Traning you til you urn yout Warriorname

Geen van de katten leek het probleem in te zitten. Gefrustreerd spande de gestreepte kattin haar kaak aan. Aan de Riverclanner besteedde ze naast haar boze blik verder geen aandacht - hij zat aan zijn kant van de grens en dus was er weinig wat ze kon doen. Haar clangenoten, daarentegen, moesten duidelijk weer eens op de hoogte gebracht worden van de omstandigheden. "Als je gaat vriendjes worden met de vijand is dat wel degelijk van belang, Silverflight.", antwoordde ze met boze, sissende stem. "Je wordt verwacht het goede voorbeeld te geven voor je apprentice.", vervolgde ze er nog achteraan. Dat Woodpaw het opnam voor zijn mentor kon ze hem niet helemaal kwalijk nemen - maar het maakte haar des te bozer op de mentor, die beter zou moeten weten. Er was een tijd en een plaats voor gezellige gesprekjes; en dit was noch de tijd, noch de plaats. Anders noemden ze het wel een "border party" in plaats van een "border patrol".

Wood was blij met de steun van zijn mentor. Maar de volgende woorden van de Riverclanner klonlem hem hardstikke dom in de oren. "Wat een drukte ineens. Zo zijn er twee en dan komt er gezellig een derde erbij." zei de kater vriendelijk. Zag hij dan niet dat Amberstorm op het punt stond hem weg te jagen? Of was het alleen Wood die het zo zag? "Als je gaat vriendjes worden met de vijand is dat wel degelijk van belang, Silverflight. Je wordt verwacht het goede voorbeeld te geven voor je apprentice." zei de deputy sissend. Zonder er bij na te denken zei Wood: "Het is niet haar schuld! Wat zou ze moeten doen? Die Riverclanner staat met alle vier zijn poten op Riverclan territory!". Meteen daarna had hij al spijt van zijn woorden, maar hij kon zijn mentor niet zomaar straf laten krijgeb. Dat verdiende ze gewoon niet. Genegeerd likte hij zijn borst. Hopelijk zou hij niet te veel straf krijgen voor zijn opmerking...

Silver pinde haar oren in haar nek toen Amberstorm haar beschuldigde van vrienden worden met een vijand. Stormlight was al langer dan Amberstorm Deputy was een vriend te noemen van haar, maar voor het weinige dat zij boos werd kon ze de beschuldiging niet waarderen. 'Wat je zegd klink als verraad, iets waar ik me altijd ver van heb gehouden een simpele begroeting zelfs aan een vijand is nog geen vrienden worden Amberstorm.' mauwde Silverflight met een toon die teleurgesteld was. Ze koos haar woorden met zorg enkel en alleen door wat voor rol de gestreepte poes nu bekleden anders had ze haar heel anders terecht gewezen. 'Kom Woodpaw we gaan verder voor we van nog meer beschuldigt worden.' Ze wilde Amberstorm helemaal niet de indruk geven dat ze gewonnen had, maar ze wilde geen ruzie krijgen met haar waar Stormlight bij aanwezig was. Ze stond op en wenkte haar leerling. Naar Storm gaf ze nog een knipoog die voor geen enkele andere kat te zien was dan de goud/bruin gevlekte kater aan de overkant van de smalle rivier. Ze zetten er flink de pas in, maar hield wel rekening met haar leerling. Zelf kon ze nog veel sneller lopen en Silverflight vermoeden dat ze nog niet van de Deputy af was. Zelfs was ze meer van het praten dan het op te lossen met knauw en klauw als dat mogelijk was natuurlijk.

Stormlight had het gehele spektakel kalmpjes zitten garde slaan en moest glimlachen omdat de leerling van Silverflight voor haar op kwam. 'Laat maar knul sommige katten houden liever hun wrok dan die te laten gaan.' Murmelde Storm tegen Woodpaw en hij bleef nog even stil tot zilverrode poes uit was gesproken, maar hij was wel zo slim om haar geen knipoog terug te geven voor ze vertrok. 'Nou het was gezellig, jammer van het conflict, maar maak je niet druk daar word je te snel grijze haartjes van.' grinnikte de bengaal voor hij opstond en zich even uit schudden voor ook hij weg liep. Hij was toch op weg naar een kat die mogelijk weer informatie zou kunnen hebben die handig was voor zijn clan.
(Stormlight topic uit)

