Traning you til you urn yout Warriorname

Ze had Woodpaw meteen mee uit het kamp op geroepen na de ceremonie. De zilverrode poes had Frostfall en Scarface met hun leerlingen ook direct zien vertrekken. Dus wachten ze buiten op de jonge kater en ging zitten. 'En Woodpaw wat weet je zoal en wat voor jacht en vecht technieken ken je al?' vroeg Silverflight op vriendelijke toon. Ze was best nieuwsgierig ernaar. Zelf was ze er vrij zeker van dat Woodpaw al heel wat kende, maar of het genoeg zou zijn daar kon enkel zij nu een besluit over nemen omdat zij nu zijn mentor was geworden.

@Woodpaw

Opgewonden huppelde Wood het camp uit. Hij had net gehoord dat Silverflight zijn nieuwe mentor zou worden, en daar was hij heel blij mee. Op de een of andere manier had hij de poes altijd al gemogen. Buiten het camp zag hij haar zitten, en hij ging blij naast haar zitten. "En Woodpaw, wat weet je zoal en wat voor jacht en vecht technieken ken je al?" vroeg ze vriendelijk. Wood deed alle vechtbewegingen voor die hij al kende. Ze gingen allemaal heel soepel, omdat in de lange tijd die hij zonder mentor zat geen nieuwe technieken had geleerd en dus telkens de oude moest herhalen. "En nu de jachttechnieken." pufte hij, en hij liet zich in jachthouding zakken. Eerst deed hij alsof hij een vogel ving, en hij sprong hoog de lucht in. Daarna deed hij alsof hij achter een konijn aanzat, en zette de sprint in. Tevreden draaide hij zich om naar de poes. Hij was benieuwd wat ze van zijn bewegingen vond.

Woodpaw was heel blij weer een mentor te hebben dat kon elke kat zo zien, maar toch glimlachte ze vriendelijk terug en keek toe hoe haar nieuwe leerling eerst zijn vecht technieken voor deed. Heel mooi soepel, maar het waren tot nu toe enkel de basis vecht technieken die hij liet zien en later ging Woodpaw zijn jacht technieken laten zien. Mooi heel mooi en nu het echte werk! 'Ik zie dat je alles mooi hebt bij gehouden van wat je al weet. Je bewegingen zijn prima, maar je mist nog wat Timing in je jacht technieken. Van het vangen voor vogels durf ik je wel te geloven. Al heb ik jouw pas 1 keer een konijn binnen zien brengen... Nou ja een half konijn samen met Amberpaw. Maar jullie twee zagen er toen niet uit alsof jullie ruzie hadden gehad.' grapte Silverflight aan het einde. Ze had wel gezien hoe close Wood en Amberpaw waren, maar dat was alleen maar mooi toch. 'Zo nu ga ik jouw eerst een uithoudingstraining geven. Volg mij maar en probeer me bij te houden.' Miauwde ze altijd nog vriendelijk en stond op en tikte hem plagerig met het puntje van haar staart tegen het oor van de jonge kat voor ze zich omdraaide en de eerste passen nog rustig was, maar daarna spurten ze wel als een haas die naar zijn holte toe vluchten.

De poes lachte naar hem, en zei: Ik zie dat je alles mooi hebt bij gehouden van wat je al weet. Je bewegingen zijn prima, maar je mist nog wat Timing in je jacht technieken. Van het vangen voor vogels durf ik je wel te geloven. Al heb ik jouw pas 1 keer een konijn binnen zien brengen... Nou ja een half konijn samen met Amberpaw. Maar jullie twee zagen er toen niet uit alsof jullie ruzie hadden gehad.. Wood moest even blozen toen se over Amber begonl maar gelukkig was dat snel weer over. "Zo nu ga ik jouw eerst een uithoudingstraining geven. Volg mij maar en probeer me bij te houden" vervolgde ze, en ze haf hem een plagerig tikje. Woodpaw ging klaarstaan, en toen de poes begon te rennen dook hij er gelijk achteraan.

