A little rest but also waiting

"I've been waiting a long time, for this moment to come. I'm destined, for anything... At all. Downtown lights will be shining, on me like a new diamond. Ring out under the midnight hour, no one can touch me now. And I can't turn my back, it's too late ready or not at all. Well, I'm so much closer than, i have ever known... Wake up." Zachtjes klonken de zinnen uit de keel van de jonge apprentice. Ze was net apprentice geworden, maar ze hadden nog wat problemen met het kiezen van haar mentor. Ze zou wachten, geduldig. Ze glimlachte even bij die gedachte aan een mentor. Ze zou laten zien wat ze kon. Ze zou vechten als een echte krijger, ook al was ze die nog niet. Ze zou de anderen eens wat laten zien. Ze was stoer en niet snel bang. Ze hield van veel, héél veel actie. Al had ze nog niet zoveel meegemaakt. Toen ze nog een kitten was, droomde ze altijd over gevechten met grote dingen. Ze won altijd. Spijtig genoeg was het niet de waarheid. Het was maar een droom. De kleine poes snorde zacht en grinnikte een keer. Ze vond het heerlijk om aan vroeger te denken. Ze was blij dat ze een apprentice was, maar langs de andere kant wou ze dan ook weer een kitten zijn. Ze wist het niet goed. Als kitten kon ze niet wachten om te vechten en te jagen voor de clan, maar nu wilde ze soms eens dicht tegen een moederkat aanliggen en eens genieten van een nieuwe dag slapen en spelen. Oké, wat een keuze. Ze was nu apprentice en niets aan te doen. De poes zwiepte een keer met haar staart en draaide met haar oren. Geduldig zat ze voor de apprentice den te wachten tot ze een opdracht zou krijgen. Misschien kon ze mee met een patrouille of andere apprentices met hun mentor om al iets te leren. Ze wist het niet en daarom zou ze rustig afwachten tot ze een klusje zou krijgen.

Jaykit werd wakker door de ochtendzon. ze liep naar Marvelpaw die ze op de openplek zag staan. Jaykit sloop naar haar toe en besprong haar. ''Ik heb je!'' schreeuwde hij. Hij deed niet zijn nagels eruit maar begon wel speels te happen. ''Grrrr! ik ben een echte krijger! Grrrr'' Jaykit glimlachte naar Marvelpaw wachtend naar wat ze gaat doen. Hij bleef wel speels happen en vooral naar de oren. ''Ik word een groot krijger! De beste van het hele woud! ik word leider en dan bescherm ik mijn clan met mijn leven. dat wil ik nu al doen!'' en al dat soort dingen bleef hij roepen en onder tussen bleef hij spelen.

Haar blauwe ogen schoten wijd open toen een kleine kitten haar besprong. Ze schoot wat rechter en keek achterom. Ze merkte op dat het haar kleine pleegbroer Jaykit was. Toen zijzelf nog jonger was, bijna een apprentice, hadden ze hem geadopteerd. Zijn vader had hem hierheen gebracht omdat zijn moeder hier gestorven was. Nu waren haar ouders intussen ook gestorven en waren ze beiden alleen. Gelukkig waren ze samen. Dat vond ze nog fijn. Ze waren oud genoeg om blij te zijn, ook zonder hun ouders. Ze grinnikte speels en snorde vrolijk toen ze de happen voelde. De kleine kater riep een aantal dingen en bleef haar stevig vasthouden. Ze schudde haar vacht uit en duwde hem daarna met haar poot van haar af. Ze duwde hem voorzichtig op de grond en keek hem aan met haar blauwe ogen. "Ook goedemorgen, broertje." Ze gaf de kleine kater een lik over zijn kop en ging opnieuw zitten. Ze liet haar poot van hem afglijden waarna haar blik kort over de omgeving gleed. Het was echt rustig hier. Ze snoof zacht en richtte haar blik en aandacht weer helemaal op de kleine kater.

''goedemorgen! Je had me niet verwacht hè?'' Sprak de kater trots. Jaykit zag in Marvelpaw's ogen dat ze op iets wachtte. ''Waarop ben je aan het wachten?'' vroeg Jaykit nieuwschierig. ''Trouwens heb je Colorkit gezien? Oh nee wacht ze is volgens mij ziek...'' zei hij een beetje teleurgesteld.''Weet je Zus.... Ik heb altijd een raar gevoel bij Colorkit... Laatst bracht ik haar een bos bloemen zonder er bij natedenken..'' Jaykit zuchtte ''Het is wel een fijn gevoel alleen wel raar.... Weet jij wat het is?'' hij keek met hoopvolle ogen Marvelpaw aan wachtend op een antwoord.

