We gotta help them

Toen ze eindelijk bij het Riverclan camp aankwam, was ze helemaal buiten adem - maar dat vertraagde haar niet terwijl ze het ondiepe stuk water snel doorzwom en met snelle pootstapjes de Medicine cat's den indook. Gelukkig was Coyotespirit daar al. De jonge kattin moest even op adem komen, woest hijgend terwijl ze probeerde uit te leggen wat er aan de hand was. "Shadowclan-" Nee, direct to the point, zo snel mogelijk. "Acorndust heeft je hulp nodig!", mauwde ze, en haar turquoise ogen keken haar vriendin angstig aan. Daarna rende ze de den terug uit, zoekend naar Pantherstar. Die zou de Shadowclanners vast wel willen spreken als ze aankwamen. Ze spotte hem in het camp en liep meteen op hem af; blik vastberaden, maar met trillende poten. "Pantherstar! Shadowclan is aangevallen door Bloodclan, Stormwind is onderweg met Settleddust en Acorndust is gewond. We moéten hen helpen!", ratelde ze snel, haar stem bijna smekend. Ze konden Shadowclan toch niet aan hun lot overlaten?

+Pantherstar, Coyotespirit, Stormwind, Settleddust, Acorndust, Demonslayer eerst

Het gebeurde zelden dat er iemand met zo'n haast het kamp binnen kwam. Zijn blik volgde Littlefish, die zich met spoed de medicine cat den in haastte. Hij hield het strak in de gaten, en nam geen volgende hap meer van de half opgegeten vis die voor zijn grote, brede poten lag. Hij kon een gepanikeerde stem horen vanuit de den, maar kon de woorden die er uitgewisseld werden niet verstaan. Het duurde echter niet lang voordat Littlefish de medicine cat den weer uit kwam, en naar hem toegesneld kwam. Ze was duidelijk vastberaden over iets en met opgetrokken wenkbrauwen keek hij haar aan toen hij zijn nieuwe naam riep. Het verhaal wat daarna kwam deed zijn blik echter verduisteren. Bloodclan? Hij kwam meteen overeind en sloeg met zijn staart. Acorndust gewond.. Wat was dit voor rotzooi? Zijn brein draaide overuren en de prophecy kwam meteen in beeld. Blood will turn the forest red.. Ging dat hierover? God hij moest zijn medicine cat hebben, die stond direct in lijn met Starclan en hij hoopte dat zij zou weten, of de prophecy hierop sloeg. Één ding was zeker; als dit de prophecy was, had Butterstar deze als eerste gehad. En was het dan ook vast en zeker de bedoeling dat specifiek Riverclan hierbij zou helpen. "Littlefish, dankjewel voor het brengen van dit nieuws, ik ben heel trots op je," sprak hij haar duidelijk toe. "Van wie weet je dit nieuws? Zijn er nu Shadowclanners op ons gebied?" Dit was belangrijke informatie. Hij wist dat Shadowclan niet zomaar met dit soort nieuws zou komen maar er was een kleine, heel kleine kans dat dit een valstrik was. Hij zag Shadowclan er niet voor aan, al helemaal Acorndust niet, dat was een deputy waar hij zich in kon vinden en zo'n naaistreek paste niet bij hem. Toch moest hij alles overwegen voordat hij een keuze maakte. "Crystallshell?" riep hij, in vraag naar zijn deputy. Hij had haar hulp nodig hierbij. "Little, reken er maar op dat Riverclan Shadowclan niet alleen zal laten als het waar is wat er gezegd wordt. Wij zijn niet vergeten dat Shadowclan ons ooit ook heeft bijgestaan."

Ze zag hoe Littlefish als een bezetene het kamp doorrende, er was iets aan de hand. De jonge kattin ging eerst naar het medicinecat den en snelde daarna op Pantherstar af. Crystalshell hoorde wat ze hem vertelde en heel even viel haar bek open: Een directe aanval op het kamp van een van de clans, dat had Bloodclan al heel lang niet meer gedurfd. De duistere woorden van de prophecy kwamen weer naar boven drijven, wat als dit was waar die op sloeg? Terwijl de leader Littlefish ondervroeg kwam Crystalshell op hen af, "Hier ben ik, Pantherstar." Miauwde ze meteen toen hij om haar vroeg. "We moeten meteen gaan helpen, met zo veel mogelijk warriors. We weten niet met hoeveel Bloodclan is en als we deze invasie niet in de kiem smoren verliezen we Shadowclan misschien wel. En vanuit daar zullen ze geheid doortrekken naar de andere clans." Het was haar eerste advies dat ze hem had moeten geven en het liet meteen zien hoe ze er in stond: De clans moesten elkaar helpen tegen elke vijand van buiten het woud.  

