I feel so lonely{Spotpaw&Goldenpaw*}

Violinpaw staarde naar haar spiegelbeeld in het water, naar de visjes die door het water tegen de stroem in zwommen, hun best deden om vooruit te komen.
Ze zuchtte zacht, miste mensen..
Crookedstar bleef door haar gedachten dwalen, waarom wist ze niet precies.
Haar oren vlogen heen en weer, haar blik gleed over het water.
Violinpaw klauwde met haar poot in het water, puur uit verveling.
De zachte zucht drukte meteen haar gevoel uit, verveling, pure verveling.
Ze mauwde zacht, misschien was er iemand?
Iemand die haar gezelschap kon houden?
Spotpaw misschien? Goldenpaw?
Violinpaw verliet haar spiegelbeeld in het water en liep het bos in, de takjes van de struiken streken door haar grijze vacht.
Haar blauwe ogen staarden doelloos naar voren, niet wetend waar ze naar moesten kijken.
Waarom voelde ze zich zo alleen?

Langzaam sloop ze door het gras heen. in de verte zag ze Violinpaw liggen bij het water.
Ze ging dichter op de grond sluipen, haar staart zwiepte zacht heen en weer. Goldenpaw* kwam steeds dichterbij, steeds voorzichtiger plaatste ze haar poten neer.
Toen ze dicht genoeg op Violinpaw was zette zich af en sprong half over Violinpaw heen, haar achterpoten bleven achter Violinpaw hangen en ze viel.
Snel kwam ze weer overeind en keek naar Violinpaw
'Boe' zei ze in Violinpaw haar oor, ze keek naar de poes en ginnikte even.
dit was leuker dan verwacht.

Violinpaw keek geschrokken naar Goldenpaw en herstelde snel van haar schrik.
Ze lachte kort en duwde met haar snuit tegen de poes aan.
"Je liet me schrikken!" zei ze, ookal was het onlogisch, Goldenpaw had het vast al gezien.
Zachtjes lachte ze, en liep rondjes om haar heen.
"Waarom liet je me schrikken?" Vroeg ze nieuwsgierig.

"Je liet me schrikken!" zei Violinpaw, ookal was het onlogisch, Goldenpaw had het vast al gezien.Zachtjes lachte Violinpaw, en liep rondjes om haar heen.
"Waarom liet je me schrikken?" Vroeg Violinpawnieuwsgierig.
'ik verveelde me en jij lag hier zo eenzaam dus ik dacht, laat ik haar eens schrikken' zei Goldenpaw met een lach. Ze zwiepte met haar staart en sprong speels op Violinpaw af, met de bedoeling haar om te gooien

Violinpaw sprong zelf ook omhoog, op Goldenpaw.
Grijnsend rolde ze over de rug van de poes met de schattige ogen.
" Niet grappig!" lachte ze uiteindelijk, op het laten schrikken.
Door de rol deinden haar haren op en neer, haar blik stond ondeugend en vrolijk.
Ze rook vanalles, muisjes en gras.
Lachend staarde ze naar Goldenpaw.

Spotpaw liep wat rond, Hij volgde automatisch de mooie rivier zoals zo vaak. Hij hield van het geluid van stroomend water, en hij hield ervan de vissen te zien zwemmen. Het waren duistere tijden in de clan maar de rivier vrolijkte hem altijd enorm op. Het was nog volop dag. Hij geeuwde hij had die ochtend mee gedaan met een patrouille en was nu erg moe maar hij had nog genoeg energie om misschien een visje mee naar het kamp terug te brengen ofzo. Opeens hoorde hij wat geluiden . Hij herkende de stemmen Van Goldenpaw en Violinpaw ze waren aan het spelen ofzo. Hij sloop naar voren en luisterde naar hun stemmen. Hij hoorde niets dus sloop hij nog iets verder. Opeens stapte hij op een takje dat enorm kraakte. Hij schrok op. Dit moesten ze gehoord hebben!

Tip voor bijden Razz

: Doe de tekst wat anderen zeggen ook in je post, dat is A. Officieler en B. Beter voor langere posten.

