Just hunting [Rainpaw.]

Onderwerp: Just hunting [Rainpaw.] zo 25 dec 2011 - 17:48

Achter een struik kwam een katje tevoorschijn. Hij liep geruisloos over de bodem, dichter naar zijn prooi toe. Verderop was een muisje op zoek naar voedsel. De kat was bijna bij de prooi. Het muisje merkte hem te laat op en Gingerpaw maakte er vlug een einde aan. Hij was best trots, het diertje was redelijk mollig voor de tijd van het jaar. Gingerpaw nam zijn buit in zijn mond en ging verder, nog wat gaan jagen. Het was een heldere dag, maar een gure wind stak de kop op. Hij zuchtte en besloot eens bij de rivier te gaan kijken. Gingerpaw had nog geen mentor toebedeeld gekregen en moest alleen gaan jagen. Maar niemand had gezegd waar, dus hij zocht een beetje overal naar prooi. Aangekomen bij de rivier legde Gingerpaw zijn buit naast zich en staarde naar het water. Het was moeilijk om iets te ontwaren, maar het lukte hem toch. Hij stak zijn poot uit, en had meteen een vis te pakken. Maar de vis was erg glibberig, en gleed terug de rivier in. Gingerpaw zuchtte geïrriteerd en schudde zijn kop. Waarom moest dat hem altijd overkomen? Hij was echt niet goed in vis vangen. Met een verbeten gezicht probeerde hij het nog eens. Ditmaal had hij weer een vis te pakken, en legde die snel op het droge. Hij doodde zijn prooi, en de heerlijke aroma's kwamen zijn neusgaten binnendijven. Als ik dit snel naar het kamp breng, kan ik zelf ook iets eten, dacht hij. De leerling nam de opbrengst van de jacht in zijn mond en wilde net vertrekken, toen hij achter zich pootstappen hoorde. Hij draaide zich om en riep hij luid: "Wie is daar?" .

(Beetje inspi-loos...)

Rainpaw zwiepte met haar staart. Nog eens, nog eens! Het was het enige wat door haar hoofd dreunde. Haar normaal perfecte witte vacht was helemaal vuil, met modderstreken, en het piekte alle kanten op. Als iemand haar zou zien zo, zouden ze niet denken dat het Rainpaw was. Maar toch, zat ze zo daar. Naast zich had ze twee vissen liggen, niet echt zo'n prestatie, maar ze moest iets doen. Niet denken, gewoon doen. Dan kwam het allemaal goed, zou er niets gebeuren. Dacht ze toch. Haar klauwen glisteren in het licht van de zon, weerspiegeld op het water. Hoe moest ze nu verder? Waarom was het allemaal zo moeilijk? Kon dan ook niemand ooit normaal doen? Gewoon eens normaal? Nee, natuurlijk moest ze weer een beste vriend hebben, die zelfs een apprentice zou krijgen. Terwijl zij er nog een was, hoe moest ze zich dan voelen? Had hij daar wel eens aan gedacht? Nee, egoïst dat hij was, 'het komt wel goed..' Blablabla, alsog het nog goed ging komen! Haar blauwe ogen schitterden vervaarlijk, en ze zakte neer. Hoe moest ze nu verder? Rainpaw nam de vissen in haar mond, en liep terug naar het kamp. Misschien zou ze straks eens naar de Nursery gaan. Snowcrystal was al bevallen, van de liefste kittens die ze ooit gezien had. Niemand wist wie de vader was, maar een moeder hoefde dat niet altijd te zeggen. Ze zag iets bewegen tussen de bomen. Hmm, apprentice. Jonge nog te zien, aan zien manier van lopen te zien. Zelfs was ze al ouder, maar ze was nog steeds klein. Het zat haar altijd dwars. 'hallo?' Ze kwam tevoorschijn. 'Ik ben Rainpaw. Heb je hulp nodig?' Met de vissen in haar mond kwam het er raar uit, dus liet ze ze vallen en herhaalde het nog eens. 'Wie ben jij eigenlijk? Ik heb je denk ik nog niet eerder gezien.' Haar nieuwsgierigheid kwam weer boven, dacht niet aan hoe verbaast de ander zich moest voelen. Zo werkte ze niet.

