Er vroeg op uit

Onderwerp: Er vroeg op uit vr 23 jul 2010 - 20:59

Al vroeg had Honeypaw de warme veilige apprentice den achter zich gelaten, ze had slecht geslapen en ook veel wakker gelegen dus het leek haar beter om er vroeg uit te gaan. Een koele ochtendbries waaide door haar zomerdunne vacht heen. Ze beefde eventjes een klein beetje, het was toch nog aardig fris, zelfs voor een nieuwblad ochtend. Ze schudde zich eventjes uit en ze zette haar vacht op, de zon kwam bijna op. Dit maal was ze op tijd voor de zonsopgang en dit maal zou ze wel veel prooi meenemen. Ze besloot dat ze nog wel tijd had om nog even te jagen voordat ze de grote eikenboom hier in de buurt in zou klimmen om de zonsopgang te zien. Ze zocht beschutting in de begroeiing en ze ademde de lucht in. Een woelmuis kwam zijn holletje uit, Honeypaw had er perfect zicht op, maar ze moest wachten totdat hij een beetje verder weg was, anders had het beestje een voordeel en kon hij het holletje te snel weer invluchten. En dan kon ze het wel vergeten om het beestje te vangen. Haar poten werden koud van het wachten, waarom waren die beestjes zo snel bij het wegrennen en vluchten en zo traag met het lopen in hun eigen tijd? Ze klapte haar klauwen ongeduldig een paar keer in en uit. Eindelijk besloot ze dat ze de woelmuis kon grijpen. Ze sprong uit de varens en sprintte in de richting van de woelmuis. Al snel had ze het beestje te pakken en maakte ze er een einde aan. De nu dode woelmuis hing slap in haar bek en ze begroef hem zwijgend tussen de wortels van de grote eikenboom. Daarna klom ze behendig omhoog en ging ze op een uitstekende tak zitten. Ze keek vol bewondering naar de opkomende zon en in welke kleuren de zon de lucht kleurde. Ze sloeg haar staart om haar poten maar ze hield haar nagels uitgeklapt voor extra grip.

Onderwerp: Re: Er vroeg op uit zo 25 jul 2010 - 16:54

Ravenpaw was bijna de Apprentice den uit gesleurd door een van de warriors, het was laat geworden en was dus dood moe maar omdat hij niet op tijd het kamp was in gekomen werd hij weer uit jagen gestuurd door een warrior. Hij pikte onderweg Honeypaws geur op en besloot haar te zoeken in het bos. Wat wel nogal sloom ging door zijn tempo. Zijn poten sleepte hij half mee over de grond. Hoe moest hij zo ooit een prooi gaan vangen en er voor zorgen dat hij morgen niet zijn nest uit zo worden gesleurd. Uit eindelijk vond hij Honeypaw bij de Uilenboom. Hij wilde op de poes af lopen die haar prooi begroef tussen de wortels van de grote eikenboom, maar hij gaf de hoop op toen ze de boom in klom. Ravenpaw liet zich met een zucht op de grond ploffen en staarde dood voor zich uit. 'Hallo Honeypaw.' miauwde hij, hij hief zijn hoofd even op maar zodra die te zwaar werd liet hij deze weer op de grond vallen.

Onderwerp: Re: Er vroeg op uit zo 25 jul 2010 - 17:13

Honeypaw keek met grote ogen naar de hemel, de zon zou bijna opkomen, ze krulde haar staart om haar koud wordende voorpoten, het kon 's ochtends koud zijn. Ze gaapte even diep, haar poten waren zwaar, maar het was het waard, ze wou dit al tijden zien. Ze liet haar staart ontspannen. Hij wiegde zachtjes in de wind, het gaf haar een ontspannen gevoel. In de verte zag ze vogels vliegen, nieuwsgierig keek ze ze even na. Waar zouden ze vandaan komen? Wat zouden ze gezien hebben? Dat kon ze alleen maar raden, ze kon nooit door de ogen van die vogel kijken. Ze hoorde een bekende zachte stem beneden zich. 'Hoi Honeypaw' Langzaam keek ze naar beneden. 'Hoi Ravenpaw' Miauwde ze lichtjes ongemakkelijk. Was hij niet kwaad op haar? Ze dacht echt dat hij kwaad was op haar, maar misschien niet. Hoop vlamde in haar op. Ze keek hem nieuwsgierig aan, hij zag er dodelijk vermoeid uit, maar toch waagde ze het erop, 'Zeg Ravenpaw, kom je ook naar boven? De zonsopgang is prachtig, ik had hem al tijden willen zien, maar nu ben ik eindelijk op tijd op om hem te zien.' Miauwde ze warm en vriendelijk. Ze keek nog even naar de hemel, de zon was nog niet verschenen, maar lang zou het niet meer duren. Haar ogen twinkelden van plezier en haar staart zwiepte rustig.

