Nicotine

Onderwerp: Re: Nicotine zo 22 dec 2019 - 23:23

Normaal had hij het niks gevonden als een poes hem zo af blies, maar goed, dit grapje was ook wel een beetje op het randje van goed of slecht, dus hij liet het deze keer wel weer gaan hoor. Want het verschilde echt per kat of het goed zou vallen of slecht zou gaan vallen. Toen hij haar nog een keertje m'lady noemde keek ze nog soort van boos om naar hem, maar goed, deels boos was niet compleet boos, stiekem vond ze het dus nog een beetje leuk. Dat kon ze echt niet ontkennen en Ink die pikte dat zo snel op hoor, dat maakte hem niks uit. Ze leidde de weg, steeds meer dichterbij het dennenbos. Kijk, hij kende haar natuurlijk wel en hij wist dat ze jagen wel heel erg goed kon. Daarvoor was jagen wel het meest ideale om te gaan doen met haar, hoe beter kon hij complimentjes geven? Toen hij ook sprak dat hij de expert mee had spinde ze even. 'Ik weet wel een ding of twee ja,' klonk er een beetje verlegen van de poes af, waarop hij met een rustige glimlach naar haar keek. "Daar mag je best trots op zijn hoor, veel katten uit onze clan zullen onder jouw niveau zitten." sprak hij met een warme glimlach tegen de poes, waarna ze weer rustig door liepen. Met een signaal van haar staart kwam hij tot stilstand en wachtte hij rustig af tot wat ze zou gaan doen. En het was nog beter dan dat hij dacht. Ze vind het muisje met gemak en trots was over haar hele lichaam te zien. Was ze altijd maar zo trots, want zo zag ze er een stuk beter uit. "Goed gedaan, prachtige vangst weer." sprak hij met een glimlach op zijn gezicht tegen de poes. Hij kon er niets anders van maken, hij vond het knap van de poes. Er waren weinig katten in de clan die net zo goed konden jagen als dat zij kon. Jammer dat hij hier zijn kant weer niet van kon laten zien, maar goed, hij moest ook geen showoff worden, dus het was misschien maar beter ook. "Ik had niets minder van je verwacht." sprak hij licht spinnend tegen de poes.

Onderwerp: Re: Nicotine ma 30 dec 2019 - 23:57

_{Carameltwirl liep door het woud. Inkspots bleef haar beladen met complimentjes. Ze wist gewoon niet echt wat ze ervan moest denken. Ze voelde zich nog steeds een beetje ongemakkelijk erbij. Hij prees haar bijna de sterren in, terwijl ze eigenlijk helemaal niet bijzonder was. ‘Ik doe gewoon waar ik goed in ben,’ miauwde ze rustig. ‘Anderen zijn goed in misschien andere dingen, waar ik niet goed in ben,’ miauwde ze vriendelijk. Ze zwiepte met haar staart en toen ging de jacht van start. En toen was ze zo in haar element en toen ze daarna weer een complimentje van Inkspots kreeg, kon ze die eindelijk oprecht in ontvangst nemen. ‘Dankjewel,’ snorde ze vrolijk. Carameltwirl liet bijna nauwelijks een prooi tussen haar klauwen door ontsnappen. Ze had een kleine glimlach op haar gezicht, waarna ze even lachend haar pootje tegen zijn schouder duwde toen hij een opmerking maakte dat hij niet minder van haar had verwacht. Ze rolde met haar ogen, waarna ze alweer een sprongetje vooruit nam en de muis weer in haar bekje pakte. Maar op dat moment had ze niet gemerkt dat iemand anders het ook nog had gemunt op haar muisje. Opeens zag ze twee klauwen voor zich opdoemen. Geruisloze vleugels kwamen haar kant op en twee grote, ronde ogen op een donkerbruin vederkleed. Carameltwirl haar bekje viel open en een hoge gil kwam uit haar bek. Ze had nooit de uil verwacht, die jaagden doorgaans nooit overdag. Ze kneep haar ogen dicht en hoopte meer dan dat ze wat deed. Ze was bevroren, hulpeloos.}