De leerling die tevoorschijn kwam had een vuile vacht, met modderstreken, en het piekte alle kanten op. Gingerpaw was verbaast en dacht eerst aan een indringer, maar de RiverClangeur was goed te ruiken. Hij had geen idee hoe je zo smerig kon raken."Dag Rainpaw,"begroette hij de kat. "Ik ben Gingerpaw, ik ken nog niet zoveel katten hier. Wie is jouw mentor?" Hij vroeg het uit gewoonte, maar voelde een bekende steek in zijn hart. Hij zag een vervaarlijke glinstering in haar ogen. Maar die blik verdween zo snel als hij gekomen was. Gingerpaw voegde er geamuseerd aan toe: "Hoe ben jij in hemelsnaam zo vuil geraakt? Je stinkt een uur in de wind!"

'hallo?' Ze kwam tevoorschijn. 'Ik ben Rainpaw. Heb je hulp nodig?' Met de vissen in haar mond kwam het er raar uit, dus liet ze ze vallen en herhaalde het nog eens. 'Wie ben jij eigenlijk? Ik heb je denk ik nog niet eerder gezien.' Haar nieuwsgierigheid kwam weer boven, dacht niet aan hoe verbaast de ander zich moest voelen. Zo werkte ze niet. Voor het eerst werd ze bewust van haar vacht, en een blos verscheen. "Dag Rainpaw,"begroette hij de kat. "Ik ben Gingerpaw, ik ken nog niet zoveel katten hier. Wie is jouw mentor?" Mentor? grappig dat hij daarover begon. 'Mentor? Ik heb de vorige cerimonie Butterbell aangewezen gekregen. Hoezo? Jij niet?' Het was zielig, en ze wist maar al te goed hoe het was om in zijn poten te staan. Zelf was ze ook altijd benadeeld geweest door het geenmentorschap hebben. Maar, je raakte eraan gewend. Als je een beste vriend had dan. 'Geen zorgen, Crookedstar is je echt niet vergeten hoor. Hij heeft het gewoon druk met alles. De volgende cerimonie zal je een mentor krijgen, en je zal een goede training krijgen. Ik weet hoe het voelt.' Woorden rolden zomaar uit haar mond, zonder enig nadenken. Het kwam zomaar. Maar het was ook zielig. Later zou zij haar apprentice nooit verwaarlozen! Ze zou haar best doen, voor alles. Gingerpaw voegde er geamuseerd aan toe: "Hoe ben jij in hemelsnaam zo vuil geraakt? Je stinkt een uur in de wind!" Haar blos kwam terug, en verergerde. 'Ik.. was een beetje kwaad. En ik heb eigenlijk de hele dag gejaagd.' Haar blik sprong terug naar de vissen, 'Ik ben al eens terug naar het kamp geweest, geen zorgen, dit was niet alles.' Ze zou straks naar de rivier gaan, voor een snelle duik, anders zou ze het kamp niet eens binnen komen.

'Mentor? Ik heb de vorige cerimonie Butterbell aangewezen gekregen. Hoezo? Jij niet? Geen zorgen, Crookedstar is je echt niet vergeten hoor. Hij heeft het gewoon druk met alles. De volgende cerimonie zal je een mentor krijgen, en je zal een goede training krijgen. Ik weet hoe het voelt.' Gingerpaw wist dat ze gelijk had en beurde wat op. Maar hij zou wel de hele dag jagen, zodat de Clan kan zien dat hij een mentor waardig is! Toen Gingerpaw er geamuseerd aan toevoegde: "Hoe ben jij in hemelsnaam zo vuil geraakt? Je stinkt een uur in de wind!" Begon Rainpaw te blozen 'Ik.. was een beetje kwaad. En ik heb eigenlijk de hele dag gejaagd.' Haar blik sprong terug naar de vissen, 'Ik ben al eens terug naar het kamp geweest, geen zorgen, dit was niet alles.' Gingerpaw voelde zich schuldig dat hij haar aan het blozen had gemaakt, maar hij was ook verrast. Als hij boos was geweest, had hij misschien de hele tijd zitten mokken, in plaats van de hele dag te jagen. Ik moet echt iets aan mijn houdig veranderen besloot hij. Gingerpaw miauwde nieuwsgierig: "Ik weet dat het me niets aangaat, maar waarom was je kwaad?" Hij wierp een bewonderende blik op haar vissen. Zijn blik ging beteuterd naar zijn hoopje prooi. Hij was ook al een tijdje aan het jagen en had nog maar een muisje en een vis. "Wauw, jij moet vast wel al goed kunnen jagen. Daar kan ik nog iets van leren! En dat was een grapje hoor, van dat je stonk..." Dit keer was het Gingerpaw die bloosde.