Onderwerp: Re: Er vroeg op uit zo 25 jul 2010 - 17:36

'Zeg Ravenpaw, kom je ook naar boven? De zonsopgang is prachtig, ik had hem al tijden willen zien, maar nu ben ik eindelijk op tijd op om hem te zien.' Miauwde Honeypaw warm en vriendelijk. Ravenpaw keek omhoog. 'Als dat me lukt.' miauwde hij terug. Hij was kort boos geweest op Honeypaw, gister avond. Maar na een paar minuten maakte het hem al niet meer uit. Hij krabbelde overeind en liep naar de stam van de boom. Hij zet ze nagels erin en klom sloom en moeizaam omhoog. Hij keek kort omlaag en zag dat hij pas een meter van de grond zat. 'Hmm.. dit gaat wel erg snel.' mompelde hij tegen zichzelf. Hij keek weer omhoog en zag dat de tak waar Honeypaw opzat nog wel een stukje was. Hij begon verder te klimmen en niet veel later kwam hij bij de tak aan. 'Ik ben er.' constateerde hij hijgend van de inspanning. Hij voelde zich nu nogal dom, hij leek net een of ander poesje zonder enige kracht of uithoudingsvermogen. Hij ging naast Honeypaw zitten en zag dat de zon al ietsjes was opgekomen. Het zag er prachtig uit. Ravenpaw richtte zijn blik even op Honeypaw en keek dan weer naar de zon.

Onderwerp: Re: Er vroeg op uit zo 25 jul 2010 - 17:45

Honeypaw legde haar oren iets achteruit toen ze zag hoeveel moeite het hem kostte, misschien had ze teveel van hem gevraagd.. Uiteindelijk hees hij zich op de tak waar zij zat. 'Ik ben er.' constateerde hij hijgend van de inspanning. 'Gaat het?..' Miauwde ze bezorgd, haar oren had ze plat gelegd. Uiteindelijk keek Honeypaw weer naar de zonsopgang. De zon kroop langzaam omhoog aan de hemel en kleurde die langzaam in verschillende kleuren. Ze sloot haar ogen even en ademde diep in, haar poten tintelden een beetje van de kou maar ze negeerde het. De zon liet haar vacht lichtjes opgloeien en de geuren van het bos overspoelden haar met vertrouwdheid en warmte. Ze wist het zeker, hier hoorde ze thuis. Ze keek aarzelend even om naar Ravenpaw en ze trok wat nerveus met haar oor. 'Ravenpaw... Ik..' Begon ze aarzelend, 'Het.. het spijt me van gister.. Ik was overstuur en.. en..' Ze keek wat weg en ze probeerde haar gedrag te verantwoorden, waarom.. nee wacht waarin was ze gister zo teleurgesteld? In haar vader? Of.. in haarzelf? Ze wist het niet zeker, ze twijfelde. Ze keek even op naar Ravenpaw.

