November rain

Onderwerp: November rain wo 6 nov 2019 - 23:48

Regen. Het kalme getik op de kale rotsen, de spetters die de grot binnen kwamen. De katten waren gewend aan het eindeloze ruizen van een waterval, dus het vrolijke geratel was een vrolijk contrast. Het dansen van de waterdruppels. Het klonk zo, vrolijk, zo vredig. Maar dat was Wren compleet niet. Het gevlekte poesje zat met een gezicht op onweer voor de uitgang van de grot. Met harde regen was het niet gewenst om naar buiten te gaan. De rotsen konden glad zijn, gevaarlijk. Ter pletter vallen was ze al meerdere keren streng voor gewaarschuwd. Nee, ze zou zichzelf maar nuttig moeten maken en iemand had maar voorgesteld dat ze aan het werk kon gaan in de nursery. Daarom had ze zichzelf uiteindelijk gewonnen gegeven en slofte ze met nukkige poten naar de nursery. Het het diepste hol in de grot, gemengd in de gangenstelsels. Ze bromde een keer nukkig en uiteindelijk stak ze haar kop in de misselijkmakende zoet geurende ruimte waar ze het grootste deel van haar leven had doorgebracht. Zonder een woord te zeggen begon ze het muf ruikende mos van het dichtstbijzijnde nest bij elkaar te schrapen.

+ Morning eerst

Onderwerp: Re: November rain zo 10 nov 2019 - 16:19

Het was aan het regenen. Het geluid van vallend water wisselde af met gestaag getik, wat Morning niet per se een vervelend geluid vond. Ze lag met haar poten voor zich uitgestrekt op de grond en keek in de richting van waar de uitgang van de grot moest zijn. Het viel haar op dat bijna geen enkele kat naar buiten was gegaan. Natuurlijk had dat te maken met slipgevaar, maar dat zorgde er ook voor dat de To-be’s klusjes opgelegd kregen van hun mentors en dat sommigen binnenkwamen om hier een paar taken te doen. Wat op zijn beurt weer betekende dat het druk werd in de nursery, iets wat Morning niet goed kon hebben. Ze richtte haar blik op een To-be die met een gezicht dat op onweer stond naar binnen kwam. Ze herkende de she-cat als Wren; ze hadden samen een paar moons in de nursery gewoond voordat Wren benoemd werd tot To-Be. Ze hadden toen niet echt met elkaar gepraat en Morning wilde ook nu weer niet de moeite nemen om zich te bekommeren om de kat, maar opeens werd een deeltje mos waar ze op lag ruw weggetrokken. Met een geïrriteerde his draaide ze haar kopje in de richting van de kat. “Ga aan de andere kant van de nursery mos bij elkaar schrapen en niet hier,” snauwde ze de she-cat toe. “En gedraag je alsjeblieft niet alsof een beetje regen het einde van de wereld is. Er zijn katten die langer in de grot moeten blijven dan jij, hoor.” Morning kon het niet helpen dat haar stem een tikkeltje jaloers klonk. Haar groengele ogen namen Wren in zich op en geërgerd klauwde ze het beetje mos dat ze nog had naar zich toe. Dat was háár mos. Afblijven dus.

Onderwerp: Re: November rain wo 20 nov 2019 - 23:53

Wren was helemaal in haar eigen nukkigheid verzonken, totdat opeens een zwart-witte kitten tegen haar begon te blazen. Wrens blauwe ogen schoten vuur. Pardón? Wat was dit nou weer. Ze vernauwde haar ogen en ze staarde fel naar het brutale poesje. ‘Wat zeg je tegen mij?’ miauwde ze boos. Nee, je moest Wren écht niet zo aanspreken als ze al in een slecht humeur was, dat kon ze dus echt niet hebben. Het einde van de wereld. Pfft, ze moest eens weten! Zij had lekker pech, zij zo to-be worden als de sneeuw kwam en dan kon ze helemaal niet meer naar buiten. Hah! Maar dat was nog niet genoeg voor Wren, nee, ze moest de brutale aap nog terugpakken. Express zette ze haar nagels dan in een stuk mos waarop de kitten lag en het wanhopig bij elkaar probeerde te schrapen en trok het hard onder haar vandaan. ‘Ik doe dit voor jou hoor. Ga zelf maar ergens anders liggen,’ miauwde ze fel. Dit moest echt niet gekker worden. Zij was to-be en moest de rommel van kittens opruimen. Het was verschrikkelijk! Niet eerlijk gewoon. Ze wilde weer naar buiten, rennen en springen en over de richels dansen. Ze wilde leren vechten! En zelfs dat gebeurde niet met Day als mentor.