De rode oortjes van haar leerling waren haar niet ontgaan. Liefde was een mooi ding, maar daar zou zij geen hulp voor hem in zijn... zelf was ze ook geen groot expert in zulke dingen, dus focuste ze zich op de training. Silverflight keek even over haar schouder en zag dat Woodpaw haar volgde. Dat was mooi, maar ze was er nog niet. De zilverrode poes zetten nog een tandje bij en maakte grote sprongen vooruit waardoor ze verder en verder voor kwam te liggen. Ze sprong over heide struiken en over konijnen holen die in het stugge gras verborgen lagen. Maar als je goed keek zag je ze gemakkelijk liggen omdat het gras bij de ingang uit een week. Silverflight wachten tot ze op een groot stuk open terrein aan kwamen waar ze vol in de rem ging en een sprong opzij maakte zodat haar leerling niet direct tegen haar achterwerk zou op botsten... tenminste dat hoopte ze toch niet. Licht hijgend keek ze om en wachten tot Woodpaw zich bij haar zou voegen. Deze training zou helpen zijn pas te versnellen, maar ook doorzettingsvermogen op te bouwen!

Zijn mentor ging nog sneller, en Wood kreeg steeds meer moeite haarbij te houden. Een keer struikelde bijna over een konijnenhol. Gelukkig kon hij zich nog net herstellen. Toen hjj keek waar Silverflight was, zag hij dat ze al een redelijke voorsprong had opgebouwd. Hij vernelde zijn pas en kwam een heel klein stukje dichterbij. Opeens remde de poes, en ze sprong opzij. Wood boorde zijn nagels in de grond, en kon nog maar net voorkomen dat hij voorover zou vliegen. Hijgend en puffend draaide hij zich om naar zijn mentor. Na een paar keer diep adem te hebben gehaald zei hij: "Pfoe, mijn snelheid moet ik nog wel flink gaan trainen.". Hij keek de poes even aan.

Daar kwam de jonge bruin gestreepte kat met witte bef. Zijn woorden deden haar terug denken aan haar eigen leerlingtijd. 'je snelheid komt vanzelf. Die kunnen we het beste langs de grens met schaduwclan training. Daar is de grond vlakker tot aan Vierboom.' Gaf Silverflight toe dat Woodpaw even op adem kon komen. Ze wilde niet dat hij straks niet meer verder kon trainen alleen al door dat zij hem direct uitputten. 'En nubval je mij aan dan leer ik jou een paar nieuwe vechttechnieken.' Vertelde ze hem en nam een paar passen terug zodat er ruimte genoeg ontstond waarin Woodpaw haar in kon aanvallen.

"Je snelheid komt vanzelf. Die kunnen we het beste langs de grens met Shadowclan trainen. Daar is de grond vlak tot aan Fourtrees." zei de poes. Wood nam dankbaar gebruik van de pauze om op adem te komen. "En nu val je mij aan, dan leer ik jou een paar nieuwe vechttechnieken." mauwde Silverflight. Yes! Nieuwe vechttechnieken! Wood kon niet wachten wat nieuws te leren, en liet zich in gevechtshouding zakken. Hij sprong naar voren en deed een uitval naar de poten van de poes, natuurlijk wel met ingetrokken nagels.

Haar leerling sprong naar voren en deed een uitval naar haar poten. Silverflight sprong simpel weg van hem en landen op haar achterpoten waarmee ze met haar voorpoten naar Woodpaw's onbeschermde rug uithaalde. Daarna zetten ze zich af en landen naast de jonge kater om hem nogmaals een haal met haar poten te geven. Als hij snel genoeg was kon hij haar ontwijken, maar mocht ze hem overdonderen dan zou ze Woodpaw raken.