Onderwerp: Re: Nicotine do 2 jan 2020 - 0:01

In zijn ogen verdiende Caramel de complimenten die hij aan haar aan het geven was. En dat meende hij oprecht, hij vond dat ze dit allemaal verdiende. Ze was een hardwerkende poes in ShadowClan die veel te weinig complimentjes kreeg van andere katten voor haar harde werk. Hij kreeg wel eens complimenten maar goed, dat ging over zijn uiterlijk en niet over zijn werk. Dat maakte niet uit voor hem, een compliment was immers een compliment en hij ging een gegeven vogel niet in de bek kijken. 'Ik doe gewoon waar ik goed in ben,' klonk er rustig van de poes af. Hey! Schiet nou niet constant zijn complimenten neer! Hij probeerde het gewoon heel goed te doen maar nee hoor. 'Ik doe gewoon waar ik goed in ben,' vervolgde ze vriendelijk. Ja dat kon misschien wel zijn, maar dat betekende niet dat ze de complimenten moest afwijzen! Toen ze echter met de prooi terug kwam lopen en hij haar toen een compliment gaf, leek ze veel meer in haar element te zijn. 'Dankjewel' snorde de poes vrolijk op zijn woorden. Ze was gewoon een goede jager, hij was echt niet zo goed in jagen zoals zij was. Zij was een klasse apart. Ze glimlachte zelfs weer! Vertel het maar snel aan Acorndust want hij vond het echt super goed dat de poes weer aan het glimlachen was. Dit keer moest hij het niet verpesten, oké? Ze duwde zelfs haar pootje lachend tegen zijn schouder toen hij zei dat hij niets anders had verwacht van haar. Vervolgens rolde ze met haar ogen, waarna ze weer richting het muisje ging om deze te pakken. Maar hij zag het al vanuit zijn ooghoeken gebeuren, hoe een andere hongerige roofvogel uit dit gebied het ook gemunt had op het lekkere muisje die Carameltwirl had gevangen. Een hoge gil kwam uit haar bek, maar inmiddels was Inkspots al onderweg. Met zijn atletische, sterke lichaam zette hij af op de grond, zijn poten compleet gestrekt terwijl hij in de lucht leek te hangen voor even. Voor een moment leek alles in slow-motion te gaan, waarbij hij de uil zowat op de grond tackelde. En voor hij het wist een scherpe klauw voelde. Hij gromde even bij het gevoel van de nagels, waarna hij even zijn tanden in de vleugel van het dier liet zakken. Stomme uilen, zij hadden de prooi net zoveel nodig als dat hij het had en zij hadden het eerlijk gevangen. De uil sloeg een kreet uit, waarna het uit zijn houdgreep wringde en alleen nog maar een paar veren achterliet tussen zijn poten. Inkspots snoof even geïrriteerd. "Ja! Vlucht maar! Watje!" Riep hij de uil achterna, waarna hij overeind kwam en zich omdraaide naar de poes. "Ben je oké? Hij heeft je toch niet te pakken gehad toch?" Vroeg hij bezorgd aan de poes terwijl hij dichterbij kwam, niet eens door hebbende dat hij een flinke kras had net boven zijn oog die aan het bloeden was.

Onderwerp: Re: Nicotine vr 10 jan 2020 - 16:49

_{Carameltwirl zag het voor haar ogen gebeuren, hoe zij zichzelf tegen de grond aan had gedrukt. Haar karamelkleurige ogen waren zo groot als schoteltjes. Ze dacht dat ze gegrepen zou worden. Totdat opeens een gestippelde gedaante op de uil sprong. Even kort was het een waas van vacht, veren en klauwen. Totdat de uil zich gewonnen gaf en Inkspots hem nariep. Opgelucht haalde ze adem en kort deed ze haar ogen dicht. Haar hart trommelde nog luid in haar borst, maar ze waren veilig. De muis lag nog even levenloos op de grond. Inkspots kwam naar haar toe en vroeg of ze oké was. Ze knikte langzaam, totdat ze een geschrokken kreetje uitbracht toen ze de snee boven zijn ogen zag. ‘Inkspots! Je bent gewond!’ Ze kwam overeind en bracht haar fijne snoetje naar het gezicht van Inkspots en bestuurde de wond. ‘Blijf eventjes stil zitten,’ fluisterde ze zachtjes. Voorzichtig begon ze met ritmische slagen het bloed bij zijn oog vandaan te likken. Hij had haar gewoon gered! Zonder erbij na te denken. Misschien was hij echt de prins op het witte paard. Even kort keek ze recht in zijn ogen, waarna ze snel weer verder ging met haar taakje. Ze wist een beetje wat ze moest doen, als apprentice had ze een tijdje in de medicine cat den gelegen en had ze het een en ander opgepikt. ‘Doet het pijn?’ vroeg ze vervolgens zachtjes.}