Onderwerp: Re: November rain do 21 nov 2019 - 13:15

“Je hebt me wel gehoord,” antwoordde Morning kribbig terug. Dacht Wren nu werkelijk dat ze haar woorden ging terugtrekken, zoals een bange kitten zou hebben gedaan als ze tegenover een grote Cave Guard stond? Ha! Zelfs dan zou ze nog een grote bek hebben. Ze dacht niet dat ook maar iemand haar meer kon pijn doen dan haar vader, die haar ver achter zich had gelaten. “Ik heb hier niet om gevraagd, of wel dan?” Ze keek Wren al even boos terug aan en werd al helemaal kwaad toen de to-be verder ging met mos onder haar gat wegschrapen, alleen deze keer iets harder zodat Morning bijna haar evenwicht verloor. Oh, nu ging ze te ver! Boos liet Morning haar klauwen uit haar hulzen schieten en krabde in de richting van Wren, maar trok zich net op tijd terug zodat het haar Tribemate niet zou raken. “De volgende keer is het raak,” bromde ze waarschuwend. “Leg het verse mos daar maar neer. Ik doe het zelf wel. Ik lag hier eerst en ik ga niet verhuizen voor jóu.” Woest keek ze de to-be aan. Wat dacht ze wel niet? Dat elke kat voor haar aan de kant ging? Well, Morning bleef hier lekker zo lang liggen als dat ze zelf wilde

Onderwerp: Re: November rain ma 25 nov 2019 - 15:06

Oeh, haar klauwen jeukten. Ze wilde niets liever dan de kitten een lesje leren, haar naar muizenpulp te slaan. Haar vacht stond dan ook recht overeind, haar klauwen inmiddels uit haar hulzen. En niet alleen maar om mos bij elkaar te schrapen. Haar blauwe ogen schoten vuur en haar staart zwiepte al hard heen en weer. Ze wist dat ze geen kittens mocht slaan, maar deze moest nodig eens wat manieren leren! Zacht gegrom kwam dan ook uit het diepste van haar keel, zó kwaad was ze al! Helemaal toen de kitten waagde om een klauw naar haar uit te slaan. Wren dook even naar achter, maar ze kon het niet meer houden. Ze zou vechten als het moest! En ze zou winnen ook. Mevrouw durfde haar ook nog eens te bedreigen. Wren trilde op haar poten, zo boos. Toen ging ze commanderen, en toen sloeg de vonk over. Wren ging dit niet zomaar allemaal pikken! Deze kleine, brutale aap. Ze dook op de kitten af, gericht op haar nekvel waar ze haar maar eens even vast wilde houden om haar als de kitten te behandelen die ze was. Ze probeerde bovenop de ander te komen en haar zo hard mogelijk tegen de grond te duwen. ‘Ik ben nog steeds een to-be, en jij een kitten!’ siste ze tussen haar tanden door. ‘En ik laat me niet door jou commanderen!’

