The sound of spring

De crème kleurige tom zat in het gras, dat de voet van de waterval omringde en keek geïntegreerd toe hoe het water met zeer forse kracht naar beneden donderde. Elke lente opnieuw was het toch wel weer een bijzonder gezicht. Het ijs in de rivieren smolt en de waterval ontdooide maar omdat het nog niet al te droog was bleef er veel water in de rivieren zitten. Dat hier dan vervolgens met een behoorlijk kabaal naar beneden denderde. Voor Quietcreek was dit een teken dat Newleaf officieel was aangebroken.En hij zag het dan ook als iets positiefs en interessants in plaats van bedreigend en luidruchtig.  Blijkbaar was hij niet de enige voor wie dit tafereel een bezienswaardigheid was. Want het duurde niet heel lang of er kwam een andere kat bij zitten. Crystalshell, de deputy nog wel. Dat gebeurde nu ook niet elke dag. “Hey Crystalshell.” Begroette hij haar op een warme toon terwijl een klein grijnsje zijn snuit sierde. “Toch wel bijzonder zo is het niet?” Zei hij en gaf een klein knikje richting de watervallen. Ze hadden er ook nog eens een heerlijk zonnetje bij. Wie wist konden ze later wat verder upstream lopen om een verfrissende duik te nemen in de wat kalmere delen van de rivier.  

-Eerste post voor Crystalshell  

Deputy zijn was zwaarder dan het had geleken. Ze moest plotseling bovenop haar gewone taken elke dag patrouilles en drills organiseren. Ze moest er samen met Pantherstar op toezien dat deze patrouilles rapporteerden wat ze gezien hadden. Ze moest ook verrassend veel kleine onenigheden rechttrekken, want ze konden geen knik in de eenheid van de clan gebruiken. Kortom: Ze had veel minder tijd voor zichzelf. Daarom had ze er voor gekozen om er, na het organiseren van de sunhigh patrols, zelf ook op uit te gaan. Om haar poten te strekken en misschien wat te oefenen met jagen, wat niet haar sterkste punt was. Na een tijd gelopen te hebben trok een vertrouwd geluid haar aandacht: De waterval. Het klateren van het waren was een stuk harder dan het in de afgelopen tijden was geweest, Newleaf was aangebroken. Ze wist niet precies waarom, maar Crystalshell wilde het waterspel zelf aanschouwen. Toen ze echter bij de voet van de waterval aankwam zag ze daar al iemand zitten: Quietcreek. Toen ze op hem afkwam draaide de kater zijn kop en begroette haar grijnzend. Het was aanstekelijk en tegen de tijd dat ze ging zitten glimlachte Crystalshell ook een beetje. "Quietcreek." Begroette ze hem rustig terwijl ze haar ogen op het vallende water richtte. "Het is zeker bijzonder, we hebben maar geluk met dit territorium." Antwoordde ze gelukkig.

Het gebeurde niet elke dag dat de deputy een praatje kwam maken. Iets wat de creme kleurige dan ook zeker niet af zou staan. Er hadden zich de laatste tijd nogal wat verschuivingen voorgedaan binnen RiverClan. En hij vond het dan ook helemaal niet verkeerd om een beetje te bonden met de nieuwe leiders onder hun. Je kon maar beter goed bij hen in het krijt staan toch? “Hey Crystalshell.” Begroette Quietcreek de zilvergrijze kattin op warme toon. En grijnsde. "Quietcreek." Begroette ze hem terwijl ze naast hem kwam zitten. Ze begon vanzelf een beetje te glimlachen. Ach, dat effect had hij wel vaker op anderen. Dat vond hij overigens helemaal niet erg. “Toch wel bijzonder zo is het niet?” Zei hij en gaf een klein knikje richting de watervallen. Crystallshell volgde zijn blik richting de watervallen. "Het is zeker bijzonder, we hebben maar geluk met dit territorium." Zei ze. Hij knikte. Ze had gelijk. Quietcreek vond dat RiverClan het mooiste gebied van alle tot zich had. En dat was dan ook iets wat ze met man en macht zouden moeten beschermen. Het leek hem wel wat, deputy zijn… De rechterhand van de Clanleader. Daar kwam heel veel verantwoordelijkheid en vertrouwen bij kijken. Maar vast ook veel extra taken… Ze zal het er wel druk mee hebben. Kon je de deputy’s deputy zijn? Waarschijnlijk niet. Maar goed bevriend, dat was zeker wel een mogelijkheid. “Zeg Crystal, als er iets is waar ik je nog mee kan helpen… dan weet je me te vinden toch?” Vroeg hij haar, nog altijd met een warme glimlach erbij.  

