Veni vidi vici

Wow! Wat was er veel gebeurd de afgelopen dagen! Het was een gekke dag geweest, de dag dat hij weer naar de rivier wilde gaan om te leren zwemmen met Lilypaw. Maar dat had niet door kunnen gaan, want opeens stond ShadowClan op de stoep. Hij had niet geweten dat er een plan gaande was. Een dag later was hij opgehaald om alweer te verhuizen, dit keer naar clangebied: ShadowClan. Ravenpaw had een hekel aan die plek. Het was donker, modderig en absoluut niet wat RiverClan was geweest. Maar het was prettig om weer bosgrond onder zijn poten te hebben en niet de harde stenen. En hij kon hier een beetje leren jagen. Maar het was ook lastig voor hem om steeds weer te verhuizen. En toen kwam RiverClan opeens binnenvallen. Hij had zijn best gedaan om wat apprentices af te vechten, maar de meesten waren veel ouder en hij had nog niet veel vechttraining onder zijn klauwen. Het was een gekkenhuis geweest en nu was het opeens weer stil.
Maar hij zou nu weer plekken bekijken, zoals Fourtrees! Waar hij nu naar onderweg was, want hij wilde eindelijk nu naar de rivier gaan! Hij wilde eindelijk zijn eerste trainingen in het water hebben. Hij wilde voelen hoe het was om te zwemmen en te vissen. En hij wilde Lilypaw weer zien. Dat was zijn enige echte vriend, sinds hij Honorpaw de rivier in had gegooid.. Zij was niet loyaal aan hun vriendschap geweest, en probeerde hem de les te lezen. Vervolgens had zíj hem geslagen. Dat was wanneer de maat vol was geweest. Hij had er niet eens spijt van. Nee. En bovendien, hij had Lilypaw nog. Zij was wel een echte vriendin, dus..
Aegir passeerde Fourtrees en keek daar even een paar momenten zijn ogen uit. Hij zou nooit meer naar een gathering mogen, dus voor eventjes kon hij het voelen hoe het was. Maar hij had een missie, en hij was verder gelopen. En na niet al te lang kon hij de rivier horen stromen en spitste zijn oren. De geuren werden steeds minder bekend, steeds minder als huis. Maar nu was hij ook overrompeld met alles wat was gebeurd, dat een echt huis hij niet echt meer had. Hij liep naar de oever van de rivier en doopte zijn teentjes in het water. Hij kreeg een grijns op zijn snuit en spitste zijn oortjes. Was Lilypaw toevallig dichtbij?

[Lilypaw eerst!!]

Haar poten hadden haar de laatste dagen steeds weer naar de rivier gebracht. Ondanks de afspraak die ze hadden gehad was Aegir er niet geweest op het moment dat hij er had moeten zijn. Natuurlijk had ze van de overname gehoord, doordat er nu Shadowclanners in hun kamp waren, maar Aegir zou toch nooit aan zoiets meegedaan hebben? Ze was dan ook vrijwel elke dag naar de rivier gegaan in de hoop dat Aegir alsnog kwam, ook al was het niet de dag dat ze afgesproken hadden, maar had de afgelopen dagen nog geen succes gehad. Nu echter leek het vandaag toch echt te veranderen.

Ze rook zijn geur al voor ze zijn zwarte vacht zag en versnelde haar pas tot ze dichtbij hem was. "Aegir!" Riep ze kort, waarna ze haar neus in zijn vacht begroef. Ze was zo blij om hem te zien voor een moment, maar daarna werd haar blik toch wat serieuzer. "Waar was je? Ik heb op je zitten wachten." Hij was toch niet bij Skadi geweest? Hij had toch niet Skadi boven haar verkozen?

