Sometimes life isn't easy

Met alles dat weer gaande was de laatste tijd en dan vooral zijn eigen dochter die alles leek te doen om hem maar te irriteren had hij soms even een moment nodig waar er niet te veel van hem gevraagd werd. Toch was dat iets dat niet vaak voorkwam en zo nu was hij dan ook gevraagd om bij de kittens te komen kijken, want er waren veel nieuwe nestjes bij de laatste tijd. Dat was een goed teken, dat de clan aan het groeien was, maar hij bleef vinden dat leafbare niet het beste seizoen was om kittens te krijgen. Hij baande zich een weg in de nursery en liet daar zijn blik rondgaan, kijkende of er wat kittens in hem geïnteresseerd zouden zijn.

[Saffronkit]

Nadat Saffronkit het opgegeven had om met vriendjes te spelen, ze lagen of te slapen of ze hadden geen zin om te spelen, zocht hij in zijn nest naar de veer die hij al een paar dagen gebruikte om zich te vermaken. De veer had zijn beste tijd gehad, maar dat maakte de pluizige kitten niet uit, hij vermaakte zich er prima mee. Hij pakte de veer op en sprong met zoveel kracht als hij had de lucht in en liet de veer los. Eenmaal op zijn pootjes terecht gekomen rende hij achter de veer aan om een poging te doen om deze weer te vangen. Net op het moment dat Saffron de veer los gelaten had nam een zuchtje wind de veer mee. Gefocust op de veer zijnde, rende Saffron zonder om zich heen te kijken achter de veer aan. Uit het niets dook een grote kater op die precies in zijn pad stil was gaan staan. De kitten deed een poging om op tijd tot stilstand te komen, maar hij gleed uit en botste, na zijn glijpartij, met zijn neusje zachtjes tegen de voorpoot van Acorndust. Met kleine bange oogjes keek Saffron omhoog.

De nursery was vol, zelfs nog voller dan toen zijn eigen kittens hier nog lagen. Hij was er toen bijna dagelijks te vinden geweest, maar nu was dat anders en kwam hij alleen af en toe kijken. Een veer dwarrelde voorbij en kort volgde hij het met zijn ogen tot zijn aandacht getrokken werd door een kitten die blijkbaar tegen zijn poot opgebotst was. De bange oogjes die omhoog keken naar hem deden hem zuchten voor een moment. Waarom leken alle kittens in eerste instantie bang voor hem te zijn? "Hallo?" Begon hij, hopende dat de kitten niet nog steeds bang van hem zou zijn.

Beschaamd naar zijn poten kijkende, kwam Saffronkit weer te poot. “Het spijt me,” mopelde de rosse kitten in zichzelf. Toen hij eindelijk wat moed bij elkaar geschraapt had, keek hij naar grote kater. Acorn zag er groot en intimiderend uit, maar Saffron had geen idee wie hij eigenlijk was. Schuldig duwde de kitten zachtjes zijn neusje tegen de poot waar hij tegenaan gebotst was.“Sorry dat ik niet optijd kon stoppen. Ik was met de veer aan het spelen maar die vloog ineens weg!”

De kitten bleef zich maar verontschuldigen voor iets waar hij eigenlijk helemaal niet boos over was. "Dat maakt niet uit." Sprak hij dan ook. "En veren willen nog wel eens wegvliegen." Meestal wanneer ze aan een vogel vastzaten, maar ook vaak genoeg door de wind. "Wil je nog proberen de veer weer te pakken te krijgen?" Als die nog te vinden was tenminste, want misschien was die allang weggewaaid. Hij kon zich de veer nog herinneren die hij van Pepperkit had gekregen en ondanks dat het er niet meer zo mooi uit zag als toen hij hem net kreeg, droeg hij hem nog steeds. Ook al had hij geen idee hoe lang het zou duren voor hij hem echt kwijt zou raken.

Toen Saffron hoorde dat de grote kater niet boos was, kwamen zijn oortjes weer uit zijn nek omhoog. Hij ging rustig zitten en luisterde naar Acorndust. ”Ja!” Zei de kitten enthousiast, terwijl hij zijn oogjes door de nursery heen liet gaan, opzoek naar de veer. Hij vloog niet meer in de lucht, dat was zeker. Toen merkte hij een op dat een andere kitten vrolijk rondbanjerde met iets in zijn mond. “m… maar…” bracht de rode tabby stotterend uit. Dat was zijn veer, hoe durfde een andere kitten met zijn veer te spelen? Het schoot hem ineens te binnen dat de veer toch al zijn beste tijd gehad had, maar dit beurde de kitten niet bepaald op. Met een duidelijk terneergeslagen toon zei hij  “Dat is mijn veer…”

De kitten liet duidelijk merken de veer weer terug te willen en Acorndust liet zijn blik dan ook rondgaan tot hij de veer zag, alleen deze keer in de bek van een andere kitten. "Ah." Bracht hij dan ook uit en liet zijn blik weer terug naar Saffronkit gaan. Die had het duidelijk ook opgemerkt en leek er niet blij mee te zijn. "Je kunt hem terug vragen." Sprak hij rustig. "Of een nieuwe zoeken." Dat zou niet heel moeilijk moeten zijn met de mogelijke veren die rond het kamp lagen of eventueel een vogel die op de prooistapel lag.

