dodo 81 Actief fuzzy buzzy
| |
| Onderwerp: I love you wo 25 maa 2020 - 20:14 | |
| Het eten was steeds lastiger geworden voor de oude kater, het was alsof hij soms vergat hoe het moest als hij alleen was. Hij zag dan de prooi wel liggen en hij voelde zijn maag knorren, maar de link tussen het eten van de prooi en zijn honger die dan gestild zou worden was er niet meer. Bee that chases pollen moest bij andere katten afkijken hoe het moest. Hij wist dat hij, wanneer zijn tijd gekomen was, hij zijn zoon niet meer zou kunnen lastigvallen met de vraag wanneer hij kleinkittens zou krijgen, maar hij wist wel dat, hoewel hij geen kinderen had, er genoeg to-be's en volwassen katten waren die zijn zoon zagen als een vaderfiguur in hun leven en misschien was hij daar nog wel trotser op. Er waren genoeg katten die hij kende die er niet aan zouden moeten denken om de kinderen van een ander onder hun vleugel te nemen maar Day deed dat zonder er twee keer over na te denken. En dan was er Clementine. De poes had altijd al voor verwarrende gevoelens gezorgd bij de kater, maar nu ze closer waren geworden en zij ook een elder was begon hij wat voor haar te voelen. Wat dat was wist hij niet zeker meer. In zijn hoofd was Courage, zijn overleden mate er nog, maar als hij aan anderen ging vragen waar zijn mate was werd hij alleen maar aangekeken met verdrietige ogen. Soms waren er nog katten die hem wilde vertellen dat ze overleden was, maar wie dat deed kreeg meestal een woedende Bee over hun heen. Er waren happen uit zijn herinnering verdwenen en soms moest hij twee keer kijken voordat hij zijn kinderen herkende. Hij had het al even geweten dat zijn einde eraan zat te komen. Hij had iedereen waar hij van hield verteld dat hij om ze gaf, maar het was geen echt afscheid. Iets wat misschien kwam door Bee die er af en toe een grapje tussen gooide. Hij was oud, wat hij at kwam niet meer als vet op zijn lichaam te zitten en hij viel alleen maar af. Zijn zintuigen werden nog slechter en de avond voordat hij overleed had hij zijn zicht compleet verloren. Het was allemaal snel gegaan. De kater was in slaap gevallen met een glimlach op zijn snuit. Hij had het geaccepteerd dat hij zou overlijden en dat was dan ook wat er die nacht gebeurd was. De elder had zich bij de tribe of endless hunting gevoegd. [ open ] |
|
Floriske 598 Actief Koester het licht
en het zal de schaduwen verjagen
| |
| Onderwerp: Re: I love you wo 25 maa 2020 - 21:06 | |
| Hij droomde over zomers, over bloemen en gouden licht, over zoemende insecten. Met zijn blik volgde hij een bij die langs hem heen vloog en opsteeg richting de zon.
Hij ontwaakte in een vreemd nest en het kostte hem een paar tellen om zich te herinneren dat hij in de nursery in slaap was gevallen. De avond na Brindleleafs afscheid had hij hier liggen luisteren naar het zachte gepiep van Mouse' kittens tot zijn ogen dichtvielen. Hij stond op en schudde het mos uit zijn vacht. Even bleef hij kijken naar de kleine bolletjes - één minder dan er had moeten liggen - die aan de buik van hun pleegmoeder - maar hun echte moeder was dood - lagen. Hij haalde diep adem. Een nieuwe dag. Hij sloot zijn ogen. Een nieuw dag. Begin hem niet met verdriet. Begin hem met hoop.
Hij stapte de hoofdruimte van de grot in, waar het nog uitgestorven was. Een vage ochtendgloed scheen naar binnen. De vroegste ochtendpatrouille was al vertrokken terwijl de rest van de Tribe nog sliep. Buiten zaten twee Cave Guards in de koude ochtendlucht te wachten op het einde van hun dienst. Day stapte door de stille grot richting de elders den. Hij wist niet waarom, hij dacht er niet bij na, het was simpelweg waar zijn poten hem heen droegen. De elders sliepen, op één na. Bee that Chases Pollen sliep niet. Bee that Chases Pollen ademde niet. En even ademde Day ook niet. Alsof de tijd was stopgezet hing even helemaal stil tussen vader en zoon, door geen zuchtje verstoord. Days mond opende zich alsof hij naar lucht hapte, maar zijn longen waren nog niet klaar om te ademen terwijl die van zijn vader dat niet meer deden.
Je kon zeggen dat Bee oud was. Dat zijn tijd gekomen was, dat hij een goed leven had gehad, dat het vredig gegaan was. Je kon zeggen dat het normaal was voor een zoon om ooit afscheid te moeten nemen van zijn vader, dat zijn ziel er nog was, dat ze elkaar terug zouden zien. Day zou al die dingen zeggen, maar in dit moment had geen enkel woord betekenis. Zijn brandende longen haalden eindelijk adem, vulden zich met lucht en leegte, en hij zakte naast zijn vader in elkaar, begroef zijn gezicht in Bee's lange vacht, en miste de warmte die in de nacht al was verdwenen. Hij zei geen woord. Hij maakte geen geluid dat de elders zou wekken. Hij lag alleen naast zijn vader en huilde. |
|
104 Actief
| |
| Onderwerp: Re: I love you do 26 maa 2020 - 21:03 | |
| De nacht was rusteloos geweest en hoewel Crow was blijven liggen en probeerde te gaan slapen had hij hooguit gedommeld. Uit eindelijk stond de zwarte Cave guard maar op en schudden de resten van zijn nest uit zijn vacht en rekte zich al geeuwend uit voor hij de grot van de Cave guards uit trippelde richting het kleine stroompje water dat in de grot binnen kwam en later weer uit de grot weg liep door een spleet in de rotswand. Het geluid van iemand die huilde trok zijn aandacht toen hij nog stond te drinken. Wie was dat? Snel trok hij zijn kop weer op zijn schouders en keek de grot rond, maar zag niets waar het geluid direct vandaan kwam. maar toch volgde Crow het gehuil en merkte dat het naar de elders den toe leiden. Voorzichtig stapte hij naar binnen en keek eerst rond voor hij merkte dat 1 kat van alle katten lag te schokken van het snikken. Het was Day! Maar... Maar dat betekende dat Bee that Chases Pollen dood was?! Een beetje aarzelend stapte Crow dichterbij en kwam naast de kater te staan waar hij zoveel aan te danken had gehad na de aanval van de uilen. Day had al zo veel verloren. De zwarte kater zonk naast hem neer en legde eerst eerbiedig zijn snuit op de schouder van de overleden kater en legde daarna troostend zijn staart over de schouder van Day. Er viel weinig te zeggen dat was zo simpel als wat. Crow was nooit echt handig met woorden in tijden als deze. Daar waren zijn handelingen eerder sterker. |
|
| Onderwerp: Re: I love you | |
| |
|