A new home?

Weer mis! Dat is echt al de tienduizenden poging om een prooi te vangen. Moonrise wordt steeds langzamer met het jagen, omdat ze een steeds grotere buik krijgt, dus ze moet ook meer eten alleen vangt ze niks. Ze leeft alleen en misschien is het wel tijd om aan andere hulp te vragen. Ze is toch best al eenzaam. Ze besloot om meteen te vertrekken en ging op pad. Waarheen? Vraag het maar een een muis. Ze gaat gewoon een kant op. Ze loopt dagen en in de tussen tijd heeft ze al meren, vijvertje, rivieren, bossen, graslandschappen en zelfs een eind verderop bergen gezien. Ze kan niet meer. Ze is zwanger, vangt bijna geen eten en Loopt ook nog een groot stuk per dag. Toen ze net dacht dat ze ging sterven zag ze een eindje verderop een schuur. Haar laatste redding en ook de laatste redding voor haar kittens! Met haar laatste reserves liep ze ernaartoe en kwam pas een uur later aan. Ze stort zo in! Snel keek ze om zich heen en zag even verderop een hol. Ze rook in de lucht en rook katten bij het hol, maar niemand was denk ik thuis, want voor het hol zat niemand op wacht. Met half gesloten oogleden liep ze ernaartoe en keek om zich heen. Wat ze zacht was een opluchting wat haar leven redde. Er lag een muisje en nesten. Ze pakte het muisje op en liep naar een nest in de hoek waar het donker was. Moonrise ging liggen en nam een hapje muis. De smaak explosie in haar mond was overweldigend, omdat ze al een dag geen muis op had en gister een klein muisje met een paar besjes. Nadat ze het muisje op had sloot ze haar ogen en ging al naar dromenland, zonder pootstappen te horen...

De ochtend begon heerlijk. De zon was steeds vroeger op en dat maakte het werk in de Lost One's groep ook eerder. Maar klagen zou je hem nooit horen. Er waren altijd wel katten te vinden die iets nodig hadden al had Shaka niet door dat het dit keer wel heel dichtbij zou zijn. Maar na iedereen zijn of haar taken te hebben gegeven trippelde de jonge kater zelf ook weg van het kampement. Het ging er niet zo aan toe als bij de clans die hun kamp bewaakte en grenzen af zetten. Het land rond Hope farm was groot genoeg voor iedereen die er over heen wilde reizen en als ze honger hadden waren ze welkom om een prooi mee te eten. Hun dieet bestond uit alle soorten prooi. Van de ratten waren ze zo af, maar er bleef nog steeds meer dan genoeg over. Zolang ze de knaagdieren en vogels weg hielden van de groeiende oogst deden de twolegs niet moeilijk. De groep was niet zo groot, maar genoeg om de boel te onderhouden en nieuwkomers waren vrij om even te blijven of als het hun zonde dan gingen ze weer. Daar deed Shaka niet moeilijk om. Zijn gastvrijheid stond voor op. Dat probeerde hij de rest van zijn leden ook bij te brengen, maar of dat lukte was nog de vraag. Ach hij zag wel. De Rus trippelde terug naar het kampement met een merel tussen zijn kaken toen hem iets opviel. Er was iets anders. Hoe het gras voor het hol anders vertrapt was zag de Rus meteen. Ze hadden een bezoeker en zo te zien een met zware pootval. Dat kon verschillende dingen betekenen. Of het was een vermoeide kat, of eentje die op zijn laatste poten stond, of een hoogzwangere kattin? Drie dingen dus, maar na even nagedacht te hebben stapte de jonge kater toch naar binnen. Ja hoor zijn oog viel al direct op de muis die nog van gisteren was geweest. De plek waar deze gelegen had was leeg en een nest was gevuld. De precieze kleur kon hij nog niet zien, maar de vorm van de kat wel al lag deze kennelijk te slapen. Shaka legde de merel voor de kat neer en ging er een klein stukje van af liggen om de ander als deze wakker werd niet direct te laten schrikken. Nu de Rus geen prooi meer in zijn bek hield kon hij ruiken dat het om een poes ging, maar er hing ook een zoete melk geur om haar heen dus ze was waarschijnlijk zwanger. Hoe ver wist de jonge leider niet daar had hij helaas geen ervaring mee. Toch bleef hij waar de blauwe Rus was gaan liggen en wachten tot ze wakker worden zou.

