It's a little uncanny, what she managed to do [Silverwish]

En natuurlijk deed ze het, want ze hield van hem. Hij deed zijn best om stil te zitten terwijl ze hem er weer helemaal mooi uit liet zien. Toen ze klaar was keek ze hem even aan met die ondeugende blauwe ogen. "Geen zorgen, als je van die geur af wilt zal je ons nest helemaal opnieuw moeten maken en ervoor zorgen dat ik niet met jacht patrouilles meega" Miauwde hij geamuseerd, alvorens weer het vaste land op te springen. "Weet je, ik kan niet wachten tot ik een apprentice heb" vervolgde hij plotseling,
het onderwerp compleet veranderend. Hij had al nagedacht over hoe hij zijn eerste trainingen zou inrichten en voelde dat hij helemaal klaar was om aan de slag te gaan. Wat misschien nogal van zijn verstopte trots getuigde.

  'Geen zorgen, als je van die geur af wilt zal je ons nest helemaal opnieuw moeten maken en ervoor zorgen dat ik niet met jacht patrouilles meega,' miauwde Olive geamuseerd.
  Silver rolde haar ogen en volgde haar mate het vaste land op. 'Ja, ja. We zullen zien.' Als hij nog steeds zou stinken naar natte kat zal ze het nest heus wel verschonen, maar hopelijk zou de geur er vanzelf wel uitgaan als ze door de bosjes door slopen.
  'Weet je, ik kan niet wachten tot ik een apprentice heb,' vervolgde Olivebranch plotseling.
  De poes keek hem even vragend aan, voordat ze er een klein lachje uit liet. 'Een Apprentice? Nu al?' vroeg ze verbaasd, maar nu ze erover nadacht kon ze hem al best zien als een mentor. Hij was nog aan de jonge kant, maar dat betekende niet dat hij het niet goed zou doen. 'Ben je daar al wel klaar voor dan?' plaagde ze hem terwijl ze met haar kopje langs zijn lichaam streek.

Het was duidelijk dat zijn plotselinge verandering van onderwerp Silverwish nogal van haar stuk had gebracht. Ze lachte een beetje verbaasd. Toen ze vroeg of hij daar dan al klaar voor was bromde Olivebranch even. "Ik heb jou toch ook getraind?" Pochte hij, refererend naar de paar extra 'trainingen' die hij aan Silver had gegeven wanneer haar eerste mentor niet beschikbaar was. De pikzwarte kater hield lichtjes in zodat ze weer naast elkaar liepen, "En als ik met zo'n koppige apprentice kan omgaan, zal de rest wel lukken." Verklaarde hij met een grijns

  'Ik heb jou toch ook getraind?' pochte hij, wat er voor zorgde dat er een verontwaardigd geluide uit Silvers bekje kwam. 'En als ik met zo'n koppige apprentice kan omgaan, zal de rest wel lukken,' verklaarde Olive met een grijns.
  Silver rolde weer met haar ogen. 'Ja hoor, vast. Ik ben echt niet zo koppig hoor, jij bent de koppige hier als je blijft volhouden dat ik koppig ben, pfft.' Ze draaide haar kopje gespeeld verwaand weg, en gaf hem een klein duwtje tegen zijn schouder. Zij, koppig. Echt niet. Niets van waar. Nope.

Hij lachte hardop door haar reactie op zijn beschuldiging van koppigheid. Olivebranch liep iets sneller, zodat hij haar inhaalde en weer aan kon kijken. "Je bent één van de meest koppige katten die ik ken, en dat vind ik prima" Grijnsde hij vleierig, hij moest haar immers wel tevreden houden. Als hij dit in de eerste dagen al verpestte zou het waarschijnlijk niet meer goed komen.  

  Ze hoorde haar mate lachen en wist dat het allemaal goed zat. Dit was alleen maar plagen, lol trappen met z'n tweeën. Ze moesten hun kersverse relatie immers wel leuk houden. De zwarte kater verscheen weer naast haar en keek haar aan. 'Je bent één van de meest koppige katten die ik ken, en dat vind ik prima,' grijnsde hij op een vleierige toon.
  Silver rolde met haar ogen, maar de grote glimlach op haar gezicht vertelde dat alles okay was. Ze hield van hem en dit geplaag maakte het alleen maar leuker. Vond zij dan. Anders zou het ook maar een saaie boel worden, en daar had ze geen zin in.
  'Maar goed dat je dat prima vind want ik denk er niet over om dat te veranderen,' grijnsde ze naar hem. Nu deed ze het wel een beetje expres hoor, want soms had ze niet eens door dat ze koppig was. 'Zullen we nu dan maar echt gaan jagen?'

Ze leek zijn geplaag te kunnen waarderen, wat mooi was aangezien het niet binnenkort zou stoppen. Toen stelde SIlverwish voor dat ze beter écht konden gaan jagen en Olivebranch knikte. Hij deed even zijn bek open zodat hij de lucht kon proeven en wees toen met zijn staart "Daarheen, eekhoorns" Legde hij vlug uit. Hij veranderde van koers en begon iets sneller maar ook voorzichtiger te lopen.

