I won't sink, I won't wallow

De poes leunde tegen een muur haar blik strak gevestigd op het pad voor haar. Ze zat hier namelijk niet zomaar; ze was op iemand aan het wachten. Nee niet zomaar iemand een heel speciale persoon. Die als alles goed ging van die pad haar zou naderden. De Elite kattin wachtte enthousiast zijn bezoekje af. Want met hem voelde ze zich goed- veilig en vrij. Met haar nagels boorde ze in het koude ondergrond, om het kleine halsbandje dat onder haar grote poot gevangen zat te beschermen tegen de harde wind. Deze halsband was duidelijk van ander materiaal gemaakt dan de gene die ze nu om had. Nee deze was van sterker spul stuk gemaakt, en toch barstte het van de kleur. Brat had het van een niks vermoedende mensen kind gestolen. Want dit soort bandje had een soort waarde in hun wereld, het werd ( als ze het goed begreep ) vaak aan andere gegeven waar die persoon in kwestie een sterke vriendschap mee had. En Brat wilde ook deze uitwissenling doen met haar beste vriend. Hun vriendschap had wat klappen gekregen de laatste keren dat hun paden hadden gekruist, maar toch hield hun band staand. En ze wilde dat vereeuwigen met dit gebaar.

The friendschip bracelet:

you're a weapon and weapons

don't weep

De kater had het kamp later verlaten dan hij wilde, maar de training met zijn apprentice was wat uitgelopen en hij had zijn mate beloofd dat hij ook nog even gedag zou zeggen als ze klaar waren met trainen, dus dat had hij nog braaf gedaan voordat hij zo snel mogelijk naar de twoleg place ging. Soms wilde hij wel eens dat Brat bij hem in de clan zat, of hij bij haar in de elite, maar als hij daar over dacht dan zouden de andere katten haar ook kennen en het idee dat hij zijn beste vriendin met andere katten moest delen vond hij alleen maar frustrerend. "Brat!" Sprak hij opgetogen toen hij de rode poes zag, maar schraapte daarna al snel weer zijn keel. "I mean, hey" griffelde hij zacht toen hij voor haar neus stond en liet zijn goud gekleurde ogen over de bloodclanner voor zijn neus gaan om er zeker van te zijn dat ze niet ineens nog een oog miste of dat haar staart gekortwiekt was. "What's that?" Vroeg hij daarna toen zijn blik op het gekleurde armbandje onder haar poot viel en gebaarde ernaar met zijn voorpoot.

tag: brat

∎ ◣ ◥

Brat lachte om zijn begroeting; de manier hoe hij zich zelf verbeterde was gewoon amuserend. Het deed haar denken aan zijn houding toen hij nog jonger was. De bruine kater ging recht voor haar neus staan en ze voelde zijn vel gele ogen over haar lichaam heen gaan. En uiteindelijk viel zijn blik op het bandje onder haar poten. "What's that?" werd er dan gevraagd terwijl hij naar het object gebaarde. De rosse kattin glimlachte en tilde haar poot op maar hield het dicht, met haar nagels maskeerde ze het voorwerp. ´Dat is nog een verrassing´ sprak ze met een grote grijns op haar gelaat terwijl ze de kater een speelse knipoog schonk. ´Kom kom! Doe je ogen dicht en hou je poot om hoog.´ ging ze verder terwijl ze de ruimte tussen hun verkleinde. ´En waag niet het niet te spieken.´

you're a weapon and weapons

don't weep

De kater voelde de puntjes van zijn oren warm worden toen hij haar zo opgewekt en blij begroetten en ze toen lachte, waarop hij met zijn gouden ogen rolde en een kleine glimlach op zijn snuit speelde. Als hij bij haar was voelde het alsof hij niet hoefde te zijn wie de clan dacht dat hij was, een chagrijnige en mopperende warrior die iedereen afsnauwde. Soms wilde hij gewoon achter een veer aan jagen, lachen totdat zijn mondhoeken pijn deden en hij zijn buikspieren voelde protesteren, maar dat ging niet meer. Hij kon niet ineens omslaan naar de kater die hij vroeger was. Hij moest iedereen gewoon op een afstand zien te houden, want iedereen brak je hart toch maar, althans dat hield hij zichzelf voor. ”Dat is nog een verassing” sprak ze met een grote grijns en Stagstorm liet even een pruillipje zien. ”Kom kom! Doe je ogen dicht en hou je poot omhoog.” De kater trok een wenkbrauw op en grinnikte even zacht. Een geluid wat zijn mond bijna niet meer verlaten had de laatste tijd. ”Oke?” Gniffelde hij terwijl Brat hem vertelde dat hij niet mocht spieken. ”Ik zou niet durven” murmelde hij en deed ondertussen wat ze van hem vroeg. Zijn ogen dicht en zijn linker voorpoot uitgestoken naar haar.