Moonrise had een mooie droom. Ze zag kittens rondrennen en spelen, maar ze zag niet welk kopje of kleur vacht ze hadden. Ze was op een prachtige open plek met bomen eromheen. Overal zag je prachtige bloem. Na een tijdje te hebben gekeken, hoorde ze iets. Voetstappen, maar waar? Moonrise keek om zich heen, maar zag geen kat. Wel rook ze een heerlijke geur van een merel. Ze bewoog haar neus heen en weer om te bepalen waar de geur vandaan kwam. Het kwam rechts van haar, maar er lag helemaal niks. Toch rook ze het duidelijk. Ook rook ze nu een andere kat. een kater, maar waar dan? langzaam werd ze wakker en opende haar ogen. Ze zag niks voor haar. Alleen maar zwart. Was ze dood! Toen bedacht de poes waar ze was. In een hoekje van een nest. Langzaam keek ze opzij en schrok zich kapot! Er stond een blauwe Rus naar haar te kijken! Snel sprong ze overeind. Dat nog niet zo makkelijk ging met de beginnende zwangerschap en begon zich te excuseren: 'H..H..Het spijt me heel erg! Sorry dat ik je prooi heb opgegeten. Ik had alleen al een tijdje geen eten meer op..' Begon ze. Steeds zachter ging ze praten tot het alleen nog maar een fluistering was. Toen opeens hoort ze haar maag rommelen! Wat schaamt ze zich! 'Sorry!' Oh, wat een erge ontmoeting!

Lang duurde het niet, maar toch schrok ze nog heel erg. Shaka deed voor de zekerheid nog een stap achteruit nadat hij was op gestaan om zich eigenlijk om te draaien en de andere nesten te gaan controleren of ze nog geschikt waren voor de nachtrust. De geschrokken kattin sprong moeizaam op en begon zich te verontschuldigen. De Rus schudden zijn hoofd al dat het nergens voor nodig was, maar toen haar maag bekend maakte dat de muis bij lange na niet genoeg was glimlachte hij even. 'Wees gerust, je hebt niets verkeerds gedaan. Je bent hier beter af dan ergens buiten lucht waar dan ook.' zijn stem warm en vriendelijk als altijd. Goed het was onverwach geweest, maar toch was elke vreemdeling welkom zolang ze maar niet probeerde hun territorium af te pakken. 'Ik ben Shaka en als je wil mag je blijven zo lang het nodig is. De merel mag je ook op eten.' stelde de jonge kater zich voor en glimlachte vriendelijke naar poes, misschien zou ze vanzelf wel haar naam vertellen? Maar de Rus nodigde haar uit en wachten af op wat ze zou zeggen.

De poes was stomverbaasd geweest. Ze mocht blijven!?! Na een seconden kwamen ook de andere woorden van betekenis bij haar binnen. Ze mocht de merel ook nog! Zonder iets te zeggen storte ze zich op de merel en na dertig seconden was er niks meer over behalve een paar botjes en veertjes. Moonrise ging tevreden liggen met ogen dicht om na te genieten van de merel. Na tien seconden zo te hebben gezeten beseften ze dat de kat, die de naam Shaka draagt, er ook nog was. Meteen keek ze geschroken op toen ze beseften hoe onbeleeft ze was in iemand anders territorium en ook nog zijn voedsel! 'Oh, uh sorry, dat ik zo onbeleefd deed! Mijn naam is Moonrise en ben in het begin van de zwangerschap, maar het lukt me nu al niet meer om eten te vangen. Bedankt dat ik mag blijven. Ik denk niet dat ik nog ergens heen kan tot mijn kittens oud genoeg zijn om te reizen, dus mag ik hier de komende manen blijven?' Ze schaamt zich nog steeds kapot! Wie loopt nou iemands anders nest in, eet zijn prooi op, gaat slapen in zijn nest en wordt wakker en zonder een bedankje zijn andere prooi ook op? Nou, zij dus!

