[flamefall] keep out the way.

Blueberry

Blueberry leep door de eenzame two-leg straten, het schemer licht scheen op de daken van hun gigantische nesten. Blueberry had een hekel aan de two-legs, maar toch hun stinkende afval bracht ongedierte, ratten en muizen. Iets wat de two-legs haten, maar de meeste katten hielden ervan. Sommige vonden het ranzig om afval ratten te eten. Maar met het komende leaf-bare was er niet zoveel optie. Blueberry’s snorharen wiebelde heen en weer, ze rook muis.
Snel dook ze in haar klunzige jachthouding, haar staart en schouders deden immers nog steeds pijn na het gevecht met de honden. en langzaam sloop ze naar voren.

voor flamefall.

Flamefall werd wakker in het twoleg nest. Weemoedig keek hij naar buiten, naar de vrijheid, die hij misschien nooit meer zou meemaken. Hij hoorde gestommel in de gang van het nest, en ging er achterdochtig op af. Het was de twoleg die Flamefall gevangen hield. Hij was iets in de deur van het nest aan het maken. Op een paar staartlengten afstand bleef Flamefall toekijken, tot de twoleg klaar was en wegging. Nieuwsgierig snuffelde ze aan het ding. Het rook naar twoleg. Met heer poot sloeg ze ertegen aan, en tot haar verbazing ging het open. Een luikje! Flamefall dook naar buiten en ademde diep in. Eindelijk, vrijheid! Ze stormde over de donderpaden en snuffelde aan alles wat ze zag. Herinneringen aan het woud stroomden door haar hooft toen ze in een parkje kwam. Eigenlijk wou ze teruggaan naar het woud, het Thunderclan kamp, haar thuis. Maar zouden ze haar nog wel toestaan, nu ze zich had laten verjagen? Zuchtend draaide ze zich om. Ik heb geen thuis meer, dacht ze somber. Het was al laat en ze besloot terug te gaan naar het twoleg nest om wat te eten van het twoleg voer dat ze inmiddels gewend was. Ze draaide zich om, en bleef stokstijf staan. Twee kattenogen loerden naar haar tussen de bosjes. Hij werd begluurd!

Blueberry

Blueberry keek door de bosjes heen, een nieuwe geur had zich gemengt met het kleine prooidier. Kittypet! Ze vergat de muis meteen en draaide zich om. Een pijn scheut schoot door haar schouder heen. Ze klemde haar tanden om mekaar en voorzichtig kwam ze uit de bosjes. Haar poten tippelde hinkelend over de harde stenen paden van de two-legs. Voor zich zag ze een wat kleine rode kater. "Kijk is een aan, een stomme kittypet!"merkte ze spottend op. Terwijl ze neer keek op de rode kleinere kat, de kater had nog wat anders. Een oude geur die nog steeds in zijn vacht hing, iets wat ze maar al te vaak had geroken bij de grens, Clan geur. De stink geur van de donder katjes. Verbaasd trok ze haar wenkbrauwen op, "Zo zo? Een boskatje! Was het leven te zwaar voor je? Ben je het komende leaf-bare maar gevlucht." miauwde ze met een grimmige lach. En vurig keek ze de rode kat aan.

De poes had Flamefall opgemerkt. Ze liep rustig uit de bosjes. Hij keek haar vol verbazing aan. Ze had een halsband om met honden tanden. Dat kon maar een ding beteken: Bloodclan. Flamefall had alleen maar verhalen gehoord over deze wilde katten die het bos terroriseerden. De poes had een groot litteken op haar gezicht. "Kijk is aan, een stomme Kittypet"" mauwde de poes spottend. De poes ademde de lucht kort in en zei, een beetje verbaasd: "Zo zo? Een boskatje! Was het leven te zwaar voor je? Ben je het komende leaf-bare maar gevlucht?" mauwde de poes. Ze lachte,, en Flamefall kon haar scherpe tanden zien blinken. Hij aarzelde geen seconde en dook op haar af. Dit had de poes duidelijk niet verwacht. Hij beet haar in haar flank, en er begon bloed uit te stromen. Ik kan, nee, ik moet dit winnen, dacht Flamefall.