Violinpaw sprong omhoog, wat was dat geluid?
Ze keek naar Goldenpaw. "Hoorde jij dat ook?" vroeg ze zachtjes.
Langzaam sloop ze richting het geluid, niet wetend dat het gewoon Spotpaw was die op een takje stapte.
Als een vogeltje vloog ze voor een paar seconden om een hoop omgevallen takjes te ontwijken.
Violinpaw keek nog steeds recht voor zich uit, niet wachtend op Goldenpaw.
Zo af en toe stond ze stil om te kijken of er nog iets of iemand al in haar zich was verschenen.
Zelf zij ze niks, doodstil sloop ze verder.

Violinpaw keek nog steeds recht voor zich uit, niet wachtend op Goldenpaw.
Zo af en toe stond ze stil om te kijken of er nog iets of iemand al in haar zich was verschenen.
Zelf zij ze niks, doodstil sloop ze verder.
Goldenpaw keek Violinpaw na. Daarna zette ze de achtervolging in. Ze sloop zacht door het lange gras heen en ontweek de takjes. Verder op zag ze opeens haar broertje zitten. Ze sloop verder, om vervolgens naast Violinpaw te komen sluipen. Ze keek naar haar broertje en versnelde haar pas, ze sprong uit het gras, vlak voor haar broertje kwam ze op de grond terecht.
'Boe' zei ze droog, met een grijns op haar gezicht

Voor zijn neus stonden opeens de 2 meiden. " Boe" Zei zijn zusje droog. Hij keek haar droog aan en wachtte op een beschuldiging. Hij besloot na een poosje om zelf te beginnen " schrik" begon hij droog. " Wat doen jullie?" Zijn doen klonk erg lang, meer als een dooeeeen. Hij probeerde niet als een afluisteraar overkomen, wat hij eigenlijk ook niet was, maar ja: Dat wisten zij niet! Hij vroeg zich af wat er zou gebeuren. Hij genoot ondertussen van de zon die even op hem scheen en het geluid van de rivier. Waarvan hij wist dat ze vol met vissen en heerlijk water zat. hij keek zijn zusje aan wachtend op uitleg.

Superduper kort Embarassed

Tips: Niet telkens enter doen Razz

Golden: Kom je weer even op HM om mijn clubs te bekijken??

"schrik" begon hij droog. " Wat doen jullie?" Zijn doen klonk erg lang, meer als een dooeeeen.
Goldenpaw* zwiepte met haar staart, ze grinnikte zachtjes toen ze hem 'schrik' hoorde zeggen. 'Het zelfde kan ik aan jou vragen, broertje' zei ze direct terug. Ze vond het altijd grappig om discussies met Spotpaw te voeren, hij liet zich voor haar doen snel op de kast jagen. Ook zij genoot van de zon die even scheen. Langzaam rekte ze zich uit en liep dichter naar Spotpaw toe. Ze hield haar kopje een beetje scheef terwijl ze naar hem keek.

'Het zelfde kan ik aan jou vragen, broertje' kreeg hij meteen als antwoord terug gekaatst. Hij voelde het genot in Goldenpaws stem. Meestal had zij nu gewonnen mar vandaag niet. Hij negeerde haar scheve kopje en haar schijnende lach. Hij liep rustig door naar de andere kant van de bosjes en wachtte daar op de andere twee. Het gaf hem mooi de tijd om een antwoord te bedenken en dat had hij net op tijd ook " Ik vroeg het eerst, dus ik wil eerst antwoord van jouw!" Hij vond dat hij het recht had dit te zeggen. Hij ging zitten en keek Goldenpaw nu met een schuin kopje aan en een vervelend glimlachje op zijn gezicht. Hij zal haar krijgen dat sowieso!

