{CLAN EVENT?} Watch me cry all my tears

FACE MY FEARS

Het was een tijd geleden sinds ze in het ThunderClan gebied was geweest. En terwijl ze terug liep met katten kwam alles terug van de dag dat ze weg gerend was. Als ze gewoon in het kamp was gebleven was er misschien wel niks gebeurd. Misschien was Firedance nog bozer geweest, maar terugkijkend op alles had ze dat liever gehad dan wat er met haar in BloodClan gebeurd was. De witgrijze poes was stil terwijl ze zich door de doorntunnel drukte. Gevolgd door de katten die haar gevonden hadden toen ze ontsnapt was van Cobra. Eveningglow, Leafface en Waterpaw. Ze was benieuwd hoe het met haar kinderen ging, al snapte ze het volkomen als die haar liever niet wouden zien. Een brok zat vast in haar keel en haar mond trok droog terwijl ze de starende ogen van katten zag die haar aankeken. Ze was terug. Maar zou ze zo met open armen verwelkomd worden als Waterpaw haar had verteld in het bos?

- Open voor heel TC!

gemaakt door kiki

Het moment dat Mistgaze door de doorntunnel verscheen zou een moment zijn die Nettlepaw niet snel zou vergeten. Er viel een doodse stilte door het eerst zo rumoerige kamp. Ze voelde een eigen steek van afkeuring door haar heen gaan toen ze naar Mistgaze keek. Ze had Waterpaw pijn gedaan door zo roekeloos te verdwijnen. Haar kits opgezadeld met een waarheid die ze zelf niet wilde dragen. Ze was gewoon weg gegaan. De ex-medicine kat had beter moeten weten. Ze stond op, liep op Mistgaze af en bleef voor haar staan. Haar donkere ogen ontmoette die van Mistgaze, de kat waar ze eens bang voor was geweest toen die had gedreigd haar te verbannen. Nettlepaw wist hoe het was om geen ouders te hebben. Mistgaze had er bewust voor gekozen om haar kits niet op te voeden, en om dan opeens zo'n bom op ze te laten vallen en dan gewoon weg te lopen? Daar was geen excuus voor. Ze had Mistgaze altijd gerespecteerd omdat ze Dustspirit had gered, maar nu was al dat respect verdwenen. Ze wendde zich af van Mistgaze en liep zo langs haar heen zonder haar ook nog maar een blik waardig te keuren. Nettlepaw wilde niet eens meer aandacht besteden aan haar.

_{Waterpaw kon het bijna niet geloven. Zijn groene ogen waren nog gericht op de grijzige kattin terwijl hij haar terug het kamp bracht. Samen met Eveningglow en Leafface. Hij had de deputy nog niet gesproken, hij durfde haar ook niet aan te kijken. Omdat ze waarschijnlijk nog steeds niet blij was met het feit dat hij zomaar op was gestaan voor de medicine cat apprentice rol. Maar dat zou wel wennen, hoopte hij. Tenminste zou hij Mistgaze's pootstappen volgen.
Zijn blik gleed terug naar het kamp toen ze eindelijk door de ingang kwamen. Hier en daar zag hij al Clangenoten staren. En zelfs als hij nog jong en klein was. Hij probeerde om zo breed mogelijk te lijken. Voor het geval dat iemand het op de kattin gemunt had. Hij drukte zijn vacht tegen die van de medicine cat aan. Gewoon om haar te laten weten dat hij er voor haar was. Dat hij er altijd voor haar zou zijn. Ze had hem zoveel dingen geleerd. En sinds hij haar geur verloren had in het territorium had hij voor het ergste gevreesd. Maar nu ze hier was konden ze eindelijk weer verder gaan. Doen alsof er niks was gebeurd.
Hij keek op toen hij Nettlepaw op hun af zag lopen. Zijn beste vriendin die er altijd wel voor hem geweest was. Al leek ze niet erg geamuseerd toen ze Mistgaze aankeek. En de rode kater had bijna een stap naar voren gezet, maar bleef op zijn plek om toe te kijken hoe ze weer weg liep. Hij moest een keer weer met haar bijpraten. Gezien hij nu voor medicine cat werd opgeleid hadden ze ook geen trainingen samen. Waterpaw schudde voor kort zijn kop en richtte ze zich weer op de situatie.
"Betekend dit dat Mistgaze weer de medicine cat rol op zich neemt?" Durfde hij eindelijk te vragen. De vraag was meer op de deputy gericht. Maar hij bleef Mistgaze aankijken. Omdat hij Eveningglow's minachtende blik niet wou zien. Mocht ze hem wel? Vertrouwde ze hem als medicine cat? Sinds ze hem op zijn kop had gegeven voelde hij zich nerveus wanneer hij tegen haar praatte. Daarom was hij ook zo tegen Mistgaze aangedrukt. Zij hield hem wel veilig.}

