en knikte. 'Ik zal er aan denken. Bedankt,' snorde ze zachtjes. Ze zuchtte toen de grijze poes wegliep en wachtte op haar broer.

Topic uit</sub>