Blueberry

De vurige kittypet sprong meteen op haar af en drukte haar tegen de grond, Blueberry krijste toen de kater zijn tanden in haar gewonde flank zette. Ze sprong omhoog en krabbelden achteruit. Ze kookte van woede, Nooit, Nooit zou ze verliezen van een domme poesiepoes. “Zo zeg, deze kittypet heeft lef.” spuugde ze luid. Ze ging zich echt niet laten kennen, maar ze ging echt niet verliezen van een kittypet!
Ze sprong op de kater af, met een enorme pijn in haar schouder, maar ze negeerde het. winnen. Was het enige wat door haar kop schoot. Ze ontblootte haar lange nagels en boorde ze diep in de rode vacht en met opengesperde bek dook ze op de nek van de oude clan kat af, hopend dat ze zijn vlezige nek kon doorbijten als een klein twijgje.

Beste Ryan,

Leuk om je ook in de RPG te zien!
Er is wel een puntje waar je even alert op moet zijn. Het is niet de bedoeling dat je omschrijft wat een andere kat doet, zonder dat dit nog is gebeurt. Dit is een vorm van powerplay, die als vervelend kan worden ervaren door diegene waarmee je post. Ook is het niet de bedoeling iemand haar verwondingen te bepalen. Als voorbeeld wat je wel zou kunnen doen: 'Hij beet naar haar flank.' Dan kan de ander zelf kiezen of de beet raak is of niet.

Mvg het team

"Zo zeg, deze Kittypet heeft lef." zij de Bloodclanner. De haat druipte van haar blik af. Zonder te aarzelen sprong ze op hem af en bewerkte zijn vacht met haar nagels. Met haar kaken wijd open dook ze op zijn nek af. Flamefall sprong echter opzij en vluchtte een paar vossenlengtes weg. Starclan, waar heb ik dit aan verdient? Ik wil nog niet dood! dacht hij. Hij begreep dat de Bloodclan poes aan de winnende hand was, en als hij niet snel iets deed hij zou sterven."Stop, dit is een nutteloos gevecht. We raken allebei gewond zonder reden. Alsjeblieft, hou op." smeekte hij de kat, in een poging haar te overtuigen.

Blueberry

"Stop dit is een nutteloos gevecht, we raken allebei gewond zonder reden. Alsjeblieft hou op!" jammerde de rode kittypet. Blueberry keek hem vals aan, lafaard dacht ze. "Och ben je bang poesie?" miauwde ze zielig en ze trok een pruillipje. Maar haar ogen nog steeds vol haat en pijn. Ze deed haar rechter poot omhoog om de druk op haar schouder te verlichten maar veel beter werd het niet. "Weet je waar je nu bent?" miauwde ze kalm. Pff hij moest is weten, dit was eigenlijk Bloodclan gebied. Ondanks dat die stomme kittypet hier woonde was het nog steeds hun gebied. Dus hij moest maar op sodemieteren.

"Och, ben je bang poesie?" vroeg de poes, en trok een pruillip. Eigenlijk wou Flamefall zich niet laten kennen, maar hij wist dat het niet verstandig was te blijven. "Weef je waar je nu bent?" vroeg de poes. Natuurlijk wist Flamefall dat. Bloodclan gebied. En als hij niet snel vluchtte, zouden er nog meer katten komen Snel rende hij weg. Hij draaide zich nog even snel om. "Ik ben nog niet klaar met jou." riep hij boos.

Blueberry

De kater rende weg, tuurlijk wist hij waar hij was. Elke kat wist dat, vanaf de jongste kitten. Bloodclan gebied was gevaarlijk voor sommige katten. "Ik ben nog niet klaar met jouw!" miauwde hij er achteraan. Blueberry proeste het uit, wat zou hij doen? Haar vemoorden? Haar wurgen? "Wat ga je doen dan lafaard?" vroeg ze droogjes. En ze hinkelde achter hem aan. Haar nagels uitgestrekt, klaar om de rode kat er nogmaals van langs te geven als dat nodig was.

"Wat ga je doen dan lafaard?" vroeg de poes spottend. Ze racete achter hem aan. Overhit dacht Flamefall na. Hij moest de poes kwijt zien te raken. Opeens kreeg hij een plannetje... als hij nou.. snel rende hij naar een twoleg tuin, terwijl hij weer iets dieper Bloodclan gebied in ging. Hij sprong over een hek. Ik ben er bijna... dacht hij.