Onderwerp: Re: November rain zo 1 dec 2019 - 10:30

Morning had eerlijk gezegd niet verwacht dat Wren iets terug zou doen. Het was algemeen bekend dat het not done was voor een oudere kat om een kitten pijn te doen en Morning had wel verwacht dat ze weg zou komen met haar actie. Maar opeens voelde ze tanden in haar nekvel en werd ze hard tegen de grond gedrukt. Woede vlamde door haar heen toen ze het inmiddels verscheurde mos tegen haar kin voelde drukken. Ze probeerde zich te draaien zodat ze naar haar belager kon bijten. “Houd je bek en ga van me af, stomme trut!’ schreeuwde ze hard tegen Wren. Ze had hier schoon genoeg van! Ze had geen zin om respect te hebben voor vervelende to-be’s die haar privacy niet konden respecteren. En ze zou dit zélf oplossen, zonder een queen of haar moeder erbij. Ze dacht trouwens sowieso niet dat haar moeder haar zou komen helpen. Dan moest ze die stomme trut zelf maar van haar af krijgen. “Je gedraagt je anders nog steeds behoorlijk als een kitten, hoor,” spuugde ze de to-be nijdig toe. Ze merkte dat ze haar poot nog een beetje kon bewegen en hem los kon wrikken van de grond. Met de grootste moeite reikte ze achter zich en sloeg vervolgens zo hard mogelijk met haar klauw in de richting van Wren. Hopelijk zou ze doel treffen zodat die muizenbrein van haar af zou gaan.

Onderwerp: Re: November rain di 3 dec 2019 - 0:58

Haha! Gelukt. Ze zou deze kleine prinses wel een lesje leren. Wren had nog steeds een kwade blik op haar gezicht. Ze voelde zich ongelooflijk sterk. Dit was het werk van een chief. Normaal gesproken vielen ze natuurlijk arenden aan en geen kittens, maar ze drukte haar tegen de grond. Morning was hopeloos. Maar haar bekje kon Wren niet dichthouden, want ze begon haar alweer uit te schelden. ‘Hoe noemde je mij? Jij klein arendhart!’ siste ze woest naar haar. Oh, ze haatte Morning echt. Écht haat. Nog erger dan bij Moraine, die ze ook niet mocht, maar ook weer niet zo erg. ‘Ik ga mooi niet van je af,’ snauwde ze, waarna ze nog eens hard haar gewicht op haar duwde. Als ze het nog bonter zou maken, zou ze haar gewoon net zo lang vasthouden totdat ze zou huilen, en dan nog zou ze haar nog even vasthouden. ‘Maar dat ben ik lekker niet. Dus je houdt je vuile bek maar,’ reageerde ze fel toen Morning haar uitmaakte voor een kitten. Totdat Wren opeens nageltjes langs haar buik voelde. Auw! Wren siste, waarna ze een pootje in het rond zag vliegen. Kleine, gemenerik! Je mocht echt niet met klauwen. Ze zou het wel krijgen! Wren drukte een poot in haar nek, waarna ze happend uithaalde naar de poot die haar durfde te raken. Het begon zo langzamerhand op een echt gevecht te lijken!

Onderwerp: Re: November rain wo 4 dec 2019 - 23:19

“Een stomme trut. STOMME TRUT. Is het nu duidelijk?” schreeuwde Morning hard naar de to-be boven haar. Het gewicht werd steeds harder en Morning’s gezicht werd zonder al te veel omhaal hard tegen de grond gedrukt. Het begon zwart voor haar ogen te zien van woede en ze voelde hoe al haar spieren zich aanspanden. Ze stelde zich voor hoe ze haar klauwen diep in de huid van Wren kon slaan en die vervolgens naar beneden kon halen waardoor diepe krassen haar pels zouden ontsieren. Hopelijk zou er op de plek waar Morning haar dan zou raken zelfs nooit meer vacht terug groeien. Morning was zo boos op haar dat ze haar waarschijnlijk wel van één van de bergen af kon gooien als ze zich daar in de buurt bij bevonden. “Houd zelf je vuile bek, irritant kreng dat je er bent,” snauwde ze woest naar Wren. Plotseling voelde ze tandjes in haar poot en nijdig begon ze met haar poot te schudden. De tanden van Wren waren natuurlijk veel beter dan die van haar ontwikkeld en deden daarom des te meer pijn, maar het maakte Morning enkel woedender. Ze wilde Wren onder zich hebben, wilde haar horen smeken van de pijn. En ze zou er alles aan doen om de controle terug te winnen. En dus deed ze het enige wat haar te binnen schoot: ze liet haar kopje hard naar achteren komen zodat deze hopelijk tegen Wren’s kin zou knallen. Ze moest kracht zetten omdat Wren’s poot in haar nek was gedrukt, maar misschien zou ze de to-be wel verrassen met haar wilde kracht.