Pantherstar mauwde dat hij trots was dat ze dit nieuws was komen brengen, waarop de jonge kattin een kleine glimlach niet kon onderdrukken. Het voelde goed om een goede Riverclanner te zijn, om haar leider trots te maken. Haar grootste angst was immers om niet geaccepteerd te worden. De leider vroeg zijn deputy erbij, die al snel kwam aanzetten, en vroeg toen meer informatie aan haar. "Settleddust is op ons gebied, hij vertelde het mij. Hij is nu onderweg met Stormwind, denk ik.", antwoordde ze. "Oh, en hij zei iets met 'windstil', dat leek belangrijk..", vervolgde ze nog, lichtjes aarzelend. De oudere warrior leek de term belangrijk gevonden te hebben, aan zijn reactie te zien, al betekende het voor haar niet veel. Maar misschien kon Pantherstar iets met die informatie. Zowel de leider als zijn deputy mauwden dat ze meteen moesten gaan helpen, dat ze Shadowclan niet in de steek zouden laten, en een deel van de stress viel van haar schouders. Starclan zij dank. Haar familie zou hopelijk veilig zijn dan, als ze allemaal samenstonden om elkaar te helpen - over de clangrenzen heen.

In een rustig tempo liepen de twee katers met een hoop gewicht op hun rug. Hij kon merken dat de ShadowClanners een groot gevecht hadden gehad. Ze waren gehavend, vermoeid. In geen staat om hun poot ook nog maar iets op te lichten. De kamp ingang naderde en hij wist dat het een hoop rumoer ging veroorzaken zodra ze er door kwamen. Zolang Pantherstar het verhaal maar gehoord had van Littlefish.

Toen ze binnenkwamen kon hij nog het geïrriteerde gemiauw van zijn dochter horen. Coyotespirit was het hier duidelijk niet mee eens. Daar dacht Stormwind anders over. Toen hij eenmaal Acorn rustig neergelegd had stapte hij hun kant op. "Medicine cat's helpen katten in nood ongeacht hun afkomst, Coyote. Geen dochter van mij spreekt zo geïrriteerd over haar patiënten of de belangrijke taak die door StarClan aan hen is opgelegd." herinnerde hij zijn dochter rustig voordat zijn blik door ging naar zijn leader en deputy. "ShadowClan is in een groot gevecht geweest. Deze twee warriors zijn de enige twee die naar ons gebied toegekomen zijn om Acorndust te brengen. Hij is ernstig gewond." daar zou Coyotespirit wat aan kunnen doen. "BloodClan zou hun kamp geïnfiltreerd hebben. Ik heb nog niet kunnen horen hoe het zit met Tallstar, waar hij nu is." misschien was de leider van ShadowClan gesneuveld in de strijd? Geen onwaarschijnlijke uitkomst gezien de ernst van de situatie.

Settleddust zijn passen sleepten steeds meer over de grond. Hij checkte om de zoveel stappen of het nog goed ging met Demonslayer en Acorndust. Wat een dag. Wie had dat verzonnen, toen ze vanochtend eropuit hadden getrokken om Tallstar te redden uit de klauwen van BloodClan? Ze waren verdomme gespeeld als poppen. Maar nu alleen de stap nemen die voor hem lag. Eerst zouden ze Acorndust redden en daarna... Daarna zou hij zo snel mogelijk terug willen naar huis, om te kijken wat de schade was. Hoe het met Pepperpaw ging. Hoe zijn clangenoten het uit wisten te houden met de duivel in hun midden.

