Odd stars

Rudekit rolde op zijn zij. Het zwart-witte katertje had moeite met de slaap te vatten. Het hol was pikzwart en een diep gesnurk overstemde Shadowclan's grimmige toestand. Het kamp was ingepalmd door een andere Clan. Een Clan die de Krijgscode niet respecteerde, vertelden de Elders. Om zijn gepeins en zijn nieuwsgierigheid te staken, hief Rude zich op zijn poten. Hij zigzagde het donkere hol van de Nursery uit. Vleermuizen flitste tussen de bomen voor hem door met hun geluidloze vleugelslagen. Het was maanhoog. Een bleke zilverige maan verlichtte de hemel boven de doornstruiken en naaldbomen. Een koele bries zorgde voor een koude rilling door zijn ruggengraat. Rude plofte neer in de droge modderige grond en hief zijn kop naar de sterren. Ontelbaar veel sterren. En Starclan die op hen neer keek.
{BLUEJAY & OPEN}

Met een scherpe zucht hief de grote kater zich uit zijn nest en schudde even de stukjes los zittend mos uit zijn dikke vacht. Hij kon niet slapen, niet nu, niet nu zijn baby bluebird in een den die ,ineens mijlen ver leek te zijn, lag. Zachtjes glipte hij dan ook de warriors den uit en ontmoete het schimmige schadowclan kamp, het leek bijna vredig zo, met het zachte kille maanlicht dat zijn mysterieuze essence over het kamp heen legde. Hij zou zo snel mogelijk bij zijn geliefde dochter zijn, Bluekit was nog maar een kitten, zo klein, zo weerloos tegen deze monsters. Maar voor hij zijn doel had bereikt vielen zijn ogen op een andere jonge kitten, rudekit. De naam vond hij wel amusant, altijd leuk als je je kitten bestempeld met een labeltje op de eerste dag van zijn betaan. Zacht glimlachte de kater "Je ze zijn er nog little one" mauwde hij zachtjes voor hij ook zijn kop naar de sterren hief "Wat er ook gebeurd, zij zullen nooit verdwijnen" probeerde hij de kitten gerust te stellen

Met zijn snuit hoog in de lucht blies de kitten de koele avondlucht in. Een halve moon geleden had Rudekit een grote kater een bosje kervel het kamp zien binnen dragen. Aan de stengels groeiden piepkleine witte bloemetjes die hem deden denken aan de honderden sterren hierboven. Het was alsof Starclan hen letterlijk in de bloemetjes zette. Zacht gedreun zorgde ervoor dat Rude's oren een kwartslag draaiden. Vanuit zijn ooghoeken zag hij een zilverig gestalte naderen. Hij herkende Bluejay. 'Ja ze zijn er nog little one' Glimlachte de kater geruststellend naar hem. Ook hij hief zijn kop op naar de sterren. 'Wat er ook gebeurd, zij zullen nooit verdwijnen' Miauwde Bluejay. Rude knikte instemmend. "Soms lijken ze verder weg dan anders." Begon hij. "Mijn.." Een wit puntje in de hemel zette plots koers naar het oosten en liet een felle veeg achter op de pikzwarte achtergrond. Rude stopte abrupt met praten. "He!" Riep hij luid. Dat kon niet! "Een ster viel naar beneden!"

"Soms lijken ze verder weg dan anders." mauwde de kleine kitten naast hem. Even knipperde bluejay met zijn ogen en kantelde zijn hoofd naar de kitten "Mijn.." ging deze verder. De kater zuchte, had de kitten het over zijn moeder? Die was gestorven toch? Poor lil bluebird. Even schudde hij met zijn kop, en wilde net de kitten gerustellen toen deze plotseling weer begon te spreken. "He!" riep het jonkie luidruchtig, even wiebelde de kater zijn oren naar achter en keek iets wat nerveus om zich heen, hij had geen zin in bloodclanners now maar de kitten was goed opweg hen te lokken. "Een ster viel naar beneden!" ging de kitten tot de katers grote spijt door met schreeuwen. Snel boog hij zich voorover "Hey hey sshh zachtjes" mauwde hij met zijn zachte toon in de kitten zijn oor"We willen niemand wakker maken toch?" zachtjes porde hij de kitten speels voor hij zich weer overeind boog. "Een vallende ster is iets heel speciaals little bird" mauwde hij met een glimlach "Het betekend dat een voorouder naar beneden springt om naar je wensen te luisteren" hij knikte "Die neemt hij dan weer mee naarboven om het starclan te vertellen, soms kunnen zij ze dan uitlaten komen" of het waar was wist de kater niet, maar zelfs de kleinste woorden waren grote daden in deze tijd.

