{Beechpaw} Wanna learn too!

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Vandaag had Pepperkit een missie. Ze had Beechpaw enige tijd de rust gegeven om zelf uit te zoeken hoe het was om een apprentice te zijn, maar nu wilde ze het echt graag weten wat ze allemaal geleerd had! Vandaar dat ze nadat ze goed schoon gewassen was door een queen, ze een rechtstreekse lijn naar de apprentices den maakte. Beechpaw had haar toen zo lief het hele kamp laten zien, of nou ja, semi het halve kamp want Pepperkit was te moe, maar het ging om het idee! De kitten stak haar koppie de apprentices den in en keek kritisch rond. Maar het was haar nog niet gelukt om Beechkit te spotten. Hmmm... "Beechk-paaaaw?" besloot ze te vragen, zachtjes. Als er katten sliepen en ze ze wakker maakte zou ze waarschijnlijk zonder pardon naar buiten gebonjourd worden.}

Beechpaw was bezig geweest haar vacht te wassen in de apprentices den toen ze plots haar naam hoorde roepen. Snel liet ze haar blik rond de den gaan en haalde even opgelucht adem dat niemand aan het slapen leek te zijn geweest, want dan hadden ze nu wat chagrijnige apprentices gehad. Haar blik ging vervolgens naar de ingang van de den waar ze de kop van Pepperkit opmerkte. Ze kwam snel overeind en liep naar de kitten toe. "Wat is er Pepperkit?" Misschien kwam ze vragen of ze bij haar kon slapen de aankomende nacht, want dat hadden ze tenslotte afgesproken dat ze dat een keer zouden doen of ze was hier om een andere reden.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit had haar staartje iets opgezet van enthousiasme en spanning. Ze hoopte dat Beechpaw hier in de den was, want anders stond ze hier mooi voor gek! Gelukkig begon er wat te bewegen in de den, en ondanks dat het een beetje spannend was, kon ze er uiteindelijk Beechpaw in herkennen! Pepperkit maakte een klein sprongetje in enthousiasme en grijnsde breed toen ze de oudere kattin zag verschijnen. Beech leek zoveel statiger op het moment dat ze daar stond. Echt al een apprentice! Zou Pepper ook zo groot eruit zien als ze een apprentice was? Ze vroeg het zich af. De kitten hield haar kopje wat scheef en ging op haar teentjes staan om toch iets groter te lijken. "Wil jij me leren jagen?" vroeg Pepperkit met grote ogen. Zij wilde ook leren!}

Het was niet het bij haar komen slapen waar de kitten om vroeg, maar of ze haar kon leren jagen. Zelf wist ze op zijn minst de basis en dat zou ze kunnen leren aan de kitten. Ze vond nou ook weer niet per se dat ze er goed in was, maar proberen kon ze altijd toch? "Natuurlijk!" Sprak ze. Niemand zou het erg vinden toch als ze Pepperkit wat zou leren? "Zullen we het buiten de den proberen?" Buiten het kamp zouden ze vast niet geraken namelijk. Dan zouden ze vast tegengehouden worden voor ze Pepperkit mee naar buiten zou kunnen nemen.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit maakte een sprongetje van vreugde bij het horen van de reactie van Beechpaw. Het was geen nee! Het was zelfs een heel erg enthousiaste bevestiging! Spontaan begon de kitten te snorren en zwiepte druk met haar staart. "Leuk!" snorde Pepperkit, waarna ze achter de apprentice aanstuiterde. Buiten de den klonk inderdaad wel logisch. Meteen streek de kitten eventjes kort, een kopje gevend, langs Beechpaw's voorpoten uit dankbaarheid, waarna ze enthousiast voor haar ging staan, bevend van spanning en vreugde. Haar blik was afwachtend. Ze wilde haar nieuwe 'mentor' niet de woorden uit de mond halen immers.}

Buiten de den hadden ze meer ruimte en zouden ze anderen ook niet lastigvallen. Ze spinde kort toen Pepperkit haar een kopje gaf en wachtte tot de kitten voor haar zat. Ze knikte kort en stond toen op voor Pepperkit. "Laten we eerst met de jachthouding beginnen!" Sprak ze. Het was niet alsof ze die zelf al perfect kon, maar vast wel goed genoeg om hem aan iemand te leren. Ze zakte in de sluiphouding, haar staart dicht bij haar lichaam houdende, zodat ze deze niet per ongeluk zou bewegen. "Probeer deze houding maar na te doen." Ze had geen idee of het Pepperkit zou lukken, maar dit leek haar het handigste om mee te beginnen.