Hij leek wat op te beuren van haar advies over het mentorschap. Fijn, er waren al zoveel apprentices geweest die zich zo een eeuwige wrok op de schouders haalden. Smokepaw.. Smoketear was er een van geweest. Ze was dankbaar dat Gingerpaw over iets anders begon, het bleef pijnlijk, hoe kwaad ze ook op hem was. "Ik weet dat het me niets aangaat, maar waarom was je kwaad?" Verkeerd nieuw onderwerp. Ze keek even boos, maar zuchtte toen. Het was niet Gingerpaws schuld, alleen de hare. 'Mijn beste vriend en ik.. We waren onafscheidelijk, maar hij is al warrior geworden, de laatste cerimonie, toen ik een nieuwe mentor kreeg. Ik.. was kwaad op hem. Ik weet het, het slaat nergens op. Maar het was gewoon zo verwarrend..' De laatste woorden waren niet meer dan fluisteren. Ze hield abrupt op, en knipperde met haar ogen, die vochtig waren geworden. Nee, ze mocht niet gaan huilen! Niet nu. Niet hier. "Wauw, jij moet vast wel al goed kunnen jagen. Daar kan ik nog iets van leren! En dat was een grapje hoor, van dat je stonk..." Dit keer was het Gingerpaw die bloosde. 'Ik ben dan ook la langer in training. Geen zorgen, op een dag, is dit weinig. Maar anders kan ik je wel helpen met jagen?' Vroeg ze. Ze had toch niets te doen, en gezelschap was altijd welkom.

Rainpaw keek even boos, maar zuchtte toen. 'Mijn beste vriend en ik.. We waren onafscheidelijk, maar hij is al warrior geworden, de laatste ceremonie, toen ik een nieuwe mentor kreeg. Ik.. was kwaad op hem. Ik weet het, het slaat nergens op. Maar het was gewoon zo verwarrend..' De laatste woorden waren niet meer dan fluisteren. "Hee, je hebt gelijk, ik zou ook boos zijn hoor. Het is wel onterecht, maar iedereen heeft soms recht op een potje mokken. En trouwens, jij zal vast ook snel Warrior worden. Als Crookedstar die hoop prooi ziet valt hij vast achterover!" Miauwde Gingerpaw. 'Anders kan ik je wel helpen met jagen?' Vroeg Rainpaw. "Graag! De hele tijd alleen jagen is niet echt mijn ding... En ik moet best nog wat meer vangen. Waar zullen we naartoe gaan?" antwoordde Gingerpaw. Hij sprong op, plotseling weer boordevol energie. Misschien kon Rainpaw wel helpen met zijn jachttechniek wat bij te slijpen.

" Dit keer was het Gingerpaw die bloosde. "Hee, je hebt gelijk, ik zou ook boos zijn hoor. Het is wel onterecht, maar iedereen heeft soms recht op een potje mokken. En trouwens, jij zal vast ook snel Warrior worden. Als Crookedstar die hoop prooi ziet valt hij vast achterover!" Ze keek hem dankbaar aan. Ze kende hem eigenlijk nog niet echt, maar hij leek haar heel vriendelijk en oprecht. Tja, er zat wel iets in wat hij zei, maar toch.
'Ik ben dan ook la langer in training. Geen zorgen, op een dag, is dit weinig. Maar anders kan ik je wel helpen met jagen?' Vroeg ze. Ze had toch niets te doen, en gezelschap was altijd welkom. "Graag! De hele tijd alleen jagen is niet echt mijn ding... En ik moet best nog wat meer vangen. Waar zullen we naartoe gaan?" antwoordde Gingerpaw. Hij sprong op, plotseling weer boordevol energie. 'De rivier natuurlijk! Niets leuker als vissen. Wij zijn toch riverClan?' Riep ze weer blij uit. 'Wie het er het snelst is?' Lachte ze zachtjes. Ze wachtte evn op zijn bevesteging en sprong toen overeind. 'Kom op dan!' Riep ze achterom. Dit was leuk, gewoon even dollen met een apprentice. Ze verzette haar gedachten en liep verder. De vissen in haar bek lee flapperdend op haar ritme van passen.