Hij kwam binnen in een vreemd kamp. Hij zag de ogen op hem prikken en meteen werd hij geleid naar een tweetal grijze katten. Hij herkende Pantherstar, de ander moest zijn deputy zijn. Daarbij stond zijn zus en een flamepoint poes die hij maar al te goed herkende van toen zíj hulp had geroepen in zijn kamp, al die manen geleden. Hij snoof eens, maar hij moest bescheiden zijn om de hulp van de anderen te verdienen. Acorndust werd op de grond gelegd en hij bleef vlakbij zijn mentor staan, een bezorgde blik gleed steeds naar de kater. Kon die medicine cat hem helpen? Stormwind miauwde al een geïrriteerd antwoord. Ze moest maar even wachten op antwoorden en éérst haar taak doen. Ze was nu de enige die hem kon helpen, en hij had hulp nodig! De rode vacht op zijn buik was het bewijs. Hij keek naar de grijze kater die kort samenvatte wat hij wist. Toen de naam van Tallstar viel kneep zijn maag samen. De verrader. ‘Tallstar was ook bij de inval. Hij is één van hun. Hij heeft ons, StarClan en de Code verraden,’ spuwde hij zonder ook maar enige vorm van empathie. Zijn blik ging weer naar Acorndust. ‘Hij is nu onze leider.’ Ja, wat kon hij anders zeggen? Niemand zou nu toch mogelijk nog Tallstar kunnen accepteren als leider. Zijn blik ging naar Pantherstar. ‘ShadowClan vraagt of jullie ons willen helpen, zoals wij jullie hebben geholpen,’ sprak hij terwijl hij de RiverClan leider aankeek, een blik ging naar Stormwind die hem ook begrepen had. Settleddust had niet het gevoel dat hij moest smeken. BloodClan was een gezamenlijke vijand. Dit was gerechtigheid die opgediend moest worden.

*Acorndust herrijst uit de dood*

Hij had geen idee voor hoelang hij buiten bewustzijn was, maar het eerste dat hij zich herinnerde toen hij weer bij kennis kwam was dat hij net nog in een gevecht geweest was met de Bloodclanleader en dat de leader naar zijn nek had gegrepen. Wat verward knipperde hij met zijn ogen, het beeld was nog niet helder. Hij kon vachten zien, maar er leken geen gevechten te zijn. Het volgende zintuig dat kwam was zijn reukvermogen. Eerst kwam er een stank die ondragelijk was zijn neus binnen gevolgd door de geur van vis. Wat? Vis? Zijn zicht had zich ondertussen hersteld en hij begon wat katten te herkennen. Riverclan? Waarom was hij in Riverclan? Echt tijd om er over na te denken had hij niet, want het laatste gevoel dat terugkwam was de pijn. In het gevecht had hij het misschien niet zo goed gevoeld door de adrenaline, maar zijn schouder stak verschrikkelijk en zijn buik voelde alsof het opengereten was. Hij probeerde zich wat rechterop te duwen om te zien wat er allemaal met hem was, maar de pijn werd alleen maar erger en hij voelde hoe bloed zijn vacht nog verder begon te besmeuren. Met een kreun liet hij zich weer naar de grond zakken. Het liefst zou hij zich niet zo vertonen voor Riverclan, maar het leek erop dat zijn lichaam hem geen andere keuze gaf.

Shrimppaw was rustig haar pootje aan het likken toen haar mentor opeens als een gek het kamp binnenstormde. Shrimppaw keek geschrokken op en zag hoe ze verdween in de Medicine Cat's Den. Wat was er aan de hand?? Bezorgdheid kwam gelijk in haar op en ze ging staan, klaar voor actie als het nodig was. Niet dat ze dacht dat ze erg veel kon doen als jonge Apprentice, maar ze kon haar hulp altijd aanbieden.
Niet kort nadat Littlefish Coyotespirit had bezocht sprintte ze weer de Den uit. Shrimppaw volgde haar langs de rand van het kamp, want nieuwsgierig was ze wel geworden nu. Ze hoorde haar vertellen over dat Acorndust gewond was, en dat ShadowClan aangevallen was door BloodClan. De haren in Shrimppaws nek gingen overeind staan bij haar woorden. BloodClan?? Zou haar zusje daar ook zijn..?
De jonge Apprentice draaide haar kop toen meer Warriors  binnenkwamen, beide RiverClan en ShadowClan. Shrimppaw keek gespannen toe en luisterde aandachtig mee. Als ze iets moest doen zou ze klaar staan, maar het verhaal over BloodClan maakte het allemaal niet veel fijner. Wat als ze RiverClan ook kwamen aanvallen? Maar dat zouden ze niet zo snel kort na dit gevecht doen toch? Toch..?