Onderwerp: Re: Nicotine vr 10 jan 2020 - 20:01

De veren was het enige wat hij over had van het gevecht. Dat en een wond boven zijn oog, waarbij het bloed langzaam uit de wond sijpelde. Hij had het totaal niet door, waarschijnlijk deels ook door het gevecht zelf en de adrenaline die er dan op dat moment door het lichaam werd gepompt door het hart, want hij was gewoon naar Caramel gelopen en vroeg of alles oké met haar was. De uil had haar toch niet te pakken gekregen? Moesten ze naar de medicine cat toe? Ze knikte langzaam, mooi. Ze was oké. Een opgelucht adem liet hij loslaten uit zijn borstkas. Hij was op tijd geweest, voordat de uil haar te pakken had gekregen. Een geschrokken kreetje verliet echter haar mond, waardoor zijn eerste reactie meteen weer was om rond te kijken en zijn spieren aan te spannen. Wat? Wat?? Was de uil weer terug? Was er een vos? Wat was er mis? 'Inkspots! Je bent gewond!' klonk er van haar af, waardoor hij even verbaasd naar de poes knipperde. Gewond? Hij? Carameltwirl kwam overeind en bracht haar snoet dichterbij, waardoor hij alleen maar meer verbaasd was. De poes was nog nooit zo dichtbij bij hem geweest. Hij slikte even en nu voelde hij pas een bloeddruppel langs zijn oog druppelen, waardoor hij automatisch zijn ene oog sloot en even zijn neus likte. 'Blijf eventjes stil zitten,' fluisterde de kleinere poes zachtjes, waardoor hij even wilde zeggen dat het niet zo erg was en dat het makkelijk zou gaan helen. Zoveel pijn deed het toch niet. Maar toen de poes zijn wond begon te likken kromp hij bij de eerste lik even iets in elkaar. Er zaten allemaal halen aan de tong en als je die niet verwachtte, dan ja, dan deed dat het even pijn. Daarna was hij een stoere man hoor, daarna was het prima. Zolang hij maar wist dat het kwam was het prima. Even maakte hij contact met zijn ene oog met de ogen van de andere poes, voordat ze weer verder begon met haar taakje. 'Doet het pijn?' klonk er zachtjes van de poes af, waardoor hij even naar haar keek met zijn ene oog. "Nee, ik voel er niks van." sprak hij rustig tegen de poes terwijl hij met een kalm oog naar zijn verpleegster keek. Het was waar, hij voelde er nu niks van. Het was puur geweest dat het aan het bloeden was, maar hij had wel door dat over het algemeen gezicht wonden er erger uit zagen dan dat het eigenlijk was. Misschien was het wel omdat er relatief veel bloedvaten in de kop zaten? Hij wist het niet, maar het bloedde wel even. "Het was het waard." sprak hij tegen de poes met een lichte glimlach op zijn gezicht. En dat was ook zeker geen leugen.

Onderwerp: Re: Nicotine ma 20 jan 2020 - 0:27

_{Carameltwirl was haar schrik vergeten. Ze wilde nu even voor Inkspots zorgen. Hij had haar gewoon gered, en ze moest iets voor hem terug doen. Al was het zijn wondje verzorgen. Dan zou hij alleen even na gekeken hoeven worden als ze terug kwamen in het kamp. Hopelijk zou hij er geen litteken van krijgen, dat zou zonde zijn voor zijn bolle kopje. Ze zag dat hun blikken kort kruiste. Ze was zo dicht op zijn hoofd, dat het haar warm deed voelen. Ze probeerde zich te focussen op haar taak. Inkspots zei dat het geen zeer deed. Ze zuchtte opgelucht. ‘Gelukkig,’ miauwde ze stilletjes. Ze likte zijn vacht schoon rond de wond, tot bijna aan zijn wang. En toen leek het bloed te stollen en het langzaam tot een einde te komen. De kater miauwde dat het het waard was, en ze kon een zachte giechel niet onderdrukken. ‘Nu ben je mijn prins op het witte paard,’ miauwde ze met een brede glimlach. Hij had er eerder een grapje over gemaakt dat zij hem moest redden van een vos, maar nu had hij haar gered van de uil. En haar prooi was zelfs nog veilig. StarClan stond deze dag aan hun zijde. Ze nam uiteindelijk een beetje afstand van de kater en keek bestuderend naar de schram op zijn kop. Daarna gaf ze een goedkeurend knikje. ‘Je gaat er niet dood aan,’ miauwde ze met een klein grijnsje. Ze gaf een knipoog, waarna ze op haar poten kwam. Ze verdween in de struiken, op zoek naar een stukje spinrag. Het duurde niet lang om in een droog plekje een spinnenweb te vinden. Ze draaide het om haar pootje, waarna ze terug naar de gevlekte kater. Daarna legde ze het met zorg op zijn wondje. Zo, nu was hij af.}