'De rivier natuurlijk! Niets leuker als vissen. Wij zijn toch RiverClan?' Riep Rainpaw blij uit. 'Wie het er het snelst is?' Lachte ze zachtjes. Ze wachtte even op zijn bevesteging en sprong toen overeind. 'Kom op dan!' Riep ze achterom. Gingerpaw zuchtte even, toch geen vissen vangen! Maar hij vermande zich en nam zijn prooi stevig vast tussen zijn kaken. Gingerpaw sprong achter Rainpaw aan. Toen hij haar had ingehaald, vroeg hij een beetje zenuwachtig: "Je gaat me toch niet uitlachen, he? Ik ben namelijk superslecht in vissen..." Hij keek een beetje beschaamd naar de grond, maar vermande zich dan. Hij was inderdaad een RiverClan Apprentice! En hij ging heus wel leren hoe je kon zwemmen, en vissen vangen. Ik ben nog maar 6 manen oud, ik heb nog tijd genoeg om te leren Dacht hij bij zichzelf.

Ze wachtte evn op zijn bevesteging en sprong toen overeind. 'Kom op dan!' Riep ze achterom. Dit was leuk, gewoon even dollen met een apprentice. Ze verzette haar gedachten en liep verder. De vissen in haar bek lee flapperdend op haar ritme van passen. n. Toen hij haar had ingehaald, vroeg hij een beetje zenuwachtig: "Je gaat me toch niet uitlachen, he? Ik ben namelijk superslecht in vissen..." Hij leek het echt te denken, en verbaast keek ze hem aan. Zij was ook ooit zo geweest vroeger. Onzeker, niet echt goed wetend wat ze moest doen, maar daar was ze toch al lang overheen? Ze had het toch allemaal geregeld? 'He, kom op. Je bent RiverClan. Wij zijn moedige katten, die het lef hebben om de rivier in te duiken. Andere Clans houden het over het bos. Wij zijn anders, maar daarom niet minder. Wij zijn ook niet beter, maar zeker niet minder! Als je onzeker blijft, denk hier dan aan. Hopelijk maakt het je beter. Iedereen is wel eens onzeker, ik vroeger ook heel erg. Maar je komt erover heen, gaat door. Je kan niet stil blijven staan bij alles. Soms moet je eens iets riscants doen, dat is gewoon 'het' leven.' Ze zweeg, verbaast dat ze het zo had uitgelegd, maar ze hoopte dat ze hem wat moed in had gesproken, dat hij het wist. Hij was een RiverClankat, gedraag je er dan naar! Het was wat haar overeind hield de laatste tijd. Het was gewoon moeilijk, iedereen deed moeilijk. Soms wist ze het niet meer. Soms had ze het gevoel dat ze er niet meer bij hoorde, maar dit hielp haar er altijd bovenop. 'Dus, ga je mee?' vroeg ze zachtjes, het kon zijn dat hij het liever zo hield, het niet wou. En ze zou hem er niet mee pesten, ze zou zijn keuze respecteren, zoals het behoorde.

Sawry, flut .__.