" Ik vroeg het eerst, dus ik wil eerst antwoord van jouw!" hoorde ze haar broertje zeggen. Ze zwiepte met haar staart en ging vlak voor haar broertje stil zitten. 'hmm, ik denk dat wij hier aan het dollen waren totdat jij ons spelletje verstoorde broertje van me. Maarja, je bent een prima prooi om op te jagen' zei ze, het laatste met een grijns op haar gezicht. Ze keek naar haar gevlekte broertje en duwde daarna haar neus tegen hem aan. 'dus broertje, krijg ik nou nog antwoord op mijn vraag, of ga je weer voor prooi spelen?' zei ze plagende ondertoon. Ze keek naar haar broertje.

spot: zie pm

'hmm, ik denk dat wij hier aan het dollen waren totdat jij ons spelletje verstoorde broertje van me. Maarja, je bent een prima prooi om op te jagen' meidenspellen! ze deden niets meer dan domme meiden spellen! dacht hij teleurgesteld. Hij voelde een neus tegen zich aan en sloeg die met ingetrokken klauwen weg. 'dus broertje, krijg ik nou nog antwoord op mijn vraag, of ga je weer voor prooi spelen?' Hij gromde geërgerd :"Ik ben geen prooi!" Hij besloot haar eerste vraag te negeren en te laten zoals het was. Maar hij bedacht zich " Ik ben tenminste bezig voor de clan! Terwijl jullie domme spelletjes spelen was ik op zoek naar indringers op ons territorium , maar in plaatst daarvan zie ik 2 kittens die niet eens snappen wat ik doe!" hij loog besefte hij, maar ja... Te laat he? Dacht hij erachter na. Hij stak zijn snuitje verwaand in de lucht. Hij vond nog altijd dat hij eerstgeborenen was ook al wist hij het niet zeker.

Zie niks?

Ik ben tenminste bezig voor de clan! Terwijl jullie domme spelletjes spelen was ik op zoek naar indringers op ons territorium , maar in plaatst daarvan zie ik 2 kittens die niet eens snappen wat ik doe!" hoorde ze Spotpaw zeggen. Ze had haar neus terug getrokken toen hij naar haar klauwde met zijn poten. Ze keek naar hem, even verwaand als altijd. Ze schudde haar kopje. 'ik wil graag antwoord op mijn vraag broertje' zei ze, nu geërgerd om zijn verwaande uitdrukking. Ze hoorde de belediging in zijn zin over haar. Ze gromde even laag, onbewust zette haar nagels zich uit. 'Waag het niet om mij nog eens een kitten te noemen spotpaw, want ik ben een apprentice, netzoals jou' siste ze half. Ze haatte het als iemand haar een kitten noemde, en vooral hij moest dat weten. Haar nekharen waren overeind gaan staan.

vaag, had je het plaatje van stripe gestuurt, zal hem wel opnieuw sturen.

'ik wil graag antwoord op mijn vraag broertje' zei Goldenpaw op een lage toon.Spotpaw voelde de sfeer veranderen en trok heel stilletjes zijn nagels uit. " Maar wie zegt dat ik antwoord wil geven?" zei hij laag en grommend terug. Hij mocht met mensen spotten, want het zat duidelijk in zijn eigen naam. Hij hield van de dubbele betekenis in zijn naam, maar vertelde die niet vaak. 'Waag het niet om mij nog eens een kitten te noemen spotpaw, want ik ben een apprentice, net zoals jou' zei goldenpaw weer. Spotpaw negeerde het, ze had niet het recht hem kleiner te noemen als hem en hij was toch sterker, want hij was een jongen en iedereen weet dat die sterker zijn. Hij had opeens door dat hij een zwak punt had ontdekt van zijn geliefde zusje. Maar hij wilde haar niet kwijt en hij zag haar nekharen overeind staan en vond het wel genoeg. Hij deed zijn klauwen in en ging rustig liggen alles wat ze gezegt had negeren " Niet zo boos worden Zusje... Dat is niet goed voor kittens zoals jou" hij klonk niet pestend of zeurderig en deed erg zijn best om aardig en vrolijk over te komen en haar te laten weten dat ze zich had veraden. Hij wou geen ruzie met zijn lievelings zusje.