Pepperkit kon het niet geloven. Ze mocht eindelijk beginnen met trainen! Het was dan wel een beetje een stiekeme valse start, maar alsnog! Trainen! Haar papa wilde haar nog niks leren, want ze was een kitten. Maar gelukkig was Beechpaw een stuk liever. De kattin kondigde aan dat ze zouden beginnen met de jachthouding en Pepper knikte fervent. Met een geconcentreerde frons op haar snoetje hield ze Beech in de gaten terwijl ze in een nette sluiphouding zonk. Na een paar hartslagen gekeken te hebben, liet Pepperkit zich in een vreemde verbastering van de houding zakken. De kitten was uit balans en ze hield haar staart zo gespannen alsof het een stok was. Maar hey, het was een poging.

Ze wachtte tot Pepperkit in een sluiphouding gezakt was en stapte toen uit haar eigen om Pepperkit even van alle kanten te bekijken. Ze had geen idee gehad hoe goed Pepperkit hierin zou zijn, maar ze kon een paar dingen zien die verbeterd konden worden en ze probeerde dan ook de woorden van haar eigen mentor te herinneren toen deze haar corrigeerde. "Probeer jezelf wat lager bij de grond te brengen en je poten onder je." Dat was toch wat haar mentor gezegd had? Iets met een zwaartepunt dat lager zou liggen en je beter in balans zou houden.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit keek omhoog naar Beechpaw toen deze haar tips begon te geven. Lager bij de grond en poten onder haar... Pepperkit fronste geconcentreerd en knikte toen, haar pootjes dichter bij elkaar brengende en zichzelf lager naar de grond duwende. Dit zorgde er echter voor dat de kitten haar hele balans verloor en met een plofje op de grond terecht kwam. "Oef!" bracht de kitten uit. Misschien had ze een muis kunnen pletten op deze manier, maar ze betwijfelde het ten zeerste.}

Dat had dus niet goed gewerkt. Misschien had ze het anders aan moeten pakken? Of misschien had ze het niet moeten proberen leren, terwijl ze het zelf ook nog niet helemaal onder de knie had, maar dat wilde ze natuurlijk niet toegeven. "Wil je nog een keer proberen?" Vroeg ze dan ook, hopende dat Pepperkit niet ontzet zou zijn door een gefaalde poging. "Ik kan het ook nog een keer voordoen?" Ook al maakte haar dat wel wat nerveuzer, want straks deed ze het zelf ook verkeerd.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit rolde op haar buikje en wist zichzelf weer omhoog te werken, haar lichte pels uitschuddend. Een klein stofwolkje ontstond rond haar, maar daar was alle schade ook wel mee gedaan. Pepperkit knikte naar de apprentice toen ze aanbood om het nog een keer voor te doen. "Alsjeblieft? Ik wil het nog een keertje proberen!" miauwde Pepperkit vrolijk. Nee, zo snel liet ze zich niet uit het veld slaan. Ze wilde dit leren en ze had nu eindelijk de kans.}

Pepperkit wilde het wel nog een keer proberen. Dat was mooi, ook al hoopte ze wel dat ze het nu goed voor kon doen. "Kijk maar goed dan?" Sprak ze dan ook voor ze langzaam in de houding zakte, zodat de kitten duidelijk kon zien wat ze deed. Ze zocht haar balans eerst goed, zodat ze niet zelf om zou vallen, want dat zou een slecht voorbeeld zijn. Zodra ze er zeker van was dat ze zelf niet om zou vallen liet ze haar blik naar Pepperkit gaan. "Nu is het jouw beurt." Hopelijk zou het de kitten deze keer beter vergaan.

Pepperkit keek met grote ogen hoe de grotere apprentice leek te zoeken hoe ze haar poten neer wilde zetten, waarna ze zichzelf lager bij de grond drukte en in een jachthouding zakte. Pepper vernauwde haar ogen lichtjes en keek kritisch, nadenkend, toe. Dat zag er nog enigszins logisch uit, dacht Pepper althans. Hierna probeerde de jonge kitten het opnieuw, door haar voetjes zakkende en haar zwaartepunt zoekende. Het zag er al beter uit, maar de houding voelde ongemakkelijk. Het was niet natuurlijk voor Pepper en haar balans kon een stuk beter. Een zuchtje wind en ze zou weer omvallen. "Beter?" vroeg de kitten vertwijfeld.