Verward knipperde Rude met zijn ogen. Een voorpoot kwam los van de grond, alsof hij de vreemde ster zo kon opvangen. 'Hey hey sshh zachtjes, we willen niemand wakker maken toch?' Maande Bluejay hem sussend tot stilte. De Warrior porde hem speels. Hij begreep er niets van. Dit stond pootlengtes boven het conflict tussen de Clans. De ster viél! 'Een vallende ster is iets heel speciaals little bird. Het betekend dat een voorouder naar beneden springt om naar je wensen te luisteren.' Vertelde Bluejay. Rude nestelde zich dieper in de modderige aarde. Twee grote ogen keken de verteller geboeid aan. 'Die neemt hij dan weer mee naar boven om het Starclan te vertellen, soms kunnen zij ze dan uit laten komen.' Vervolgde de grote kater. Dus Starclan kruist niet enkel in dromen werelden. "Echt?" Fluisterde hij. Rudekit speurde de hemel af. Er was geen sterrenkat te zien dus hij had vast nog tijd om over zijn wens na te denken. "Wat ga jij wensen?" Wilde hij ongegeneerd weten.

"Echt?" fluisterde de kit naast hem. De kater knikte grijzend, hij genoot er altijd van om kits van alles wijs te maken. Lang niet altijd leuke dingen, maar zodra deze leuk waren genoot hij er twee keer meer van. "Wat ga jij wensen?" vroeg het kleintje hem toen. Even liet hij zijn strakke blik over de sterren heenglijden voor hij deze weer terug op de kitten legde "Ik wenssss, dat ik bluekit vanavond niet plet onder mijn super grote spieren" grapte de warrior met een speelse glittering in zijn ogen "Weet jij al wat je wenst?"

 

Ook even in de ban van de nachtelijke hemel, bleef het stil. 'Ik wenssss, dat ik Bluekit vanavond niet plet onder mijn super grote spieren.' Grapte Bluejay tenslotte. Rude's ogen werden rond van verbazing en hij keek de Warrior aan. Tuurlijk, Bluekit, de kitten met de steen. Zijn mondhoeken krulden omhoog. 'Weet jij al wat je wenst?' Kaatste de gestreepte kater terug. Dat mijn mama terugkomt van Starclan, dacht Rudekit instinctief. Maar dat ging hij niet toegeven. Hij snoof de lucht in en staarde het donker opnieuw in. "Mijn wens is privé." Miauwde hij tenslotte met een grijns. Met een zwier van zijn staart hief hij zich overeind. "Kom oh zo gespierde Bluejay, we moeten de sterrenkat gaan zoeken zodat onze wens kan uitkomen!" Hij had niet gehoopt op gezelschap maar was oprecht blij dat de Warrior hem vergezelde op dit rare moment.

Een grote poot stond tussen hem en de weg naar de sterrenkat. "Geen sprake van, je gaat niet zomaar naar je voorouderen, das aan de medicine cats, niet aan ons warriors" Sprak Bluejay met een knikje. Dat stond Rude niet aan. Hij snoof een beetje geïrriteerd en legde zijn oortjes in zijn nek. "Je moet ervan uitgaan dat ze je wens hebben gehoord, het zou beledigend zijn als wij naar ze opzoek gingen, alsof we geen vertrouwen in hun gehoor hebben ofzo" Vervolgde de blauw geoogde kater. Rudekit's oren plooiden zich weer rechtop. Tuurlijk had hij wel vertrouwen in Starclan, in zijn mama. Maar zijn wens was prior, met tienduizend zegels op. Er zat echter niks anders op dan te vertrouwen in Bluejay's kennis van zaken. "Oke dan.." En hij plofte weer neer op zijn kont.

"Oke dan.." antwoorde de kitten voor deze weer op zijn kont plofte. Gerustgesteld knikte de kater, een brede glimlach op zijn snoet. "Good boy" complimeteerde hij hem dan ook voor hij deze beschermend dichter naar hem toe schoof en omwikkelde met zijn dikke fluffy staart in de hoop het kleintje warm te kunnen houden. De dagen mochten dan wel lekker zijn, de nachten waren nog altijd frisjes, zeker voor een kitten. "Starclan zal wel het beste voor je willen lil one, je moet alleen vertrouwen in ze hebben". Even liet hij zijn koele blik over het sterren toneel heen glijden, hopend dat hij de kitten zojuist de waarheid had verteld.