Het scheen hem niet langer meer te verbazen hoe verrast de andere katten op zijn woorden reageerde. Shaka zag hoe ze keek en kneep zijn ogen geamuseerd toe. Ja niet elke kat snapte zijn te beweegredenen, maar dat was de blauwe Rus al zo gewend dat hij er geen aandacht meer aan schonk. Toen de vreemdeling door had dat ze niet alleen mocht blijven, maar ook de prooi op mocht eten, viel ze bijna direct op de merel aan. Wat vond hij dat toch mooi om te zien. Andere die hulp nodig hadden te kunnen helpen! Ze was na genietend weer terug gezakt, maar besefte ineens weer waar ze was en vertelde de Rus wat er loos was nadat ze zich opnieuw excuseerde. 'Je zou pas onbeleefd zijn geweest wanneer je mij of mijn groepje had geprobeerd weg te jagen. Maar wees gerust, hier zal voor je gezorgd worden.' vertelde Shaka naar eerlijkheid en kwam naar voren. Hij drukte zijn neusje even tegen haar oor aan. 'Zowel jij als je nog ongeboren kittens zullen hier welkom zijn en veilig.' snorde de blauwe kater en boog zich daarna over de resten van zowel de muis als die van de merel. Raalte ze bij een en trippelde eerst naar buiten waar de Rus ze op een speciale plek begroef voor prooi resten. Zo konden ze ook geen aaseters aan trekken. Daarna rende hij even richting de sloot waar Shaka wat mos bij verzamelde en die tot een prop duwde voor de mos in het water te dompelen. Met kalme tred kwam de rus terug richting het hol. Waar hij de met water doordrenkte mosbal voor de poes die zich eerder nog voor gesteld had als Moonrise. Aangenaam Moonrise. Je zult vast ook wel dorst hebben?' begroeten Shaka haar nog even en ging voor de mosbal liggen.

Waarom had ze dit verdiend? Een nest, voedsel en een veilige haven voor haar en haar kittens. Ze was Shaka zo dankbaar! Ze hoorde de woorden van de kater voor haar. Wegjagen? Ze had geen kracht, dus ze kon helemaal niet vechten. Als Shaka niet zo gastvrij was geweest was haar en haar kits verloren opgeschreven. Hij ging ook nog haar troep opruimen! Oh, wat was ze blij dat ze dit nest had gevonden en ook op reis was geweest! Nu ze uitgerust was e haar buik vol zat keek ze even om haar heen. Veel nesten en zo te zien aan het licht was het ochtend of middag. Ze zag geen andere katten, maar Shaka zei dat hij niet alleen leefden, maar met zijn groepje, dus er zijn meer katten die hier wonen. Even later kwam Shaka terug met een mosbal. Er kwam water uitgedruppelt. Water! Ja, je krijgt wel dorst van lopen, eten, slapen en nogmaals eten. Eindelijk ging ze beleeft doen plaats van meteen aanvallen. 'Dankjewel, Shaka. Aangenaam. Ik heb zeker veel dorst!' Maar zoals net veel ze na haar snelle antwoord meteen aan. Ze kon zichzelf niet meer tegenhouden. Waarom heeft ze ook geen enkele controle?!? Pas toen ze haar dorst had gelest keek ze op. 'Hoelang woon je hier al en welk groepje?' Vroeg ze nieuwsgierig.

Dit keer scheen Moonrise meer controle over zichzelf te hebben, maar toch viel ze opnieuw aan. Hoe lang ze op reis was kon de jonge kater enkel gokken. De zwangere poes had al eerder gezegd dat ze niet veel te eten had gehad. Dus kon het goed zijn dat de arme stakker ook al niet veel gedronken had. Nadat de poes de mosbal helemaal geleegd had vroeg ze waar de rest van de groep was. Hij begon te snorren en deed zijn ogen even dicht voor de Rus ze weer opende. 'We zijn niet zo heel groot als de clans, maar de meeste zijn de velden aan het verkennen of er nog andere katten zijn die net als
jij hulp nodig zouden hebben. Andere zijn net als ik was op jacht. Dan delen we de prooien nadat we allemaal weer terug in het kampement zijn.' legde Shaka uit en glimlachte naar Moonrise. Wij zijn de Lost One's. Katten die hun twolegs verloren zijn om welke reden dan ook of zoals onder andere rogue's of verbannen of vertrokken clan katten. Elke kat is
welkom zolang ze ons niet willen verjagen.' vervolgde hij en hurkte tegenover Moonrise neer. Zijn toon was onverandert en de jonge kater zou zich zelden boos opstellen nog zijn stem verheffen.