Onderwerp: Re: November rain za 7 dec 2019 - 0:14

Het stoom kwam uit Wren haar oren. Ze was laaiend. Pislink. Oh, ze wilde deze kitten helemaal tot moes schoppen en slaan. Ze moest gewoon een lesje leren, lekker nog drie manen kitten blijven. HAH! Dat zou d'r wel leren. ‘Jij moet eens manieren leren, domme kitten,’ siste ze woest. Maar voor ze het wist had ze haar poot te pakken. Wren beet nog eens lekker door, ze wilde haar oprecht pijn doen. Maar al snel wist ze zich toch wat los te schudden. Maar Wren was nog steeds groter en ze wist de kitten onder controle te houden, in de houtgreep. En ze zou pas los laten als ze sorry zou zeggen. Maar opeens haar kop tegen haar kin kreeg. Ze gromde kwaad. Kort gleed haar grip op de kitten. Haar haar stond overeind en ze probeerde zo snel mogelijk weer de vat op haar te krijgen. Ze wilde haar poten weer op haar schouder zetten om haar zo tegen de grond te houden. Het verschrikkelijke kreng, het achterlijke muizenbrein! Wren kon wel ontploffen van woede. ‘Je gaat sorry zeggen! Je moet sorry zeggen!’ gilde ze kwaad. ‘Ander ga ik aan Day vertellen wat je hebt gedaan en mag je nog manen in de nursery blijven, domme kitten!’ begon Wren te dreigen.

Onderwerp: Re: November rain zo 8 dec 2019 - 16:15

De pijn in haar achterhoofd vertelde haar dat ze goed gegokt had en dat ze haar kop inderdaad op de juiste manier naar achteren had laten knallen. Ze voelde helaas niks druppelen op haar rug, wat wilde zeggen dat ze Wren’s neusje niet al te hard had geraakt. Ze voelde de pijn weer terug in haar nek toen Wren haar opnieuw hardhandig tegen de grond duwde en de haat was bijna verzengend. Ze wilde Wren naar buiten sleuren, haar van de bergen duwen, haar lichaam met een paar rake klappen de steile hellingen onder haar zien raken, haar botten horen kraken terwijl ze één voor één ongenadig hard braken… Maar ze moest het helaas enkel met haar fantasie doen, want de to-be was te sterk en hield haar te makkelijk tegen de grond. Verdomme. “Ik zeg verdomme helemaal niks!” beet ze over haar schouder naar de to-be toe, naar haar kwelgeest. Oh, als ze zich los kon rukken en ze kon haar nagels in de ogen van haar tegenstander drukken, dan zou ze eens… Een hoog, schel lachje verliet haar lippen toen Wren met Day begon te dreigen. “Ja, doe dat vooral, stomme muizenbrein,” zei ze lachend tegen Wren. “Dan maakt hij je automatisch ook weer terug kitten. Denk je echt dat hij dit onnozel gedrag van een to-be accepteert? Jij bent echt niet helemaal goed bij je hoofd, hè? Verrekte tuthola die dat je er bent.” Toen begon ze wild te schudden met haar lijfje. “EN NU LAAT JE ME VERDOMME LOS!” gilde ze woest. “IK HAAT JE! IK HAAT JE! IK HAAT JE!”

