It's a little uncanny, what she managed to do [Silverwish]

De twee verlieten het den en Olivebranch leidde zijn nieuwe mate zoveel mogelijk het kamp uit op een manier waarop ze niet gespot konden worden. Toen ze echter beiden de tunnel door waren en het woud weer in al haal serene glorie konden aanschouwen, ontspande de zwarte kater zich weer. En terwijl ze samen over de ongelijke bosgrond wandelde pakte hij hun gesprek weer op. "Heb je Dawnwhisper al gesproken? Ze heeft immers het meest geholpen om jou zo snel mogelijk naar mij toe te helpen"

  Silverwish merkte dat hij zijn best deed om te zorgen dat ze niet gezien zouden worden, alsof ze weer het kamp uit glipten toen ze nog een Apprentice was. Ze kon een geamuseerde glimlach niet onderdrukken en vond het ook best wel schattig van hem. Sorry, de Warrior taken moesten nog even wachten.
  Zodra ze het kamp uit waren en tussen de bomen liepen pakte Olivebranch het gesprek weer op. 'Heb je Dawnwhisper al gesproken? Ze heeft immers het meest geholpen om jou zo snel mogelijk naar mij toe te helpen.'
  Oh, ze was Dawnwhisper even helemaal vergeten nadat zij en Olive de Warriors Den in waren gegaan. 'Nee, nog niet. Maar ik spreek later wel met haar, misschien dat we samen kunnen jagen en ik kan laten zien hoeveel beter mijn skills zijn geworden nu ik Warrior ben,' grapte ze.

Hij liep dicht tegen haar aan, iets dichterbij dat hij zelfs de dag daarvoor gedurfd had, maar er was nu helemaal geen reden meer om iets van zijn affectie te verbergen. Silver stelde voor dat ze met Dawnwhisper kon gaan jagen om met haar nieuwe warrior-skills te pronken. "Oh ja, in die hele dag als warrior zal je zoveel vooruitgang boeken" grinnikte hij "En je mag mij ook wel laten zien hoe goed je kan jagen" Merkte hij met een licht schunnige ondertoon op.

  De kater liep wat dichter tegen haar aan, wat Silver helemaal niet erg vond. Eigenlijk best prettig om hem zo dichtbij te hebben. 'Oh ja, in die hele dag als warrior zal je zoveel vooruitgang boeken,' grinnikte hij waardoor Silver knikte.
  'Zeker wel, je wilt niet weten.'
  'En je mag mij ook wel laten zien hoe goed je kan jagen,' merkte hij op.
  Silver keek hem aan met vernauwde ogen toen een grijns op haar snoet verscheen. 'Oh ja, joh?' miauwde ze uitdagend, voordat ze vooruit sprong en vlak voor zijn neus in de jachthouding dook. Ze zwiepte uitdagend met haar staart voor zijn ogen. 'Kijk is hoe goed ik ben!' riep ze triomfantelijk terwijl ze langzaam vooruit sloop.

Ze ging het even voordoen, nou... daar had hij geen problemen mee. De zwarte kater ging er zelfs gemakkelijk voor zitten en keek toe hoe Silver vlak voor hem in een perfecte jachthouding dook. Zonder iets te zeggen bekeek Olivebranch haar met een twinkeling in zijn ogen, het was zeker geen slecht uitzicht. Toen ze begon te sluipen bleef hij stil en ving haar blauwe blik op met de zijne "Waar denk jij naartoe te gaan" Grinnikte hij.

  De grijns die op haar gezicht verschenen was ging niet snel meer verloren. Ze grijnsde toen ook nog steeds toen Olivebranch haar blik opving. Ze kon de twinkeling in zijn ogen zien, waardoor ze een warm gevoel in haar borst kreeg.
  'Waar denk jij naartoe te gaan,' grinnikte hij.
  'Jagen toch?' antwoordde Silverwish onverstoord voordat ze haar blik afwendde en verder sloop. Nu zal ze iets vangen ook, dacht ze vastberaden.

Oh ze ging jagen, daarom was ze recht voor zijn neus in die uitlokkende houding gezakt, juist ja. Bij nader inzien wist Olivebranch zelf natuurlijk ook wel dat het eigenlijk een jachthouding was, maar zijn met hormonen gevulde brein kon ook best een aantal andere doeleinden bedenken. "Natuurlijk" Glimlachte hij, alvorens haar snel te volgen "Maar je gaat al sluipen voordat je een prooi hebt geroken?" Vroeg hij speels.

  'Natuurlijk,' hoorde ze Olivebranch achter haar, waarna hij haar volgde. 'Maar je gaat al sluipen voordat je een prooi hebt geroken?' vroeg hij speels.
  Silver rolde gespeeld met haar ogen. 'Uh ja, want zo heb je minder kans dat ze je al van te voren zien en horen, duh,' miauwde ze. 'Wel een beetje bij de les blijven Olive, of moet ik Thornstar vragen om je nog een mentor te geven?' Ze keek expres niet zijn richting in zodat hij haar grijns niet kon zien.