"Good boy." De gestreepte Warrior schoof hem dichter naar hem en zijn dikke staart omhelsde zijn lichaampje. Rudekit protesteerde niet en kneep zijn ogen gelukzalig dicht. Hij hief zijn kin op. Kon Bluejay maar zijn papie zijn. Hij hield van Blackwing maar hij was er zo zelden. "Starclan zal wel het beste voor je willen lil one, je moet alleen vertrouwen in ze hebben" Miauwde de kater. Hij mocht zijn grootste verlangens dus niet laten leiden tot twijfel in Starclan want dan zouden zij hen nooit laten uitkomen. De kitten peinsde hierover na en het bleef een poos stil. De wind floot licht om zijn oren. "Zijn al jouw wensen al uitgekomen?" Vroeg Rudekit tenslotte. "Buiten die van net." Toch even checken hoe lang het kon duren voor zo'n wens uit kwam.

"Zijn al jouw wensen al uitgekomen?" vroeg de kleine drukte maker toen "Buiten die van net." . De kater grinnikte zachtjes en keek het kleintje lieftallig aan "Hm" begon de warrior met een nadenkende expresie op zijn gezicht "In zekere zin wel" antwoorde hij toen met een klein knikje. "Bluekit is de dochter die al mijn wensen heeft overtroffen, zolang zij er is zal ik nooit meer om meer durven te vragen". Even liet hij blik weer over de nachtelijke hemel glijden, oh de kater was de sterren zo dankbaar. "Soms duurt het even, soms voelt het alsof ze niet eens naar je luisteren, maar dat maakt niet uit, uiteindelijk komen je wensen uit, sooner or later". Met een glimlach rustend op zijn gezich duwde de grote kater het kleintje kort en speels "Vetrouw mij maar"

Ongeduld fladderde als een gevangen vogeltje in zijn borst. Rudekit moest weten of Bluejay's wensen al waren uitgekomen. Geduld was iets wat kittens nu eenmaal niet hadden. "In zekere zin wel. Bluekit is de dochter die al mijn wensen heeft overtroffen, zolang zij er is zal ik nooit meer om meer durven te vragen." Antwoordde Bluejay. Rudekit spitste begrijpend zijn oren. "Soms duurt het even, soms voelt het alsof ze niet eens naar je luisteren, maar dat maakt niet uit, uiteindelijk komen je wensen uit, sooner or later" Vervolgde de grote kat met een glimlach. "Vertrouw mij maar" Een speelse por deed Rudekit lachen. "Ha, dus ik mag bij jou aankloppen als ze niet uitkomen!" Riep hij, halverwege zijn zin dempte hij zijn toon toen hij besefte dat ze geen onrustige aandacht mochten trekken. Als teken van uitdaging, greep de kitten speels naar Bluejay dikke ruige staart en gromde zachtjes.

"Ha, dus ik mag bij jou aankloppen als ze niet uitkomen!" tot zijn gerustelling leek de kitten te brijpen dat hij zacht moest doen toen deze in het midden van zijn uitspraak zijn stemmetje deed doven. Trots knikte de kater, een warme glimlach op zijn gezicht, de kitten leerde snel. Blijkbaar had deze ook al opgepikt dat de nursery tom hem had uitgedaagd en viel speels zijn staart aan, laag grommend terwijl hij de pluizige staart in zijn greep kreeg. "Oh gaan we zo doen?" mauwde Bluejay met een grijns voor hij zijn staart optilde "Je bent me er eentje huh" even lachte hij voor hij de kitten speels met zijn snuit porde "Meteen de staart pakken, je denkt nu al als een warrior kid" hij knikte weer , zijn blauwe kijkers op het bundeldje energie gevestigd "Kom maar op dan" en met die woorden stond de kater op, zijn staart uitdagend heen en weer zwiepend, tijd om de kitten te laten winnen...of niet?

Een hartslag lang had hij Bluejay's ruige staart vast tussen zijn poten. Nog voor hij zijn tanden er speels in kon zetten, veerde deze weer op. Rudekit's poten bleven leeg in de lucht hangen. Hij snorde scherp. "Je bent me er eentje huh. Meteen de staart pakken, je denkt nu al als een warrior kid" Miauwde de gestreepte Warrior hem toe. Rudekit's borst zwol trots. Maar meer dan een por en een 'Kom maar op dan' had hij niet nodig om in de tegenaanval te gaan. Het duel was geopend! Bluejay had zich ook klaargezet voor de strijd en torende boven hem uit. Rudekit kromde zijn rug en zijn staart schoot omhoog. "GRAAAH!" Hij holde als een bezetene op de kater af en beet naar zijn achterpoten. Eenmaal hij zijn tanden erin had weten zetten, verstevigde hij zijn greep. Met alle kracht die de kitten in zich had, probeerde hij Bluejay met zich mee op de grond te trekken. Alleen was dat niet zo makkelijk. Maar of hij Bluejay nu van de grond kon krijgen of niet, hij was op zijn minst een last aan zijn poot.