Onderwerp: Re: November rain wo 18 dec 2019 - 1:07

Deze kitten zou ze persoonlijk tot moes slaan als het kon. Ze gromde dan nog ook een keer gevaarlijk toen de mekkerde dat ze helemaal niets zou zeggen. Nou, daar zou ze spijt van krijgen! Wren was nog altijd sterker en groter. Ze was een cave-guard, ze kon tegen arenden vechten. Daar was deze kitten niets bij! Ze drukte haar dan nog steeds stevig tegen de grond. Ze voelde haar wel stribbelen, maar Wren hield voet bij stuk. Dit stuk vossenstront! Ze zou haar wel een lesje leren. Ze probeerde haar nog bang te maken door te dreigen om haar kitten te maken. Wren snoof en lachte schamper. ‘Wie zou Day nu geloven. Een domme kitten of zijn eigen to-be? Ik weet het wel,’ siste ze in haar oor. Ze probeerde nog eens gewoon om haar te jennen in haar oor te bijten. Maar het duurde niet lang voordat de kleine een woedeaanval kreeg en als een bezetene begon te schudden en te schreeuwen. ‘Pas op je woorden, kreng!’ gilde Wren terug. Maar op een gegeven moment verslapte haar grip op de bizar kronkelende kitten en stond haar voorpoot op de grond. Meteen probeerde Wren de achterhand van de kitten weer te pakken te krijgen en sloeg met haar klauwen richting haar staart. Ze zou het voelen hoor! ‘Ik haat jou meer!!!’ krijste ze kwaad.

Onderwerp: Re: November rain do 19 dec 2019 - 21:11

“Denk je dat hij de verwondingen niet zal zien? Dat iemand het geluid niet heeft gehoord? Zelfs de doofste prooi hoort je klagende stem nog vanaf hier!” snauwde ze nijdig tegen de to-be. Plotseling zag ze haar kans schoon toen Wren haar grip verslapte omdat Morning te hard aan het kronkelen was en hapte ze in de richting van de voorpoot. Niet lang daarna schoot er een vlijmscherpe pijn door haar staart heen en wakkerde de woede in Morning zich alleen nog maar aan. “Oh, als ik je te pakken krijg…” Woest begon ze opnieuw te kronkelen. Toen kreeg ze een idee. Ze kronkelde nog wat meer, net hard genoeg om Wren te doen geloven dat ze een enorme inspanning aan het doen was. Daarna liet ze zich hijgend van woede en uitputting op de grond zakken, haar kopje tegen de grond geduwd. Wren was te druk bezig geweest met klauwen naar haar staart, wat wilde zeggen dat haar kopje nu vrij was om te doen wat het wilde. En Morning besloot om het opnieuw hard naar achteren te laten komen zodat het hopelijk hard tegen de kin van Wren zou knallen. Vervolgens draaide ze haar kopje en beet nogmaals in de richting van Wren’s voorpoot. Ze zou het voelen hoe erg Morning haar wel niet haatte!

Onderwerp: Re: November rain za 21 dec 2019 - 0:04

Het was helemaal uitgelopen tot een echt gevecht. Morning was nog dommer dan een vlooi, want Wren wist heus wel dat zíj gelijk zou gaan krijgen. Ze grauwde dan ook hard ze kort tanden in haar poot voelde, maar ze trok die al snel weer terug en triomfantelijk haar poten op haar staart sloeg. Domme kitten! Ze zou haar krijgen ook. Wren probeerde alweer haar poten op haar heupen te zetten, totdat ze plotseling een kopstoot tegen haar kin kreeg. ‘Auw!’ piepte ze. Die deed eigenlijk echt wel een beetje zeer. Ze voelde weer tanden in haar poot, waarna ze verblind werd door woede. Nu was ze er echt helemaal klaar mee! In een waas van woede trok ze haar poot uit haar blik en in dezelfde beweging sloeg ze gericht en zo hárd als ze kon richting de kop van Morning. Haar nagels waren nog wel bedekt, alleen de puntjes waren door de inspanning ontbloot. Ze had geen idee of ze raakte, dat zou ze wel gaan horen na de reactie van Morning.

Onderwerp: Re: November rain