Onderwerp: Re: Er vroeg op uit zo 25 jul 2010 - 17:57

'Gaat het?..' Miauwde Honeypaw bezorgd, haar oren had ze plat gelegd. Ravenpaw keek naar haar en knikte. 'Ja het gaat wel, ben gewoon een beetje moe door gisteren.' zei hij tegen haar. Hij richtte zijn blik dan weer voor zich. De lucht zag er prachtig uit, de begon langzaam het bos te verlichten. Het warme licht van de zon verwarmde zijn zwarte vacht lichtjes. Een oranje gloed hing nu over het bos, maar die verdween langzaam naarmate de zonder hoger in de lucht kwam te staan. Ravenpaw hoorde Honeypaw opeens praten en keek naar haar. 'Ravenpaw... Ik..' Begon ze aarzelend, 'Het.. het spijt me van gister.. Ik was overstuur en.. en..' Ravenpaw glimlachte eventjes. 'Honeypaw.. het is niet erg. Ik had niet boos mogen worden, het is jou schuld niet.' miauwde hij tegen haar. Hij gaf haar een likje over haar wang. 'Je hoeft je niet te verontschuldigen.'

Onderwerp: Re: Er vroeg op uit zo 25 jul 2010 - 18:44

Honeypaw kneedde nerveus de wortel met haar poten, tenminste zover het lukte. Het was een soort zenuwtrekje van haar geworden en ze kon het eigenlijk niet helpen. Ze was benieuwd wat Ravenpaw ging zeggen, zou hij haar verontschuldiging aannemen? Tot haar grote opluchting en vreugde zag ze hem glimlachen. 'Honeypaw.. het is niet erg. Ik had niet boos mogen worden, het is jou schuld niet.' miauwde hij tegen haar. Honeypaw voelde de kou in haar poten niet meer, ze voelde alleen nog maar tintelende warmte toen hij dat zei, hij gaf haar een likje over haar wang, 'Je hoeft je niet te verontschuldigen.' Miauwde hij. Honeypaw keek hem aan, dankbaar en warm. 'Dank je Ravenpaw.. Dank je..' Miauwde ze en ze boog haar kop even. De oranje gloed die over haar vacht hing was verdwenen, ze voelde zich warm en vrolijk. Ze glimlachte vriendelijk naar hem, 'Ik had deze zonsopgang al tijden willen zien, maar nu ik hem heb gezien, ben ik blij dat jij hem ook gezien hebt' Miauwde ze vriendelijk. Ze krulde haar staart weer om haar witte voorpoten. Haar honingkleurige vacht tintelde nog steeds een beetje voor haar gevoel.

Onderwerp: Re: Er vroeg op uit zo 25 jul 2010 - 18:52

Ravenpaw voelde zich om de een of andere reden warm worden toen Honeypaw hem dankbaar en warm aan keek. Hij voelde zich er goed bij. 'Dank je Ravenpaw.. Dank je..' miauwde ze. Honeypaw boog haar kop. Ravenpaw glimlachte. 'Geen dank.' miauwde hij. Hij keek weer naar de zon die nu zo goed als op was. Het was te zien dat het nog vroeg was, want echt hoog in de lucht stond de zon niet. 'Ik had deze zonsopgang al tijden willen zien, maar nu ik hem heb gezien, ben ik blij dat jij hem ook gezien hebt' Miauwde Honeypaw vriendelijk. Ravenpaw krulde zijn mondhoeken. 'Ik ben ook blij dat ik de zonsopgang gezien heb, en vooral blij dat ik hem samen met jou heb gezien.' zei hij, zijn groene ogen bleven haar nog even aan keek maar richtte zich daarna weer op het woud dat zich voor hen uitstrekte.

Onderwerp: Re: Er vroeg op uit zo 25 jul 2010 - 19:07

Honeypaw glimlachte vriendelijk naar Ravenpaw en ze wierp nog even een blik op de opkomende zon. 'Ik ben ook blij dat ik de zonsopgang gezien heb, en vooral blij dat ik hem samen met jou heb gezien.' Miauwde Ravenpaw. Honeypaw keek terug en boog haar kop even. 'Ik ga weer naar beneden, ik wil met wat meer prooi het kamp in komen dan gisteren, nou ja, ik heb al meer gevangen dan gisteren' Lachte ze speels. Ze keek nog even in Ravenpaws ogen en sprong daarna lenig van tak naar tak de boom uit. Met een zachte plof maakten haar poten contact met de zachte bosaarde. Ze draaide zich sierlijk om en ze keek naar boven, 'Kom je mee? Of ga je alleen jagen?' Miauwde ze vriendelijk naar boven. Ze wachtte even op antwoord maar ze liet zich daarna in de jachthouding zakken. Ze had de dikke pluizige staart van een eekhoorn tussen de struiken gezien. Ze moest en zou hem vangen, het zou de beste prooi in dagen zijn als ze hem ving, nou ja, niet de beste prooi van de hele clan, maar wel de beste die ze gevangen had in tijden. Ze sprong na een tijdje observeren en wachten de struiken uit. Haar klauwen boorden zich in de eekhoorn en haar tanden zonken in de tere nek. Het beestje stopte snel met spartelen en werd slap. Ze schudde zich even tevreden uit, zeker meer dan dat ze eerst had gevangen.