Onderwerp: Re: Nicotine wo 22 jan 2020 - 19:42

Hij had zich gewoon zonder te denken op die uil geworpen. Caramel had hard haar best gedaan om die muis te vangen en hij wilde er daarom ook voor zorgen dat de poes de muis behield om naar het kamp te brengen. Een stomme uil zou daar geen verschil in gaan brengen. Maar daardoor had hij nu wel een wond boven zijn oog en hij ging niet liegen, hij zou vaker gewond raken of iets hebben als Carameltwirl iedere keer voor hem ging zorgen. Maar ja, Caramel was geen medicine cat dus dat ging sowieso niet gebeuren. Maar een keer was prima, zoals nu. Hij sprak dat de wond geen zeer deed, hij had het in eerste instantie niet eens opgemerkt dus dat gaf wel aan dat het niet zo erg was als dat ze dacht dat het was. Het was vast geen diepe wond ook. 'Gelukkig,' klonk er stilletjes van de poes af, waarna ze zijn vacht rond de wond ook schoon begon te likken. Zelfs richting zijn wang helemaal en Ink had een warme glimlach op zijn gezicht bij de liefdadigheid van de poes voor hem. Zie, hij wist wel dat ze een goede ziel had. Hij sprak dat het het waard was geweest, waarop de poes even zachtjes giechelde. 'Nu ben je mijn prins op het witte paard,' klonk er met een brede glimlach van de poes af, waarop hij zachtjes grinnikte. Goede come back wel van zijn grapje eerder, maar stiekem toch wel blij dat hij de prins op het witte paard mocht zijn. Hij wilde wel op meerdere manieren haar prins zijn hoor, maar dat ging hij niet hard op zeggen, want de poes was nu zo goed en gefocust bezig met zijn wond. "Gelukkig heb ik een hele goede verpleger bij me." sprak hij met een glimlachje op zijn gezicht. De poes nam wat meer afstand, waarna ze zijn snee van een afstandje bekeek en even knikte, een goedkeurend knikje. 'Je gaat er niet dood aan,' klonk er met een klein grijnsje van de poes af. Hij lachte even zachtjes, gelukkig niet. Zo'n klein sneetje en daar aan dood gaan, dat zou pas lullig zijn. "Dat is goed, dan kan ik snel weer het gevechtsveld in." sprak hij even met een grinnik tegen de poes. De poes knipoogde even naar hem, waarna ze overeind kwam en in de struiken verdween. Hey! Dat zou lullig zijn als ze hem zomaar zo achterliet. Gewond en wel, een gewonde soldaat! Die kon ze niet zomaar achterlaten! Maar gelukkig kwam ze al snel terug met spinnenrag om haar poot. Oh, kijk, ze was gewoon even de spulletjes bij elkaar aan het zoeken. De spinnenrag werd op het wondje gedaan, waarna hij naar de poes keek. "En? Zie ik er nog steeds goed uit?" vroeg hij aan de poes met een plagerig grijnsje op zijn gezicht