Het werd ineens onrustig in het kamp. Glazeheart rook een vreemde geur. Tot zijn verbazing én opluchting kwam zijn oudere zus Mistgaze door de doorntunnel gelopen. Samen met Eveningglow, Leafface en Waterpaw. Ze hadden haar gevonden! Levend en gezond.. hopelijk. Maar wat was die nare geur? De kater rende naar Mistgaze en drukte zich tegen haar aan. Al dat gedoe van die kittens kon hem even niks schelen, het bleef zijn zus toch? "Ik heb je gemist." Miauwde hij terwijl hij haar geur tot zich nam. "Je ruikt naar Bloodclan?" Merkte hij toen op met opgetrokken ~~niet bestaande~~ wenkbrauwen.

Tag: Mistgaze

Mistgaze had nog gevraagd hoe het kwam dat ze er zo uit zag, maar ze had die vraag nog in het midden gehouden. Ze zou later wel uitleggen aan de kattin hoe het kwam dat ze nodig in bad moest. Het was eerst belangrijk dat ze weer in het kamp kwam, daarna kwam de rest. Dus leidde ze het groepje katten terug door hun territorium. Tot aan de doorntunnel, daar stond ze stil. “Ga je gang Mistgaze.” Haar woorden hadden een bemoedigende ondertoon. Ze wist dat niet alle katten blij zouden zijn met haar. Sommigen waren furieus maar er zouden ook genoeg katten zijn die blij waren als ze er weer was, vooral Glazeheart. Mistgaze ging hun voor het kamp in en zij volgde haar direct. Onbewust schermde ze haar een beetje af, al wist ze dat ze haar niet kon beschermen tegen de boze blikken. Het was haar nog niet eens opgevallen dat Waterpaw haar blik de hele tijd ontweken had. Nettlepaw kwam alleen maar even voor hun staan, maar haar houding zei genoeg. Gelukkig kwam daarna Glazeheart hun kant op gerend. Er vormde zich een glimlachje rond haar lippen toen hij zich tegen zijn zus aandrukte. Ze had nog geen tijd gehad om zichzelf te wassen, dus ze hoopte maar dat iedereen haar zou herkennen. Alleen haar felgele ogen verrieden de kattin die onder al die viezigheid zat. De voorzichtige vraag van Waterpaw liet haar blik weer naar de medicine cat apprentice gaan. “Nee Waterpaw,” Miauwde ze ernstig. Dat was in ieder geval iets wat ze zeker wist van wat Thornstar met haar had besproken. Nu zag ze wel dat de kater haar niet aankeek, waardoor ze kort met haar oren trok. “Waterpaw wil jij Thornstar ophalen?” Vroeg ze toen aan hem. Al was ze niet toonbaar, toch sprong ze boven op de high rock. “Clangenoten! Vergeef me hoe ik eruit zie, dat los ik later wel op.” Haar stem was in ieder geval duidelijk die van Eveningglow. “Cobra heeft Mistgaze gevangen gehouden in een schuur, gelukkig heeft ze weten te ontsnappen. Ik verwacht dat iedereen haar met respect behandeld, helemaal totdat het oordeel van Thornstar duidelijk is.” Haar blik was scherp terwijl ze de katten aankeek. Ze had bewust geen BloodClan gezegd en ze hoopte dat het niemand opviel. Het was Rascal die haar had verteld waar Mistgaze gevangen werd gehouden. Ze wilde haar broer niet in gevaar brengen. Ze sprong weer van de rots af en keek of Waterpaw Thornstar al had weten te halen.