Onderwerp: Re: Er vroeg op uit zo 25 jul 2010 - 19:59

'Ik ga weer naar beneden, ik wil met wat meer prooi het kamp in komen dan gisteren, nou ja, ik heb al meer gevangen dan gisteren' miauwde Honeypaw speels. Ravenpaw keek op en knikte. 'Ik ga mee, maar ik ben niet zeker of mijn jacht wel gaat werken met deze energie.' hij grinnikt zachtjes en sprong daarna Honeypaw achterna, van tak naar tak tot hij op de grond sprong. Hij zag dat Honeypaw achter een eekhoorn aan ging. Zelf spotte hij een muisje in het struikgewas. Hij zakte in jacht positie en sloop langzaam op het niets vermoedende muisje af. Hij was rustig op zoek naar voedsel en had geen idee dat zijn einde eraan ging komen tot dat Ravenpaw toe sloeg. Hij greep het muisje beet en na en slag met zijn nagels lag het dood op de grond. Hij nam het beestje op en begroef hem onder de zachte bosgrond naast het struikgewas. Hij draaide zich om naar Honeypaw die met een eekhoorn in haar bek stond.

Onderwerp: Re: Er vroeg op uit zo 25 jul 2010 - 20:06

Honeypaw knikte vriendelijk naar Ravenpaw, 'Ik ga mee, maar ik ben niet zeker of mijn jacht wel gaat werken met deze energie.' hij grinnikt zachtjes. 'Ach, ik ben ook niet helemaal wakker hoor,' Grinnikte ze, en ze gaapte diep. Ze legde de eekhoorn neer en ze spuwde een pluk vacht uit, 'Dit haat ik nou zo aan eekhoorns, ze zijn zo pluizig' Ze miauwde klagelijk en trok haar bovenlip even op in de poging om alle kleine plukjes vacht tussen haar tanden vandaan te krijgen, al mislukte dat. 'Haat aan eekhoornpluis...' Mompelde ze nog even, maar alsnog had ze de speelse twinkeling in haar ogen nog terug gekregen. Ze begroefde eekhoorn vlug en ze trapte er aarde overheen. Er zat nog een beetje dauw op het gras dat haar poten bevochtigde, het was geen prettig gevoel. Ze begon haar poten droog te likken, al had het niet veel zin, het werd alleen maar meer nat. Ze kreeg er wel koude poten van. Ze klom daarom maar in een boom. Ze keek naar de lijster die en beetje verderop zat en ze glimlachte zachtjes. Zo stil mogelijk sloop ze over de takken heen in de richting van de zingende lijster, het beest had helemaal niet door dat ze hem in de smiezen had, het was alleen maar bezig met zingen. Uiteindelijk zette ze zich af met haar achterpoten en ze duwde de lijster tegen de tak. Met een snelle beet maakte ze een einde aan het leven van de lijster. Ze liet hem naar beneden vallen en sprong er daarna zelf ook achteraan, 'Zo' Miauwde ze vrolijk.