tag: brat

∎ ◣ ◥

Brat grinnikte om zijn woorden en gaf hem een speelse por tegen zijn schouder terwijl ze het bandje over zijn poot bracht. Maar hmm vast maken was toch wel wat lastiger dan ze gedacht had;haar klauwen waren zo gewend aan dingen los rukken niet vast maken. Gelukkig had hij zijn ogen gesloten zodat hij haar struggle niet kon waarnemen. Maar naar een minuut wist ze het eindelijk goed vast te binden. De poes grinnikte en manoeuvreerde haar lichaam naast die van de kater, net iets te dichtbij. Precies zo dat hun vachten elkaar lichtjes raakte. ´Ik tel tot drie en dan mag je ogen open doen oke?´ haar hart sloeg bijna in haar keel van de spanning, ze wilde gewoon zo graag dat hij haar cadeau mooi vind. Moeilijk slikte ze terwijl ze haar bek opende voor de aftelling.´Hier gaan we dan; 1...2...3!´

you're a weapon and weapons

don't weep

Hoewel het eventjes duurde voordat ze klaar was hield de kater braaf zijn ogen gesloten. Geduldig hield hij zijn poot omhoog en wachtte hij totdat ze hem vertelde dat hij zijn ogen mocht openen. ”Ik tel tot drie en dan mag je je ogen open doen oke?” De poes kwam dicht tegen hem aan zitten en het voelde alsof iemand met twee touwtjes zijn mondhoeken omhoog wilde trekken, maar voor nu weerhield hij zich ervan om als een gek te glimlachen. ”Oke” knikte hij en hield zijn poot nog steeds in de lucht aangezien het vreemd voelde nu er wat om zijn poot gebonden zat. Hoe graag hij ook even door zijn wimpers naar het ding om zijn poot wilde kijken wachtte hij toch maar geduldig af totdat ze hem vertelde dat het mocht. ”Hier gaan we dan;” langzaam begon zijn hart wat sneller te kloppen en sloeg hij zijn staart om haar heen. ”1... 2... 3!” Toen ze eindelijk bij de drie was aangekomen schoten zijn ogen open en keek hij naar het armbandje dat om zijn voorpoot gebonden zat. ”Brat...” begon hij zacht, maar hij kon de woorden zo snel niet vinden die op zijn lippen lagen. Het was een vrolijk en kleurrijk bandje en met een grote glimlach keek hij naar haar toen hij eindelijk zijn blik van het bandje weggetrokken kreeg. ”Hij is prachtig, dankjewel” zijn stem was zacht en alle emoties die door zijn lichaam raasde lieten het er niet luider uitkomen dan een zacht gepiep, maar ze had hem vast wel gehoord. Stagstorm tackelde haar naar de grond met zijn voorpoten om haar schouders en duwde zijn kop tegen haar wang met een glimlach. Eentje die liet zien dat zowaar zijn ziel weer gelukkig was.

tag: brat

∎ ◣ ◥

Met in gehouden adem keek Brat naar de windclanner wachtend op zijn goedkeuring, want dat was voor haar op dit moment het aller belangrijkst. En ook al duurde het maar een paar secondes voordat hij die gaf, duurde het voor haar als minuten. De reactie waar ze zo naar verlangde begon in de vorm van een grote glimlach gevolgd door de volgende woorden; ”Hij is prachtig, dankjewel” De Elite kattin voelde haar hoofd rood worden en daarom begon ze wat nerveus te lachen. Alsof ze een jonge apprentice was die voor het eerst een compliment had gekregen. Ze wilde het opvolgen met wat woorden van haar zelf maar voordat ze die kon uitbrengen werd ze tegen de grond toe getackeld. Wat geschrokken van de plotse actie sloot ze haar oog. Maar toen ze iets warms tegen haar wang aan voelde opende ze haar kijker weer en zocht naar de bron. Het was Stagstorm die met zijn hoofd tegen zijstuk aanlag, met een glimlach op zijn gelaat. ´Im so glad you like it.´ sprak ze op een oprechte toon. ´ Its a symbol of friendship, so take good care of it alright?´ sprak ze veder terwijl ze aan haar oor trok.