De waterval was bijna betoverend, als je ernaar begon te kijken was het moeilijk om je blik ervan af te scheuren. Daarbij vertelde hij veel over hoe de clan ervoor zou staan: Hoe meer water er viel, hoe meer ontdooid het water was. En hoe meer dooi, hoe meer prooi er voor de clan zou zijn. Terwijl ze daar zat te staren sprak Quietcreek weer, en Crytsalshell werd uit haar quasi-trance geschud. Ze keek hem en en hield haar kop een beetje schuin. Zijn opmerking kwam een beetje uit het niets. "Natuurlijk, en ik stel je bereidheid om te helpen zeer op prijs." Miauwde ze op een verbaasde toon. Misschien overdacht ze het gewoon, en was deed hij gewoon vriendelijk, maar Crystalshell kon het niet helpen om te denken dat er nog iets achter zat. "Ben je tevreden met Pantherstar's keuze?" Vroeg ze hem toen plotseling.

Samen keken ze in stilte naar het snelstromende water van de rivier.  Quietcreek had aangeboden haar nog ergens mee van dienst te zijn, mocht iets zich voordoen. Dat was niet geheel zonder eigen belang geweest. Je kon immers maar beter op positieve wijze in het boekje van de deputy staan. Crystalshell keek hem enigszins verbaasd aan. “Natuurlijk, en ik stel je bereidheid om te helpen zeer op prijs.” Zei ze. Hij glimlachte een beetje. Dat leek dan in ieder geval goed te zijn opgevat. Al viel het hem wel op dat ze wat verbaasd geklonken had. Was het zo gek om een gunst aan te bieden? Wellicht kwam het ietwat onverwacht. Maar dan nog, dit zou toch niet een van de weinige keren zijn dat zo iets waar aangeboden werd? “Ben je tevreden met Pantherstar's keuze?” Vroeg ze hem toen plotseling. Quietcreek keek op. Tevreden met Pantherstar's keuze? Voor haar als deputy? Natuurlijk was hij daar tevreden mee. Hij zou het echt niet wagen zomaar tegen Pantherstar in te gaan. Die zou toch wel een zeer drastische beslissing moeten nemen voordat Quietcreek zich openbaarlijk tegen hem uit zou spreken. En dat was hier absoluut niet het geval. Hij begreep haar vraag wel. Had hij niet liever zelf deputy willen zijn? Wellicht. Ambitie had hij er zeker wel voor. Maar anderzijds vond hij dat Crystalshell haar taak goed vervulde. Beter dan hij op het moment zou kunnen. “Ik ben zeer tevreden met Pantherstar's keuze.” Zei hij en schonk haar een vriendelijke glimlach toe. “Ik zal je eerlijk zeggen dat de rol van deputy mij wel interesseert. Maar Pantherstar heeft de juiste keuze gemaakt. Ik denk dat ik daar voorlopig ook nog niet geschikt voor ben. Maar dromen kan altijd .” Vervolgde hij terwijl een kleine grijns zijn snuit sierde.