De jonge poes zwiepte met haar staart heen en weer terwijl ze naar de kleine kater keek. Ze glimlachte zacht toen ook hij haar terug begroette met goedemorgen. Meteen volgde de vraag die ze al wel had verwacht. De poes schudde met haar kop en grinnikte speels. "Nee, inderdaad. Je bent een hele goede sluiper." De poes snorde zacht en hoorde de volgende vraag. Hij was duidelijk heel nieuwsgierig. Zacht zuchtte ze een keer. "Ik heb nog geen mentor en ik wil zo graag de clan helpen. Daarom wachtte ik een beetje op een klusje om te doen, maar er zijn nog niet veel katten wakker lijkt me." Ze snorde licht en keek weer naar haar pleegbroer die het meteen over de kleine en hyperactieve Colorkit had. Hij vroeg of ze haar gezien had, maar ze wou net nee zeggen. Meteen onderbrak hij haar en vertelde teleurgesteld dat ze ziek was. Arme Colorkit. De kitten zuchtte een keer en vertelde haar over een heel raar gevoel dat hij bezat. Hij had bloemen gebracht naar de kitten en had nu een raar gevoel dat ook wel fijn voelde. Marvelpaw glimlachte en haar blauwe ogen straalden kort. "Ik weet precies hoe je je voelt. Zo voel ik mij ook bij iemand.." Een tevreden zucht verliet haar keel toen ze weer keek naar de kleine kater.

''Echt?? Wie is het?? ah toe vertel nou!'' en zo bleef hij maar door vragen. '' Jij weet nu toch ook dat ik wat voor Colorkit voel...... Vertel nou bij wir jij zoiets voelt! Alsje asje asje blieft??? hij zeurde echt heel hard. hij hoopte dat Marvelpaw iets zou vertellen. ''Is het Fireheart? Of iemand anders? toe vertel het nou! ik vertel echt niets door hoor!'' Hij sprong weer op Marvelpaw's rug en zei:'' vertel anders scheur ik je in stukken!'' Jaykit lachtte. ''Maar Marvelpaw je kan het me gewoon vertellen hoor'' zei Jaykit toen hij van Marvelpaw's rug afging. ''Ik ben het zeker hè? Ik ben ook zo mooi maar ik ben al bezet.'' Grapte hij.

De jonge poes schrok toen de kleine kater begon door te vragen. Hij vroeg wie het was en bleef een lange tijd zeuren. Hij noemde kort Fireheart en je hoorde duidelijk dat hij hoopte dat ze het zou vertellen. De poes snorde vrolijk en voelde de kleine kat op haar rug. Ze liet hem even zitten en meteen sprong hij er af. Hij vroeg opnieuw door en op het laatste begon hij een grap te maken. De poes keek hem aan en bleef de hele tijd stil zwijgen. Ze zwiepte uitdagend met haar staart en grijnsde. "Ik zeg het niet. Ik zeg het pas als ik weet dat het wederzijds is. Anders haalt het niets uit." Ze dacht diep na over de kater waar ze stiekem best verliefd op was. Ze wist niet wie hij leuk vond. Het was een echte poezenliefhebber. Ze zuchtte diep en keek weer voorzichtig naar de kleine kater. "Ik zal het je snel vertellen als ook hij het weet, goed? Ik beloof het. Dan ben jij de eerste van de clan die het weten."

''Jeej! Ik mag het het als eerste weten! maar wanneer ga je het hem dan vertellen?'' Jaykit was altijd nieuwsgierig dus hij vraagde veel. ''Marvelpaw ik word al over 2 manen een leerling'' zei Jaykit opeens. ''Samen met Colorkit.... Wat vinden poezen leuk? of teminste...... Wat vind Colorkit leuk? Ik heb gehoord dat je vrienden bent met haar dus je kan het toch wel weten? Zou je me kunnen helpen?'' Hij keek met hoopvolle ogen. maar toen begon hij met iets anders want Jaykit moest opeens heel hard lachen '' Ik heb een keer een grap uitgehaald met Colorkit...! We deden tikkertje en ik was hem...! Ik deed net of ik dood was en wachtte tot Colorkit dichtbij was toen riep ik''Tikkie! jij bent em!'' en schrikken dat Colorkit deed! hahaha!'' Jaykit kon maar niet ophouden met lachen.

Onderwerp: Re: A little rest but also waiting