{Beechpaw} Wanna learn too!

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Afwachtend keek Pepperkit naar Beechpaw, met grote ogen haar aankijkende wat de grote kattin voor zou stellen. Beechpaw was immers al apprentice en had daarom vast de beste spelletjes in haar hoofd! Pepperkit's ogen sperden zich wijd open toen Beechpaw met haar voorstel kwam. "Ja! Ja! Dat wil ik doen!" miauwde de kitten enthousiast en ze begon spontaan te spinnen.}

Gelukkig leek Pepperkit het wel eens te zijn met haar idee, dus dan moest ze nu nog een tak vinden die ze zouden kunnen gebruiken om mee te oefenen. Ze liep naar de kampwand toe en brak daar een takje af om te kunnen gebruiken. Ze liep terug naar Pepperkit en legde de tak op een afstandje neer. "De bedoeling is dat je naar de tak toesluipt en erop probeert te springen." Ze wachtte af of Pepperkit eerst zelf een keer wilde proberen of dat ze het voor moest doen. Dit leek haar namelijk redelijk vanzelf sprekend.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit volgde Beechpaw met haar tak vol nieuwsgierigheid met haar ogen. De kitten wilde maar wat graag leren jagen. Alleen had ze helaas weinig nagedacht over de detailwerking van het jagen zelf. Ze liet zich wel zakken in een jachtpositie en zette een onhandige stap, waarna ze twee grote sprongen maakte en zichzelf op het takje stortte. "Hebbes!" miauwde ze vol enthousiast. Ja, ze had deze tak heel goed gevangen. Ging goedkomen met haar.}

Misschien was het toch beter geweest om het eerst voor te doen, want op deze manier als het een prooi was geweest, was deze allang weggeschoten. "Je hebt hem inderdaad." Sprak ze bemoedigend, toch zou ze wel wat op moeten merken over het stiller zijn. "Je moet het alleen in een sprong proberen te doen, dus eerst er naartoe sluipen zonder geluid te maken en dan de sprong maken. Een prooi zou normaal gesproken al weggerend zijn." Hopelijk was dit een goede uitleg, misschien had ze dat ook eerst moeten zeggen en niet alleen het idee wat er gedaan moest worden.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Triomfantelijk en met ogen schitterend van trots keek Pepperkit omhoog naar Beechpaw, met de tak tussen haar tanden. Maar ze had het blijkbaar niet geheel goed gedaan. Pepperkit liet één van haar oren hangen en legde de stok weer op de grond. "Oh.." bracht de apprentice uit, "maar sluipen voelt zo gek," bekende de jonge flame-point vervolgens, waarna ze haar blik weer op de grond richtte. Ze wilde rennen.}

Sluipen voelde gek? Het was toch de basis van het meeste jagen en de meeste kittens konden het wel al een beetje voor ze apprentice werden. Maar dat betekende niet dat iedereen een natuurtalent erin was, zelf was ze ook nog niet echt goed in sluipen als ze eerlijk was. "Waarom voelt sluipen gek?" Besloot ze maar te vragen, misschien als Pepperpaw kon zeggen wat er mis was kon ze ermee helpen. Tenzij het iets was waar ze niet mee kon helpen, dan zou het lastiger worden.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit keek naar haar voetjes. Ze vond het helemaal niet leuk om toe te geven dat ze sluipen maar niks vond. Want met hoe Beechpaw reageerde, was het blijkbaar toch echt wel zeer belangrijk. Pepperkit haalde haar schouders dan ook maar iets op en mompelde haar antwoord. "Mijn poten zitten me in de weg en voelen raar bij sluipen.. Ik wil liever rennen.." Ze keek niet op naar Beechpaw. Waarschijnlijk zou de apprentice haar nu hartstikke dom vinden.}

Misschien zou het wat meer tijd voor Pepperkit kosten om het onder de knie te krijgen of misschien kwam het doordat ze half Windclan was. Ze had ook meer de bouw van een windclanner en dat werd steeds duidelijker. Toch wilde ze het niet daarop gooien, want dat zou de kitten er alleen maar weer aan herinneren dat ze half Windclan was. "Misschien gaat het beter na meer oefenen?" Sprak ze dan ook. "Ook al kun je ook wachten tot je apprentice bent voor je je er echt in verdiept." Rennen was tenslotte niet iets dat heel makkelijk ging in het bos met alle mogelijke wortels die uitstaken. Ze zag haarzelf er in ieder geval wel overheen struikelen. "En anders moet je iets gaan vinden wat beter voor jou zou passen." Misschien waren er wel meer manieren om te sluipen.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit draaide haar oren kort naar achteren toen ze hoorde wat Beechpaw erover zei. Meer oefenen. Daar had Pepperpaw helemaal niet zoveel zin in om eerlijk te zijn. Het voelde zo gek dat ze liever iets anders ging doen, maar dat wilde ze niet toegeven aan Beechpaw. Niet nadat Beechpaw juist zo lief was geweest om haar iets te leren. Maar Pepper moest wel eerlijk zijn, het viel haar zwaar tegen. "Denk je dat ik een leuke mentor zal krijgen?" besloot Pepperpaw nerveus te vragen. Eventjes een ander onderwerp, had wel te maken met trainen. Straks kreeg ze een Seagull! Dat zou een grote nachtmerrie zijn zeg...}