'He, kom op. Je bent RiverClan. Wij zijn moedige katten, die het lef hebben om de rivier in te duiken. Andere Clans houden het over het bos. Wij zijn anders, maar daarom niet minder. Wij zijn ook niet beter, maar zeker niet minder! Als je onzeker blijft, denk hier dan aan. Hopelijk maakt het je beter. Iedereen is wel eens onzeker, ik vroeger ook heel erg. Maar je komt erover heen, gaat door. Je kan niet stil blijven staan bij alles. Soms moet je eens iets riskants doen, dat is gewoon 'het' leven.' Gingerpaw keek verwonderd naar Rainpaw, zo had hij het nog nooit bekeken! Maar Rainpaw was ook veel wijzer, ouder, enz... 'Hee, dat heeft de SterrenClan in je oor gefluisterd zeker? Maar je hebt gelijk, Wij zijn RiverClan! Vanaf nu ben ik zeker... Dat ik een slechte visser ben.' , lachte Gingerpaw. Hij was helemaal opgebeurd, en klaar om nog een paar vissen te vangen. 'Bedankt, Rainpaw' Hij aarzelde even, maar gaf haar dan een lik over haar kop. Hoewel ze veel ouder was, was Gingerpaw best groot voor zijn leeftijd. 'Euh... Zullen w-we ... Nu ehh.. maar naar de rivier gaan?' Stotterde hij.

Van mij ist nog flutter Wink

PS. Geklikt op je onderschrift! Suuuuuuuuuuuuper liedje!

'Hee, dat heeft de SterrenClan in je oor gefluisterd zeker? Maar je hebt gelijk, Wij zijn RiverClan! Vanaf nu ben ik zeker... Dat ik een slechte visser ben.' , lachte Gingerpaw. Hij was helemaal opgebeurd, en klaar om nog een paar vissen te vangen. 'Bedankt, Rainpaw' Hij aarzelde even, maar gaf haar dan een lik over haar kop. Hoewel ze veel ouder was, was Gingerpaw best groot voor zijn leeftijd. 'Euh... Zullen w-we ... Nu ehh.. maar naar de rivier gaan?' Stotterde hij. Rainpaw voelde plots een kriebel in haar buik toe Gingerpaw haar een lik over haar kop gaf. Het was vast van de honger, hield ze zichzelf voor. 'Goed, die vissen hebben geen schijn van kans tegen ons!' Rainpaw stond op en liep naar de oever van de rivier. 'Wil je eerst even kijken hoe het moet? Dan kan je me nadoen.' Ze hoopte dat Gingerpaw het niet verkeerd zou opnemen, dat ze dacht dat hij niéts kon. Aangezien de prooien die hij al had gevangen, was hij best een goede jager. Rainpaw liet zich zakken tot haar buik net boven de grond kwam. Ze sloop voorzichtig naar het water, stapje voor stapje, in absolute stilte. Met haar voorpoten in het water tuurde ze de rivier in. Rainpaw had geluk, even later zwom een hele school vissen langs. Net toen ze haar poot wilde uitsteken, trok een beweging in haar ooghoek haar aandacht. Ze keek verbaast op van het water.

'Goed, die vissen hebben geen schijn van kans tegen ons!' Rainpaw stond op en liep naar de oever van de rivier. 'Wil je eerst even kijken hoe het moet? Dan kan je me nadoen.' Ginger vond dat een goed idee, dan kon hij het misschien leren. 'Is goed hoor,' Mauwde hij. Rainpaw liet zich zakken tot haar buik net boven de grond kwam. Ze sloop voorzichtig naar het water, stapje voor stapje, in absolute stilte. Met haar voorpoten in het water tuurde ze de rivier in. Rainpaw had geluk, even later zwom een hele school vissen langs. Net toen ze haar poot wilde uitsteken, werd Gingerpaw's blik getrokken naar iets dat bewoog in het water. Hij vergat alles om zich heen en concentreerde alleen nog maar op de prooi voor zich. Een school vissen passeerde en er sprongen een paar uit het water. Gingerpaw sloop zo snel als hij kon naar het water en stak zijn poot uit. Hij voelde dat hij beet had en stak snel zijn kop in het water om de vis beet te pakken. Met zijn buit in zijn mond haalde hij zijn prooi uit het water. Dan keek hij om zich heen en zag Rainpaw. Verstijd van afschuw strompelde hij achteruit en liet de vis uit zijn bek vallen. 'O nee, het spijt me zo, Rainpaw. Ik wist niet wat me bezielde. Nu heb ik jouw kans verpest om iets te vangen.' Gingerpaw keek beschaamd neer op zijn poten. Wat zou Rainpaw nu van hem denken? Als hij nu al niet kan luisteren, wat dan met zijn mentor?

Onderwerp: Re: Just hunting [Rainpaw.]