you're a weapon and weapons

don't weep

De glimlach die op zijn snuit zat was er eentje waarvan hij vrij zeker was dat deze er niet meer af zou gaan in de komende uren. Elke keer als hij naar beneden zou kijken naar zijn poot wist hij nu al dat hij zijn glimlach niet zou kunnen onderdrukken. De verschillende kleuren die door elkaar liepen en perfect bij elkaar paste deden hem denken aan de zonsondergang, de veren van een vogel en de blauwe kleur deed hem denken aan zijn beste vriendin. Met een glimlach keek hij naar haar toen hij bovenop haar lag en alles aan hem leek even te stralen. Het gebeurde niet vaak dat hij wat kreeg, maar zoiets moois als dit zou hij koesteren. ”I’m so glad you like it.” sprak de poes en Stagstorm keek haar even stom aan. ”What’s there not to like? I mean it’s beautiful and it’s from you so that makes it a thousand times better” reageerde hij en knikte toen ze zei dat hij er goed op moest letten, dat het een teken van vriendschap was. ”I’m taking this to the grave”

tag: brat

∎ ◣ ◥

Ah ondanks alles was hij zijn weg met woorden toch niet helemaal verloren. Want hij wist precies hoe hij de snaren van haar hart moest bespelen. Het waren momenten zoals dit dat ze blij was met haar rode vacht, het maskeerde immers hoofd van het zichtbare blozen. ´Well now, if you like it that much I should get you some more!´ grapte ze terwijl terwijl ze met moeite haar nerveuze toon probeerde te onderdrukken. ´But I suppose then this one would lose it value.´ haar toon was nu wat meer serieus en zelfs bijna somber te noemen, maar wat dat nou zo maakte kon ze niet uitleggen. Misschien het de gedachte dat hun vriendschap ooit niks meer zou betekenen? Brat schudde met haar hoofd om die denkbeeld uit haar hoofd te krijgen. ´Well anyway, I hope you know now im expecting something equally nice from you back. And no pretty flower or something be a little creative.

you're a weapon and weapons

don't weep

De kater was nooit de beste geweest met woorden of het uiten van zijn gevoelens, maar op momenten zoals deze leek het alsof zijn hart ineens begon te spreken, hoe onhandig het soms ook uit zijn strot kwam. Het armbandje was een teken van vriendschap, maar voor hem was het ook een teken dat zijn leven nut had. Hij had nu wel een relatie met Stallionstar, maar soms voelde het gewoon alsof hij er was. Ze waren alleen samen als er niemand in de buurt was en als er andere katten waren waren ze gewoon vrienden. Op zulke momenten voelde hij zich eerder een leeg hulsel. Gewoon voor de sier en om erbij te zitten. Niks meer en niks minder. ”Well now, if you like it that much I should get you some more!” grapte de rode poes onder hem en hij grinnikte even. ”But I suppose then this one would lose it’s value” Stagstorm trok met een oor toen haar stem wat serieuzer klonk en hij schudde met zijn kop. ”That’s not true. I think that every gift, no matter how small or how many of the same you might have the first one will always be one close to your heart.” Met zijn poot op haar borstkas tikte hij even naar waar haar hart zat voordat hij verder ging. ”Even if I would have a hundred of these they would all mean the world to me because they came from a special someone” hoe zoetsappig hij nu ook klonk, het was de waarheid. Hij kon nog twintig van die bandjes van haar krijgen en allemaal zouden ze een speciaal plekje in zijn nest krijgen. Allemaal zouden ze net zo belangrijk voor hem zijn als zij voor hem was. ”Well anyway, I hope you know now im expecting something equally nice from you back. And no pretty flower or something be a little creative.” Hij gniffelde even zachtjes en rolde met zijn ogen terwijl hij omhoog krabbelde. ”Like what? A new collar? A bird in a nice little cage?”

tag: brat

∎ ◣ ◥

Ze had gedacht dat zijn vorige woorden haar al diep raakte maar deze woorden stroom ging nog veel dieper, ze werd er door ook helemaal het zwijgen opgelegd. Het enige wat ze kon doen was hem met een twinkeling in haar ogen aankijken. Uiteindelijk stapte de kater van haar af en leek het onderwerp voor nu even te veranderen. ”Like what? A new collar? A bird in a nice little cage?” Brat haalde even diep adem en rolde op haar zij. Ze wilde haar lichaam weer helemaal om hoog hijsen maar halverwege stopte ze. Ze draaide haar hoofd schuin naar de kater en schonk hem een grijns, terwijl ze in haar hoofd hard opzoek was naar woorden die ze in een antwoord kon gebruiken. ´Als jij voor mij vogel in een kooitje kan regelen dan zou ik hem zeker niet afslaan.´ klonk haar stem speels terwijl ze aan haar oor trok en gleed met haar blik door het gebied. ´Maar ik kan je dan niet beloven dat ik het beest in leven kan houden.´ Het was niet zo zeer dat zij het beestje iets zou aan doen, maar haar clan genoten zouden dat zeker wel doen.