Hij was verbaasd door haar vraag. Misschien was dat wel logisch, het leek natuurlijk toch een beetje alsof ze aan zichzelf twijfelde als ze aan anderen vroeg wat zij ervan dachten. Maar ze wilde vooral peilen of er geen verborgen jaloezie onder de warriors was ontstaan, want dat konden ze nu absoluut niet gebruiken. Er waren genoeg katten in Riverclan met een enorme ambitie om hogerop te komen, en ze moest er zeker van zijn dat die haar en Pantherstar nu nog steeds ondersteunden. Maar Quietcreek vertelde dat hij zeer tevreden was, en Crystalshell knikte opgelucht. Ze bleek wel gelijk te hebben gehad: Hij was geïnteresseerd in de positie van deputy, maar gaf ook toe dat hij er nóg niet klaar voor was. "Ik zal het onthouden, misschien zal ik ooit zelf die keuze moeten maken." Miauwde ze rustig terwijl ze weer wegkeek van het water. "Als je iets opmerkt, wantrouwen of jaloezie, vertel het me dan. we kunnen geen conflict binnen de clan gebruiken.

Quietcreek vertelde haar dat hij tevreden was met Pantherstar zijn keuze. Dat was een oprecht antwoord. Crystalshell voerde haar taak tot nu toe prima uit. Het was niet alsof hij het zelf beter zou kunnen. En dan liet hij dan ook blijken. Ja, hij had ambitie voor de positie. Maar de keuze was gemaakt en dat zou hij moeten accepteren. Crystalshell was nu eenmaal beter weg gelegd voor het zijn van Deputy dan hij zelf. Daarbij, zijn leven was nog lang niet voorbij. Hij zou er altijd nog naar kunnen blijven streven. En mocht hij niet gekozen worden dan zei het zo. Dit was immers niet in zijn belang maar in dat van de gehele Clan. “Ik zal het onthouden, misschien zal ik ooit zelf die keuze moeten maken.” Antwoordde Cystralshell rustig waarna ze weer naar het water keek. Quietcreek glimlachte. “Bedankt Crystal, dat waardeer ik zeer.” zei hij met een warme toon in zijn stem. Nou, dat was dan al een stap verder dan hij zelf verwacht had te komen. Op het erkende lijstje der geïnteresseerde staan was al iets. Dat had hij met een Deputy als Panthergrowl wellicht minder snel laten vallen. “Als je iets opmerkt, wantrouwen of jaloezie, vertel het me dan. we kunnen geen conflict binnen de clan gebruiken.” Vervolgde Crystalshall. Quietcreek knikte. “Ik zal het onthouden.” Zei hij waarbij er een geamuseerde ondertoon doorklonk in zijn stem. Niet dat hij de zaak niet serieus nam. Sterker nog, hij was volop bereid om Crystalshell te helpen mocht dit zich voordoen binnen de Clan. Hij vond het alleen wel amusant om op deze manier toch een soort van bij elkaar in het krijt te kunnen staan. “Speelt het zich nu al weer af dan? Wantrouwen binnen de Clan?” Vroeg hij nieuwsgierig. Het leek hem onwaarschijnlijk maar wie wist. Old habits die hard, you know?

 

Natuurlijk hoefde ze nog lang geen eigen Deputy aan te wijzen, maar het was goed om te weten wie ze kon vertrouwen. Wellicht zou ze ooit zelf voor die onmogelijke keuze staan en iemand moeten aanwijzen aan wie ze Riverclan toe kon vertrouwen. Hij beloofde dat hij het haar zou laten weten als hij problemen opmerkte, en vroeg zich hardop af of die er nu al weer waren. "Dat kan ik niet met zekerheid zeggen, ook al heb ik wel al meteen wat wankelend vertrouwen in Pantherstar als opvolger van Butterstar gehoord. En ik wil er alles aan doen om dat in de kiem te smoren." Want hoewel het nu alleen nog maar woorden waren, ontwikkelden dit soort gevoelens zich vaker dan comfortabel was langzaam tot grote problematiek.