Wat had ze opeens een grote mond gekregen, dacht Olivebranch geamuseerd terwijl hij zijn mate bleef volgen. Hij wist ook wel dat ze eigenlijk echt moesten proberen om iets te vangen, maar één keer lol met elkaar hebben mocht toch ook wel? "Ruik je al iets?" Vroeg hij toen, nog steeds op zijn normale gesprekstoon, alsof ze helemaal niet aan het jagen waren.

  De zwarte kater bleef stil na haar woorden, dus haar grijns werd nog wat breder, wetende dat ze deze gewonnen had. Toch wilde ze hem niet laten zien wat voor plezier ze hier uit haalde, dus draaide ze haar kop wat van hem weg en deed net alsof ze iets bijzonders rook.
  'Ruik je al iets?' vroeg Olivebranch toen. Hij leek niet z'n best te doen om zachtjes te praten, maar Silverwish was dan ook nog niet echt begonnen met jagen.
  'Ja, jouw geur. Je moet echt eens een bad nemen, Olive, echt waar.' De kattin kwam overeind en keek hem aan, haar gezicht in de plooi forcerend. 'Kom, we gaan naar de Sunningrocks. Daar kan je lekker gewassen worden.' Voordat ze zijn reactie kon zien en in de lach kon schieten draaide ze zich al om en vervolgde haar weg richting de Sunningrocks.

Natuurlijk had hij zo'n opmerking wel kunnen verwachten. Olivebranch zuchtte alsof hij het echt erg vond en keek haar ook aan "Kom op Silver, dat meen je toch niet" bromde hij. Maar ze had zich al omgedraaid en was doorgelopen, verkondigend dat ze naar de sunningrocks zouden gaan. De zwarte kater liep een beetje verontwaardigd achter zijn mate aan. Hij wist dat ze een grapje maakte, maar hij was toch even geschrokken.

  Ze hoorde zijn opmerking wel en even was ze bang dat hij geïrriteerd of boos was geworden en haar niet wilde volgen. Gelukkig was dat wel het geval en ze keek even speels over haar schouder naar hem. 'Mhmmm, echt wel,' grinnikte ze en ze nam even haar snelheid terug zodat hij haar in kon halen. Ze gaf hem een kopje en duwde hem toen lichtjes weer richting de Sunningrocks.
  'Lekker badderen in het water, dat is toch zalig?' miauwde ze plagend en met een twinkeling in haar blauwe ogen. 'Daarbij, we kunnen ook goed jagen bij Sunningrocks, dus kom op,' en ze versnelde weer een beetje om er snel te komen.

Hij kon niet boos op haar worden, dat wad simpelweg onmogelijk. Ze was degene naar wie hij voor meer dan een moon had uitgekeken. Vanaf hun eerste gezamelijke avond als apprentices tot nu had ze zijn gedachten in haar greep gehouden. "Pas maar op dat je niet te enthousiast doorloopt... Riverclan grijpt elk excuus aan om de zoveelste oorlog over die stenen te starten" Grijnsde hij, hoewel hij haar pas bijhield en van haar opgetogenheid genoot. Ze zouden nog vele moons voor elkaar hebben voordat ze zich met kittens bezig zouden gaan houden. En zelfs dan: Hun kinderen zouden hen alleen naar dichter bij elkaar brengen.

  'Pas maar op dat je niet te enthousiast doorloopt... Riverclan grijpt elk excuus aan om de zoveelste oorlog over die stenen te starten,' grijnsde hij.
  Silverwish rolde met haar ogen. 'Ach nee joh, die zijn te druk met WindClan op het moment. En rustig maar hoor, ik ga echt niet de grens oversteken net als ik Warrior geworden ben,' grinnikte ze. Ze vervolgde haar weg steeds sneller, want ze wilde graag bij het water aankomen zodat Olive weer fris en fruitig zou ruiken.
  Eenmaal aangekomen sprong ze soepel op een steen die al half in het water lag. Ze draaide naar de zwarte kater toe en knikte toen naar het water. 'Kom op dan,' miauwde ze uitdagend.

Zijn gedachten verduisteren een beetje toen hij dacht aan de oorlog die op dit moment in het gebied plaatsvond. Desondanks miste hij het gevecht wel, de adrenaline en trots van het winnen. Maar aan de andere kant was er dood en verlies.. Toen ze bij de sunningrocks aankwamen sprong Silverwish behendig op één van de stenen en keek hem uitdagend aan. Moeiteloos lande Olivebranch naast haar en keek naar het water. "Voor niemand anders.. " gromde hij, alvorens het ondiepe water in te springen. Het was een stuk kouder dan hij had verwacht en de grote Warrior rilde onbehagelijk. Hij zou Silver nog wel terugpakken, dacht hij terwijl hij heel even zijn kop onder water duwde.