Het was een drukke dag geweest, zelfs als deze voorlopig nog niet ten einde was. Het betekende veel werk voor haar en haar gloednieuwe apprentice. Ze had nooit geweten hoe veel werk het was om een kat te trainen. Ze zou ook eerlijk zeggen dat het niet zo makkelijk was als ze had gedacht, had gehoopt. Verward hief de zilvertabby haar kop zodra het gebruikelijke geroezemoes in het kamp overging tot een doodse stilte. Nieuwsgierig naar wat er deze keer aan de hand was stak ze haar kop uit haar den. Zodra haar ijsblauwe ogen op de katten vielen die het kamp binnen waren gelopen, voelde het alsof haar hart een slag oversloeg. Meteen sprintte ze het kamp door en drukte ze haar kop tegen de pels van Mistgaze. "M-mistgaze", stamelde ze terwijl haar ogen langzaam wat vochtiger werden. Ze was enorm opgelucht om de kattin terug te zien. “Clangenoten! Vergeef me hoe ik eruit zie, dat los ik later wel op.” Rousebell gaf haar voormalig mentor de ruimte zodra de stem van Eveningglow over het kamp klonk. “Cobra heeft Mistgaze gevangen gehouden in een schuur, gelukkig heeft ze weten te ontsnappen. Ik verwacht dat iedereen haar met respect behandeld, helemaal totdat het oordeel van Thornstar duidelijk is.” De zilvertabby richtte haar kop direct weer op Mistgaze. Nu de Deputy dit had gezegd merkte ze de Bloodclan geur pas op. "Gaat het? Zijn er kruiden die ik voor je kan halen? Ben je ergens gewond?" vroeg ze direct aan de kattin. Al zou ze gevangene van Thunderclan zijn. Dat betekende niet dat het niet aan haar was om er voor te zorgen dat ze gezond zou zijn.

Leafface had geknikt toen Eveningglow hem tot een halt geroepen had dat de kat in kwestie al weg zou zijn, maar de vraag over hoe ze eruit zag bleef in zijn gedachten. De deputy zou vast een goede reden hebben gehad haar vacht zo te besmeuren, maar de reis terug naar het kamp had Leafface zich stil gehouden. Hij was blij dat Mistgaze terug was, maar hoe zou de clan er zelf op reageren en waarom rook zij ook naar Bloodclan? Hij wilde het graag allemaal weten, maar hield dit allemaal even voor zich en wachten tot de drie andere katten de doorntunnel binnen gegaan waren. Hij wilde er zeker van zijn dat niemand hen gevolgd zou zijn en liep als laatste naar binnen. Er waren katten die haar niet goed gezind leken dus stapte Leaf net als Eveningglow beschermend voor Mistgaze. Zijn blik was kalm toch hard en uitdagend tegen elke kat die Mistgaze iets aan zou willen doen. Hoewel hij zijn klauwen in zijn hulzen hield voelde de gevlekte warrior toch dat er spanning in de lucht hing. Hoewel er ook katten waren die de oude medicijnkat goed gezind waren. Hen liet Leaf dan ook passeren, maar voor de rest bleef hij als een levend schild voor de terug gekomen poes staan. De woorden van Eveningglow galmde door het kamp en er leken minder boze blikken te komen, maar als nog bleef Leaf staan waar hij stond.

Lionkit was bezig geweest met spelen toen ze geroezemoes hoorde. Nieuwsgierig spitste ze haar oortjes, halt houdende met het ophalen van haar poot om een stokje weg te gooien. Haar intussen amberkleurende ogen focusten zich op een vaag-bekend gestalte. Lionkit was nog te jong geweest om de situatie toenertijd te begrijpen. Echter vond ze dat ze dat nu niet meer was. Nieuwsgierig trippelde ze naar voren, zich bij de rest van de menigte voegende. Haar oortjes spitsten zich bij het horen van Eveningglows' stem. Even gingen haar gedachten terug naar hun gesprek, waarin ze meer te weten was gekomen over haar blijkbaar overleden vader. Lionkit onderdrukte deze gedachten echter; ze wou weten wat de situatie was in het heden. Het nu. Waarom was er zo'n commotie gaande? Het leek over de grijskleurige kattin te gaan die zich vlakbij Eveningglow bevond. Had ze iets misdaan? Lionkit had het gevoel dat ze dat zodra te weten zou komen.

Featherpaw spitste haar oren toen Waterpaw, Leafface en een kat die onder de modder zat de doorntunnel in kwamen. Gevolgd door nog een andere kat. Ze rook de geur van Thunderclan en.. Bloodclan? Featherpaws haren kwamen overeind, maar toen herkende ze de grijskleurige kat. Het was Mistgaze! Twijfelend kwam ze dichterbij, kon Featherpaw haar wel vertrouwen? Ja, dat moest wel, ze was nog steeds een clangenoot, toch? Op dat moment sprong de kat die van top tot teen onder de modder zat op de high rock: "Clangenoten! Vergeef me hoe ik eruit zie, dat los ik later wel op.” Het was Evingglow! “Cobra heeft Mistgaze gevangen gehouden in een schuur, gelukkig heeft ze weten te ontsnappen. Ik verwacht dat iedereen haar met respect behandeld, helemaal totdat het oordeel van Thornstar duidelijk is.” Vervolgde Eveningglow, terwijl de deputy de clan aankeek. Featherpaw keek terug naar Mistgaze en knikte naar haar. Featherpaw kende Mistgaze niet persoonlijk, maar respecteerde haar nog steeds om het feit dat ze Medicine Cat was.