Amberstorm trok geïrriteerd met haar oortje toen Woodpaw er opnieuw tussenkwam. De apprentice moest duidelijk eens zijn plaats leren - respect voor de hogere rangen was zeer belangrijk in een gemeenschap met zo'n duidelijk rollensysteem als een clan. "Wat zou ze moeten doen? Ik zeg niet dat je een Riverclanner op Riverclangebied moet aanvallen, maar begin er in Starclansnaam toch ook niet gezellig een gesprekje mee! We zijn in oorlog met Riverclan, had je de memo nog niet gekregen?", snauwde ze de apprentice toe, haar boze groene blik nu op de jonge kater richtend. Silverflight begon zich ook terug te verdedigen en Amberstorm knarste gefrustreerd met haar kaken. Toen ze zich echter half gewonnen leek te geven en verder liep met haar apprentice, besloot de deputy om het voor nu maar even hierop te laten. Het had duidelijk toch geen zin. Ze zou eens goed met Stallionstar moeten praten over waar de loyaliteit van haar clangenoten leken te liggen - want luisteren naar een hogere rang zat er duidelijk niet echt in. "Vergeet je plaats niet, Silverflight. Hier komt nog een staartje aan.", mauwde ze dan ook, waarna ze zich omdraaide en de andere richting uitliep. Als er ooit iets uitlekte via een clangenoot die dacht dat vriendjes worden met Riverclan niet zo erg was, dan zwaaide er wat - daar mochten ze op staan.

(Amberstorm topic uit : ) )

Zwijgend negeerde Woodpaw alle woorden die op hem werden gevuurd, en hij volgde Silverflight op de voet. Hij begreep dat hij respectloos had gedaan tegen Amberstorm, maar dan moest zij zijn mentor maar niet beschuldigen. Toen ze een eindje weg waren gelopen en de twee andere katten uit het zicht waren, mauwde hij zachtjes: "Wie was die kater?". Hij voelde zich nog steeds rot over hoe hij tegen de Windclan deputy had gedaan. Ze verdiende het wel, maar waarschijnlijk had hij niet zo'n goede indruk op haar gemaakt. Hopelijk zou dit voorval hem niet in de toekomst slecht uitkomen.

Ze had gezien hoe wijs Stormlight was omgegaan met haar knipoog, maar ze vond het wel jammer. Zo vaak zag ze de rivierclanner niet, maar ze zag hem nog minder dan zijn eigen clan zou doen. De woorden van Amberstorm knoopte ze goed in haar oren, maar ze lede even haar staart over de mond van Woodpaw toen hij begon te spreken. Ze moest even goed na denken. Het was haar wel op gevallen dat de nieuwe deputy iedere kat in de gaten leek te houden? Waarom of was ze gewoon toevallig hun kant op gekomen? Maar de vraag van haar leerling was haar echter niet ontgaan. Silver schudden haar kop ze had al meer dan genoeg zorgen aan haar hoofd op het moment. 'Dat was Stormlight. Hij fungeert als een spion van de rivierclan, maar ik betwijfel of zijn eigen clan het al weet? Hij reis veel en zoekt overal naar informatie. Hij weet veel meer dan welke kat dan ook in het land der levende. Stormlight zou er heel wat voor over hebben alle geheimen van Starclan te weten te komen.' grapte ze aan het einde van haar uitleg en haalde haar staart weer van haar leerlingsmond weg. Waarna ze even over haar schouder keek. Ze mocht de rivierclanner wel, maar wist donder goed dat ze haar mond over de geheimen of belangrijke zaken van de windclan voor zich moest houden. Als het iets was waar de rivierclan gebruik van zou kunnen maken dan zou Storm dat vast door vertellen aan Panthergrowl of Butterstar.

Zijn mentor schudde haar kop, en zei: "Dat was Stormlight. Hij fungeert als een spion van de rivierclan, maar ik betwijfel of zijn eigen clan het al weet? Hij reis veel en zoekt overal naar informatie. Hij weet veel meer dan welke kat dan ook in het land der levende. Stormlight zou er heel wat voor over hebben alle geheimen van Starclan te weten te komen.". Wood voelde haar kriebelige staart van zijn mond verdwijnen. Wood dacht even na, maar besloot de poes niet verder vragen te gaan stellen over de kater. Ze had immers al genoeg zorgen op dit moment... "Wil je nog verder pattrouilleren, of gaan we terug naar het camp? vroeg hij. Hij wist niet of de poes nog wel in zo'n goede stemming was, na de woorden van Amberstorm.

