Sometimes life isn't easy

Snel genoeg werd duidelijk dat er niks aan de hand was met de kitten, maar dat deze er juist wel plezier in leek te hebben dat hij zoveel veren gevonden had. Nu moest de kitten alleen nog begrijpen dat hij alleen de veren mocht pakken en dat de rest van de vogel eten was. "Dat zie ik." Sprak hij dan ook eerst. "Je moet alleen wel rekening houden dat een vogel ook eten is, dus je mag alleen de veren pakken en dan moet je de vogel weer terugleggen." Hopelijk was dat duidelijk genoeg voor de kitten.

Een domme blik verscheen op het gezicht van de kitten. Hij wist ook wel dat een vogel eten was en dat je eten niet moet verspillen. Voorzichtig pakte hij een veer beet en begon eraan te trekken. Echter had de veer geen zin om mee te werken en dus begon de rosse kitten harder te trekken. Duidelijk geïrriteerd begon de kitten met al zijn kracht aan de veer te trekken tot deze losschoot en de kitten met veer en al achterover viel. Toen de kitten weer op zijn pootjes gekrabbeld was, sprong hij in het rond met zijn nieuwe grijze veer tot zijn maagje begon te knorren. Hij had net een missie volbracht, maar de volgende bleek alweer op de loer te liggen.

Hij liet de kitten eerst zelf aanklooien voor hij mogelijk zou moeten helpen. Anders kwamen ze tenslotte elke keer naar hem toe om om hulp te vragen en dat zou hem iets te veel worden. Als ze wisten hoe ze het zelf moesten doen zou het een stuk makkelijker zijn. Het duurde even, maar snel genoeg had Saffronkit een veer te pakken waarmee hij achterover tuimelde. In ieder geval leek de kitten blij te zijn met de veer, dus dat was goed. Acorndust wilde al bijna de vogel terug op de stapel leggen toen de maag van de kitten knorde. "Zullen we samen de vogel opeten?" Was de kitten eigenlijk al oud genoeg om prooi te eten? Hij ging er vanuit van wel.

Beschaamd keek de kitten naar zijn pootjes toen de deputy aanstalten maakte om de vogel op te pakken, om vervolgens voor te stellen om samen de vogel op te eten. Het leek wel alsof zijn maagje de missie had om op de meest genante momenten van zich te laten horen. De kitten knikte terwijl hij zijn blik van zijn pootjes langzaam weer naar Acorndust bewoog. Hij was bang om een beoordelende blik op het gezicht van de grote kater te zien, maar deze was gelukkig nergens te bekennen. "Vogel is heel lekker!" sprak de kitten enthousiast voordat hij zijn mondhoekjes af begon te likken.

Hij was niet zeker geweest of de kitten vogel wel zou eten, maar blijkbaar wel aan zijn antwoord te horen. Hij boog zijn kop dan ook naar beneden en pakte de vogel op, waarna hij Saffronkit met zich meewenkte en een plek zocht aan de rand van het kamp waar ze de vogel rustig zouden kunnen eten. Hij legde de vogel voor zijn poten neer en ging er zelf naast liggen en wachtte tot de kitten zich ook bij hem zou voegen.

Met grote oogjes keek Saffronkit naar de deputy die de vogel voor zijn pootjes wegpakte. Hij had net nog voorgesteld om de vogel samen op te eten en nu neemt hij hem weer af? Met een teleurgestelde blik keek de kitten Acorndust na, tot hij, na een stap of twee, Saffronkit ineens mee wenkte . De rosse kitten had de situatie weer eens verkeerd begrepen. Opgelucht sprong de kitten op en huppelde achter de grote kater aan. Hij deed zijn uiterste best hem bij te houden, maar zijn korte pootjes maakte dit een hele uitdaging. Toen hij zich weer bij de deputy, die er maar bij was gaan liggen, aangekomen was, plofte hij vermoeid neer. Zijn maagje liet nog eens van zich horen en de kitten nam, voor Acorndust ook maar iets kon zeggen, een hapje van de vogel.

De kitten leek hem eerst niet te volgen en voor een moment was hij bang dat de ander het niet begreep. Toch kwam de kitten al snel genoeg achter hem aan, waardoor hij een kleine glimlach liet zien. Hij lag nog maar net en had de kans nog niet gehad om iets te zeggen voor de kitten een hap nam van de vogel. Hij kon het ergens wel begrijpen, want de kitten leek duidelijk honger te hebben. Zelf nam hij dan ook snel genoeg een hap van de vogel, voor hij zich naar de kitten richtte. "Smaakt het een beetje?" Tenslotte wist hij nog steeds niet zeker of de kitten dit al gewend was te eten.

Luid smakkend kauwde de kitten op het hapje vogel en likte zijn mondhoeken grondig schoon. Hij ging rustig zitten en weerhield zich om nog een hapje te nemen. Saffronkit richtte zijn grootte pretoogjes naar Acorndust en knikte hevig. "Het smaakt beter dan ik me herinner!" Snel wendde hij zich weer naar de vogel en nam nog een hapje. Voor een tijdje zaten ze samen te eten tot de kitten zich ineens bedacht dat hij zijn veer bij de prooistapel had laten liggen. Het katertje sprong op en wilde richting zijn achtergelaten veer rennen tot hij zich ineens bedacht waar de veer vandaan kwam. Hij keek naar het karkas of er nog een schone onbeschadigde veer aan vast zat. Tot zijn geluk zaten er nog meerdere aan en de kitten begon voorzichtig een veer los te plukken.

