It's a little uncanny, what she managed to do [Silverwish]

Er was nog steeds een redelijke drukte op de open plek vanwege de ceremonie die net afgelopen was. Het was een erg bijzondere ceremonie geweest voor Olivebranch, maar natuurlijk nog veel meer voor de kattin met wie hij het Warriors den inliep: Silverwish, vanmorgen nog Silverpaw genoemd. De twee waren al een aantal moons goede vrienden en al een moon wat meer dan goede vrienden. En dus hadden ze elkaar beloofd om in plaats van een nieuw nest voor haar te maken, het zijne uit te breiden. "Daar zijn we dan" Murmelde Olivebranch kalmpjes. Op zich hoefde hij voor niemand stil te zijn, het den was helemaal leeg door de bijeenkomst, maar hij vond het een bijzonder sereen moment en wilde dat zo houden.

  Silverwish was na de drukte en felicitaties van de ceremonie blij dat ze nu samen met Olivebranch in de Warriors Den zat. Ze was hier vaker geweest, steeds meer naarmate ze met Olive optrok en hoe closer ze werden. Maar nu was het echt. Ze hoorde hier nu echt. Natuurlijk zal ze Ardentpaw missen in de Apprentice Den, maar ze kon de afgelopen Moon niet wachten om een nest te delen met de zwarte kater.
  'Daar zijn we dan,' murmelde hij kalmpjes.
  Silver glimlachte naar hem en knikte, waarna ze hem een kopje gaf. 'Inderdaad.' Ze schoof wat nieuw mos richting zijn mosbed en begon het uit te breiden. 'Zin om te helpen?' vroeg ze, ietwat uitdagend naar hem, een grijnsje op haar gezicht.

uiteraard begon ze meteen aan het werk dat vooraf ging aan de gezelligheid: het nest ook echt uitbreiden. En ze vroeg hem of hij misschien kon helpen,  Olivebranch merkte een tikje Uitdagenheid op. "Hmm,  meteen al zo'n toon.." miauwde hij plagerig en begon haar te helpen,  hoewel de kater ook veel tijd verdeed met zijn nieuwe nestgenootjes stiekeme blikken toewerpen. Toen ze klaar waren keek hij haar weer recht aan en grijnsde "nu zit je elke avond met mij opgescheept... 'T is maar dat je het weet. "

  'Hmm, meteen al zo'n toon..' miauwde Olive plagerig.
  Silver wierp hem even een snelle blik, maar knikte goedkeurend toen hij begon te helpen. Na een tijdje was het klaar en ze keek er tevreden naar.
  'Nu zit je elke avond met mij opgescheept... 'T is maar dat je het weet,' grijnsde de kater.
  Ze richtte haar blauwe ogen naar hem en grinnikte. 'Het is maar goed dat ik dat niet erg vind dan,' murmelde ze, gevolgd door een liefkozend kopje. 'Ik kan stiekem niet wachten tot het donker wordt... Het liefst zou ik nu al willen slapen, samen met jou in dit nest,' miauwde ze met een glimlach.

De liefheid waarmee zij hem behandelde gaf Olivebranch een bepaald gevoel van zekerheid. Hij was dat ze vooral voor hém snel Warrioe had willen worden,  wat een hele eer was.  Silverwish vertelde hem hoe ze het liefst meteen hier samen met hem wilde slapen. "Ja? Slapen? Zodat je in ieder geval van mijn gepraat af ben? " grinnikte de zwarte kater terwijl hij even ging zitten,  hopend dat ze zijn voorbeeld zou volgen. De twee hadden immers wel wat alleen tijd verdient. Plotseling was Olive heel blij dat hij helemaal achterin het den sliep, het was hier veel rustiger dan voorin...

  'Ja? Slapen? Zodat je in ieder geval van mijn gepraat af ben?' grinnikte hij terwijl hij ging zitten.
  Silver grijnsde en knikte. 'Precies ja.' Ze ging naast hem zitten en leunde een beetje tegen hem aan. Olivebranch had een top plek qua nest. Ze zouden hier nauwelijks gestoord worden.
  Een gelukzalig zuchtje verliet haar bek. 'Ik hou van je, Olive.' Ze sprak de woorden zacht uit, maar duidelijk genoeg. Haar blauwe ogen richtte ze op naar hem. Dit was de eerste keer dat ze dat zo had gezegd, maar ze meende elk woord. Ze hield van hem, met hart en ziel.