you're a weapon and weapons

don't weep

Zijn oortjes wiebelde en zijn gouden ogen glinsterde. Het was alsof alle dingen die in de afgelopen moons gebeurd waren zo van hem afgespoeld waren en alleen de kater die hij vanbinnen was over was gebleven. ”Als jij voor mij vogel in een kooitje kan regelen dan zou ik hem zeker niet afslaan.” Hij trok een mondhoek omhoog tot een scheve glimlach toen hij de speelse toon in haar stem hoorde. ”Looks like I’ll have to catch a bird then,” bromde hij opgewekt en liet zichzelf languit op de grond vallen. ”Maar ik kan je dan niet beloven dat ik het beest in leven kan houden.” De zon kwam door de wolken en de warmte op zijn vacht liet een aangenaam gebrom in zijn keel borrelen. ”I’ll need a couple of days to think about a gift then” met gesloten ogen lag hij als een pannenkoek op de stoep, maar erg veel interesseerde het hem niet.

tag: brat

∎ ◣ ◥

Brat schudde lichtjes met haar vacht toen ze de zonnestralen er op voelde. De zon en de warmte die het meebracht was een zeldzame verschijning rond deze tijd van het jaar. Dus het extra fijn om het nu hier te hebben, om van te genieten. Stagstorm leek de zelfde gedachtes te hebben en plofte lang uit op de stoep. Het zag er... alles behalve sierlijk uit. Brat grinnikte en ging naast de kater zitten en legde haar dikke staart op zijn rug. Als een soort deken. ´Ik ben benieuwd.´ haar stem was kalm terwijl ze even diep adem haalde.

you're a weapon and weapons

don't weep

Met gesloten ogen ademde hij langzaam in en uit en liet hij de zonnestralen zijn vacht verwarmen. Na de afgelopen tijd bijna alleen maar regen en wind gehad te hebben kon hij de zon zeker waarderen, hoewel hij deze later in het jaar zou gaan vervloeken. Als een walvis die zichzelf terug liet vallen in het water belandde hij op de grond en al snel voelde hij de staart van Brat op hem. ”Ik ben benieuwd” Stagstorm opende zijn ogen om haar even aan te kijken en knikte. ”Ik ook” reageerde hij voordat hij zijn kop weer van haar wegdraaide en naar het bandje om zijn poot keek met een kleine glimlach en een blije, vrolijke twinkeling in zijn normaal kille ogen.

tag: brat

∎ ◣ ◥

Toen ze liet weten dat ze benieuwd was waar hij mee zou komen reageerde hij terug met een ´Ik ook´ Iets waarop Brat wel om moest snorren. Langzaam zakte ze door haar poten heen om zo ook op de stoep te gaan liggen, maar natuurlijk niet als een pannenkoek. Zachtjes drukte ze haar lichaam tegen die van de windclanner aan. Maar hield haar hoofd omhoog, ondersteund door haar poot. ´Als je die grote brein van je gebruikt dat verzin je vast wel iets leuks.´ even sloot ze haar ogen toen er een zonnestraal over haar gezicht scheen. Het was werkelijk een heerlijk gevoel. ´Natuurlijk kan je mijn idee niet overtreffen want die was gewoon geniaal.´

you're a weapon and weapons

don't weep

Stagstorm deed zich altijd voor als een kater waar geen greintje lol in zat, alsof hij alleen geïnteresseerd was in zijn warrior taken. Misschien was dat ook wel een beetje waar, maar dat kwam meestal alleen maar omdat hij niet wist wat hij verder zou moeten doen of zou moeten bedenken. Voor hem was het moons lang belangrijk om aan zijn vader te laten zien dat hij zijn titel en warrior naam waardig was, maar nu zijn vader er niet meer was leek het wel alsof hij zijn doel een beetje uit ogen was verloren. Het lichaam van de elite member drukte tegen hem aan en hij snorde zachtjes. "Als je die grote brein van je gebruikt dan verzin je vast wel iets leuks. Natuurlijk kan je mijn idee niet overtreffen want die was gewoon geniaal." Stagstorm grinnikte zachtjes en rolde met zijn ogen. "We zullen zien"