Intressant! The lost Ones, hé! Daarom waren er ook een aantal nesten zonder geur! Daar kan een gast of een nieuwe Lost One liggen! Ook had ze meteen interesse in het jagen. Er werd gejaagd door een paar van de leden, dus hoeft ze niet zelf te jagen met de kittens in haar buik, maar één vraag kwam bij haar op. 'Er zijn katten aan het zoeken naar andere katten die hulp nodig hebben, maar ik liep al minimaal een uur vanaf ik de schuur op de heuvel zag. Hoe konden ze mij niet hebben gezien?' Nog een vraag kwam bij haar op bij het laatste stuk. 'Kittypets dus ook... Moeten jullie ze dan leren leven in het wild te leven of zoeken jullie een huis voor hun en ben jij een geboren rogue of ben je ergens anders geboren?' Pas doen ze het hardop had gezegd beseften ze dat het een best wel een stortvloed aan vragen was. Dat is weer niet beleefd! Oh, ze leert ook nooit van haar fouten, maar wel intressant dat je bij ze kan blijven zolang je wilt. Blijkbaar ook in leaf-fall en leaf-bare. Misschien kan je ook wel aansluiten! Daar gaat ze maar even over nadenken voor ze het gaat vragen.

Ze luisterde naar zijn woorden en dat deed Shaka natuurlijk ook. Hij was altijd geïnteresseerd in andere katten, wat hun afstammeling ook was. hij zou ze helpen wanneer ze in nood waren. 'Ons territorium is best groot en we hebben hooguit 5 andere katten hier vast in de groep. Wanneer een kat je ziet die besloten heeft om niet lang te blijven zullen waarschijnlijk niet op een nieuwkomer reageren.' zei Shaka, hij had het al eerder gehoord, maar toch vond de rus het altijd nog zonde dat ze niet even hulpvaardig waren. ' De andere van de Lost ones zullen je vast wel geholpen hebben. ' voegde Shaka er aan toe en luisterde inmiddels naar haar volgende vraag die ze stelde. Het ging er over of ze kittypets ook een ander thuis bezorgden. Soms hielp hij er wel eens bij andere wilde liever zelf een nieuw thuis zoeken bij de Twolegs. 'Alleen als ze dat zelf willen, maar er zijn ook Kittypets bij die liever zelf een nieuw Nest willen zoeken en daar staan ze geheel vrij in. Ik dwing niemand ergens toe. Dat zal ik ook nooit doen. Maar als ze willen blijven dan leren wij ze ook hoe te jagen en ons gebied te verdedigen.' legde hij uit aan haar tweede vraag, maar snapte al snel dat ze met meer vragen zat. De vraag of hij Rogue geboren was deed hem een glimlach die al op zijn lippen stond nog breder maken. Daarna schudden Shaka zijn kop. 'Nee ik ben geen geboren Rogue. Ik was geboren op een plek waar ik geen enkel levend wezen naar toe zou sturen nog er naar toe verwensen. Ik weet er niet echt veel van, maar het was er altijd donker en koud. De slechte twolegs die me daar samen met een grote scholing van verschillende dieren in webdraden gevangen hielden waren nooit blij als er iemand hen begroeten of vroeg naar eten of drinken. Hun handelingen waren ruw en als er eten gegeven werd was het even ruw en weg waren ze weer. Maar dat alles veranderde toen goede Twolegs ons allemaal kwamen bevrijden en ik in een goed nest terecht kwam. Helaas zijn beide niet lang daarna overleden. De eerste verongelukte en de tweede twoleg werd ziek. Zij hebben mij geleerd dat met vriendelijkheid meer te bereiken is dan met klauwen en tanden. Daarom ben ik na haar verlies ook opzoek gegaan naar andere katten die hulp nodig hadden net als ik toen. Er zijn een paar clan katten die ik ken waarvan eentje die me het jagen en het verdedigen bij geleerd heeft. Je zou kunnen zeggen dat hij een goede vriend van me is.' vertelde Shaka en begon te lachen. Ja Moonstorm was een beste kater en vriendelijk, maar altijd nog even trots als een echte clan kat. Dat kon de blauwe rus wel waarderen. 'En jij? Ben jij geboren als Rogue?' vroeg Shaka en zijn ogen konden zijn nieuwsgierigheid niet verbergen.