De rode kitten zat voor zich uit te staren toen Acorndust voorstelde om de veer terug te vragen. De kitten wist nog goed hoe gemeen hij vroeger andere kittens gevonden had als deze zijn net gevonden buit kwamen afnemen. De oortjes van Saffron begonnen vrolijk heen en weer te wiebelen toen hij hoorde dat hij een nieuwe veer kon zoeken. Hij had zeker wel zin in een avontuur, of nou ja, een goed excuus om de nursery uit te wandelen. “Die kitten mag de veer houden,” zei de rode kitten terwijl hij zijn enthousiasme probeerde te onderdrukken, “Weet u een goede plek om te beginnen met de zoektocht naar een nieuwe veer?”

Hij had al een vermoeden waar dit naartoe ging toen Saffronkit besloot dat de andere kitten de veer mocht houden. Was hij degene waar alle kittens tegenwoordig naartoe gingen als ze een veer wilden ofzo. "Bij de prooistapel heb je de grootste kans als daar een vogel ligt." Hopelijk moest hij niet weer gaan uitleggen waarom de vogel niet bewoog en waarom het geen pijn deed als hij er een veer uittrok. "Wil je daar gaan kijken?" Want waarom ook niet, misschien kon hij beter zelf een lading veren opslaan in de leaders den, zodat hij er altijd een kon geven aan een kitten wanneer dit nodig was.

De grote kater had amper gezegd de kitten bij de prooistapel de grootste kans of Saffronkit stond met zijn neusje al richting de uitgang van de nursery. "Wil je daar gaan kijken?" Saffron knikte hevig met zijn hoofdje. "Wie... Wie bent u ook alweer, meneer?" vroeg saffron terwijl hij schuldig naar zijn pootjes kijkende naar richting de uitgang liep. De rode kitten wilde niet onbeleefd zijn, maar het was hem totaal ontglipt wie de grote kater was. 

De kitten wilde duidelijk bij de stapel gaan kijken, dus begon hij zelf ook maar naar de uitgang te lopen. Bij de vraag keek hij de kitten kort aan. Hij had gehoopt dat hij zich niet elke keer moest voorstellen als hij in de nursery, maar vaak genoeg waren er weer nieuwe kittens. "Acorndust," Hij ging er vanuit dat zijn rang wel bekend moest zijn bij die rang en anders kwam de kitten er vanzelf wel een keer achter. "Zullen we maar bij de prooistapel gaan kijken dan?" Hij liep de den uit en keek nog een keer achter zich of Saffronkit volgde voor hij koers zette naar de prooistapel.

De verwondering was duidelijk zichtbaar op Saffronkits smoeltje. Hij had van Acorndust gehoord, dit was de belangrijkste kater van heel de clan. Als er iets niet goed was, loste hij het wel op. Voordat de kitten wat had kunnen zeggen, was de grote kater al opweg naar de uitgang. Zo snel als zijn pootjes hem konden dragen huppelde de kitten achter hem aan. "Acorndust... De leider?" bracht Saffron met een duidelijke twijfel in zijn stem uit. Wacht, was Acorndust niet degene die tegen yoga was? Dat was het! "Geen yoga... U bent de deputhee!"

Hij moest bijna lachen om de eerste opmerking van de kitten. Hij was niet de leider, maar het verbaasde hem niet als de kitten dacht dat het wel zo was. De volgende opmerking maakte hem alleen wat minder blij. Hij was tegen yoga, dat klopte, maar om op die manier herkent te worden wilde hij ook weer niet hebben. "Niet iedereen hoeft van yoga te houden." Sprak hij dan ook. Hij vond het maar tijdverspilling als je het hem vroeg en hij kon veel andere dingen doen in de tijd dat Tallstar een yoga sessie deed. "Yoga is maar tijdverspilling." Hij had geen idee of de kitten begreep wat hij ermee bedoelde. "Maar ik ben inderdaad de deputy, ook al ben ik soms meer de leider." Zo voelde het wel als Tallstar weer een van zijn buien had en hij het weer recht moest zetten.

De jonge kitten knikte toen Acorndust had gezegd dat yoga niet voor iedereen was. "OH, u vind het dus niet erg dat anderen aan yoga doen!" riep Saffron enthousiast uit. Het beeld dat de kitten bij Acorndust had gevormd door de verhalen was een wijze en sterke kat die iets had tegen iedereen die ook maat aan yoga dacht. "Ik vind het af en toe leuk om te doen, maar met een veer spelen is zo veel leuker." Misschien was de kitten te jong om te begrijpen wat voor effect yoga zou moeten hebben. Voor hem was het niet meer dan een leuke afleiding wanneer hij niks te doen had wanneer Tallstar weer eens een lesje gaf. De kitten trok tevreden met zijn oortje toen hij hoorde dat de grote kater inderdaad de deputy was. "Hoe ben je soms de leider? Er kan toch maar een leider zijn?" vroeg Saffronkit zich buitenmonds af. Hij schudde de vraag snel van zich af toen ze bij de prooistapel aangekomen waren en de kitten keek vol verwachting naar Acorndust. "Hoe vinden we een veer in zo een stapel?"