Even knipperde de poes met haar ogen toen ze de geur van shadowclan oppikte, wat moesten die hier? Was er iets aan de hand? Ze werden in iedergeval niet aangevallen, dan was de stemming iets anders geweest in het kamp, maar echt gerustellen deed het de poes niet, shadowclan zou hier zeker niet voor hun pleziertje zijn komen opdagen. Voorzichig stapte ze het kamp in, haar ogen gericht op de drama die er gaande was. Stil luisterde ze naar de woorden van Demonslayer, de voor haar onbekende kater sprak over bloodclan en de slechte staat van  zijn clan. Even zuchtte de poes, dit klonk niet goed, niks hiervan klonk goed. Even liet ze haar blik over de Shadowclan deputy glijden, de arme kater zag er slecht uit merkte ze op, als hij er al zo bij lag, hoe was het dan met de rest van zijn clan?  Shadowclan was als eerste..maar zou niet de laatste zijn als ze nu niks deden...dat was wat de shadowclan warrior had gezegd. Zouden ze dan ook hier komen? waren ze daar nog steeds sterk genoeg voor? Pijnzend schudde de poes haar kop, dit was erg, dat was het enige wat nu overduidelijk was. Ze herkende de stem van lynxfang, de senior warrior was zo te zien net het kamp in gekomen en vroeg wat er gaande was. "Bloodclan heeft Shadowclan aangevallen.."  informeerde ze de kater met een bezorgde toon in haar stem .

Zijn deputy stond hem bij over zijn beslissing, misschien wel iets te gretig dan hij van haar verwachtte. Maar de keuze was duidelijk; ze zouden gaan helpen. Met hoeveel warriors ze dit zouden doen was nog niet zeker. Het duurde niet lang voordat Acorndust het kamp binnengedragen werd, en meer informatie loskwam uit de groep Shadowclanners. Tallstar had hen verraden?! Met duidelijke schok en verwarring op zijn gezicht keek hij naar de kater die hij herkende als Demonslayer, toen deze doorging dat niet alleen Tallstar met Bloodclan aanpapte, maar ook de medicine cat Acefray. Bloodpaw was hevig verwond en dus hadden ze niemand om hen te genezen, mocht dit nodig zijn. Wat een rotzooi daar, zo kende hij Shadowclan niet. Het woord windstil viel, en de kater knikte naar Stormwind. Een duidelijk codewoord dat zij herkenden. "Riverclan, luister goed!" begon hij, waarna hij op zijn den sprong, zodat hij de hele clan goed kon toespreken. "Er is een groot gevaar het bos ingetrokken en zij hebben al één clan weten te overmeesteren. Wij laten dat er niet meer worden als het aan ons ligt. Riverclan zal helpen om Bloodclan terug naar hun eigen grenzen te duwen, voordat zij die kunnen uitbreiden naar ons gebied. Wij zullen vechten naast Shadowclan alsof we één clan zijn. Het aanvallen van Shadowclanners zal dus verboden zijn en bestraft worden alsof je je eigen clanmates aanvalt. We zullen herenigd staan tot de dreiging voorbij is." Met een serieuze blik in zijn ogen keek hij naar Acorndust. Panther verwachtte namelijk wel de leiding over deze herenigde groep. Hierna richtte hij zich terug naar zijn clan. "Ik wil de helft van onze warriors meenemen naar Shadowclan gebied, en de helft in het kamp achter laten. We willen nu namelijk juist niet ons kamp onverdedigd achter laten. Apprentices van boven de tien moons mogen mee. Laat alle katten die overmorgen ten strijde trekken zich melden bij mijn den!"

Shrimppaw zwiepte nerveus met haar staart en ze keek gespannen toe naar het gesprek. Ze luisterde ook mee, stapte voor stapje kwam ze wat dichterbij. Ze was bang, maar ergens hoopte ze te horen dat haar zusje genoemd werd. Niet dat ze graag wilde horen dat ze meegevochten had met BloodClan, maar gewoon om iets van haar te horen. Shrimppaws haren gingen ietsje overeind staan toen Pantherstar zijn mededeling deed. Ze gingen hen aanvallen, maar zij kon natuurlijk niet komen, ze was nog veel te jong. Niet dat ze erg naar uit keek om te vechten, maar ergens, diep vanbinnen, wilde ze heel graag haar zusje weer terug zien. Toen ze Coyotespirits woorden hoorde over dat ze hulpjes nodig had, floepte het er zomaar uit.
'Ik kan wel meegaan,' miauwde ze, en toen realiseerde ze zich wat ze had gedaan. Oh nee. Coyotespritit had het ook tegen Pantherstar gehad, en niet tegen de Clan. Had ze niet voor haar beurt gesproken? Mocht ze wel meegaan? Ze legde haar oortjes opzij en keek hen nerveus aan, afwachtend wat hun reactie zou zijn.