5 andere katten, dus ze zijn met hun zessen. Misschien binnenkort met nog meer... Kittypets worden dus getraind of ze krijgen een nieuw nest bij een twoleg. 'Worden ook rogue's die een kittypet wil worden geholpen om op zoek te gaan naar een nest?' Ja, dat is wel een interessante vraag. Misschien als ze het toch niet leuk vindt om hier te blijven kan ze wel kittypet worden... Nee! 100% nee! Geen Kittypet! Als ze het hier niet gaat uithouden gaat ze gewoon weer op reis! of de clans... Nee! Ze is en blijft een Rogue! Ze is wel erg geïntresseert in zijn verleden. Wacht, waar hij over verteld heeft een kittypet ver weg ook eens verteld! 'Ik heb gehoord van een kittypet dat hij daar ook is geweest, maar er waren vriendelijke twolegs. Hoezo waren die van jullie gemeen?' Na een paar seconden nadenken beseften ze ook nog dat ze het hele doel van het vertellen, was vergeten. 'Oh ja! Volgens de Kittypet hete die plaatsen asielen???' Hij hoeft niet te weten dat die kittypet haar moeder is.. Dat is gewoon privé, maar misschien wordt mijn Kittypet haat door hem wat minder. Ik zie hem toch nu als een rogue. Of ik een rogue was? Ik zou willen zeggen: in hart en bloed, maar dat bloed is jammer genoeg niet waar door haar moeder... 'Ja, ik ben als een rogue geboren en ben dat nu nog steeds. Hoelang leef je als in het wild als ik vragen mag?' Dat is nou een interessante vraag.

Moonrise vroeg of Rogue's die Kittypets wilde worden ook geholpen werden. Daarop knikte Shaka. 'Als ze het heel graag willen wel.' antwoorden hij kalm en voor de blauwe Rus deze groep begonnen was had hij eerst getwijfeld om een nieuw nest te zoeken, maar zijn hart had hem tegen gehouden. Misschien dat het ook beter was. Welke kat die buiten leefde vertrouwde nu een Kittypet? Weinig! Toen vertelde de zwangere poes dat zo'n plek een asiel werd genoemd. Daar had Shaka ook van gehoord, maar daar kwamen geregeld twolegs langs om dieren te bekijken en mee te nemen. Er verdwenen zo nu en dan wel eens dieren, maar... Shaka schudden zijn kop en kneep heel even zijn ogen dicht en kon het niet helpen dat zijn vacht overeind schoot toen een kreet volgde die in zijn herinneringen afspeelde. Een afschuwelijke kreet van pure angst en pijn. De Rus haalde een paar keer adem voor hij zichzelf dwong om zijn vacht weer glad te krijgen. 'Ik denk niet dat het een asiel was. Je kon nooit zeggen of het dag of nacht was, maar enkel keer wanneer een van de andere dieren weg gehaald werden volgde het gegrauw van honden die dat dier aan vielen. Niet in dezelfde ruimte, maar die naast waar wij zaten. Er klonk ook twolegs geroep alsof ze de honden aan moedigte.' Shaka stopte en gruwelde opnieuw, maar dit keer schudden hij zichzelf uit om de tintelingen in zijn lichaam kwijt te raken. Moonrise was dus als Rogue geboren waar de blauwe Rus op knikte, maar ze vroeg ook hoe lang hij al in het wild levende. 'Bijna twee en halve maan.' Miauwde hij en dacht even nog na. Hoeveel geluk hij eigenlijk wel niet had om hier nu te zijn.

Het is dus geen asiel.. Wat is het dan wel... Moonrise weet het echt niet, maar ze kan wel zien dat Shaka het het zonder verwondingen vanaf is gekomen op zijn lijf, maar in zijn geest zijn er blijkbaar wel wonden zo te zien aan zijn opgezette vacht. Dat is dus een gevoelig onderwerp bij hem. Daar gaat ze het niet meer over hebben, behalve als hij zelf even steun nodig heeft. Ookal zit ze nog vol vragen over dat onderwerp. Dan maar de andere vragen. 'Waar ben je eigenlijk geboren? Bij een aardig iemand? Hoe oud ben je nu? Hoelang heb je eigenlijk getraind met die clankatten en waar wonen zij? Wanneer ben je begonnen met dit nest te maken? Is het al af? Zo niet kan ik dan helpen? En dat is nog maar een klein deel van haar vragen. De volgende keer vraagt ze misschien wel hoeveel van die clans bestaan en hoe ze leven.

