Wolfpaw had zich op afstand gehouden bij het vechten, ze wist dat ze geen bijdrage kon leveren en Winterstorm alleen maar in de weg zou lopen. Ze had haar oren plat in haar nek gelegd en vanaf een afstandje toe gekeken. Ze had haar oren iets overeind gezet toen Winterstorm de overhand kreeg, dat zou die rogue leren! 'Ik heb hier genoeg van ik ben het zat! Ik ben hier weg maar als je me volgt ben ik verplicht je te dooden dus doe het niet! En je hebt geluk dat jij er was want anders had je die kleine nooit levend meer gezien!' Miauwde de rogue. Wolfpaw zette haar nekharen overeind en legde haar oren plat, dat was een regelrechte doodsbedreiging, maar Winterstorm had hem een lesje geleerd! De rogue verdween tot haar grote opluchting, ze trok had bovenlip nog eventjes op toen ze zag dat de rogue zijn gevangen eten aan het opgraven was, maar Winterstorm deed niks meer dus dat deed zij ook niet meer. Ze draaide zich om toen ze Winterstorm hoorde zuchten. 'Ik ga terug naar het kamp om mijn wonden te laten verzorgen. Ik weet niet wat jij doet, maar probeer niet bij hem in de buurt te komen.' Miauwde Winterstorm. Wolfpaw knikte zachtjes en boog haar kop, 'Ja Winterstorm..' Toen ze opkeek was Winterstorm al weer verdwenen. Nog 1 keer keek ze om naar waar de rogue was verdwenen maar daarna volgde ze langzaam de geur van Winterstorm en verdween ze in de struiken.
Onderwerp: Re: Er vroeg op uit 
di 17 aug 2010 - 15:26