Nog een beetje nagrijnzend van zijn grapje keek Olivebranch weer naar de ingang, nog steeds niemand, mooi zo. Silverwish zuchte zachtjes en het klonk tevreden. Toen zei ze plotseling dat ze van hem hield, wat Olive licht verbaasd om deed draaien. Het was niet heel schokkend nieuws, maar ze hadden het nog niet echt gezegd. De kater boog een beetje vorover, aangezien hij wat groter was, en liet zijn kop lichtjes op de hare rustten "ik ook van jou... En ik ben blij dat jij het als eerste zei" gaf hij eerlijk toe. De woorden waren nog niet makkelijk van zijn tong komen rollen,
er was nog steeds iets geweest dat hem tegen had gehouden.

  De verbaasde blik van Olivebranch deed haar even vrezen dat ze toch wat te snel ging. Ironisch eigenlijk, omdat Olive degene was die als eerste toegaf dat hij haar leuk vond. Gelukkig boog hij wat voorover om zijn kop op de hare te laten rusten. 'Ik ook van jou... En ik ben blij dat jij het als eerste zei,' gaf hij toe.
  Silverwish glimlachte, blij dat hij ook van haar hield. Ze wist niet precies waarom het voor hem moeilijk was om het toe te geven, of te zeggen, aangezien hij de eerste was die ene keer. Maar dat deed er ook allemaal niet toe. Hij hield van haar, en dat was genoeg.
  Ze keek naar hem op. 'Dan zijn we mates,' miauwde ze. Haar stem klonk zelfverzekerd, ze zei het niet als een vraag. Ze waren samen, ze deelden een nest. Ze waren echt mates nu.

Mates, ja dat klopte dan wel. Ze hadden het eerder al besproken, toen et uiteraard nog onmogelijk was geweest. Maar nu ze allebei Warriors waren konden ze elkaar inderdaad met alle zekerheid hun mate noemen. Olivebranch ging wat dichter tegen SIlver aanzitten en glimlachte. "Perfect" Het kwam er zacht en bijna op fluistertoon uit, maar hij wist dat ze hem gehoord had. Meer hoefde hij ook niet te zeggen, hij wilde vooral gewoon even van het moment genieten.

  Olivebranch ging dichter tegen haar aanzitten en glimlachte. 'Perfect,' zei hij zachtjes, bijna op fluistertoon. Gelukkig was het stil genoeg in de Warriors Den en was hij dichtbij genoeg dat ze het luid en duidelijk kon verstaan.
  Silver glimlachte en knikte, waarna ze haar kop tegen zijn schouder aan legde. Ze genoot van het feit dat ze elkaar nu echt mates konden noemen. Een beeld van kittens schoot door haar kopje, maar ze wist dat ze daar nog even mee moest wachten. En eerlijk gezegd was ze nu ook nog niet toe aan kittens, maar het idee van de kleine pluizen bolletjes maakte haar vanbinnen gloeien.

Zo zaten ze een tijdje, totdat Olivebranch het gevoel kreeg dat hij iets moest gaan zeggen, als hij ervoor wilde zorgen dat ze niet tegen hem in slaap viel. "Waar zit je aan te denken?" Vroeg hij, op de zelfde zachte toon. De kater wist ook wel dat ze niet de hele dag zo konden blijven zitten, ze zouden al snel terug moeten gaan naar hun taken als de primaire leden en de clan. En Silverwish moest ook niet haar eerste dag als warrior verspillen door alleen maar hier met hem te zitten, hoe mooi het moment ook was.

  Ze genoot van het moment, maar Olivebranch verpestte het door iets te vragen. Nee grapje, Olive zou nooit iets kunnen verpesten. Ze glimlachte naar hem en moest een beetje lachen. Ze hadden het al een keer over kittens gehad, waar uit was gebleken dat ze het er allebei over eens waren dat ze moesten wachten. Maar hij vroeg waar ze aan zat te denken, en dat waren kittens.
  'Kittensss,' antwoordde ze dus met een grinnik. 'Maar geen zorgen, ik weet dat we gaan wachten. Het is gewoon... Het idee alleen al.. Ik ben dan misschien niet de beste met kittens maar samen met jou moet het wel goed komen,' glimlachte ze.

Hij schrok best wel toen hij haar antwoord hoorde, maar Olive kon zich snel weer ontspannen: Ze zei zelf ook dat ze gingen wachten. "Ik dacht dat ik jou moest laten schrikken, niet andersom" miauwde hij terwijl Silverwish vervolgde dat het met hém erbij goed zou komen. En hoewel Olivebranch nog wel zijn twijfels had over zijn eigen geschiktheid, wilde hij haar niet tegenspreken. Want ze had gelijk, het zou goed komen. "Ik kan mezelf of jou totaal niet als ouder voorstellen" Glimlachte de jonge kater.