  Ze deed haar best snel iets te ruiken, maar Olivebranch was haar voor. 'Daarheen, eekhoorns,' zei hij vlug en snelde de goede richting op.
  Silver glimlachte en volgde hem op de poot. Net zoals haar mate zorgde ze ervoor dat ze voorzichtig liep, want ze wilde de prooi natuurlijk niet afschrikken. Jagen in de bomen was iets waar ze nog niet heel goed in was. Ze herinnerde de ene keer met haar mentor Dawnwhisper, die haar dat wilde leren maar pas later aangaf dat ze enorme hoogtevrees had. Jagen tussen de takken was dus geen onderdeel geweest van haar training, maar ze oefende wel zodra ze kon. En dit was perfect.
  'Ik hoop dat ie de boom in gaat. Ik wil dat altijd nog eens goed oefenen,' fluisterde ze met een grijnsje naar de zwarte kater. 'Waar is het?'

Het verbaasde hem dat Silverwish blijkbaar nog een beetje moest oefenen met jagen in bomen, dat was immers één van de belangrijkste dingen voor een Thunderclankat om te kunnen. Zonder iets te zeggen kwam Olivebranch tot stilstand en gebaarde hij haar met zijn staart dat ze hetzelfde moest doen. Toen knikte hij recht naar voren, waar tussen de gevallen bladeren een eekhoorn zat rond te scharrelen. Hij stapte beleefd aan de kant, aangezien Silverwish had gezegd dat zij het dier de bomen in wilde zien gaan.

Silverwish had er niet echt bij stilgestaan dat sommige het een beetje vreemd vonden dat ze nog niet zo goed kon jagen in bomen. Maar tegelijkertijd vond ze het allemaal wel prima, zolang je prooi vind. En op de grond ving ze prima prooi. En haar afgelopen keren dat ze in de boom gejaagd had hadden haar wel doen leren. Niet op dunnen takjes springen bijvoorbeeld. Gelukkig was ze verder wel goed in klimmen, dus ze had er wel vertrouwen in dat het goed zal komen.
Haar mate stopte en gebaarde haar hetzelfde te doen. Silver deed dat en keek hem vragend aan, waarna hij naar de eekhoorn knikte en opzij stapte. Een grijns verscheen op haar gezicht en ze knikte hem dankbaar toe. Ze zou deze eekhoorn te pakken krijgen, koste wat het kost.
De zilveren poes dook in sluiphouding en sloop langzaam naar voren. Voor nu was het diertje nog niet de boom in gegaan, maar ze bereidde haarzelf voor om goed op haar balans te letten en om snel en kundig de boom in te kunnen klimmen.
Ze was nog een paar staartlengtes van het diertje verwijderd, waarna ze een grote sprong voorbereidde. Toen ze sprong merkte de eekhoorn haar op en vloog de boom in. Silverwish volgde soepel, haar nagels diep in de bast slaande

Het werd een achtervolging. Olivebranch liep onder de bomen door en keek toe hoe Silverwish achter de eekhoorn aan klom. Ze was sneller dan hij had verwacht, toen ze had gezegd dat ze niet zoveel in bomen had gejaagd had hij aangenomen dat het misschien niet zo goed zou gaan als bij de gemiddelde warrior. Maar ze sprong behendig van tak naar tak en hij moest zelfs op de grond nog hollen om haar bij te houden. "Voorzichtig! Het is geen gebroken poot waard." Waarschuwde hij haar voor de zekerheid.

Silver genoot ervan om in de boom te zijn, om die eekhoorn te achtervolgen. Hopelijk zal het snel een goede toevoeging zijn voor op de prooistapel. Veel had ze niet meer in bomen geklommen, dus even wennen moest ze af en toe wel. Maar ze herpakte zichzelf goed en ze had het snel weer onder de knie. Een grijns verscheen op haar gezicht toen ze Olivebranch's bezorgde woorden hoorde vanaf de grond. Nee, een gebroken poot was dit inderdaad niet waard, maar het ging prima. Alleen oppassen voor de dunne takjes.
Behendig rende Silver over de takken. Ze kwam steeds dichter bij de eekhoorn. Het was nu of nooit, anders zou hij voor altijd verdwijnen. De poes zette zich schrap, keek nog even heel goed of de tak niet te doen was, en viel aan.
Haar achterpoot gleed van de tak af, maar ze had de eekhoorn te pakken. Met een snelle beet doodde ze het diertje en ze klom weer geheel de tak op. Trots keek ze naar beneden voordat ze voorzichtig uit de boom klom.

Maar ze haalde het met schijnbaar gemak. Olivebranch was onder de indruk van haar vaardigheden, zeker als het waar was dat ze weinig training had gehad op dit gebied. Silverwish kwam trots naar beneden, met de eekhoorn tussen haar kaken geklemd, en hij glimlachte haar breed toe. "Geweldig gedaan." Miauwde hij lovend terwijl hij zijn wang zachtjes tegen de hare wreef. Het voelde goed om haar te zien slagen op haar eerste dag als warrior.

Olivebranch glimlachte haar breed toe, en zij zou hetzelfde gedaan hebben als ze geen eekhoorn in haar bekje had. 'Geweldig gedaan,' miauwde hij en hij wreef met zijn wang tegen de hare. Silver liet de eekhoorn op de grond vallen en snorde zachtjes.
'Dankje, het voelt goed op hem te pakken hebben gekregen,' miauwde ze met enige trots in haar stem. Dawnwhisper zou vast ook trots op haar zijn, bedacht ze. 'Tot nu toe is dit wel de leukste dag van mijn Warrior leven hoor,' miauwde ze vervolgens met een grijns op haar gezicht.