Onderwerp: Re: Er vroeg op uit do 29 jul 2010 - 14:05

'Haat aan eekhoornpluis...' Mompelde Honeypaw nog even. Ravenpaw merkte een speelse twinkeling in haar ogen op. Hij grinnikte geamuseerd. Hij ging zitten en keek toe hoe de oranje witte poes haar poten droog likte. Niet veel later ging ze weer achter een lijster aan die op een van de takken van een boom zat. Zelf had hij niet erg veel zin meer om te gaan jagen. Het kostte hem moeite om zijn ogen open te houden en om de minuut moest hij wel gapen. Maar als hij maar met een prooi in het kamp terug kwam kon hij eten wel op zijn buik schrijven. Ravenpaw zuchtte stond op en spitste zijn oren luisterend naar de geluiden van het bos, hopend dat hij een prooi dier kon ontdekken. Zijn oren vingen het geluid van een duif op, zijn ogen schoten naar de plek waar het dier zou moeten zitten. Ravenpaw ving een paar bewegingen op van een grijze vogel in het struikgewas. Hij had de duif gevonden. Hij zakte door zijn poten in jachtpositie, en sloop langzaam op de duif af. De wind sloeg in zijn gezicht, wat betekende dat het dier Ravenpaw niet kon ruiken. Zijn poten brachtte de zwarte kater steeds dichter bij zijn prooi en open een gegeven moment sloeg hij toe. Twee seconden later hing de grijze vogel dood in zijn bek. Het was een snelle dood geweest, de duif had er bijna niets van gemerkt. Ravenpaw liep in een drafje terug naar de uilenboom. En begroef de duif bij zijn andere prooi. Honeypaw had de lijster met succes gevangen. Ravenpaw ging met een zucht zitten. 'Ik heb geen zin meer.' miauwde hij op een overdreven zeikerig toontje. Een klein glimlachje verscheen daarna weer op zijn gezicht.

Onderwerp: Re: Er vroeg op uit do 29 jul 2010 - 15:02

Na drie manen herstel van een das die zijn dassenburcht wou beschermen kan Lionheart er eindelijk weer op uit om wat te gaan jagen als èènling. Hij komt uit de veroverde dassenburcht en ademt eens heel goed in. Noch geen spoor van leven Lionheart gaat een kleine wandeling doen om zijn poot een beetje terug te laten wennen tot een klein wit wezentje zijn aandacht trekt. het was een muis. Lioheart zakt direct in de sluiphouding. de muis heeft noch niet door dat hij in de buurt is. hij kruipt poot per poot dichter tot hij het kleine hartje van de muis kan horen kloppen. Hij maakt zich klaar voor de sprong landt recht op de muis en maakt er snel een eind aan. Daarna keert met een blij gezicht terug naar de burcht en legt de muis in de tunnel. Na een goede en succesvolle jacht keert hij met een mees, een waterrat en een eekhoorn terug. Het werd al laat dus besloot hij zijn prooi in de burcht zin prooi te begraven. Lionheart wandelt meet een zacht en stil tempo door het prachtige bos. hij geniet van de stille bries door zijn haren en de mooie zonsondergang tot hij een klein konijntje zie weg schieten. Hij rent er achteraan maar hij struikelt door zijn zere poot. Plots hoort hij voetstappen. Hij duikt ineen en sluipt in een stuik, ademt eens diep in en ruikt dat het donderclan katten zijn. die problemen wou hij ook weer niet op deze schone avond. wat moest hij nu doen?

Onderwerp: Re: Er vroeg op uit do 29 jul 2010 - 15:54

Honeypaw keek eventjes met een scheef hoofd naar Ravenpaw, 'Zo moe?' Miauwde ze vragend. Ze knipperde meelevend met haar ogen. 'Je mag wel zeggen dat jij de lijster gevangen hebt' Miauwde ze vriendelijk en ze duwde met haar snuit de lijster naar Ravenpaw toe. Ze had toch al wel genoeg voor zichzelf gevangen en ze vond het niet erg om met Ravenpaw te delen. Ze glimlachte vriendelijk en rekte zich even uit. Maar Ravenpaw ging zelf al op jacht. Vol bewondering keek ze naar de duif die hij had gevangen, 'Die is groot!' Miauwde ze met grote ogen. Ze rekte zich opnieuw uit. Zelf was ze ook niet helemaal wakker. Ze gaapte diep en haar nagels krasten even in de aarde. Ravenpaw ging met een zucht zitten. 'Ik heb geen zin meer.' miauwde hij op een overdreven zeikerig toontje. Een klein glimlachje verscheen daarna weer op zijn gezicht. Honeypaw glimlachte speels terug en ze gaf hem een zachte duw met haar poot, haar klauwen had ze weer ingeklapt om hem geen pijn te doen en ze sprong weer overeind. Haar staart zwiepte in de lucht en ze keek hem onschuldig aan. 'Wakker worden Ravenpaw!' Miauwde ze vrolijk. Plots drong er zich een geur haar neus binnen. De bekende geur van.. kat.. Maar het rook niet naar een clan die ze kende. De geur was ook erg vaag, misschien had ze het zich verbeeld. Ze keek Ravenpaw aan. '..Ruik.. jij dat ook?' Miauwde ze aarzelend.