tag: brat

∎ ◣ ◥

Brat snoof geamuseerd om zijn woorden, ze zullen het inderdaad zien. Al was het natuurlijk geen competitie, ook al mocht haar woorden een ander doen geloven. Was dat maar enkel plagerij. Zolang hij met een iets kwam waar hij zijn hart in had gestoken vond zij alles goed. De kattin glimlachte, maar dan oprecht. Ze wilde dat dit moment nooit voorbij ging. Dat die veilige en vertrouwelijke gevoel haar niet zou verlaten. Oh hoe graag zou ze dat willen. Jammer dat het universum weinig geeft over haar gevoelens, nee die bleef altijd maar obstakels haar kant op gooien. Zoals nu;

Brat stond met een snelle beweging recht overeind. Haar oog pupil werd groot en haar haren gingen overeind staan. Alle alarm bellen begon te rinkelen. Er dreigde namelijk gevaar; groot gevaar. Er kwam een hond hun kant op. Ze rook zijn geur die in de wind gemixt was. 'We moeten weg.' het was geen voorstel of een suggestie, maar een bevel. Brat draaide met haar oren en scande het gebied. Gelukkig was ze goed bekend met dit stukje van de stad. Ze wist wel een weg om uit de pad van de hond te blijven. Maar dan moesten ze wel nu vertrekken. 'Volg mij.'

you're a weapon and weapons

don't weep

Met gesloten ogen genoot de kater van het gezelschap, maar erg lang mocht hun rust niet duren. De afgelopen paar keer dat ze elkaar gezien hadden was het geëindigd in een knallende ruzie en hadden ze elkaar pas weer op oudjaarsdag gezien en hoewel ze nu geen ruzie hadden was er weer een nieuw iets om de hoek. Letterlijk. Hoewel hij, als hij eraan terugdacht, de geur van de hond had geroken had hij er niet veel van gedacht. Bij de twoleg place waren er vaker honden en die die langsgekomen waren hadden tot nu toe allemaal aan de riem gezeten. Op ééntje na. ”We moeten weg” Stagstorm volgde al snel haar blik en zijn ogen werden even zo groot als schoteltjes. ”Volg mij” zei ze toen de kater overeind gekrabbeld was en hij deed even wat ze zei. Eventjes. Al snel zag hij een steegje tussen twee nesten in en schoot die kant op, niet wetende dat dat een stomme fout van de kater zou zijn.

tag: brat

∎ ◣ ◥

Haar hart zonk toen ze hem een steegje in zag rennen. Dat steegje liep namelijk dood en dan zou de hond hem zeker vinden. En de overlevings-kans van die ontmoeting was klein. Brat stond voor een moeilijke keuze, zou ze wel de goede weg nemen en de hond ontsnappen. En daarbij haar instinct volgen. Of zou ze dat allemaal uit het raam gooien om haar vriend te helpen? Ten einde raad keek ze steeds heen en weer, dan weer naar het steegje en dan weer naar de weg van tot vrijheid. Maar de tijd tikte en elke seconde dat ze zat te twijfelen kwam de hond dichterbij. Uiteindelijk sloot ze haar ogen en rende Stagstorm achter na, het steegje in.

you're a weapon and weapons

don't weep

Het steegje waar hij dacht een snellere route gevonden te hebben bleek dood te lopen en Stagstorm vloekte een aantal keer voordat hij zich omdraaide en Brat zijn richting in zag komen. ”Verdomme Brat! Ga de andere kant op!” Als hij de enige was in de steeg maakte dat hem vrij weinig uit, zijn leven had naar zijn mening weinig waarde, maar nu Brat erbij was kon hij zichzelf moeilijk tussen de kaken van de hond werpen waardoor het een ongeluk zou lijken. ”Verdomme” Gromde hij nogmaals en zijn scherpe klauwen bekraste de tegels onder zijn grote poten. Ondertussen gleden zijn gouden ogen naar de ingang van de steeg waar het gehijg en geblaf van de hond steeds dichterbij kwam. Stagstorm zakte wat door zijn voorpoten en keek naar zijn beste vriendin vanuit zijn ooghoeken, iets wat hij niet had moeten doen. Meteen voelde hij zich weer schuldig omdat hij haar in deze situatie had gegooid. Als hij gewoon geluisterd had dan hadden ze nu geen probleem gehad en waren ze de hond waarschijnlijk te slim afgeweest.

tag: brat

∎ ◣ ◥

Onderwerp: Re: I won't sink, I won't wallow