  'Ik dacht dat ik jou moest laten schrikken, niet andersom,' glimlachte hij.
  Silver rolde even met haar ogen. 'Alsof het iets heel nieuws is,' grinnikte ze. Ze hadden het er immers vaker over gehad. Oftewel één keer maar ssh.
  'Ik kan mezelf of jou totaal niet als ouder voorstellen,' glimlachte Olive toen.
  De zilveren kattin keek hem even verbaasd aan. 'Echt niet? Ik zie onszelf wel in een nest zitten met een paar van die pluisjes om ons heen,' grinnikte ze.

Had hij dan toch een foutje gemaakt met die uitspraak? Nee, het was gewoon onduidelijk geweest, besloot Olivebranch. Natuurlijk kon hij zich wel voorstellen dat zij samen een nestje konden hebben "Dat wij het samen gaan doen, daar twijfel ik niet aan. Maar omdat we allebei nog zo jong zijn vind ik het moeilijk om mezelf nu al als een vader te zien. Ik bedoel, een uur geleden was jij nog een apprentice" Miauwde hij, om zijn punt wat te verduidelijken.

  'Dat wij het samen gaan doen, daar twijfel ik niet aan. Maar omdat we allebei nog zo jong zijn vind ik het moeilijk om mezelf nu al als een vader te zien. Ik bedoel, een uur geleden was jij nog een apprentice,' miauwde de zwarte kater.
  Silverwish grinnikte. 'Dat is waar, ja,' gaf ze toe met een knik. 'Maar ik wil nu nog geen kittens hoor,' verdedigde ze zichzelf. 'Alleen... Ietsje meer dan eerst. En het idee spreekt me ook steeds meer aan. Maar ik weet zeker dat zodra ik druk ben met mijn Warrior taken dat ik het wel even vergeet hoor,' giechelde ze. Ze vond het wel schattig hoe Olivebranch nog een beetje onzeker was hierover, alsof hij haar wilde beschermen tegen roekeloos gedrag. Maar Silver kon zelf ook wel bedenken dat het niet echt handig was om nu al gelijk te beginnen aan kittens. Eerst maar eens het Warrior leven ervaren.

Oke, ze was het in ieder geval nog steeds met hem eens dat ze moesten wachten en dat ze het nu nog niet zouden halen als ouders. Hij wiebelde geamuseerd met zijn oren en gaf haar een rustige lik over de hare. Hij had ontzettende zin om samen met haar op pad te gaan, om alles wat hij nog niet kende te verkennen zonder zich zorgen te hoeven maken over haar training. "Ooit, maar voor nu ben ik hopelijk genoeg om mee te dealen" Glimlachte hij teder.

  Hij gaf haar een rustige lik over haar oor. 'Ooit, maar voor nu ben ik hopelijk genoeg om mee te dealen,' glimlachte hij teder.
  Silver grinnikte. 'Oh ja, absoluut,' miauwde ze. 'Je hebt geen idee hoe vermoeiend je bent, pfoe.' Ze schudde haar kop in gemaakte vermoeidheid, alsof ze het even helemaal niet meer zag zitten. Maar dat zag ze wel natuurlijk, ze was helemaal stapel verliefd op de zwarte tom. 'Ik kan er echt geen kittens bij hoor, echt niet,' miauwde ze sarcastisch.

Zijn ogen gleden redelijk schaamteloos over haar heen, Olivebranch had niet het idee dat ze dat nog heel erg zou vinden. Hij grinnikte door haar sarcastische uitspraken en stond toen langzaam op. "Laten we snel vluchten, voordat de andere komen en jij nog een keer door iedereen gefeliciteerd word" Glimlachte hij, hopend dat Silverwish met het idee zou instemmen. Hij wilde namelijk nog wat alleen-tijd met haar hebben voordat ze de clan weer onder ogen moesten komen.

  Olive grinnikte door haar opmerkingen, waardoor ze een trotse grijns niet goed kon verbergen.
  'Laten we snel vluchten, voordat de andere komen en jij nog een keer door iedereen gefeliciteerd word,' glimlachte hij toen.
  Silverwish glimlachte en knikte. 'Dat is een goed idee. Laten we nog even doen alsof ik geen Warrior taken heb, oops,' giechelde ze terwijl ze hem een kopje gaf. Ze nam zichzelf wel voor om gelijk een prooi mee te nemen, zodra ze weer terug kwam. Maar nu eerst wat alleen tijd samen met haar lief.
  De zilveren kattin stond op en ging Olivebranch voor de Den uit.