Heart made of steel, my mind of stone

Ebonypaw had vaak van die momenten dat ze niet echt rust kon nemen, zelfs al had ze een dagje vrij gekregen van haar mentor. Grimestripe had die ochtend op zijn eigen botte, brommende manier gemeld dat hij iets te doen had en dat ze niet gingen trainen en Ebonypaw had dat eerlijk gezegd niet heel erg gevonden. Hoe minder tijd ze moest spenderen in de buurt van de brute kater, hoe beter. Ze werd niet per se nerveus door hem, maar ze wist hoe ontvlambaar hij kon zijn en ze wist ook hoe snel haar bekje dat lontje van hem kon aansteken. Ze nam niet bepaald een blad voor de mond en dat werkte bij hem heel vaak tegen, maar dat wilde daarom niet zeggen dat Ebonypaw zich daarom maar gewoon liet doen. Als Grimestripe echt een keertje goed te ver zou gaan, dan was dat voor Ebonypaw ook meteen de reden om naar Crystalstar te stappen en een andere mentor aan te vragen. Ze had graag een mentor met veel kennis en gezien Grimestripe’s leeftijd was dat zeker een pluspunt, maar ze hoefde niet heel haar training afgesnauwd te worden. De apprentice liep naar de rivier toe en ging zitten aan de waterkade, waarbij ze haar schaduw van het water gericht hield en haar poot opgestoken. Ze wachtte geduldig en onderdrukte een geïrriteerde zucht toen haar poot stijf begon te worden van de houding waarin ze zat en het feit dat er nog altijd geen vis aan de oppervlakte was verschenen. “Hoe kan ik op jullie oefenen als jullie jezelf niet eens willen laten zien?” mompelde ze onder haar adem door.

+ @Shatteredice