Odd stars

"Nou zeg! Niet zo hard!" Riep de grote kater, zijn staart tussen zijn poten. Rudekit kwam weer neer op zijn vier poten en hief zijn kop een beetje schuin. Zijn pretoogjes wisselde naar een nieuwsgierige glinstering in zijn ogen. Hij stak weer een voorpoot uit naar Bluejay, deze keer aarzelend. Lichtjes tikte hij tegen zijn zilveren pluizige pels. Had hij Bluejay echt pijn gedaan? "Sorry Bluejay.." Murmelde de kitten helder. Hij liet zijn schouders ontspannen. Hij was toch wel een beetje gesteld op zijn nieuwe makker.

In eens voelde hij een zacht tikje, van een zacht klein ettertje gevolgd door een "Sorry Bluejay..". Verrast haalde de kater zijn wenkbrouwen op en legde zijn ogen op het kleintje...geloofde hij hem nou? Ergens vond de kater het wel grappig, hij zou zelfs bijna lachen als het een random kitten zou zijn geweest maar deze kitten had hem ergens wel geraakt hoor. Met een zucht glimlachte de grote kater zacht "Heyy, ik maakte maar een grapje Rude" stelde hij de kitten gerust "Bovendien, als je me echt zoveel pijn had gedaan zou ik trots op je zijn geweest lil one" grapte hij dan toch een beetje, proberend de stemming zo licht mogelijk te houden.

Het bleek dat zijn excuses helemaal nergens voor nodig waren. "Heyy, ik maakte maar een grapje Rude" Mauwde Bluejay geruststellend. Phieuw want de kitten was even niet zeker. Opgelucht liet hij een kort gesnor horen. "Bovendien, als je me echt zoveel pijn had gedaan zou ik trots op je zijn geweest lil one" Nou, hij was zonet wel in de maling genomen. "En ik trapte erin!" Klaagde Rudekit met eerst een ietwat boze snoet. Maar hij kon er wel mee lachen. Een lach sierde zijn kopje al snel, gevold door een grote geeuw. En nu maar hopen dat Bluejay dat niet gezien had want hij was nog wel in voor een rondje!

Damn, Bluejay had zijn geeuw gezien. "Well, misschien maar is tijd om de oogjes weer te sluiten Rudekit" Mauwde deze zacht, hem richting de Nursery duwend. Een extra rondje zat er dus niet in. "Maar maar..." Protesteerde hij bruut. Hij sloeg zijn klauwen in de modderige aarde en met zijn volle gewicht wierp hij zich naar beneden. Hij zocht naar een excuus. "Dat gaat niet gebeuren, ik ben geen pasgeboren kitten, wie weet is er nog een vallende ster!" Knikte hij serieus. Als er twee vallende sterren waren, leek het alleen maar logisch dat hij een tweede wens aan Starclan mocht doen. "En dan mag ik nog een wens doen... toch?" Vervolgde Rudekit.

Rudekit was bloedserieus. Slapen bracht hem in deze tijden nergens. Hij had moeite met de slaap te vatten en eens hij dan toch sliep, doken vreemde katten op in zijn dromen. Dus nee, hij wachtte liever op de sterren aan de donkere hemel. Een hele poos was het muisstil. Rudekit dacht even dat Bluejay zijn oordeel zou herzien en staarde afwachtend naar de zilveren maan. "Ah dat is niet hoe het werkt joh. 1 wens per nacht, starclan heeft het al druk genoeg lil warrior" Oh Starclan... Rudekit verhief zich weer om te protesteren. "Nou kom op, laten we jou maar is naar je nest brengen huh, anders kun je morgen niet meer op avontuur omdat je het al lastig genoeg vind je ogen open te houden" Vervolgde Bluejay. Hij liep al een paar passen richting de warme Nursery en keek toen over zijn schouder. Rudekit keek met halfgeloken ogen toe. Hij haatte het om onderdanig te zijn aan Blue maar hij had te veel respect voor de grote kater om nog verder tegen te stribbelen. En ging Bluejay zijn dochter niet bezoeken? Daar wou hij niet tussen komen. "Bovendien, als we morgen weer gaan vechten wil ik wel dat het een eerlijk gevecht is, en daarvoor moet je wakker zijn kiddo". Rudekit's staart schoot de lucht in. Morgen weer vechten? Absoluut! "Oke oke maar enkel en alleen om het zo eerlijk mogelijk te houden." Zuchtte hij vrolijk. Met grote passen liep hij de Warrior achterna richting de Nursery. Misschien als hij dacht aan het gevecht van morgen dat hij wel slaap kon vatten. "Zorg jij maar dat je Bluekit niet plet zo meteen!" Grinnikte hij terwijl hij opkeek naar Bluejay. Starclan was misschien nog niet klaar met zijn wens onder poten te nemen.

De gestreepte kater benadrukte nogmaals dat eerlijkheid voor hem ook het hoogst scoorde. Goed, daar hadden ze alvast een compromis. Niks beter dan een eerlijk gevecht morgen. Ja, Rudekit zou de slaap kunnen vatten deze keer. Ook liet Bluejay weten dat hij zijn dochter niet zou pletten, alvast niet expres. "Ik zal het proberen Rudekit, dat beloof ik, bovendien eet ze mij levend op, ik zou niet durven haar boos te maken" Rudekit trok even met zijn oren. At die kitten hem op? Dat snapte hij niet. Hij besloot er maar niet naar te vragen.

Eens aangekomen bij de Nursery's donkere ingang, wierp hij nog een laatste blik op de nachtelijke hemel. In gedachten stuurde hij een kleine afscheidsboodschap naar Mistflare daarboven alvorens hij zich weer op Blue focuste. "Dag Bluejay." Glimlachte hij. Vanaf hier ging hij alleen, hij moest namelijk muisstil zijn. Het was hem eerder gelukt om aan de Queen te ontsnappen en nu moest hij zich stil terug bij haar zijde leggen. Met zijn snoet streek hij kort tegen Bluejay's flank ten teken van afscheid.

Ook Bluejay wenste hem vaarwel. "Dag lil warrior, slaap zacht" Fluisterde de grote kater. Na een laatste blik op de Warrior, draaide Rudekit zich om en denderde naar zijn gedeelde nestje. Daar ging de Queen's buik op en neer in een regelmatige ademhaling, een teken van slaap. Langzaam klauterde hij naast haar in het nest en liet zijn snuit op zijn voorpoten vallen. De warmte van de Queen's lichaam maakte hem al gauw loom. Rude was bijna vergeten dat het buiten een stuk kouder was geweest dan binnen. Voor het eerst sinds dagen viel hij snel in slaap. Zijn uitputting kreeg de overhand en eindelijk vond hij een veilige haven in de slaap.

Gerustgesteld draaide de kater zich om na de kitten in slaap te hebben zien vallen, wat was het toch een schatje, de kater kon het niet helpen wat te glimlachen. Zachtjes stapte hij richting zijn nest, hopend Bluekit niet te wekken, dan zou hij weer bij begin af aan zijn en dat was wel het laatste wat hij wilde vanacht, hij wilde slapen, de wereld om heen vergeten. Voorzichtig stapte hij zijn nest in en duwde Bluekit zachtjes een beetje opzij voor hij naast haar ging leggen en ook haar beschermend met zijn staart inwikkelde, sleep tight world, tot morgen.

[topic closed]