Het was lastig omdat ze zelf nog apprentice was om in te schatten wat anders zou moeten. Ze was zelf tenslotte er ook niet perfect in, terwijl heel veel warriors dat wel waren of iedereen als het aan haar lag. Zelfs de andere apprentices leken er beter in vaak genoeg. Ze werd uit haar gedachten gehaald door een nieuwe vraag. "Ik ga er vanuit dat Tallstar wel een goede mentor uitkiest voor jou." Hij was tenslotte haar vader en zou haar echt niet overlaten aan een jonge onervaren warrior ging ze vanuit. "Misschien krijg je hemzelf wel als mentor." Dat zag ze de leider wel doen als ze eerlijk was.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Het onderwerp mentoren boterde beter bij Pepperkit. Daar kon ze meer mee dan dit gejaag wat haar veel zwaarder viel dan dat ze gedacht had. Beechpaw begon te vertellen met dat ze verwachtte dat haar papa wel een goede mentor zou kiezen, misschien wel hemzelf. Pepperkit werd duidelijk enthousiast van dit idee. "Oh dat zou leuk zijn! Maar een lieve mentor is sowieso al leuk!" snorde Pepperkit vrolijk. "Wie is jouw mentor okalweer?" besloot ze vervolgens nieuwsgierig te vragen. Misschien kreeg ze wel dezelfde als Beechpaw!}

Ze vond Tallstar soms lastig in te schatten, maar hiermee zou ze niet raar opkijken als hij zelf de mentor voor Pepperkit zou worden. "Stormlily is mijn mentor." Ze was wel een redelijke mentor, ook al sprak ze haar eigenlijk alleen maar tijdens trainingen. "Ook al weet ik niet goed of ik haar aardig moet vinden of niet." Dat was wel de waarheid. Ze was al blij genoeg dat haar mentor haar redelijk vrij leek te laten gaan. Ze was in ieder geval nog niet op komen dagen terwijl ze dingen aan het proberen was en daar was ze wel blij mee.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit hield haar blik nieuwsgierig op Beechpaw gericht toen ze vertelde dat Stormlily haar mentor was. Hmm.. Die kende ze niet zo goed, Pepper kon er dan ook moeilijk een indruk van maken. Dit vergrootte haar nieuwsgierigheid alleen maar toen Beechpaw zei dat ze niet goed wist of ze Stormlily aardig moest vinden. Hmm.. Dat was bijzonder. "Waarom dan?" besloot ze te vragen. Dit was de enige manier die ze zag om haar nieuwsgierigheid te bevredigen immers. Gewoon vragen.}

Waarom ze niet goed wist of haar mentor aardig was of niet? "Ik spreek haar eigenlijk niet echt buiten trainingen om en tijdens trainingen is ze daarop gefocust." Dat klonk in haar oren wel logisch. Als je een echt strenge mentor had mocht je ze misschien niet echt en met een laxe mocht je ze wel, maar Stormlily was er een beetje tussenin, waardoor ze het niet goed wist. De meeste oudere katten mocht ze tenslotte vanaf het begin al niet echt, want ze vonden vaak dat ze te veel dingen fout deed.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit luisterde vol aandacht naar de woorden van Beechpaw die uitlegde waarom haar mentor nou niet echt de #1 mentor van het jaar was. Pepperkit knikte vervolgens, dat snapte ze ook wel. "Wil je dan geen nieuwe mentor?" besloot Pepperkit vervolgens te vragen. Je wilde toch liever een mentor die iets meer involved was in je leven? Wist zij veel dat je voorzichtig moest zijn met wat je wenste.}

Ze had er eigenlijk nog helemaal niet bij stilgestaan of ze dan eigenlijk een nieuwe mentor wilde. Stormlily was tenslotte goed genoeg als ze eerlijk was en ze had ook geen zin in een mentor die constant op haar lippen zou zitten. "Ik denk het niet. Op deze manier heb ik meer vrijheid." Misschien te veel als je het sommige vroeg, maar daardoor kon ze wel alles doen dat ze wilde. Bloodpaw had ze dan ook al vaak genoeg meegesleept als ze iets wilde doen en hij deed hetzelfde bij haar.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Met een vragende blik keek Pepperkit naar de oudere apprentice voor haar. Beechpaw was wel echt ontzettend stoer als je het aan Pepper vroeg. Ze wist zo goed wat ze wilde en ze was een volbloed Shadowclanner! Pepper zou heel erg graag zoals zij willen zijn, maar Pepper maakte zich daarvoor teveel zorgen. Langzaam knikte Pepperkit als bevestiging van de woorden van Beechpaw. "Dat.. klinkt logisch," miauwde Pep na een korte stilte.}

Iedereen ging anders om met vrijheid, dat wist ze, maar voor haar was het de mogelijkheid om van alles en nog wat te kunnen ontdekken. "Als jouw mentor niet al te erg is kunnen we een keer samen ergens naartoe gaan?" De vraag was dan natuurlijk wel waar naartoe, maar dat konden ze altijd nog bepalen. Het zou dan wel wat zijn dat de dochter van de leader en de dochter van de deputy samen weg zouden zijn, want dat was wel wat ze waren. Hoe snel zou iemand dat doorhebben als ze zouden gaan?

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Beechpaw maakte nu wel een super leuk voorstel. Pepperkit begon er zachtjes van te spinnen en stak haar borstkas iets vooruit. "Dat klinkt super leuk!" gaf ze toe aan de grote tabby met witte apprentice. Hierna keek ze enkel wat bedenkelijker. "Wat zou een erge mentor zijn dan?" vroeg ze zich vervolgens hardop af. Pep had geen idee.}

Dan was dat afgesproken. Ze zou Pepperkit ergens mee naartoe nemen als de ander eenmaal apprentice was. "Eentje die veel op je let." Was het enige antwoord dat ze kon geven aan de kitten. Tenslotte zou je dan een stuk minder vrij zijn en minder kunnen doen. "Als je ergens naartoe wilt gaan moet je dat kunnen zonder dat iemand op je blijft letten." Toch kon een mentor er niet altijd zijn, vooral niet als diegene meer dan een apprentice zou hebben.