Daar was ze! Ze was er, nog steeds, na al die dagen. Zijn oren vlogen naar voren en zijn staart stond als een antenne omhoog. Zijn beste vriendin, zijn enige eigenlijk... Snorrend rende hij op haar af en duwde zijn neus in haar vacht, een brede grijns op zijn gezicht. Eindelijk, een vriendelijk gezicht, een oprechte lach. Waarom kon ze niet met hem mee naar de elite? Zou ze het ook niet begrijpen, zoals Honorpaw. Ze vroeg direct waar hij was geweest. ‘Sorry! De elite.. ja we zijn nu in Shadowclan.. Nou ja, de elite en Shadowclan zijn nu één. Is het niet tof?’ miauwde hij met een brede grijns. Nu was hij immers dichterbij haar. Hoe makkelijk was het nu om een reisje naar de rivier te maken. ‘Maar het was even een gedoe, dus ik kon niet komen toen we hadden afgesproken. Maar ik ben zo snel gekomen als ik kon!’ verzekerde hij. Hij nam een stapje afstand en keek haar eventjes goed aan. Een lachje kwam weer op zijn snuit. ‘Ik ben zo blij om je weer te zien, Lilypaw,’ miauwde hij met een brede lach. En niet alleen omdat hij wilde leren zwemmen. Nee, hij was blij om zijn oudste vriend te zien.

Hij vond het feit dat Bloodclan Shadowclan overgenomen had tof? Ook al leek hij het te zien als dat ze nu een waren, dus misschien begreep hij niet wat dit betekende? Natuurlijk wist ze zelf niet hoe de situatie daar was, maar ze kon niet in zien hoe het goed kon zijn. "Gaat alles goed tussen Shadowclan en Bloodclan?" Vroeg ze dan ook wat onzeker. Natuurlijk wilde ze niet geloven dat Aegir hier wat mee te maken had gehad, maar hoe kon hij het tof vinden als Bloodclan mogelijk Shadowclan onderdrukte? Toch schoof ze de gedachte al iets naar achteren toen hij vertlede dat hij blij was haar weer te zien. Een glimlach verscheen op haar gezicht en ze ging dichter naar hem toe om haar kop kort tegen hem aan te drukken. Ze spinde zacht voor ze weer afstand nam en hem kort bekeek. "Klaar om te leren zwemmen?" Ze liet haar blik kort naar de rivier gaan voor deze weer terug ging naar Aegir. Hij zou niet bang zijn toch?

Aegir keek de gevlekte poes aan, die een beetje vraagtekens op haar gezicht had. Maar ja, ze zou het niet snappen. Ze was er immers niet. Het kwam uiteindelijk wel goed. Ze zou het wel zien. Toen ze vroeg of het goed ging, knikte ze dan ook. ‘Ja, Cobra is de leider en volgens mij gaat het prima,’ miauwde hij alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Maar hij wilde hier eigenlijk niet echt over praten. Lilypaw begon eindelijk over het zwemmen en zijn gezicht klaarde op met een brede glimlach. ‘Ja, ja heel graag! Ik heb al zó lang gewacht!’ miauwde hij, waarna hij als een dartel hert richting de waterkant huppelde. Hij zette zijn voorpootjes al in de stroming en giechelde toen het koude water langs zijn poten streek. ‘Ze zeiden dat ik nooit meer zou leren zwemmen. Haha, ze vinden zichzelf nu vast dom!’ sprak hij met een brede grijns toen hij weer terugkeek naar Lilypaw. Hij was zo gelukkig nu!

Ze had er nog steeds haar twijfels bij, want ze had genoeg verhalen over Bloodclan gehoord. Maar in dit geval moest ze maar geloven dat Aegir er in ieder geval niks mee te maken had. Ze vroeg hem dan ook of hij klaar was om te leren zwemmen en een kleine glimlach speelde om haar lippen bij de reactie die ze kreeg. Hij was duidelijk enthousiast. Ze volgde hem dan ook naar de rand van het water en stapte er zelf al in, op een plek waar ze nog zou kunnen staan. "Ik zou niet eens meer zonder zwemmen kunnen," Gaf ze eerlijk toe. "Het is zo'n fijn gevoel om je gewoon door water heen te kunnen bewegen." Natuurlijk wist ze de gevaren ervan, maar het zou vast niet fout gaan deze keer. Ze zouden rustig beginnen. "Laten we beginnen met het water in te gaan tot je poten de grond niet meer raken en probeer je kop dan boven water te houden door je poten te bewegen." Ze ging hem zelf voor en liet zich in het water glijden en bleef peddelen op een plek, terwijl ze zich omdraaide naar Aegir. "Ik zal je helpen mocht het mis gaan." Ze was nog steeds iets groter dan hem, dus dit zou moeten lukken als het goed is.

