Nobody by my side

Onderwerp: Nobody by my side vr 27 dec 2019 - 20:30

Ondanks dat de clans zoveel problemen hadden gehad met de elite, was Sigrún weg gebleven van de clans. En dat was met een duidelijke reden ook. Hij wilde ze nog niet tegenkomen, wilde nog geen naam voor haarzelf maken onder de clans voordat ze sterk genoeg was. Voordat ze klaar was om actie te ondernemen. Tot de elite haar had benoemd tot member en ze waardig was om met de clans te gaan sollen zolang Cobra het oké vond. Of als er alweer een andere leader aan de macht stond, so be it. Het was niet dat het haar veel boeide wie er aan de macht stond van de elite. Zolang ze maar toestemming en approval kreeg van de leider. Daarom als ze verveeld was of iets anders wilde doen was ze te vinden bij de twolegs. Het rogue territorium wilde ze ook nog niet echt in, omdat ze wist dat haar misbaksel van haar vader daar nog ergens kon rondlopen, als hij niet al drie meter onder de grond lag, that is. Ze sloeg lichtjes met haar staart, terwijl ze rustig door de straten van de tweebenen aan het lopen was. Vaak was er niet veel te doen, maar soms kon je net dat beetje amusement hier vinden die ze nodig had om door de dag heen te komen. Meestal ging ze hier redelijk vaak heen met Snorri, maar vandaag had ze geen zin in zijn klagende stem in haar oor. Want het zou een keer niet zo zijn, dat de kater mee ging en zat te zeuren om alles en iedereen. De kater was niet bepaald vooruitstrevend, dat was zeker. En hij was ook niet de slimste van hun tweeën. Hij kon misschien vinden van wel, maar zij was er zeker over dat dat niet het geval was. Maar goed, ondanks dat alles bleef het haar broer. Misschien zouden andere katten daar niet overheen kunnen kijken, maar zij? Zij wel. En iedereen die daar wat over te zeggen had kon een haal over hun neus verwachten.