Hij was opgelucht dat de kitten de vogel in ieder geval vond smaken en anders had de kitten het geweten vanaf dat moment als het niet lekker was. De kitten sprong echter op na een paar happen genomen te hebben en leek weer terug naar de prooistapel te willen gaan. Voor een moment vroeg hij zich af waarom de kitten er weer vandoor wilde gaan, maar bedacht zich toen dat de kitten de veer niet meegenomen had. Toch had de kitten een ander plan en begon een veer uit het carcas te trekken. Geduldig wachtte de kater tot de kitten er een los zou hebben voor hij weer verder zou gaan met eten.

Voorzichtig klemde het rosse katertje een veer tussen zijn tandjes en begon zijn kopje heen en weer te schudden. Hij had wel geleerd van de vorige keer, hij zou niet nog een keer achterover vallen. De vogel kwam tot Saffronkit's schrik los van de grond en snel stopte hij voordat deze vliegles zou krijgen. Hij klemde de vogel goed tussen zijn voorpootjes en begon weer aan een veer te trekken tot deze losschoot. Met een grote glimlach van voldoening pakte hij een niet alleen een tweede maar zelfs een derde veer voordat het rosse katertje weer een hapje van de vogel nam. Je kan nooit teveel veren op voorraad hebben.

Rustig keek hij toe hoe de kitten aan een veer begon te trekken, maar daarbij vergat om de vogel vast te houden. Hij wilde net zijn poot op de vogel zetten, maar voor hij daar de kans toe had zette Saffronkit zijn eigen pootjes erop en trok de veer deze keer wel los. Snel volgden er nog twee veren die uit de vogel getrokken werden en hij kon een kleine glimlach niet onderdrukken. "Ben je van plan een hele verzameling te maken?" Vroeg hij rustig aan de kitten. Alleen als het een verzameling zou worden was het misschien beter om veren van meerdere vogels te nemen in plaats van deze ene.

Van verre kon je al zien dat de kitten het naar zijn zin had. Er lag een stapeltje veren naast hem en hij was luid snorrend aan het eten. Acorndust vroeg of hij van plan was een hele verzameling te maken, waar de kitten over na moest denken. Hij nam nog een hapje en kauwde hier rustig op, terwijl hij een antwoord bedacht. "Ik wil een voorraad hebben voor als ik weer een veer kwijtraak!" bracht de kitten enthousiast uit. "Een verzameling van veel verschillende veren is ook leuk! Maar dan moeten we meer vogels vinden." Terwijl de kitten dit zei trok hij vrolijk met zijn oortjes waarna hij nog een hapje vogel nam. "Wil je ook nog wat?" vroeg de kitten met volle mond toen hij plots bedacht dat alleen hij nog maar van de vogel had zitten smullen.

Hij was aardig content met het kijken naar de kitten. Het was goed om te zien dat een vogel zoveel plezier kon brengen aan een enkele kitten. Het was misschien waar dat als je een echte verzameling wilde je beter meerdere vogels kon pakken, maar hij was niet van plan om elke vogel van de stapel te trekken om de kitten daarbij te helpen. "Dan moet je veel verschillende vogels eten, dan kun je daar de veren van pakken." Wat zouden de queens ervan denken als de kitten alleen maar om vogel zou vragen en geen andere prooien? Het was niet echt zijn probleem, dus dat scheelde. "Neem zoveel als je wilt." Antwoordde hij terug naar de kitten toen deze vroeg of hij nog wat wilde. hij kon altijd nog wat anders van de prooistapel pakken of zelf nog wat vangen.

Het zou natuurlijk leuk zijn als hij nu zijn veren verzameling direct kon beginnen. Blijkbaar moest hij veel vogels gaan eten als hij meer veren wilde hebben. "Goed plan!" sprak de kitten met volle mond. "Zullen we dan zo nog een vogel van de stapel halen, dan heb jij ook meer te eten en heb ik meer veren!" Luid smakkend nam de kitten nog een paar hapjes waarna hij echt niet meer op kon. Voorzichtig tilde hij de vogel, althans wat er nog van over was, op aan een veer en legde het voor de voetjes van de grote deputy. Behendig gaf hij een ruk aan de veer en legde deze bij zijn verzameling. "Wat voor andere veren zijn er allemaal?" vroeg de kitten zeer geïnteresseerd. Wie zou een beter antwoord kunnen geven dan de rechterhand van de leider?

De kitten geloofde wat hij hem vertelde zo makkelijk. Toch was het wel een van de makkelijkste manieren om een verenverzameling te beginnen. Het was een goed plan om nog een vogel te nemen, maar voor nu had hij genoeg gehad en er waren ook andere katten die nog moesten eten. "Voor nu heb ik genoeg gehad, dus laten we de andere vogels voor de rest van de clan laten." Hopelijk zou de kitten dit begrijpen en niet door blijven vragen. "Morgen is er weer een dag waar je nieuwe veren kunt verzamelen." Bij de volgende vraag keek hij kort bedenkelijk. Tenslotte waren er zeker een aantal verschillende vogels en ook nog groot en klein. "Is het niet veel leuker om dat zelf te ontdekken?" Vroeg hij dan ook aan de kitten. Dat zou hem een hele uitleg schelen.

Het was een best voor de hand liggende vraag die van de kitten kwam. Het was er alleen een waar hij niet helemaal antwoord op kon geven. Hij kon tenslotte wel zeggen dat er meerdere kleuren waren, maar welke precies was lastig en sommige waren dan ook nog eens zeldzaam. "Er zijn er meer dan dat. Sommige zijn alleen wat lastiger te vinden dan anderen, want de vogels zul je niet vaak zien." Een kraai was al een simpel voorbeeld van een met zwarte veren, maar dan had je ook nog een specht bijvoorbeeld die je veel minder snel tegen zou komen, maar die had wel wat rood qua veren. En elke veer van een vogel was natuurlijk ook weer anders.