Hij had er niet veel aan te willen. Hij kon moeilijk iedereen ervan weerhouden om mee te doen als Tallstar weer eens een yoga sessie deed. Hij zou zelf hooguit een kunnen stoppen en de rest aan kunnen staren in de hoop dat ze uit hunzelf zouden stoppen. "Met een veer spelen is ook veel nuttiger dan yoga." Tenminste in zijn ogen dan. "Er is een leider ja, maar soms moet ik zijn klusjes opknappen." Of hem een tik verkopen, of zijn fouten rechtzetten, maar dat hoefde de kitten allemaal niet te weten. Ze waren ondertussen bij de prooistapel en Saffronkit vroeg hoe ze een veer gingen vinden. "Je kunt er omheen kijken of er een los ligt, maar het makkelijkst is om een vogel te vinden en daar een veer uit te trekken." Hij hoop dat de kitten begreep wat hij daarmee bedoelde.

Nadat de kitten het antwoord op zijn vraag gekregen had, begon de kitten rond de stapel heen te huppelen. Zijn oogjes gleden van links naar rechts in de hoop om een losse veer te vinden. De kitten keek alleen niet voor zich toen hij rond de stapel liep en botste weer tegen Acorndust op. Saffronkit knipperde een paar keer en schudde zijn hoofdje. "Er liggen geen veren op de grond," sprak de kitten terwijl hij snel naar de prooistapel keek. Hij zag zo snel geen vogel op de prooistapel en twijfelde of hij de prooistapel op zou mogen klimmen. Even keek hij snel naar de grote kater voor hij door zijn achterpootjes heen zakte en de prooistapel opsprong om beter te kunnen zoeken.

De kitten liep na zijn woorden een rondje om de prooistapel heen. Geduldig wachtte hij of de kitten een veer zou vinden, maar dat bleek niet het geval te zijn toen de kitten het rondje had gemaakt en tegen hem opbotste. Gezien er geen veren los lagen zouden ze een vogel moeten vinden. De kitten was hem voor, voor hij ook maar iets kon zeggen verder en was al op de prooistapel gesprongen. "Wees voorzichtig met het prooi, het is tenslotte eten voor de clan." Zelf begon hij rustig een aantal stukken prooi aan de kant te leggen wat geen vogels waren om hopelijk er een vogel onder te vinden en als er geen waren, dan zou de kitten deze keer pech hebben of hij moest gaan kijken of hij een vogel kon vangen, maar dat zou wel wat veel gedoe zijn voor een veer.

Zachtjes landde de kitten op de prooistapel, waarna hij snel om zich heen keek. Hij moest hier toch een veer kunnen vinden? De rosse kitten draaide zijn hoofdje naar de deputy toen hij hem er attent op maakte dat hij voorzichtig moest doen met het eten dat voor de clan was. De kitten glimlachte en knikte voordat hij zijn pootjes wat hoger op de stapel plaatste. Langzaam maar zeker beklom de kitten de hoge berg. Bijna bij de top aangekomen zijnde, riep de kitten vol enthousiasme naar Acorndust. "Een vogel! Een mooie grijze!" riep de kitten uit terwijl hij een grote sprong maakte in de richting van de vogel. De kitten pakte de vogel vast in zijn bek, voor de prooi onder zijn pootjes weggleed en de kitten met vogel en al de prooistapel afrolde.

Hij hoopte maar dat de kitten zou luisteren naar wat hij zei, want een prooistapel die overhoop lag moesten ze niet hebben. Dat zou niemand op prijs stellen. Hij had zelf nog een aantal prooien voorzichtig aan de kant gelegd toen hij de stem van de kitten hoorde die duidelijk iets gevonden had. Voor hij de kans had om de kitten te zeggen dat hij de vogel wel zou pakken had Saffronkit het al te pakken en tuimelde de kitten met vogel en al naar beneden. Snel stapte hij op de kitten af die naar beneden gerold was en wachtte af of er wat was. De vogel leek ook meegekomen te zijn, want hij kon de grijze veren zien.

Met een zachte plof kwam de kitten op de grond tot stilstand. Zijn stembanden produceerden luid gegiechel toen hij weer op zijn pootjes krabbelde. Hij was bijna van plan om de stapel nog een keer op te klauteren om vervolgens nogmaals naar beneden te rollen, maar snel bedacht de kitten dat de deputy naast hem stond en schudde de gedachten snel van zich af. "Ik heb een heleboel veren gevonden!" riep de kitten enthousiast. Het was hem gelukt, hij had zijn missie voltooid! Met een trotsheid die duidelijk van zijn smoeltje af te lezen was keek hij naar de grote kater.