A little surprise at the end of the tunnel

Stilletjes baande de grijze tabby zich een weg door het eindeloos lijkende tunnelsysteem. Hij was op de terugweg van zijn meeting met Brat en daarbij kwamen nauwe gangen hem goed van pas. Het mocht dan wel niet tot onder de grenzen van ShadowClan rijken, ondergronds zou er toch minder kans zijn dat hij een voorbijganger tegen zou komen op dit laatste stukje van zijn wandeltocht. En hoe minder katten hem zagen, hoe beter. Het zou niet lang meer duren voordat hij naar de Elite kon vertrekken. Alles wat hij nu nog hoefde te doen was zich stilhouden en de overige tijd uitzitten. Uiteraard met hier en daar een opdracht vanuit de Elite. Eindelijk iets om naar uit te kunnen kijken. Eindelijk iets om zich voor aan te kunnen sterken. Toen hij het einde eenmaal in zicht kreeg bleef hij abrupt staan. Had hij dat goed gezien? Bleaktail hield zijn adem in en richtte zijn blik op de cirkel met zonlicht aan het einde van de gang. Tot zijn schrik werd het licht opnieuw gebroken door het silhouet van een kat. Vrijwel meteen zetten hij enkele passen achteruit, de hoek om. Zodat hij hopelijk niet gespot zou worden. Aan het einde van de tunnel stond een Clangenoot. Of nouja, stond… Deze kat ijsbeerde heen en weer voor de uitgang. Wachtende… op hem? Nee, dat kon toch niet? Hij had oprecht zijn best gedaan om daar nul aanstoot voor te geven. Welk ander ‘bewijs’ dan dat ene geval met Settledust was er nu werkelijk? Bleaktail schudden zijn kop. Nee, hij moest het zich gewoon hebben verbeeld. Die kat liep daar gewoon langs. Dat was niet voor hem. Dat kon niet. Ietwat argwanend zetten hij zijn pas voort. Hopelijk had hij gelijk. Hopelijk was er niets aan het einde van de tunnel…

-Eerste post voor Hoarsepaw