Gelukkig vroeg ze niet door over Bloodclan. Dat was toch een saai onderwerp! Nee, zwemmen, daar kwam hij voor, en gelukkig leek ze het helemaal chill te vinden. Een grote grijns stond op zijn snoet en hij knikte instemmend. Door het water gaan, gewichtloos voelen. Hij had zo ontzettend lang moeten wachten! Hij kreeg een simpele instructie: Erin gaan totdat je de grond niet meer kon raken. ‘Mijn poten bewegen, got it’ miauwde hij zelfverzekerd. Als kitten had hij wel wat in de stroompjes gespeeld, hoe moeilijk kon het zijn? Lilypaw ging hem voor en voor hij het wist was alleen haar kopje nog boven water en zag hij door de golven heen haar lichaam onder het water bewegen. Aegir zette zijn gameface aan en stapte verder het water in. Hij sloeg een kreetje uit toen zijn buikvacht nat werd, maar om erger te voorkomen gooide hij zich direct naar voren en ging bijna kopje onder. Het water streek nu over zijn nek heen en over zijn rug. Op zijn teentjes over de bodem schuifelde hij nog een stukje verder, voordat hij écht los was. Eerst spartelde hij klungelig om balans te vinden, maar al snel kreeg hij door dat door simpelweg zijn poten te bewegen alsof hij liep, hij naar voren ging. ‘Lily! Lily, ik doe het!’ pruttelde hij, een gelukzalige lach op zijn gezicht en zijn ogen stralender dan ooit.

Misschien was haar instructie niet het beste geweest, maar Aegir was een riverclankat, dus hij zou moeten weten hoe te zwemmen. Ze zag hoe hij zich naar voren gooide het water in, waardoor hij bijna kopje onder ging, maar hij kwam toch weer boven. Ze volgde hem verder het water in tot hij echt moest zwemmen en zwom toen zelf rustig in zijn buurt voor het geval het mis ging. Een glimlach verscheen op haar gezicht toen ze zag hoe hij kon zwemmen, misschien nog wat klungelig, maar dat zou beter worden met de tijd. Ze zwom een stukje sneller tot ze voor hem was en draaide zich toen om in het water. "Als e moe wordt kunnen we beter weer naar de kant gaan." Ze wist tenslotte hoe vermoeiend de eerste keer zwemmen kon zijn.

Slag voor slag wist hij zich door het water te verplaatsen, beetje bij beetje. Hij kreeg een ritme te pakken en zijn tong stond geconcentreerd uit zijn bekje. Lily wist met eenvoud voorbij hem te zwemmen en keerde zich elegant voor zich weer om. Aegir kwam wiebelend tot een stabiele toestand, zijn kopje net boven het water en trappelend op zijn plek. Lilypool zei dat als hij moe werd ze maar weer naar de kant moesten gaan. ‘Nee!’ pruttelde hij tegen, trappelend in het water. Hij wilde nog even oefenen. Een grijnsje kwam op zijn snoetje. ‘Laten we racen!’ grinnikte hij, waarna hij snel in het water begon te trappelen en sneller van zijn plek probeerde te gaan. Hij maakte steeds wat langere slagen met zijn poten en probeerde zo hard als hij kon door het water te gaan. Kom op Lily! Zie hoe goed ik al ben!

Ze moest haar lachen wel een klein beetje inhouden toen Aegir begon te protesteren en ook nog te zeggen dat hij wilde racen. "Weet je het zeker?" Zij had hier tenslotte meer ervaring in, dus zou ze niet overduidelijk winnen? Maar het kon ook interessant zijn om te zien hoe goed Aegir er al in geworden was. Hij leek in ieder geval al goed te verbeteren. Ze gleed dan ook zelf weer verder het water in en zwom tot naast hem. "Oke, maar probeer niet te verdrinken." Ze had niet heel veel zin om hem eruit te moeten slepen, maar ze zou het zeker wel doen.