  De kater sprong naast haar. Silverwish zette zichzelf schrap, bang dat hij haar er in zou duwen of iets dergelijks. Maar in plaats daarvan deed hij juist iets wat ze helemaal niet verwacht had. Hij sprong gewoon het water in! Silver keek geschrokken toe, ze had dit helemaal niet verwacht. Ze had er een grap van gemaakt, maar dat Olive het zo serieus nam was niet in haar opgekomen. Misschien was hij uiteindelijk toch het water in belandt door een speelse tik van haar, maar vrijwillig het water in duiken had ze niet aan zien komen.
  Ze hield geschrokken haar adem in toen Olivebranch ook nog eens zijn kop onder water duwde. 'Olive, jij gek!' riep ze, met een kleine grinnik toen hij weer boven water kwam. 'Waarom deed je dat?? Kom op,' miauwde ze voordat ze naar voren leunde om hem het water uit te helpen.

Hij zwaaide zijn kop zo eervol mogelijk uit het water en deed kleine druppeltjes alle kanten uit schieten. Natuurlijk was Silver geschrokken, ze had dit helemaal niet verwacht,  en hij eigenlijk ook niet. Snel zeulde hij zichzelf weer de steen up en bleef daar druppelend zitten,  met zijn mooie zwarte vacht tegen zijn gespierde schouders geplakt. "Omdat ik me moest opfrissen,  weet je nog?" Zei hij, wetend hoe stom hij er nu moest uitzien.  Maar om eerlijk te zij,  hij voelde zich wel verfrist. De kater ging rechtop zitten en keek zijn mate aan,
heel even bedenkend of hij weg zou kunnen komen met haar in het water duwen. Maar Olivebranch besloot dat dat waarschijnlijk een stapje te ver was.

  Silverwish keek met haar blauwe ogen wijd open gesperd van schrik naar haar mate, die nu doorweekt weer op de steen zat. 'Omdat ik me moest opfrissen, weet je nog?' zei hij.
  De poes keek hem even stomverbaasd aan, alsof ze net had gehoord dat er werkelijk waar vliegende egels bestonden. Daarna barstte ze in lachen uit.
  'Oh my,' proestte ze en ze boog voorover van het lachen. 'Dat je dat echt serieus nam!' Ze keek naar boven naar de kater, met zijn zwarte vacht tegen zijn lichaam aan geplakt. Het zag er best wel komisch uit, en zijn actie was ook heel komisch. 'Oh, ik kan niet meer,' en ze zakte zijwaarts op de steen, waar ze bleef liggen uitlachen.

Hij schudde zich ruig uit en begon zijn vacht weer glad te likken. Silverwish mocht lachen wat ze wilde,  en het was vast terecht, maar hij had geen spijt van zijn actie. Olivebranch bleef doorgaan met zijn wasbeurt afronden en grijnsde ook een beetje. "Als je uit geproest bent,  ik kan je tong hier wel gebruiken" Miauwde hij,  enorm bijdehand,  en knikte naar de onderkant van zijn rug.  Hij kreeg de haren net niet omlaag. Het zou een wat intiemere wasbeurt zijn dat het gewone sharing tongues van de meeste katten. Maar zij waren voor elkaar dan pok anders dan de meeste katten..

  Olivebranch besloot zich eens lekker uit te schudden, waardoor alle spetters in zijn vacht op haar belandde. Ze gilde even kort van schrik, maar lachte al snel weer verder. Die gekke Olive ook, gaat meteen het water in als ik een grapje maak, dacht Silver kopschuddend.
  'Als je uit geproest bent, ik kan je tong hier wel gebruiken,' hoorde ze haar mate toen zeggen. Ze keek zijn richting op en zag hoe hij naar de onderkant van zijn rug gebaarde. Daar waren inderdaad nog een paar haren die een wasbeurt nodig hadden.
  Silverwish glimlachte, kwam overeind en boog zich over zijn rug heen. Als Olive het niet kon moest zij het maar doen, maar ze deed het met liefde. Ze was dan ook verliefd op hem, dus dat kwam goed uit. Na een aantal grondige en liefdevolle likken zaten die haren ook weer op hun plek. De poes keek Olivebranch uitdagend aan toen ze weer overeind kwam, nog steeds plezier hebbende in wat er net gebeurd was.
  'Nou, ik moet zeggen... Je ruikt een stuk beter nu,' grijnsde ze. Ook al, als ze eerlijk moest zijn, een droge Olive lekkerder vond ruiken. Maar goed.