Zo te zien wist ook Moonrise niet wat het kon zijn waar hij tijdelijk geleefd had, maar de spervuur aan vragen leiden hem af van deze duistere herinneringen. Dat weet ik niet, waarschijnlijk daar waar ik je net van vertelde. Ik ben nu 9 Moons, De clans zijn eigenlijk meer op zichzelf. Er is maar één kat die me getraind heeft. De clans wonen in het woud en naast de rivier en het hoogland. Dit nest heb ik 2 manen terug gebouwd met de hulp van dezelfde clan kat. Nu niet meer. We zullen een stuk af moeten schermen om je kittens warmer te houden dan het hol nu is. Daar mag je best bij helpen alleen als je ook naar je lichaam luistert.' beantwoorden Shaka haar vragen. Ze konden het lange gras gebruiken om er een wand mee te maken dat weer vol steken met dons veetjes van de vogels die ze zouden vangen. De gedachten aan hoe groot het scherm moest zijn liet zijn blik even langs het hol gaan. Misschien 3 tot 4 nesten zouden erin moeten passen. Dat zou voorlopig groot genoeg moeten zijn. Daarna ging zijn groene blik weer naar de zwangere kattin en glimlachte naar haar.

Dus Shaka is nog maar 9 moonds! Dat is nog best jong, dus hij moet 6,5 moonds oud zijn geweest toen hij rogue werd. De clans wonen daar dus... 'Hoeveel clans zijn er en hoeveel katten leven er gemiddeld in?' Ja, haar kittens moeten warm liggen. Dat afschermen is wel een goed idee. Kunnen de kittens ook niet zomaar weg. Ook ga ik gewoon helpen! 'Mijn lichaam doet wat ik wil! Ik hem hem ook gedwongen om hierheen te lopen! Dan helpt die ook gewoon mee met mijn nest!' Echt niet dat ze niks gaat doen. 'Waar gaan we beginnen. Iets van takken halen?' Moonrise stond moeilijk op, maar weigerde toe te geven. Toen ze even later met moeite stond glimlachte ze ook naar hem. Kom maar op lichaam. Wilskracht VS Kracht!

Ja hij was nog erg jong toen zijn twolegs dood waren gegaan, maar het had de Rus gesterkt en al had hij even de tijd genomen om zijn volgende stappen te nemen toch was Shaka blij dat hij deze keuze had genomen. De volgende vragen werden gesteld en de blauwe kater dacht even na. Er zijn vier clans, Thunderclan waar mijn tijdelijke mentor in woont, De rivierclan, De Windclan en Shadow clan. Hoeveel katten er per clan in wonen is voor mij een vraag. Ze leven meer als een grote familie en beschermen elkaar voor elk gevaar.' Miauwde Shaka en vroeg zich af hoeveel katten daar werkelijk woonden. Toen de Rus zei dat er een speciale plek nog aangebouwd moest worden zag hij haar goedkeuring die al snel veranderde. Wat dat een lichte verontwaardiging? Ze zei dat haar lichaam moest doen wat zij wilde en ook dat ze het hierheen gesleept had. 'Ik heb je ook niet gezegd dat je niet mee mag helpen, zolang je jezelf maar niet overwerkt dan is het goed.' Miauwde de jonge kater met een geamuseerde toon in zijn stem. Shaka had nog zoveel te leren, maar moest altijd lachen bij het zien hoe veerkrachtig katten uit het wild waren. Haar volgende vraag over de materialen halen liet hem opnieuw knikken. 'Zeker, stevige takken om er lange grashalmen er tussen foot te weven waar we dan later ook veren bij doen. Lijkt je dat iets?' vroeg de jonge kater haar. Hij had verhalen gehoord van katten die door de bergen gereis waren die net zoiets bouwde, maar dan van takken, bladeren en veren maar ook met mos om de koude wind buiten de grot te houden of in ieder geval groot en deels te weren. In afwachting bleef Shaka afwachten of Moonrise het ermee eens was.

