{Beechpaw} Wanna learn too!

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit keek met grote nieuwsgierige ogen naar Beechpaw. Beechpaw was immers oud en al een apprentice, dus die zou vast wel veel weten van het leven en het apprentice zijn. De kattin wist haar te vertellen dat een verkeerde mentor er één was die veel op je letten. "Waar ga je dan bijvorbeeld heen dat mentoren niet op je mogen letten?" besloot Pepperkit te vragen, de nieuwsgierigheid zelve.}

Vroeg de kitten nu serieus wat ze allemaal al deed waar een mentor niet vanaf kon weten? Het was tenslotte veel, maar ze zou het bij een paar dingen houden. "Naar de twoleg place en Thunderclan." Er waren meer plekken, maar dat waren er toch wel twee waar ze niet blij met haar zouden zijn als ze erachter kwamen. Ook al was ze nooit ver in Thunderclangebied gekomen, maar net aan de andere kant van het donderpad.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Beechpaw noemde direct twee plekken waar je als het goed is niet heen zou mogen. Dit riep meteen vragen op bij Pepper, en Pepper being Pepper stelde ze ze ook meteen. “Waarom niet? En ben je daar dan al geweest?” Nieuwsgierigheid glom in de ogen van de kitten terwijl ze naar de stoere oudere apprentice keek. Misschien was Beechpaw niet het beste voorbeeld, maar wel een voorbeeld voor Pepper. Beechpaw leek immers heel goed te weten wat ze wilde!}

Ze kon het niet helpen om te glimlachen bij de reactie van de kitten. Tenslotte bleven het plekken waar je niet zomaar naartoe mocht gaan en dan wilde je geen mentor in je nek hebben hijgen. "Als je een mentor bij je hebt kun je niet doen wat je zelf wilt." Sprak ze dan ook. "Ik ben bij beide geweest, alleen wel net over de grens." Verder was ze tenslotte bij Thunderclan niet gekomen en bij de twolegplace hadden Bloodpaw en zij gewoon de eerste schutting aan de rand gepakt die ze konden vinden, dus het was niet alsof ze er ver in was geweest.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit's ogen werden groot van bewondering toen Beechpaw vertelde over haar avonturen. Oh wat gaaf! Zou Pepperkit ook zo cool zijn als ze dat soort dingen ging doen? "Wat super cool! En je hebt jezelf geen pijn gedaan?" vroeg Pepperkit ademloos. Haar werd altijd verteld dat het gevaarlijk was op andere gebieden en in de tweebeenplaats. Was dit een leugen geweest dan?}

Ergens voelde het best goed om een kitten te hebben die zo naar je opkeek. Ze stond er niet eens echt bij stil dat dit mogelijk ideeën aan de ander gaf die ze later uit zou kunnen proberen. "Ik moest wel uitkijken met het oversteken van het donderpad, maar heb me geen pijn gedaan." Tenslotte had er niks kunnen gebeuren met de thunderclanners voor Waspsting was gekomen en de catnip had zeker geen pijn gedaan, juist het tegendeel als ze heel eerlijk was, maar dat hield ze toch maar voor zich.

ONCE UPON A DECEMBER

Pepperkit wist zeker dat ze nooit zo dapper zou zijn als Beechpaw. Verre van zelfs. Beechpaw die kon niks wat schelen en deed wat ze zelf wilde. Hier stond Pepperkit recht tegenover, een kattin die zich altijd super veel zorgen maakte over alles. Op zich was het niet gek, en ze wist ook niet zeker of ze deze kwaliteit slecht vond. Maar makkelijk was het zeker niet. Ze knikte dan ook langzaam, de spanning met een zucht uit haar lichaam loslatend. "Ik ben blij dat je oké bent," miauwde Pepper vervolgens eerlijk. Ze meende het oprecht.

➹

Het donderpad was makkelijker geweest dan ze dacht toen ze het probeerde, je moest gewoon goed opletten. Toch leken anderen daar toch anders over te denken en dat hadden ze haar ook echt wel verteld. Ze begreep alleen niet helemaal waar al die zorgen vandaan kwamen. "Ik laat een monster me echt niet grijpen." Sprak ze dan ook na de woorden van Pepperkit. "Maar dank je." Ze was wel blij dat de kitten genoeg om haar gaf dat ze oke was.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit voelde zorgen door haar buik heen bewegen alsof er vlinders in haar buikje zaten. Het fladderde en gaf haar een onrustig gevoel. Daardoor hield Pepperkit dan ook haar oortjes diep in haar nekfluff gedrukt en keek ze met bezorgde blauwe ogen omhoog naar de oudere apprentice. Beechpaw wist wel waar ze mee bezig was, dat besefte Pepper zich ook wel, maar alsof maakte het haar ontzettend bezorgd. Ze zou niet willen dat de apprentice ineens dood naar het kamp gebracht zou worden net zoals dat haar mama dood naar het kamp gebracht was. Alleen de gedachte al maakte haar onrustig. "Oké... Maar doe wel voorzichtig!" piepte Pepperkit, duidelijk benauwd bij de gedachte aan monsters. Als Beechpaw maar wist wat ze deed...}

Voorzichtig zou ze altijd zijn, ook al weerhield dat haar er niet van om gewoon plezier te hebben wanneer ze kon. "Ik zal voorzichtig zijn," Ze zou het Pepperkit ook niet aan willen doen dat ze haar mogelijk op een dag dood zou zien. De kitten had vast al genoeg meegemaakt wat ze had begrepen, dus het was beter om der niet nog meer trauma's te bezorgen. "Wanneer je apprentice bent zal ik je sowieso wel wat dingen laten zien." Misschien zouden ze Bloodpaw dan ook mee kunnen nemen en met zijn drieën ergens heen gaan of met zijn tweeën, want dat zou ook kunnen natuurlijk.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit knikte zachtjes bij de woorden van Beechpaw, de apprentice beloofde dat ze altijd voorzichtig zou zijn. Dat was mooi, want Pepperkit wilde nog heel lang met Beechpaw kunnen spelen! Pepperkit wist verder ook als geen andere hoe je katten plotseling kon kwijtraken. Ze begon zachtjes te snorren bij de volgende belofte van Beechpaw. "Dat is goed!" miauwde Pepperkit snorrend, waarna ze wat op haar pootjes hupste. "Dat moet ik aan Burninglove vertellen! Dat jij me heel veel gaat leren!" En met die woorden draaide Pepperkit zich om en racete ze weg, druk als dat ze altijd was.}

Het was een klein ding dat ze zou kunnen doen voor de kitten wanneer ze een apprentice was. Tenslotte was het ook leuker om samen met iemand dingen te ontdekken. Zelf had ze daar Bloodpaw voor en het was het leukst wanneer hij in de buurt was. Niet dat ze dit snel aan anderen vertelden dat hij mee ging. Tenslotte was hij toch de medicine cat apprentice. Pepperpaw zei nog wat, maar ging er vandoor voor ze nog wat kon zeggen. Ze besloot maar niet achter de kitten aan te lopen en zelf terug te gaan naar de apprentices den.

[Topic uit]