Ɓσ

Onderwerp: Re: Nicotine di 11 feb 2020 - 23:56

_{Carameltwirl keek even verlegen weg toen hij haar een verpleger noemde. Nou ze wist alleen wat basis omdat ze als apprentice te dom was om in een rivier te vallen in leafbare. Carameltwirl had toen ze in de medicine cat den had gelegen het één en ander opgepikt. Een simpel sneetje verzorgen was eigenlijk helemaal niet zo lastig. Maar ze wilde niet doen alsof ze alles wist. ‘Als het pijn doet moet je alsnog even naar de medicine cat den,’ miauwde ze zoetjes. Maar als ze echt eerlijk zou zijn, zou ze het er zo wel bij laten. Het was gelukkig niet heel diep, maar ze vond het verschrikkelijk dat het zo bloedde. Ze kon er eigenlijk niet zo goed tegen, maar ze wist zich eroverheen te zetten. Nu de adrenaline ook weer wat gezakt, begon ze pas te realiseren wat er allemaal was gebeurd en wat ze net had gedaan. Inkspots bromde alweer dat hij alweer snel het gevechtsveld in zou kunnen gaan. Een rilling ging over haar rug. Het leek haar maar niets, vechten. Elke keer als de krijgers vertrokken om echt te vechten, bleef ze zenuwachtig thuis, biddend dat iedereen veilig thuis zou komen. Ze drukte eventjes zachtjes haar neusje nog tegen zijn wang. ‘Ik hoop dat dat heel lang niet hoeft,’ miauwde ze stilletjes. Ze hield er gewoon niet van. Het liefst wilde ze dat alle clans gewoon als één in vrede konden leven. Maar zo lang de clans bestonden was er altijd wel eens frictie. Ze waren er gewoon te verschillend voor. Toen ze uiteindelijk zijn wondje had bedekt vroeg hij of hij er nog goed uit zag. Ze grinnikte zachtjes en gaf een plagend stootje tegen zijn schouder. Natuurlijk, dat wist hij zelf ook wel. ‘Jij, altijd,’ miauwde ze snorrend. Ze kantelde haar hoofdje eventjes kort, waarna ze verlegen haar kopje afkeerde. Wat had ze nú weer gezegd. Ze slikte en kromp weer een beetje ineen. Uh... wat moest ze nu zeggen? Haar gulden oogjes keken kort omhoog. ‘Uh.. zullen we dan maar weer terug naar kamp? Misschien moet je toch nog even gecheckt worden..’}

Onderwerp: Re: Nicotine za 28 maa 2020 - 1:33

De gevlekte poes keek even verlegen van hem weg toen hij haar een verpleger noemde. Ach, ze was toch ook zo'n bescheiden poes he. Hij wist niet hoe ze zoveel had geleerd, hij lette nooit op zulke details vroeger en hij was meer buiten het kamp dan in het kamp geweest, maar het was wel handig zo. 'Als het pijn doet moet je alsnog even naar de medicine cat den,' sprak ze zoetjes tegen hem, waarop hij even begrijpend knikte met een warme glimlach op zijn gezicht. Het had als een gek gebloed, maar goed, gelukkig was het helemaal niet zo diep geweest. Het scheelde wel dat Caramel er bij was en dat ze er iets van af wist, hij wilde niet weten hoe het anders was afgelopen. Hij wist namelijk niet precies hoeveel bloed er uit was gelopen, straks had hij een heel bloedspoor achter gelaten, ook erg leuk voor iemand om te vinden natuurlijk. Hij sprak dat hij snel weer het gevechtsveld in kon gaan door haar snelle werk, waarop er een rilling door de poes heen ging. Hij wist wel dat ze nooit echt mee was gegaan met gevechten, de reden er achter wist hij niet zo goed, maar het zou wel te maken hebben met het feit dat ze wat kleiner was en daardoor wat fragieler. Toen haar neus tegen zijn wang gedrukt werd verscheen er een grijnsje op zijn gezicht, kijk nou! En hier dacht hij dat de poes heel erg afstandelijk was! Ze verraste hem wel steeds meer hoor. 'Ik hoop dat dat heel lang niet hoeft,' klonk er stilletjes van de poes af, waarop hij even instemmend knikte. Hij hoopte ook van niet, het was niks om te vechten natuurlijk. Hij deed er wel heel stoer over, maar echt vechten was intens. Het gaf soms doden, aan beide kanten. Het was beangstigend soms. "En als het gebeurt, dan komt het goed." sprak hij met een warme glimlach tegen de poes. Hij meende het, oprecht. ShadowClan zou niet zomaar verliezen. Hij vroeg aan haar of hij er nog goed uit zag met zijn verbandje op zijn kop. 'Jij, altijd,' klonk er snorrend van de poes af, waarop zelfs Ink haar voor een moment even verbaasd aan keek. Díe woorden had hij niet van haar kant af verwacht. Ze draaide haar kopje dan ook verlegen weg op haar woorden. Ze kromp daarna ook weer een beetje ineen, terwijl Ink zich ook weer even moest herpakken hoor, jeetje. 'Uh.. zullen we dan maar weer terug naar kamp? Misschien moet je toch nog even gecheckt worden..' misschien gecheckt worden op een hartaanval, ja. Hij glimlachte warm naar haar, waarna hij voorzichtig overeind kwam. "Het gaat goed, zuster. Als er klachten komen zal ik het aan je melden." sprak hij even met een plagerig glimlachje op zijn kop en een zacht duwtje van zijn schouder tegen haar aan. "Maar die prooi kunnen we wel goed terug brengen, voordat meer roofdieren denken dat ze een makkelijke maaltijd kunnen krijgen." sprak hij, kijkende naar de prooi die Caramel eerder had bemachtigd.