Dus er zijn in total 4 clans die elk een eigen familie vormen? Dat klinkt vreemd. Elkaar beschermen tegen gevaar. Je beschermt toch meestal alleen je nakomelingen. Dan heb je je eigen bloed doorgegeven dat het nog blijft bestaan. Je beschermt als rogue zijnde toch alleen jouw familie, een zwanger moederkat of kittens? Ik zal mijn leven mooi niet op het spel zetten voor katten die niet je hechtste vrienden zijn of familie! Daar gaat ze dus niet wonen! Dat overwerken zal een probleem worden, maar dat gaat ze maar niet vertellen. Haar lichaam kan het vast niet aan om een paar uur met takken te slepen. Niet dat ze het dan gaat opgeven! Hij lijkt het wel grappig te vinden hoe ze niet opgeeft! 'Niet overwerken, genoteerd!' Haar blik een beetje te onschuldig. Het bouwplan is wel erg mooi. Dat gaan ze doen! Moonrise gaat rustig staan, zodat ze niet te veel last krijgt. 'Waarmee gaan we beginnen, takken? Waar kunnen we dat dan vinden?'

Shaka knikte bij haar woorden en zag hoe ze was gaan staan. Het bouw plan was misschien simpel uit gelegd, maar het moest nu nog in uitvoering worden gebracht. Zijn poten jeukte om weer aan de slag te gaan en stond dus ook op. 'Ja, die kunnen we eerst het beste gaan halen en dan direct in de grond vast zetten. Voor wat we nodig hebben euhm... Is zeker wel een kleine 20 stuks en als we geluk hebben minder, maar dan hebben we takken met vertakkingen nodig.' Miauwde Shaka nadenkend en berekend wat het aantal was dat ze nodig hadden. De takken zelf zoeken was zo moeilijk nog niet. 'Als goed is heb je bij je aankomst ook een soort van bosje kunnen zien. De boomgaard is niet ver van hier en daar kunnen we de beste bouw takken vinden. Ga maar mee dan zal ik het je laten zien.' legde hij uit en de Rus draaide zich om, om vervolgens het hol weer te verlaten. De droge mosbal had hij ook opgepakt en bij de ingang neer gelegd voor Shaka naar buiten liep. Daar nam hij een rustige pas aan zodat Moonrise het gemakkelijk uit zou kunnen houden als ze sneller wilde lopen dan zou hij zijn pas versnellen. 'De boomgaard is deze kant op.' zei hij nog glimlachend en ging de bruin witte poes voor.

Oei! Van wat ze net had gehoord moet ze ongeveer 10 takken slepen vanaf de boomgaard. Waar dat lag had ze geen idee, want Moonrise was niet echt wakker toen. Shaka draaide zich om en nam de mosbal ook mee. Moonrise wandelde achter de kat aan, om te kijken waar ze die takken konden halen. Toen ze naar buiten liepen zag ze verderop een kleine bos, dat moet de boomgaard zijn, maar dat ligt nog best ver weg. 'Ik denk dat we het best eerst alle takken kunnen verzamelen en daar al aan elkaar kunnen maken, zodat je het meteen kan meenemen.' Hoeft ze in ieder geval al minder lang inspanningen doen. Rustig liep ze achter de Blauwe Rus aan, maar het ging iets te langzaam voor haar en ze wou haar energie kwijt, dus begon ze zachtjes te rennen. 'Hou me maar eens bij!' Moonrise zette er nog een zetje bovenop. Even geen zorgen!

Dat was nog eens een goed idee die de nieuwkomer had. Shaka knikte bij haar woorden voor hij was begonnen te lopen. Maar het ging de poes toch te traag. Een grijns kwam op zijn lippen toen hij zag dat ze zachtjes begon te rennen. 'Geen zorgen, dat houd ik wel bij.' Miauwde de Rus en volgde Moonrise al snel tot hij naast haar was kwam rennen. De boomgaard was niet zo heel ver, maar op deze manier waren ze er zo. Shaka grinnikte zacht en maakte best lange sprongen. Op dit tempo kon hij haar gemakkelijk bij houden.