Onderwerp: Re: Er vroeg op uit do 29 jul 2010 - 16:05

Ravenpaw viel om toen Honeypaw hem een duwtje gaf. Zijn ogen die speels twinkelde keken de onschuldig kijkende Honeypaw aan. 'Wakker worden Ravenpaw!' Miauwde ze vrolijk. Ravenpaw sprong overeind en duwde Honeypaw met twee poten omver. Hij beet zachtjes in haar oor. Maar hij stopte hiermee toen een vreemde geur zijn neus binnen kwam. Hij merkte dat Honeypaw het ook merkte. '..Ruik.. jij dat ook?' Miauwde ze aarzelend. Ravenpaw knikte 'Ja.' miauwde hij en staarde naar het struikgewas waar de geur vandaan kwam. Hij probeerde een vreemde kat te ontdekken in de struiken. Zijn oren lagen in zijn nek en zijn nek haren stonden overeind. Wat deed een vreemde kat in het territorium van de Donderclan. 'Wie ben je?' miauwde hij naar de vreemde kat, hij hoopte dat de kat zich bekent zou maken.

Onderwerp: Re: Er vroeg op uit do 29 jul 2010 - 16:14

" Ze hebben me door!"Dacht hij. Lionheart hoort nog een vraag maar die maar hij luistert al niet meer. Lionheart sluipt langzaam naar achteren. eenmaal uit de struik rent hij als een gek naar de dasenburcht. Hij springt over een heleboel obstakels heen en laat zich niet vertragen door taken die in zijn gezicht springen. Zijn poot begon weer zeer te doen, het was noch niet helemaal genezen om te rennen maar toch blijft hij maar door rennen. als hij aan de burcht aan kwam wandelt hij naar binnen en puft een beetje uit en maak zich klaar voor een aanval. Hij maakt zich klaar voor een sprong en krulde zijn rug. Hij had geen tijd om zijn vangst te verstoppen en aan iets anders om er voor te zorgen dat ze zijn angst niet zouden ruiken.
Hopelijk was hij niet gevolgd dat zou niet de eerste keer zijn.tegen twee katten zou hij nooit opkunnen en zeker niet met een pijnlijke poot."ik moet hier weg!" Dacht hij.

Onderwerp: Re: Er vroeg op uit do 29 jul 2010 - 16:28

Ravenpaw knikte 'Ja.' miauwde hij. Honeypaw's staartpunt bewoog nerveus heen en weer, wat moesten ze doen? Zou er echt een andere kat zitten? Ravenpaw liep naar de struiken toe, Honeypaw liep er langzaam achteraan, haar oren plat in haar nek gelegd en haar nekharen overeind gezet. Haar staart zwiepte nerveus in de lucht terwijl ze dichterbij sloop, haar nagels uitgeklapt voor de zekerheid. De wind fluisterde tussen de bomen heen en bracht de geur van een vreemde kat mee. Ze zag de vorm van een vreemde kat tussen de struiken, het moest een eenling zijn. Honeypaw kneep haar ogen tot spleetjes en trok haar bovenlip op naar de vreemdeling. Haar nekharen stonden nu recht overeind, die vreemdeling kon maar beter een goede reden hebben om hier te zijn, dit was Thunderclan territorium en dat wist hij als het goed was. 'Wie ben je?' Vroeg Ravenpaw, maar de kat ging ervandoor. Honeypaw aarzelde geen moment en sprong erachteraan. De bladeren van de struiken sloegen in haar gezicht maar ze liet zich niet afremmen. Haar poten maakten als nog nauwelijks geluid op de bosgrond, ze had er goed op geoefend toen ze in training was. Maar 1 ding was haar altijd geleerd, katten die de grens overtreden moeten verjaagd worden. Even keek ze om of Ravenpaw volgde maar daarna concentreerde ze zich weer op de op de vlucht slaande vreemdeling.