Het feit dat Crystalshell zo gefocust was geweest op de mogelijkheid dat hij wellicht jaloers zou zijn op de rang die Pantherstar bezat had hem aan het denken gezet. Waren er soms anderen die dat wel waren? Hadden anderen dat aan haar bekend of gingen er soms roddels rond? “Speelt het zich nu al weer af dan? Wantrouwen binnen de Clan?”Vroeg hij nieuwsgierig. “Dat kan ik niet met zekerheid zeggen, ook al heb ik wel al meteen wat wankelend vertrouwen in Pantherstar als opvolger van Butterstar gehoord. En ik wil er alles aan doen om dat in de kiem te smoren.” Antwoordde Crystal. Een interessant antwoord. Ze bevestigde het niet, maar sloot het zeker niet uit. En nam daarbij haar standpunt over de zaak in. Quietcreek wilde gelijk weten wie ze zulke dingen had horen zeggen. Maar het zou wel erg opstokerig zijn om dat te vragen. Hij knikte even. Quietcreek was het zeker wel met haar eens. Zulke dingen moest je snel tot in de kern zien te achterhalen en op te lossen. Anders kon het nog wel eens snel uit de hand lopen. Dat zou dan niet de eerste nog de laatste keer zijn dat zoiets zich voordeed. “Ik hou mijn horen in ieder geval open.” Zei hij met een klein grijnsje. Ja, als hij iets zou merken dan kreeg ze het te horen. Wellicht kon hij zelf doen alsof hij interesse had in de andere kant van het verhaal. Dan zou hij waarschijnlijk veel meer uit zijn Clangenoten kunnen krijgen dan wanneer hij zijn mening duidelijk zou maken. Maar dat zou hij nog even wat beter moeten uitdenken.

Ze keek Quietcreek berekenend aan terwijl hij over haar uitspraak nadacht. Zou hij haar te wantrouwig vinden? Nee, dat leek het niet te zijn, hij mauwde zelfs dat hij zijn oren open zou houden voor potentiële problemen. Crystalshell knikte met een glimlachje. Hij leek sowieso wel te vertrouwen, en ze hoopte eigenlijk gewoon dat dat voor iedereen zou gelden. "Vertel het me als je iets oppikt... Maar probeer geen spion te worden, dat wordt meestal niet zo gewaardeerd." Ze wilde ook niet dat haar eigen clan nu al dacht dat ze hen wantrouwde, want dat was absoluut niet het geval. Crystalshell wilde alleen uiterst zeker zijn van het feit dat iedereen achter hun nieuwe leiderschap stond.

Quietcreek verzekerde haar ervan dat hij het zeker zou melden mocht hij verdachte activiteiten oppikken. Wellicht had het iets te enthousiast geklonken? Dat zou best kunnen. Hij wilde het immers graag goed doen en had nogal wat prestatie drang in zich. Daar was hij zich bewust van maar toch lukte het niet altijd om dat op de achtergrond te houden. “Vertel het me als je iets oppikt... Maar probeer geen spion te worden, dat wordt meestal niet zo gewaardeerd.” Zei Cystralshell dan ook. Quietcreek gaf haar een verontschuldigende glimlach. “Daar heb je wel een goed punt.” Zei hij. Het bleef verleidelijk maar ze had wel gelijk. Je Clan was en bleef je familie. En familie kon je niet zo bespelen.  

Hij wilde graag helpen, en dat was goed, maar hij mocht niet doorslaan. Het was absoluut niet zij tegen de rest, ze waren één geheel dat er zeker van moest zijn dat ze een geheel bleven. "Maar ik ben blij met je hulp." Miauwde de grijze kattin terwijl ze opstond en om zich heen keek. "Ik moet maar weer eens gaan, eigenlijk ben ik al te lang weggeweest" Ze schonk hem nog een glimlach en zette al een paar stappen voordat ze zich omdraaide en er nog aan toevoegde: "En bedankt voor je tijd en gezelschap, ik zie je nog wel." Ze boog even haar kop en vervolgde haar weg toen.

Topic uit.