De poes sprong weg alsof het haar geen enkele moeite kostte, wat waarschijnlijk ook zo was. Ze haalde meteen uit naar zijn rug, maar Wood kon op het nippertje opzij rollen. De poes sprong echter weer gelijk op hem af, een haalde opnieuw uit. Omdat hij nog niet helemaal van de rol bekomen was, kon hij net niet op tijd naar achter springen, en de poes schamte zijn vacht. Gelukkig was het niet al te erg, en kon Wood opnieuw een uithaal naar haar voorpoten doen, voorzichtiger dit keer. Hij sprong meteen weer weg, zodat de poes hem niet meteen weer kon aanvallen.

Bij haar eerste uithaal deed Woodpaw het goed, maar zoals ze al eerder had gezegd kwam snelheid met der tijd tijdens de training. maar bij haar tweede aanval schampte ze de vacht van haar leerling, maar hij haalde direct uit naar haar, hoewel voorzichtiger dan eerst. Ze liet hem toe haar te raken, maar voelde het nauwelijks. 'Ik ben niet van spinrag Woodpaw. We houden onze nagels wel in, maar daarom sta ik je nog niet toe om mij als een kitten te behandelen. Wat als ik een bloodclanner was die Amberpaw wat aan wil doen?' vroeg Silverflight en ze zwiepte haar staart dreigend heen en weer. Ze was zelf geen kwade kattin, maar ze wilde wel het beste uit haar leerling halen! Dus maakte ze een paar zigzaggende voort waardse sprongen naar Woodpaw toe en sprong hoog op in een schijnbeweging om bovenop zijn rug te landen, maar als hij weg zou springen dan had ze hem! Maar als hij zou blijven staan zou de zilverrode poes zo over hem heen springen...

Great Starclan! Een grote horde vleermuizen vliegt plots over je heen!

Hij raakte zijn mentor, maar met veel te weinig kracht. "Ik ben niet van spinrag Woodpaw. We houden onze nagels wel in, maar daarom sta ik je nog niet toe om mij als een kitten te behandelen. Wat als ik een Bloodclanner was die Amberpaw wat aan wil doen?" zei de poes. Ze sprong omhoog en dook op he af, maar Wood bleef als aan de grond genageld staan en staarde haar vesbaasd aan. Wist ze iets over hem en Amber? Doordat hij bleef staan, sprong de poes gelukkig over hem heen. Hij herpakte zich en draaide zich meteen naar haar om, om haar een stomp in haar buik te geven, voordat ze zich naar hem om kon draaien. Opeens hoorde hij luid vleugelgeklapper, en bleef voor de tweede keer stokstijf staan. Toen hij omhoog keek, zag hij tientallen, misschien wel honderden vleermuizen over hen heen vliegen. "Wat doen die hier?" vroeg hij verbouwereerd. Hij keek zijn mentor verbaasd aan, het schijngevecht helemaal vergeten.

De verbaasde blik van Woodpaw zei haar meer dan genoeg. Hij was gesteld op de gevlekte leerling en dat vond ze fijn voor hem hierdoor bleef hij staan waar hij stond en landen Silverflight op alle vier haar poten waar ze al deels opgerekend had, maar voor zij zich om kon draaien kwam Woodpaw weer in beweging en stompe haar hard in de zijkant van haar buik. 'Oef!' De jonge kater kon dus toch hard slaan?! Schitterend, maar ze schrok op toen plotseling een grote zwerm vleermuizen over vloog. De jaarlijkse trek natuurlijk! 'Duiken! Laat ze niet in je vacht komen! Je krijgt vleermuizen heel moeilijk uit je vacht!' Waarschuwde de zilverrode poes haar leerling. Zelf dook Silverflight zo dicht tegen het stugge gras aan dat ze er bijna tussen verdween. Ze legde haar staart tegen de voorpoten van Woodpaw om contact met hem te houden. De zwerm was vast op weg naar de hoge stenen? Daar had ze wel eens vleermuizen horen piepen. Of ze zouden nog verder trekken dat wist ze niet.

