Signals

Haar papa leek te schrikken van haar, wat haar alleen maar blijer maakte, en het inspireerde haar ook om er nog een schepje bovenop te doen. Helaas dacht de kater daar anders over, want hij schudde haar al snel van hem af. Ze vloog eventjes door de lucht en kwam met een 'oof' op de grond terecht. Al snel kwam ze weer overeind en ze keek hem boos aan. Ze stampte boos met haar pootje op de grond. 'Wat zei ik over valsspelen bluekit?' klonk er van de kater af op een serieuze toon. 'Doe het alleen als je zeker weet dat je het kunt winnen.' Hmpf. Dat kon ze hoor! Maar voordat ze nog een reactie kon geven kwam Pepperpaw tussenbeide, die vertelde dat zij een kleine, grote jager was. Bluekit glimlachte trots en knikte. Dat was ze zeker! 'Ze heeft je toch niet lastig gevallen he?' vroeg haar papa toen. Bluekit snoof. 'Natuurlijk niet!' antwoordde ze de vraag voor Pepper. 'Wij willen logeren vannacht! Dat kan wel toch?' Ze ging er vanuit dat het wel kon. Haar papa zou niet moeilijk doen.

Haar papa reageerde niet op haar antwoord, maar luisterde naar Pepperpaw. Bluekit was te enthousiast om daar nu iets aan te doen, want dit ging immers om belangrijkere dingen, zoals logeren. De kater leek eerst verbaasd. Ze knikte dan ook heftig van ja toen hij het woord logeren herhaalde. 'Weet je wat,' begon hij toen glimlachend. 'Das nog niet eens een gek idee kleintje.' Hij knikte en stond op, en duwde haar toen plots omver! 'Hey!' mauwde ze terwijl ze snel weer overeind sprong en naar zijn poot hapte. Maar tijd om boos te zijn was er niet, want zij en Pepperpaw zouden gaan logeren! 'Kom op slowpoke, tijd om ons nest steenvrij te maken hm,' zei hij en draaide richting de Nursery. Bluekit keek enthousiast om naar Pepperpaw, springend van blijdschap. 'Ik weet zeker dat je grote vriendin heel graag je stenen wilt zien hm.' Blue knikte nogmaals, haar nek zal onderhand wel gebroken zijn, en ze draaide weer naar Pepperpaw toe. 'Jaa, ik heb een super mooie steen, die móét je zien hoor!' miauwde ze blij. 'Kom, ons nest is heel zacht! Behalve die ene keer dat ik er stenen in had gelegd omdat papa altijd vervelend doet, maar zoveel liggen er niet meer in hoor!' Dartelend volgde ze haar vader naar de Nursery, af en toe om kijkend of Pepperpaw haar zou volgen.

'Jaa, ik heb een super mooie steen, die móét je zien hoor!' miauwde ze blij. "Natuurlijk wil ik je stenen wel zien," mauwde de aprentice als vrolijk als de kleine kitten zelf. 'Kom, ons nest is heel zacht! Behalve die ene keer dat ik er stenen in had gelegd omdat papa altijd vervelend doet, maar zoveel liggen er niet meer in hoor!' ratelde deze kitten verder, bluejay kon wel smelten zelfs al deed haar actie zijn arme rug veel pijn, hij had haar inteligente move wel zeer gewaardeerd voor wat het was., ergens kon de kater zelfs trots vinden in zijn puizenbollekes hersentjes. "Mhmm" bromde hij ook wel met niet geheel passende ergenis Mijn rug heeft het goed onthouden lil blue" knikte hij met een schud van zijn grote kop. "Nou, laat de verzameling maar zien!" de apprentice leek de kitten haar actie wel leuk te vinden, hij hoorde die grinnik wel hoor tutut ook gewoon geen respect voor zijn arme rug, maar het verminderde zijn strakke glimlach voor geen seconde. Met een kleine plof ging de kater zitten en keek geamuseerd toe naar de twee vriendinnetjes, het was een warm uitzicht in een koud lijkende wereld, en al gouw was hjj alles buiten de den al weer vergeten, hierbinnen was het warm, hierbinnen was het goed.

Pepperpaw zei dat ze haar stenen wel wilde zien. Nou, mooi zo! Want Bluekit zou ze hebben laten zien zonder dat ze het gewild had. Ja, graag of niet. Of toch wel. Het maakte ook niet uit, want Pepper wilde ze toch wel zien. Bluekit negeerde de opmerking van Bluejay, want dat was toch zijn verdiende loon geweest! Moest 'ie maar niet zo vervelend doen, duh. Dartelend rende Bluekit naar haar nest en sprong erin. 'Kijk! Dit is de beste steen!' vertelde ze trots en ze liet de mooie gladde steen zien zie ze als eerst gevonden had. 'Dit is de speciaalste steen ook, want de rest is alleen voor papa, maar daar zitten ook wel mooie stenen tussen hoor!' miauwde ze met een lachje. 'Wil jij er ook één?? Je mag kiezen hoor!' Dat zou ze toch wel leuk vinden, een steen? Waarom niet?