Ze voelde aan haar vacht dat Woodpaw meer had willen weten, maar ze kon hem niet meer vertellen. Stormlight was erg op zichzelf met alle informatie die hij verzamelde en hij wilde het slechts delen als je hem een ander geheim kon vertellen die voor zolang veilig was tenzij iemand anders daar weer info voor kon leveren natuurlijk. De woorden van haar leerling deed de zilverrode poes even stoppen om zich uitrekken. 'Laten we nog even doorlopen. Amberstorm zal ons vast opwachten bij de ingang van ons kamp. We zullen haar snel genoeg weer zien, maar voor nu wil ik even uit het kamp blijven zonder bestookt te worden door vragen.' murmelde ze vriendelijk. 'Hoewel ik het dapper van je vond dat je het voor mij op nam toch zal ze een gepaste straf voor jouw acties verwachten. Een maan lang teken weg halen bij de oudste zal wel genoeg zijn.' dit deel vond ze zelf ook niet leuk en dat was te horen aan haar stem die meelevend klonk voor Silverflight weer door liep.

XD Sorry. ;P

Bij de woorden van de poes betrok Woods gezicht. Bah, teken verwijderen! Maar ja, het was zijn eigen schuld... hij merkte dat hij, in gedachten verzonken, achterop was geraakt. Hij trok een sprintje richting zijn mentor, en ze patrouilleerden weer verder. Hij bedacht hoe veel sneller hij was geworden. Een paar manen geleden zou het hem veel meer moeite hebben gekost om naar zijn mentor te rennen. Zijn gedachten vervlogen weer naar wat er zonet was gebeurt. Hopelijk zou de straf meevallen, misschien maar een halve maan? "Denk je dat Amberstorm mij de schuld gaat geven?" vroeg hij zachtjes.

Ze merkte wel dat Woodpaw wat achterop geraakt was, maar ze vertraagde haar tempo niet. Hij zou het wel leren om haar bij te houden uit eindelijk. Maar toen haar leerling weer bij haar was vroeg hij of de nieuwe deputy hem de schuld zou geven. Silverflight glimlachte en stopte voor ze de jonge kater aan keek. 'Nee ze zal eerder bij de schuld geven.' murmelde de zilverrode poes en begon nu rustiger te trippelen langs de grens toen ze weer in beweging kwam. 'Ken je de krijgscode goed genoeg om hem op te noemen?' vroeg Silver en keek even over de grens, maar zag verder geen kat daar lopen voor ze haar blik weer terug liet gaan naar haar leerling.

De woorden van zijn mentor stelden Wood gerust. Zij zou vast wel gelijk hebben. Maar alsnog was het oneerlijk. Hij schrok op bij de vraag van de poes. De warrior code! Die kende hij als sinds de kraamkamer, en het was onmogelik om die te vergeten. "Je moet je clan met je leven verdedigen, en in een gevecht moet je loyaliteit altijd bij je eigen clan liggen. Je mag niet zonder toestemming de jachtgronden van de andere clans betreden. De zwakste leden van de clan eten het eerst, en je mag niet eten als je nog niet gejaagd hebt. Heb respect voor je prooi, en dat ze hun leven geven om jou te voeden. Kittens moeten minimaal zes moons zijn voor ze Apprentice worden. Nieuwe warriors moeten een nachtwaken houden nadat ze hun warrior naam hebben ontvangen. Een kat kan geen deputy worden zonder minimaal een keer mentor te zijn geweest van een apprentice. De deputy zal de nieuwe Clanleader worden wanneer de leider sterft of te oud is. Hij zal naar Highrocks moeten reizen en daar zijn negen levens ontvangen. Na de dood of het afzien van een te oude deputy moet de nieuwe deputy gekozen worden voor maanhoog. Er vind elke volle maan een gathering tussen de vier Clans plaats. Hier mag je nooit een andere lat aanvallen.Borders moeten elke dag worden gecheckt en gemarkeerd. Hierbij worden alle onbekende katten die het territorium verjaagd. Geen warrior mag een kit in pijn of gevaar negeren, zelfs als deze van een andere Clan is. Het woord van de Clanleader is de warriorcode. Een eervolle warrior hoeft andere katten niet te doden om het gevecht te winnen, behalve als ze buiten de warriorcode staan of als het noodzakelijk is voor zelfverdediging. Een echte warrior verlangt niet naar het zachte leventje van een kittypet." dreunde hij gemakkelijk de warriorcode op. Hij keek zijn mentor even aan, wachtend op een blijk van goedkeuring.