" Niet zo boos worden Zusje... Dat is niet goed voor kittens zoals jou" hoorde ze haar broertje zeggen. Haar gegrom werd harder, de rest van haar haren kwam ook overeind, haar nagels groeven zich in de grond. Ze keek op haar broertje neer. In haar ogen kwam pure woede omhoog, haar ogen leken vuur te schieten, zo woedend was ze. Ze irriteerde zich aan hem en dat versterkte haar woede op dit moment. 'Waag het niet spotpaw, het zal je niet goed doen' zei ze, maar was het op de toon van ingehouden woede en irritatie. Altijd had ze Spotpaw het aardigst gevonden, maar op dit moment haatte ze hem. Meestal was het foute boel als ze zijn hele naam noemde, en zeker weten dat het nu foute boel was

In plaatst van te kalmeren leek ze wel woedend te worden. Spotpaw ontmoette even haar ogen en zag het vuur erin vlammen. 'Waag het niet spotpaw, het zal je niet goed doen' gromde ze woedend. Hij wist dat ze boos was, en waarom? een grapje! Wat waren meiden toch geprikkeld! " Genoeg!" Hij stond op trippelde weg, hij had geen zin in gezeur en gehaat er kwam alleen elende van en daar had hij geen trek in. Hij trippelde het bos in maar ging niet ver. Al snel stopte hij en ging hij liggen om even goed na te denken. Hij wist even niet wat hij moest doen, terug gaan of naar het kamp? Wat was beter?

" Genoeg!" hoorde ze hem zeggen. Ze zag hem weg gaan. Geen haar op haar hoofd die er over na dacht om hem te volgen. Hij was er mee begonnen, niet zij. De woede in haar ogen nam iets af, maar toch bleef er onrust in haar gedachten zweven. Ze schudde zich af. Waarom moest Spotpaw nou altijd zo irritant doen. Haar haren gingen weer liggen, maar haar nagels bleven uit staan. Ze draaide zich om en begon toen te rennen. De andere richting op, zo ver mogelijk weg van Spotpaw, haar nagels groeven zich bij elke stap in de aarde. Ze stopte pas toen ze wat kalmer was geworden. Met een zucht liet ze zich op de aarde ploffen, vlak bij de wortels van een grote boom.

Was diep in gedachten. waarom moest goldenpaw altijd zo vervelend doen? Oke, hij was begonnen maar het was maar een grapje. Hoe ze nu deed leek het wel alsof ze Magicpaw was, die is ook altijd zo snel geprikkeld. Hij dacht diep na over wat hij moest doen en besefte op eens dat Violinpaw er ook nog was geweest. Opeens voelde hij diepe spijt en schaamde hij zich omdat hij zo onaardig tegen Violinpaw was geweest. Hij stond op en ging met een drafje naar Violinpaw toe, hij hoopte dat ze er nog was en dat hij zijn verontschuldigingen kon aanbieden. Hij dacht niet meer aan Goldenpaw, die was waarschijnlijk boos weggegaan omdat zij hem laf vond. Maar hij was niet laf, hij wou gewoon geen ruzie. Hij vond het zware tijden voor de clan en hij kon er geen ruzie bij hebben met zijn geliefde zusje. Hij liep door de bosjes om te kijken of Violinpaw er nog was.

Ze wist niet dat haar broertje terug was gegaan naar Violinpaw toe. Ze bleef onder de boom bij de wortels liggen. Langzaam sloot ze haar goudkleurige ogen. Waarom moest Spotpaw zich toch altijd overal mee bemoeien? Hij wist dat ze het haatte om door hem gekleineerd te worden. Ze dacht aan haar echte moeder, maar die herinneringen waren bijna allemaal vervaagt. Een diepe zucht ging door de oranje/goudkleurige kat heen. Spotpaw had ongeveer het eerste geboorterecht opgeëist, maar wat als hij dat helemaal niet was? Weer zuchtte ze, dit waren geen vragen om over na te denken, en helemaal niet in deze tijden. Niemand zou het antwoord weten, degene die het wisten waren dood. Een eenzaam gevoel maakte zich van haar meester.