Onderwerp: Re: Er vroeg op uit do 29 jul 2010 - 16:50

Lionheart rent als een gek naar de dassenburcht maar de twee kanten zitten op zijn hielen. hij springt over obstakels en ontwijkt takken. wat heeft hij nu weer op zijn nek gehaald? waarom moest hij daar nu gaan kijken? hij wist dat dit zou gebeuren. maar nu is het te laat hij moet rennen voor zijn leven,"starclan sta mij bij!" dacht hij. hij kijkt achter hem en ziet dat ze al dichter bij komen. Hij probeert noch sneller te lopen maar weet dat hij dit tempo niet lang zou vol houden. Lionheart springt over de omgevallen boom en duikt voor dat er een tak in zijn gezicht vliegt. Hij springt weer recht en rent weer verder. het begind een gevaarlijke situatie te worden. Lionheart kan twee wegen op"ik kan naar de dassenburcht rennen of ik kan over de grens rennen. wat moet ik doen!" Dacht Lionheart. Zijn poot begint nu veel pijn te doen, zijn poot was nog niet goed genezen om te rennen. H ij keek nog eens achter hem en ziet dat ze nu heel dicht waren. Maar toen ha voor zich wilt kijken krijgt hij een tak in zijn gezicht en vald met een last opzijn rug op de grond. te laat!

Onderwerp: Re: Er vroeg op uit do 29 jul 2010 - 17:24

Steeds liep Ravenpaw dichter naar de plek waar de kat moest zitten. Hij had geen antwoord gekregen. Hij hoorde een kat weg schieten door het woud. Honeypaw rende achter de kat aan. Ravenpaw volgde Honeypaw zonder te twijfelen. Zijn poten werden nat van de modder en dauw waar hij door heen rende. Hij negeerde het feit dat hij was uitgeput en rende zonder na te denken achter de kat aan. Hij zag de vreemde kat in de verte verschijnen en al snel was de kat niet verder dan vier konijnen lengtes van hem vandaan. Ravenpaw sprong dan tegen de kat aan en drukte hem tegen de grond aan. 'Wat doe je hier?' blies Ravenpaw fel. Zijn nek en rug haren stonden overeind en zijn nagels waren uitgeslagen.

Onderwerp: Re: Er vroeg op uit do 29 jul 2010 - 18:29

"Ik ben hier gewoon aan het wandelen. niet aan het jagen!" zij Lionheart. Ook al was hij hier wel al gaan jagen. Hij keek de kat heel goed aan. ze leken zelfverzekerd en jong uit maar wel heel kwaad dat hij hier zat rond te neuzen,het leken leerlingen. Lionheart duwt hem van hem af en gaat recht zitten. "Julie lijken noch heel goed op leerlingen,hoop dat jullie niet gaan proberen met een krijger te vechten. Je ziet toch zo dat je tegen mij gaat verliezen." Bluft Lionheart. Hij weet dat hij ging verliezen als de twee leerlingen samen zouden werken. maar als hij zou winnen weet hij dat hij hier heel goed zou kunnen overleven in het thuntherclan territorium."en wat gaan jullie mij doen als jullie mij hebben? Mij houden als krijgsgevangenen, mij doden?" Lionheart was het wachten zat. ha branden van zelfvertrouwen. Hij krulden zijn rug, legde zijn oren plat en maakten zich klaar voor de aanval."ik ben het beu, ik ben hier weg! En als jullie mij tegenhouden dan zijn jullie mijn eten! roept hij luid en krachtig. hoe zullen zij reageren?

Onderwerp: Re: Er vroeg op uit