"Duiken! Laat ze niet in je vacht komen! Je krijgt vleermuizen heel moeilijk uit je vacht!" waarschuwde de poes, en ze dook ineen. Snel dook Wood naast haar op de grond, en hij voelde haar staart op zijn poten. Af en toe voelde hij een vleermuis op zijn rug, maar gelukkig zaten er geen in zijn vacht, dacht hij. Na een tijdje gewacht te hebben, waren de meeste vleermuizen verdwenen en durfte Wood het aan om op te staan. Hij keek even rond om te kijken waar zijn zat, en liep naar haar toe. "Zitten er geen vleermuisen in mijn vacht? Ik voel er in ieder geval geen." zei hij, en draaide een rondje zodat de poes zijn vacht kon inspecteren.

Gelukkig volgde Woodpaw haar waarschuwing op en ze wachten gezamenlijk tot de zwerm minder werd. Haar leerling kwam naar haar toe en vroeg of hij geen vleermuizen in zijn vacht had zitten, van wat ze zo kon zien had hij geen last van vliegende muizen in zijn vacht. Zelf stond ze op maar nog voor ze haar kop van de grond wilde tillen hoorde ze een kreetje vlakbij haar oor. Ze draaide haar kop om en sprong meteen weg van de plek. Vleermuizen droegen een ziekte bij zich die ook voor katten erg dodelijk konden zijn, maar gelukkig voelde ze niets achter haar oor bewegen al zag ze wel een van die vleermuizen op de grond liggen, te uit geput om nog zijn reis voort te zetten. Meteen sloeg ze naar het diertje en doden hem met 1 klap van haar poot. Daarna begon ze een gat in de grond te schrapen voor ze een takje van een stekelige struik af beet en de vleermuis in het gat duwde. 'Volgende les. Eet nooit een vleermuis nog laat je door een van hen bijten. Vleermuizen dragen een ziekte in hun bek die je dood, maar voor je dood neer valt word je eerst gek en val je alles aan wat zich in je buurt bevind. Dus wees gewaarschuwd. Als je er eentje zo op de grond vind zelfs in leafbare doden zonder je klauwen te gebruiken begraven zodat een vos of das hem vind anders hebben we nog nog groter probleem dan vossen en dassen alleen!' Sprak Silverflight uiters serieus. Ze had het al eens eerder zien gebeuren in al vele manen geleden dus wilde ze de jeugd en haar clan alleen maar beschermen en behoeden voor een rabiës uitbraak. 'Zelfs als jij niet gebeten bent door een vleermuis, de kat, hond, vos of das die dat wel is kan die vreselijke ziekte ook aan jouw overdragen door een beet. Maar laten we nu gaan jagen voor de clan.' murmelde Silverflight nu zachter van toon en drukte haar neus tegen de wang van haar leerling om hem te laten zien dat ze niet boos of zo op hem was, maar eerder bezorgd.

Gelukkig had Wood geen vleermuizen in zijn vacht, maar Silverlight sloeg er eentje dood. Hij keek even rond, maar op een enkele verdwaalde vleermuis na was het luchtruim weer rustig. Hij draade zich weer naar zijn mentor, die met een stokje de vleermuis in een vers gegraven gat duwde. "Volgende les. Eet nooit een vleermuis nog laat je door een van hen bijten. Vleermuizen dragen een ziekte in hun bek die je dood, maar voor je dood neer valt word je eerst gek en val je alles aan wat zich in je buurt bevind. Dus wees gewaarschuwd. Als je er eentje zo op de grond vind zelfs in leafbare doden zonder je klauwen te gebruiken begraven zodat een vos of das hem vind anders hebben we nog nog groter probleem dan vossen en dassen alleen! Zelfs als jij niet gebeten bent door een vleermuis, de kat, hond, vos of das die dat wel is kan die vreselijke ziekte ook aan jouw overdragen door een beet. Maar laten we nu gaan jagen voor de clan." zei de poes. Wood merkte dat ze op het einde wat zachter begon te praten, en ze drukte haar neus tegen zijn wang. Wood had de hele tijd aandachtig geluosterd. "Kom, ik weet een goede plek!" mauwde hij en hij liep weg, er heilig van overtuigd dat zijn mentor hem zou volgen. Na een tijdje bleef hij stilstaan, en fluisterde: "Kijk, daar zit het vol met vogels."