Meteen kreeg ze Nettlepaw voor zich. De blik die de poes in haar ogen had zei genoeg. De jonge kat liep van haar weg en liep het kamp uit. Meteen daarna stortte haar broertje Glazeheart zich op haar. "Je ruikt naar Bloodclan?" concludeerde hij meteen na hun omhelzing. "Ja, ik-" voordat ze het goed uit kon leggen begon Eveningglow al aan een hele uitleg over haar gevangenschap in BloodClan. Haar blik ging naar haar poten. Ze hoorde wat rumoer bij de clan maar schonk er geen aandacht aan omdat haar voormalig apprentice naar haar toe kwam. Ondanks alles kwam een warme glimlach op de poes haar gezicht te staan bij het zien van Rousebell. "Gaat het? Zijn er kruiden die ik voor je kan halen? Ben je ergens gewond?" Mistgaze knikte. Ze had haar rol goed op zich genomen. Waterpaw zou veel van haar gaan leren. "Iets voor kracht, dat is het enige wat ik nu nodig heb." ze kon amper op haar benen staan. Haar vacht was vies en onverzorgd en in vergelijking met haar tijd in de clan zag ze er nu uit als vel over been. Ze hoopte dat ThunderClan genadig was. Dat Thornstar haar niet zou verbannen.

Het was op zich een opluchting dat Mistgaze een warme glimlach toonde toen ze haar begroette. Zo lang het niet geheel geforceerd leek, zorgde het toch voor een sprankje hoop bij de zilver tabby. "Iets voor kracht, dat is het enige wat ik nu nodig heb." Sprak Mistgaze na een knikje. Rousebell draaide zich recht om en rende terug richting haar den. Snel ging ze door haar kruiden heen tot ze eindelijk wat kleine pimpernel vond. Het werd ook voor reiskruiden gebruikt en werkte goed om een kat kracht te geven. Met een beetje in haar bek liep ze terug naar Mistgaze en legde deze voor haar weg. Hopelijk zou de kattin er een beetje van opknappen, ze zag er immers alles behalve goed uit op het moment.

Thornstar was, zoals wel vaker voorkwam, op visite in de Nursery. Hij had er stilaan een gewoonte van gemaakt om regelmatig langs te gaan. Niet alleen om een belangrijk deel van de Clan in de gaten te houden, maar ook om een bepaalde rust te vinden. Het was prachtig om de banden tussen kittens en hun ouders te zien groeien. Thornstar mocht dan wel geen kittens van zichzelf hebben, hij keek graag vanaf de zijlijn toe.

Hij bevond zich achterin de Nursery toen hij merkte dat er buiten rumoer was ontstaan. Voorzichtig manoeuvreerde hij tussen de nesten door en hij was nog net op tijd buiten om Eveningglow te horen praten. Even knipperde hij verbaasd toen hij een modderige kat op de High Rock zag staan, en hij vroeg zich een momentlang af hoe het kwam dat Eveningglow er zo uit zag voordat hij zich op haar woorden focuste. Hij ving op dat Mistgaze gevangen was gehouden door Cobra, maar dat ze was kunnen ontsnappen. Bij het horen van de naam van hun voormalige Medicine Cat gleed Thornstars blik over het kamp tot hij de bekende, maar ondertussen magere gestalte van Mistgaze herkende. Hij hoorde Eveningglow nog zeggen dat ze verwachtte dat iedereen de kattin met respect zou behandelen tot Thornstars oordeel duidelijk was, maar op dit moment zat hij helemaal niet aan een oordeel te denken. Hij trippelde vlug naar Mistgaze toe, al was hij niet de enige geweest met dat idee. “Mistgaze,” groette hij haar verrast. “Ik ben blij dat ik je hier levend en wel terug zie.” Al leek ze op het eerste gezicht meer “levend” dan “wel” te zijn. Hij knikte Rousebell even toe toen hij haar naar Mistgaze toe zag komen met wat kruiden, waarna hij haar terug aankeek. “Je mag hier in ThunderClan blijven, als je dat wil. Ik stel voor dat je voorlopig als patiënt in de Medicine Den verblijft,” vervolgde hij. Het idee dat sommige katten verwachtten dat hij haar zou verbannen, al helemaal in deze toestand, kwam niet in hem op.