Onderwerp: Re: Nicotine wo 8 apr 2020 - 16:36

_{Inkspots was zo'n tegenpool van haar. En toch kreeg hij zo nu en dan een opmerking van haar eruit. Ze vond katers zoals hij helemaal niet leuk. Ze had altijd gedroomd van een romantische, zorgzame man die heel zachtaardig met haar zou zijn. Dat was haar prins. Niet hij: de flirt, de player, de bad-guy. En toch, toch maakte hij haar lachen. En zelf nu het een beetje serieus werd, over vechten en oorlogen, probeerde hij haar toch gerust te stellen. Ze keek hem even een paar seconden stil aan, en ze wilde het hem natuurlijk geloven. Maar zij was geen soldaat, ze was nooit aan de frontlinie te vinden. Al moest het heel wanhopig worden, dat ze geen keus had. Maar anders bleef ze thuis, waar ze hopelijk meer nut had. En toen ze ook al woorden over haar lippen had gerold zonder er over na te denken, bleef hij stil. Alsof hij dit keer zijn ego was vergeten. Maar hij stemde al snel ermee in om mee terug te gaan. Fijn, dan kon ze weer even de stress uit haar poten lopen. Ze knikte nog even dat hij het zou melden als er klachten zouden komen. ‘Verwacht maar geen stoer litteken, zo diep was het ook weer niet,’ miauwde ze stilletjes. Geen stoer verhaal zou er van komen. Helaas, maar misschien wilde hij zijn gezicht wel zo gaaf mogelijk houden. Zo narcistisch was hij wel weer. Hij stelde voor de prooi terug te brengen. Ze knikte eenvoudig en pakte de muis op waar ze zoveel moeite voor hadden moeten doen. Hopelijk was die het waard dan. Ze begon weer een pad richting kamp te zoeken en ze had nu gelukkig een excuus om even niet te hoeven praten. Met een volle bek kon dat niet.}

Onderwerp: Re: Nicotine ma 13 apr 2020 - 21:46

Hij vond dit leuk. Hij kon er niets anders van maken. Hij zou natuurlijk liegen als hij zei dat Carmel geen aantrekkelijke poes was. Dat was ze namelijk zeker weten wel. Hij zou niet zijn charmes in de strijd gaan gooien als hij dacht dat het niet zo zou zijn he? Hij ging niet onnodige dingen doen, al flirtte hij met bijna iedereen wel een beetje. Voor sommigen was het puur omdat hij wilde zien hoe die op zijn geflirt zouden reageren, voor andere katten was het puur omdat hij oprecht geïnteresseerd in ze was of omdat hij ze aantrekkelijk vond. Er was ook echt geen verschil in de manier waarop hij aan het flirten was. De poes keek hem voor een aantal seconden stil aan toen hij sprak over de oorlogen die ze zouden winnen. Hij was er zeker van dat ze iedereen zouden kunnen verslaan. Hij hoopte het vooral ook. Hij stemde in om mee te gaan naar het kamp en hij zei dat hij het zou melden als hij klachten zou krijgen van zijn wond, waar Caramel even op knikte. 'Verwacht maar geen stoer litteken, zo diep was het ook weer niet,' klonk er stilletjes van de poes af, weer een beetje een stap terug van eerder. Dat was ergens wel weer heel jammer, hij vond de caramel van net veel leuker! Een beetje lachen, beetje plagen. Zo leek ze ook wat meer zelfverzekerd dan dat ze nu was. Waarom kon ze niet gewoon constant zo zijn? Wat weerhield haar om zo vrijuit te zijn? Ze knikte simpel waarna ze de muis op pakte en begon te lopen. "Nou, de clan kan weer trots op je zijn." sprak hij terwijl hij zijn vacht even uitschudde en wat drafsprongetjes maakte tot hij weer naast de gevlekte poes liep. "We moeten echt vaker samen jagen." sprak hij met een brede, charmante glimlach tegen de poes. Tja, zelfs als de poes een muis in haar bek had, bleef hij maar praten he. Want dat was Ink.