Gelukkig leek Woodpaw haar te begrijpen tenminste zo dacht zij... hoopte Silverflight meer. Toch scheen haar leerling een goede jacht plaatst te weten en ze volgde hem tot waar een hele hoop vogels zaten. Silverflight keek de gestreepte leerling even sceptisch aan. 'Ik denk dat ik jouw eens moet leren hoe je het beste op konijnen kunt jagen. We leven niet alleen van vogels Woodpaw, nog enkel van muizen. Die zijn wel gemakkelijker te vangen, maar jouw opdracht voor vandaag is het vangen van een konijn!' beval ze op het einde en glimlachte vriendelijk naar de leerling. Ze wist wel dat hij liever kleine prooien ving, maar zo leerde hij het nooit natuurlijk. 'Kom dan laat ik je de beste plaatst zien waar je konijnen kunt jagen.' miauwde de zilverrode poes en keerde zich van het vogelveld af en trippelde richting het veld vol konijnen holen. Halverwege bleef ze even stil staan om te zien of Woodpaw haar wel achterna kwam voor ze door liep.

De poes keek hem even aan, en zei: "Ik denk dat ik jouw eens moet leren hoe je het beste op konijnen kunt jagen. We leven niet alleen van vogels Woodpaw, nog enkel van muizen. Die zijn wel gemakkelijker te vangen, maar jouw opdracht voor vandaag is het vangen van een konijn!". Ondanks de toon in haar stem, glimlachte se vriendelijk, en dus nam Wood het niet al te serieus. "Kom dan laat ik je de beste plaatst zien waar je konijnen kunt jagen." mauwde de poes, en ze liep weg. Snel volgde Wood haar. Gelukkig was hij sneller dan de meeste Apprentices, dus kon hij de poes goed bijhouden. Dit kwam omdat toen hij geen mentor had, niet veel anders kon oefenen dan oude vechttechnieken en zijn snelheid. En aangezien hij een Windclanner was, was het niet zo moeilijk te raden wat hij het leukst vond. Na een tijdje kwam een veld met allemaal konijnenholen in zicht. Wood vermeed deze plek altijd, omdat hij een keer tijdens het rennen in zo'n hol was gestapt. Maar nu zouden ze er gaan jagen...

Toen ze aan kwamen keek ze Woodpaw even in stilte aan. 'Ik zal je het eerst voor doen, daarna besluip jezelf een konijn. Het geeft niet als je mist.' Miauwde ze in half gefluister want ze wilde de konijnen die buiten waren in het koude weer niet laten schrikken. Haar staart ging naar beneden en Silverflight zakte door haar poten waardoor haar buik nog net ver genoeg van de grond af was zodat haar vacht niet over het stugge gras zouden raken die hier kort gehouden werd door de konijnen kolonie. Ze sloop rustig toch sneller dan wanneer ze een muis zou besluipen. De wind stond haar kant op waardoor haar prooi haar niet kon ruiken. Toen ze op niet meer dan een staart lengte af was sprong de zilverrode poes op en drukte haar klauwen in het vlees van het konijn en beet haar prooi dood met een snelle beet. Ze pakte het konijn beter vast en sloop weer in dezelfde pas weer terug naar waar ze haar leerling achter gelaten had. Daar legde ze de prooi voor zijn poten die half de grote van Woodpaw had. 'Succes.' murmelde ze met een vriendelijke glimlach en draaide zich om om naast haar prooi weer naar de rond huppelende konijnen te kijken en wachten af hoe Woodpaw het er vanaf bracht. Je hoefde niet altijd hard te rennen als het niet nodig was, maar toch was het handig om zo snel als de wind te kunnen zijn zeker tijdens een gevecht.

Onderwerp: Re: Traning you til you urn yout Warriorname