Aegir knikte met zijn kopje, voor hoever dat lukte in het water, toen Lily vroeg of hij het zeker wist. Duh! Anders had hij het niet gevraagd. Hij produceerde nog veel spetters en plonzen terwijl hij aan het zwemmen was, maar hoe moeilijk kon het zijn. Ze miauwde vervolgens dat hij niet moest proberen te verdrinken en hij lachte, half in het water, waardoor er wat gorgelend geluid omhoog kwam. ‘Echt niet, ik ben nog steeds een Riverclanner!’ miauwde hij misschien wat te trots. En toen, zonder ook maar Lilypool veel kans te geven, schopte hij met zijn poten en ging vooruit. ‘Wie het laatst bij die steen is, is een rotte vis!’ schreeuwde hij hard, waarna hij probeerde door het water te rennen. Hij wiebelde wat uit balans, heen en weer, maar hij kwam zeker vooruit, en hij deed zijn stinkende best om zo hárd mogelijk te gaan.

Ze zouden tot de steen gaan? Dat zou niet al te ver zijn voor haar. Ze glimlachte dan ook al voor ze gingen beginnen. Ze zou haar best doen en laten zien dat zij toch wel sneller dan hem was. Aegir begon en zij schoot er zo snel als ze kon achteraan. Ze hield een regelmatig ritme aan, zodat elke slag van belang was. Als je te snel ging zou het namelijk niks uithalen. Ze hield haar ogen eigenlijk alleen maar op de steen gericht, dus ze had geen idee waar Aegir was. Ze zette zich dan ook nog eens extra hard af in de hoop als eerste bij de steen te zijn.

Natuurlijk kon hij niet winnen van een getrainde Riverclan apprentice. Hij kon spartelen wat hij wilde, maar met zijn geplons en gespetter, kwam hij nog niet zo snel naar voren. Na enkele slagen kwam hij toch wat makkelijker vooruit toen hij de slag te pakken had, maar tegen die tijd had Lilypaw al een voorsprong. Aegir vond het niet erg om te verliezen, hij zat haar op de hielen! Maar tegen de tijd dat hij bij de steen was aangekomen, was Lilypool er allang. Hij proestte in het water en sloeg toen zijn voorpoten over de rots, om niet meer te hoeven spartelen. Het water droop van zijn zijn oren en snorharen, en hij grinnikte toen hij het gevlekte gezicht van Lilypaw weer aankeek. ‘Ik liet je winnen,’ loog hij overduidelijk met een sarcastische ondertoon.

Ze vond dat Aegir het nog aardig goed deed voor een eerste keer. Maar ze merkte al wel dat ze een voorsprong op de ander had opgebouwd en dat hij het ook niet echt meer in kon halen. Maar dat maakte haar eerlijk niet uit, het was al leuk genoeg om een wedstrijdje te doen. Ze stopte dan ook toen ze het doel bereikt had en glimlachte naar de ander. "De volgende keer win je vast." Ooit zou hij tenslotte haar voorbij groeien en dan zou hij waarschijnlijk ook sneller kunnen zwemmen dan haar. Dat was nu eenmaal hoe het altijd ging. "Je deed het namelijk heel goed." Zeker voor een eerste keer. Misschien was het dan ook niet eerlijk dat ze de wedstrijd met hem aangegaan was, ondanks dat ze meer ervaring had.

Potverdikkie. Hij was nu wel erg moe. Hij lachte nog toen Lilypaw zei dat hij volgende keer wel zou winnen. Ja, sure. Hij zou het nooit zo goed kunnen als zij, zij kon elke dag oefenen! Maar in elk geval, hij kón het. En dat kon niemand hem ooit meer afpakken! Haha, dat zou iedereen die zei dat hij het nooit zou kunnen, leren. Hij nam nog een moment om op adem te komen, waarna hij naar de stand van de zon keek. Oh jee, hij moest maar eens snel naar huis. Hij klauterde op de rots en schudde zijn pels. ‘Het was heel leuk, Lily. Dankjewel,’ snorde hij met een brede glimlach. ‘Maar ik moet nu gaan. Ik zie je snel, oké?’ En met die woorden sprong hij naar de rots, niet ver van degene waar hij op stond en hupte zo de oever weer op. Shit, hij moest snel zijn. Straks zouden ze hem missen! En oh jee, hij wilde geen problemen...

- Aegir topic uit