Lieftallig keek de kater toe hoe Bluekit enthausiast was over iets simpels al steentjes. Het was mooi om te zien hoe die kleintjes enthausiast waren over de kleinste dingen. Kort liet hij zijn blik over pepperpaw heen glijden die beleefd naar hem knikte. Vriendelijk knikte hij terug terwijl hij iets wat naar achteren stapte, van hem mocht ze wel wat dichtbijer komen hoor, ze moest immers een goedeze steen keuze maken, Bluekit geeft nooit stenen weg dus een kans als deze moest ze goed serieus nemen. Maar bovenal was de kater gewoon blij dat Bluekit vrienden had gemaakt. Zelf was hij immers bang geweest dat het kleintje moeite mee ging hebben. Ze was altijd zo bazig, zo koppig, het zou hem niets verbazen als het andere ervan weerhield closer met haar te willen worden. Nee, hij mocht de Flame point wel, en zo te zien kon ze het best wel goed vinden met Bluekit. Ja, dit beloofde nog is een gezellige avond te worden, eindelijk weer iets lichts in deze zware tijden, genieten toch?

Pepperpaw ging naast het nest liggen en hield haar kopje scheef terwijl ze haar stenen bewonderde. Bluekit grinnikte zachtjes. Alleen deze ene steen vond ze echt mooi, de rest waren gewoon random gepakt om haar papa te pesten. Maar sommige waren inderdaad wel mooi, ja. Pepper vroeg uit welke stenen ze mocht kiezen. Bluekit glimlachte en schoof haar eigen speciale steen dichter naar haar toe. 'Allemaal, behalve deze!' verklaarde ze terwijl ze haar pootje op haar steen legde. Pepper zou vast wel blij zijn met een steen, ook al was het origineel bedoeld voor haar papa. Maar alsnog. Nu konden ze steen buddies zijn!

Met een glimlach keek de kater toe hoe de twee praatte over iets simpels als steentjes, en tot zijn verbazing leek Pepperpaw ook echt goed na te denken over haar keuze. Hijzelf deed altijd maar wat als Bluekit hem weer is een steentje aanbood, veel aandacht gaf hij er nooit echt aan, het was immers maar een steen. Bovendien eindigde ze 9 van de 10 keer toch in zijn nest, om hem zowat een halve rug breuk te schenken, misschien voortaan toch maar de wat kleinere steentjes kiezen? Of net zo'n gladde als de apprentice koos, die hadden geen puntjes die hem altijd zoveel pijn bezorgde. "Goede keuze pepperpaw" Mauwde de kater kalm, een glimlach nog altijd op zijn snoet, buiten de gladheid was het  dan ook best een mooie steen, voor zover stenen mooi konden zijn.

Bluekit wachtte een beetje ongeduldig maar met een grote glimlach op haar gezicht af op welke steen Pepperpaw zou kiezen. Uiteindelijk koos ze voor een klein, wit steentje. Wow, die was ook wel mooi ja! Haar papa zei dat het een goede keuze was en Bluekit knikte enthousiast. 'Ja inderdaad, hij is heel mooi! Past bij je, jij bent ook mooi!' miauwde ze met een glimlach. Pepperpaws vacht leek op die van haar, alleen was zij oranje in plaats van grijs! Bluekit zou haar vachtje nooit willen ruilen, maar het paste Pepper. Ze keek op naar haar papa. 'Gaan we nu slapen?' Dit was immers een slaapfeestje, daar moest je bij slapen toch? Ook al was ze niet echt moe, maar dat was ze stiekem wel, maar ze was lekker druk weer. Kleine kinderen ook hè..

'Ja inderdaad, hij is heel mooi! Past bij je, jij bent ook mooi!' piepte Bluekit enthausiast, dit enthausiasme delend met Pepperpaw die hem vreugdig bedankte. De zilveren kater glimlachte, lichtjes van plezier dansend in zijn diepe blauwen ogen bij het zien van de vreugde bij de twee. Even leek alles buiten stil te staan, leek alle drama van eerder niet meer te bestaan. Hierbinnen in de nursery was het vreugdig, en zelfs iets simpels als een slaapfeestje betekende voor even de wereld. 'Gaan we nu slapen?' Vroeg bluekit, tot Bluejay's verbazing, normaal gesproken moest hij de kitten het nest in douwen, of haar eventjes een rondje laten rennen. Maar echter bleek het feit dat het een slaapfeestje was het jonkie te motiveren om toe te geven dat ze moest slapen, of naja wilde slapen. "Als je wil slapen, kunnen we gaan slapen?" stelde Pepperpaw voor waarop ze de kater een schuine blik gaf. Bluejay knikte instemmend "Hmm goed idee , haal al die steentjes maar is uit het nest hm sloddervos" mauwde hij met een grijns op zijn gezicht terwijl hij zijn blik op de kleine poes legde, hij had er wel door hoor de smiecht.

Slapen, op een slaapfeestje moest je slapen. Pepperpaw stemde toe, maar vroeg het duidelijk voor de zekerheid even aan haar vader. Bluekit keek hem verwachtingsvol aan en glimlachte blij toen hij het een goed idee vond. Top! Oh, maar ze moest wel de steentjes uit het nest halen. Hm, nou ja, vooruit dan maar. Omdat Pepperpaw mee slaapt. Bluekit knikte dus gedwee en draaide naar de steentjes. Ze pakte ze tussen haar voorpootjes en duwde ze over de rand van het nest. Sommige kostte wat meer moeite dan de anderen, maar uiteindelijk was het nest zo goed als steen vrij. Ze glimlachte breed naar de twee oudere katten en sprong op en neer in het nest. 'Kom Pepper, dan gaan we slapen!' piepte ze enthousiast en ze rolde zichzelf al op in een pluisballetje.