Silverflight luisterde naar hoe haar leerling de Warrior code opnoemde. 'Je bent er eentje vergeten. Hij staat er wel niet direct tussen, maar je hebt altijd naar een oudere warrior te luisteren zelfs al is hij of zij niet je mentor.' mauwde Silver en streelde even met haar staart langs de schouder van Woodpaw voor ze over een konijnenhol sprong. Ze waren bijna bij de Gorge, maar ze zouden nog een heil eind terug moeten door het wind territorium om bij het kamp te komen. Ze zichten inwendig, maar snapte best waarom Amberstorm zo had gereageerd. Silver was nog altijd trouw aan haar clan, maar met de grens ertussen kon ze toch best een babbeltje maken???

Wood keek zijn mentor stomverbaasd aan toen hij hoorde dat hij er eentje vergeten was. Natuurlijk! Hoe kon hij zo dom zijn? Maar ach, nu zou hij het vast wel onthouden. In de verte begon hij het echoede geluid van het klotsende water in de gorge te horen. Toen ze dichtbij genoeg waren, keek Wood even naar beneden, en deed meteen weer een stapje terug. De duizelingwekkende diepte vond hij niet fijn. Hij keek zijn mentor even aan. "Gaan we weer terug naar het camp?" vroeg hij, toen ze bij de plek kwamen waar de gorge dieper het Riverclan gebied in ging. Hij had nog niet gemerkt hoe moe hij was, maar nu hij er aan dacht, voelde hij zijn hele lichaam verslappen.

Het was een lange dag geweest en morgen zou ze meteen verder gaan met de vecht technieken. Die hadden ze moeten afkappen door de zwerm vleermuizen. De stem van haar leerling werd bijna overstemd en ze keek hem even aan. Ja hij was moe! Silverflight knikte en draaide zich nar hem om. 'Kom hier is verder niets te zien. Laten we maar terug gaan dan zal ik je morgen de rest van de gevechtstechnieken aanleren die ik ken ook van vijanden.' miauwde Silver luid genoeg om boven het water uit te komen en ze duwde haar kop even tegen haar leerlings schouder aan om hem de goede kant op te draaien.

Gelukkig wouw ook de poes terug naar het camp, en Wood volgde haar gedwee. Hij was doodop, en nog even en hij zou zich in zijn nest kunnen katen zakken. Met de stap werd hij vermoeider, maar het camp was al bijna in zicht. Hij kon het bijna niet opbrengen om voor een paaf konijnenholen opzij te wijken, en de geur deed hem voor eens niks. Het geruis van de Gorge verstomde langzaam, tot het camp in zicht kwam. Hij keek zijn mentor even aan, en toen ze de ingang in liepen mauwde hij: "Ik ga alvast naar mijn nest.".

De woorden van Amberstorm staken haar nog steeds alsof ze in een wespennest was gestapt en die beesten haar allemaal tegelijk staken met hun angels! Maar de woorden van haar leerling trokken haar weer uit haar gedachten gang. 'Wil je niet eerst wat gaan eten?' vroeg Silverflight en ze keek hem even verbaasd aan. Maar de poes begreep wel dat Woodpaw ontzetten moe moest zijn. 'Okay ga maar, maar morgen wil ik je weer bij de ingang van het kamp zien.' murmelde Silver en ze liet Woodpaw voor gaan. Zelf bleef ze even achter en liep daarna naar de Outlook rock waar ze later in de nacht Stallionstar tegen zou komen.

(De volgende dag mag jij invullen) ;D

Onderwerp: Re: Traning you til you urn yout Warriorname