There is not much left to love

Rascal was in paniek. Hij moest weg. Hij moest nu weg. Moest hij nog langs Eveningglow? Om haar te waarschuwen? Nee, ze was vast nog steeds kwaad op hem. En ze wist wel hoe ze voor zichzelf moest zorgen. En als Rascal weg was, dan konden ze ook niet Eveningglow gebruiken om hem te pakken. Hij moest weg, vluchten. Rascal was nooit de minste geweest om weg te rennen als het moeilijk was, om te vluchten. Dan was hij maar een lafaard, maar hij had in elk geval zijn vacht nog. Hij had zijn ogen de hele nacht open gehad, hij had het gevoel alsof iedereen op hem lette. Maar toen hij een moment had dat hij het gevoel had dat hij alleen was, dat iedereen sliep, liet hij het sterrenlicht hem leiden. Hij ging niet door de uitgang van het BloodClan kamp, hij krabbelde één van de lagere muren op en verdween in de nacht voordat hij het gevoel had dat ook maar één iemand hem had gezien. En hij zette het op een rennen, de wond in zijn schouder zeurde in de koude lucht. Het was koud en dat maakte het niet beter. Maar hij was weg. En nu was het doel duidelijk. De bergen. Hij moest voorbij alles wat hij kende, voorbij alles wat de clans kenden. Over de stenen, over de wegen en verder en verder dan hij ooit maar over had gedroomd. Maar voor nu was hij nog in de oude bekende stad die hij achter hem zou laten. De plek waar hij was opgegroeid, waar hij heel zijn leven had gewoond. Hij rende verder en verder, totdat hij dacht dat hij iedereen achter hem had gelaten durfde hij weer zijn pas te verlagen. Hij hijgde uit en liet uiteindelijk zijn kop weer hangen, waarna hij verder begon te lopen. Zijn passen nog steeds gejaagd, onregelmatig en af en toe moest hij op zijn kiezen bijten toen zijn oude verwonding weer zeurde. Maar hij moest door. Het was tijd om zijn leven achter te laten, voor even.

+ Joan

Ze zette een poot achter een poot. Het muisje knabbelde op een zaadje van een of ander bloemetje of plantje. Haar gedachten dwaalden even af... naar het arm zaadje dat nu geen boompje kon worden. Een geluid deed beide opschrikken. Op dat moment brachten al haar instincten haar naar voren. Ze sprong op de muis en beet deze efficiënt dood. Zou ze dit ooit moeten doen met een kittypet? Hun halsband van hun rukken en het over haar eigen kop trekken en... ze wist niet zeker of de twolegs emoties ervoeren zoals zij dat deed, maar ze zou het zelf heel spijtig vinden. Als iemand van haar familie stierf. Vermoord door andere katten. Het geluid dat de muis mee had opgeschrikt kwam dichterbij, maar vertraagde. Nog koud in het bot van haar afdwalende gedachten, richtte ze haar kopje op. Deze was breed en plat, maar de pels die eroverheen zat was mooi genoeg om haar galant te noemen. Toen hij tevoorschijn kwam richtte ze haar staart trillend op uit enthousiasme. "Hey Rascal, wat doe jij zo in de nacht?", vroeg ze doorheen haar muisje. Zijzelf was hier omdat ze haar clangenoten eng vond in de nacht, ze was bang dat Shade haar kwam vermoorden in haar slaap. Ze hoefde niet te vechten voor een slaapplek, want ze sliep toch altijd buiten.

Plotseling stond hij oog in oog met een knap, grijs wit kopje met stralende blauwe ogen. Rascal kwam slippend tot stilstand, niet wetende wat hij moest denken. Ze was een clangenoot, een jong, naïef meisje. Meteen begon ze dom te babbelen tussen het gekauw van een muis door. ‘Ssssst,’ probeerde hij meteen haar toon te sussen. Hij keek geschokt om zich heen, maar gelukkig waren ze samen. Er leek niemand hem gehoord te hebben. Het was niet heel zeldzaam dat de elite in de nacht hier rond dwaalde. Maar hij als gewond en gesnapt, was een erg kwetsbaar doelwit. Hij vernauwde even zijn ogen en keek Joan in haar felle kijkers aan. ‘Oké, ik ga je nu een geheimpje verklappen. Maar tegen niemand doorvertellen hoor,’ miauwde hij op een fluistertoon. Hij stapte een rondje om de jonge poes en streek zijn staart langs haar flank. ‘Ik ga eventjes op vakantie. Maar jij mag wel vertellen dat ik dood ben,’ sprak hij met een diepe stem in haar oor. ‘Verzin een mooi verhaal. Dat kan je wel, toch?’ miauwde hij toen hij eindelijk weer voor haar stond. Hij keek haar even strak in haar ogen. Zij kon zijn uitstel van executie zijn.