Onderwerp: Re: Nicotine vr 17 apr 2020 - 13:00

_{Carameltwirl dacht dat ze eindelijk een beetje van de ongemakkelijke situatie af was. Maar Inkspots was niet zijn humeur verloren toen hij een mep tegen zijn kop had gekregen. Nee, hij leek nog helemaal vrolijk te zijn. Ze keek haar met wat grote ogen aan toen hij haar een complimentje gaf en ze glimlachte vaag. Ze wilde wel hetzelfde zeggen, dat hij goed die uil had weggeslagen. Maar ze kon alleen maar langzaam knipperen, waarna ze weer voor zich keek en met gehaaste, kleine pasjes verder richting kamp marcheerde. Maar het duurde niet lang voordat de kater miauwde dat ze vaker samen moesten jagen. Ergens voelde ze een tinteling in haar buik en ze giechelde weer wat verlegen. Met een schuine blik keek ze naar de bengaal die naast haar liep, waarna ze voorzichtig knikte. ‘Als je maar niet elke keer bebloed terug komt,’ mompelde ze niet erg charmant door haar prooi heen. Ze hoopte dat Inkspots het kon verstaan, maar ze keek met twee twinkelde ogen naar de kater. Nou, hij had blijkbaar geen koppijn van zijn wond, dan konden ze het tempo wel opvoeren. En zonder waarschuwing sprong de tortoiseshell naar voren en dook de naaldbomen door, richting kamp.}

Onderwerp: Re: Nicotine zo 19 apr 2020 - 2:58

De dag dat Inkspots een verpest humeur zou hebben, zou de dag zijn dat er iets ernstigs gebeurd zou moeten zijn. Als er iemand zou zijn overleden, of dat er iets anders ernstigs gebeurd zou moeten zijn. Niet door een simpele wond en al helemaal niet als hij was verzorgd door een knappe poes natuurlijk. Dan had hij al helemaal niets te klagen, dan zou hij het met een gerust hart nog een keer gaan doen. En het leek er ook op dat Caramel zich ook wel amuseerde met zijn aanwezigheid, al verschilde ze nog wel wat van het ene op het andere moment. Maar goed, hij moest gewoon haar even overtuigen dat hij een super leuke kater was waar ze gezellig dingen mee zou kunnen doen. Lekker jagen, patrouilles doen, samen eten. Zo erg was hij toch ook weer niet dat de poes na dit avontuurtje hem meteen de rug zou gaan toekeren? Nee joh, hij was zo cool dat ze dat echt niet zou gaan doen als hij dat zou vragen aan haar. Of als hij naar haar toe zou stappen. Tenminste, hij mocht hopen dat dat niet zo zou zijn. Dus hij stelde aan haar voor om vaker met elkaar te gaan jagen. Ideale ding om te doen, hij had al wel gemerkt dat de poes het fijn vond om te jagen en goed. Hij was dan niet de meest serieuze jager, maar het ging niet alleen maar om het jagen, het ging ook om de gezelligheid! En dat kon hij dan maar weer eens brengen als de beste! ’Als je maar niet elke keer bebloed terug komt,’ klonk er maar half verstaanbaar uit het bekje van de poes, hij moest ook echt even moeite doen om de woorden te ontcijferen uit de mond van de poes, maar de twinkeling in haar ogen waren zeker niet te missen. ”Nee, nee.” sprak hij grinnikend tegen de poes. Natuurlijk niet, dat zou toch geen goede indruk maken op haar? Nee, fout idee. Hij zou de volgende keer gezond en wel blijven en niet gewond raken. Toen de poes opeens zonder waarschuwing naar voren schoot, grinnikte hij even zachtjes, voordat hij de poes achterna ging richting het kamp, waar hun wegen zich weer zouden gaan scheiden.

Onderwerp: Re: Nicotine