"GRAAAH!" moedig trotszeerde de kitten zijn vijand, en verasde dezen door naar de grijze kater's achterpoot te happen en hier met een kracht van wel 300 warriors in te happen, zijn tanden leken wel door de warriors zijn botten heen te boren als een specht zijn snuit door hout. Het grijze monster slaakte een kreet van pijn en liet zich gewonnen op de kitten vallen, jankend van pijn en verderf "Oh neeee, starclan ik bid voor uw genade, ik ben zojuist dan toch echt neergeslagen door held die u gestuurd heeft, alstublieft spaar mij, heb genade" smeekte het monster in een pijn groter dan een warriro zich kan voorstellen, blij met zijn oh zo geweldigen acteer skills, t o t a a l niet overdreven hoor oh neuh. Maar welke kater of poes kon de kitten ook niet laten winnen toch? Het kleine ettertje was daar veel te schattig voor.

Rudekit was helemaal in zijn nopjes. Het was hem gelukt! Met een kreet van pijn viel Bluejay van de grond, pardoes op hem. "Oh neeee, starclan ik bid voor uw genade, ik ben zojuist dan toch echt neergeslagen door held die u gestuurd heeft, alstublieft spaar mij, heb genade" Miauwde de grote kater. Rude's poten begaven het toen het volle gewicht van Bluejay op hem terecht kwam. Maar een grote glimlach tekende zijn fiere snoet. Misschien deed Blue een beetje melodramatisch...maar dat liet de kitten langs zich liggen, hij wilde gewoon héél graag winnen. "Yesss, ik heb gewonnen Bluejay!" Riep hij, kort van adem door de inspanning en het gewicht op hem. "Nu mag je wel van me af gaan dikkerd." Grijnsde hij over zijn schouder. Met zijn achterpoten probeerde hij zich onder de lading pluis vandaan te krijgen. "Nog een rondje!" Alsjeblieefffttt.

"Yesss, ik heb gewonnen Bluejay!" hoorde hij het mormel onder hem dols blij roepen "Nu mag je wel van me af gaan dikkerd." Beledigd opende de kater zijn bek voor hij zijn blauwe ogen samenkneep en met nog wat meer gewicht op de kitten ging liggen terwijl deze wanhoping probeerde de kater van zich af te trappen, dat krijg je ervan. "Nog een rondje!" Smeekte de etter voor bluejay eindelijk toegaf en van hem af ging, zijn ogen op de kitten leggend "Wat noemde je me nou???" vroeg hij met een strakke blik "Hoorde ik je nou echt d i k k e r t zeggen kleine etter?" grauwde hij terwijl hij op zijn voorpoten leunde en de kitten uitdagend aankeek "Hier zul je voor boeten oh grote krijger, kom maar op" waarschuwde hij het kleintje voor hij voorzichtig naar voren schoof en de kitten zachtjes aan tikte met zijn grote fluff poot.

"UGGHH" Proestte de kitten uit toen Bluejay uiteindelijk van hem af ging. Vrij als een vogeltje blies hij zijn longen weer vol. Lekker dramatisch. Toen hij zijn ambere kijkers weer richtte op de Warrior, torende deze hoog boven hem uit, steunend op zijn voorpoten. "Wat noemde je me nou???" Vroeg Bluejay hem strak aankijkend. "Hoorde ik je nou echt d i k k e r t zeggen kleine etter?" Rudekit lach werd er niet minder op. Hij spande zijn spieren om niet in een proestende lach uit te barsten. Zijn ogen werden vochtig. "Hier zul je voor boeten oh grote krijger, kom maar op" Miauwde Bluejay. Nog voor Rudekit het goed en wel besefte, kwam de grote kater op hem af en een poot gaf hem een duwtje. Rudekit vouwde zijn oren plat. "Jep, ik pas wel vijf keer in jou!" Overdreef hij weer blij. Hij veerde op zijn achterste poten, zijn hoofd zo hoog mogelijk in de lucht. Deze keer klaar om terug te meppen.

"Jep, ik pas wel vijf keer in jou!" plaagde de kitten voor hij terug mepte, wat een vechterbaasje. De kater grijnsde een beetje naar de aaitjes die de kitten hem gaf, maar liet dit natuurlijk niet merken, de kitten was nog zo jong, het zou zielig zijn hem geen winst te geven. Met een jank sprong hij dan ook naar echter en richte zijn blik op de kleine erwt "Nou zeg! Niet zo hard!" smeekte hij met zijn staart tussen zijn pootjes