Beechpaw hield haar blik op Pepperkit gericht, terwijl de kitten zich in de houding probeerde te laten zakken. Ze kwam overeind en bekeek de houding van de kitten goed. De houding zag er beter uit, maar ze had geen idee hoe snel de kitten om zou vallen. "Het ziet er beter uit." Sprak ze, ze was alleen niet zeker hoe stevig de kitten stond. Ze stak haar poot dan ook wat onverwacht uit en gaf de kitten een klein duwtje om te zien hoe stevig ze stond in deze houding. Ze moest namelijk niet omvallen terwijl ze een prooi aan het besluipen was, want die zou direct wegrennen.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit stak het puntje van haar tong uit de hoek van haar mondje in concentratie. Ze vond het maar lastig, deze houding, maar ze was blijven staan! Een warm gevoel overviel haar toen Beechpaw een complimentje aan haar gaf en de kitten begon te spinnen. Samen met het gespin wat haar keel verliet, verliet haar concentratie haar echter ook. De kitten slaakte een kreetje toen ze een duwtje gaf en plofte op haar zij neer. Helaas. Ze schudde haar hoofdje verwoed, haar oriëntatie zoekend.}

Had ze de kitten toch niet moeten duwen? Ze hadden ook gewoon meteen naar het sluipen kunnen gaan en dan was de kitten mogelijk alsnog omgevallen, maar dan was ze niet degene die het gedaan had. "Gaat het?" Vroeg ze dan ook, terwijl ze haar blik op Pepperkit gericht hield die haar kopje aan het schudden was. Hopelijk had ze de kitten geen pijn gedaan, want anders zou ze waarschijnlijk wel weer op haar kop krijgen van iemand.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit moest zeggen dat ze ze even moeite had met weer zichzelf te oriënteren nadat ze op de grond gevallen was, maar met zo'n kleine val had ze zichzelf absoluut geen zeer gedaan. Ze was immers wendbaar en licht. Had ze toch nog ergens geluk met de Windclan bouw, al hadden vetjes ook zeer zeker geholpen om de klap op te vangen. Ze keek op anar Beechpaw, wie haar vroeg of het wel ging. "Het gaa-ha-haa..shoo!" bracht de kattin uit, niezend door het stof van haar val wat haar neus kietelde. Ze kwam overeind en schudde haar pels uit, welke lang niet meer zo wit was.}

Het leek er niet op dat er iets echt mis was met Pepperkit, maar je wist maar nooit. Bij het antwoord van de kitten, gevolgd door een nies schrok ze lichtjes, maar dat probeerde ze te verbergen. "Wil je wat anders gaan doen?" Of ze konden nu een stap verder gaan en gewoon proberen wat te 'vangen'. Wat waarschijnlijk een tak of blad in zou houden en niet veel meer. Toch leek het haar verstandiger om eerst het antwoord af te wachten voor ze naar een op zoek ging.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit wreef over haar neusje, in een poging om de kriebels weg te halen. Hierna richtte ze haar blik weer op Beechpaw, wie haar vroeg of ze wat anders wilde gaan doen. Hierop twijfelde Pepper ontzettend. Wilde ze wat anders doen? Tot nu toe vond ze dit jagen nog niks aan immers. Maar ze was ook geen opgever... Maar eens zien dan maar of Beechpaw een verleidelijk aanbod had. Dan kon ze altijd nog gaan kiezen! "Wat wil je doen dan?" besloot Pepper te vragen.}

De vraag werd aan haar teruggesteld wat ze dan wilde gaan doen. "We kunnen een stap verder gaan en proberen een tak of blad te pakken door er naartoe te springen." De sprong was tenslotte ook een belangrijk deel en dan hoefde je nog niet per se rond te sluipen op de goede manier, als je maar wist hoe je je af moest zetten. "Maar iets anders kan ook altijd." Ook al moest ze dan snel bedenken wat voor het geval ze de vraag kreeg wat ze nog meer zouden kunnen doen.