Blueberry schreef:: Blueberry

Vol afschuw keek ze toe hoe de jongeling zijn pas versnelde en zijn blik wierp op een Two-leg huis. Met een soepele sprong lande hij aan de andere kant van het hek. Blueberry had moeite het tempo bij te houden maar ze ging door, de vorige keer had ze ook een kat laten ontsnappen nu niet. Niet dit keer! Snel keek ze naar de wat gammele schutting. Een gat! Ze zag een gat, ruim genoeg voor een kat om door heen te gaan. Ze hinkelde op drie-en-eenhalve poot naar het gat en wurgde zich door de opening. Het hout sneed langs haar wond en ze krijste luid. Laat dit het waard zijn. dacht ze. Haar blik viel op de rode kat, hij was bijna bij de two-leg deur. Ze gromde luid en stormde hem voorbij. Ze gebruikte haar pijnlijke schouder en alles brande en stak zo erg dat ze even dacht dat haar poot uit me kaar zou vliegen. Ze ging wat moeizaam voor de jonge kat staan. "En waar gaat meneer heen?" miauwde ze met op mekaar geklemde kaken. "Opdonderen schurft, ga van ons territorium af." ze gaf een zwiep met haar staart richting het einde van de two-leg huizen. Daar hoorde hij thuis.

Na een bloedstollende achtervolging haalde de poes hem in. Ze bleef voor hem staan. "En waar gaat meneer heen?" zei de poes. Tot nu toe ging alles volgens plan. "Opdonderen schurft, ga van ons territorium af.". De poes viel hem gelukkig nog niet aan. Nog even wachten... Opeens hoorde hij geblaf achter zich. Zijn plannetje had gewerkt! Hij sprong snel op een schutting. De hond had de Bloodclanner inmiddels in de gaten. "Veel succes nog!" riep hij haar lachend toe.

Blueberry

Blueberry sloeg een luide kreet, haar achtervolging had haar totaal uitgeput en het geblaf van de hond werd luider. Ze schelde de jonge kater uit met elk scheldwoord dat ze kende. "Stukvossenstront," snel hinkelde ze richting het gat, maar snel ging ze niet.
De hond kwam het hoekje omscheuren en kwam luid blaffend op haar af. "Help!" gilde ze, ze wist dat niemand haar zou kunnen helpen. Veel hulp van die rode kat kon ze niet verwachten. Ze rende rihting de bosjes waar de opening zat, maar ze struikelde over haar eigen poten en belande met haar neus in het zand.
Alles leek in slowmotion te gaan, de stinkende bek van de hond greep haar bij haar nek en schudde haar door mekaar als een stuk prooi. Zijn stinkende smerige tanden tot diep in haar flanken geboord. Bloed stroomde over haar flanken en nek heen, Blueberry kon niks maar wachten op de dood. Haar gezicht was verstard in een geluidloze gil. De pijn die haar schouder nu veroorzaakte brande door haar hele lichaam. Het duizelde haar en het bloed vloog in het rond. De hond boorde zijn tanden nog dieper in haar vlees.
Met een harde plof lande haar stramme lichaam op de grond, ze krijste het uit toen de hond haar bij haar kop vastpakte. Zijn tanden angstvallig dichtbij haar ogen en oren. Ze kneep haar ogen dicht en probeerde met haar laatste krachten de hond een krab te geven maar niks. Ze kon enkel hopen dat de hond zou loslaten. Hij beet door en zijn tanden boorde in haar kaak, ze voelde iets kraken maar wist niet wat
Na wat eindeloos leek te duren kwam het schelle geluid van two-leg gekrijs uit het huis. Blueberry was nog nooit zo blij geweest dat te horen. De hond liet haar meteen vallen en rende kwijlend het huis binnen.
Langzaam werd alles zwart, alles was een zwarte waas, ze hoorde niks meer, ze voelde niks meer. Nopes nada, ze deinde weg, ze bracht nog een proest uit en liet haar kop vallen.

*ze is niet dood though, bewusteloos.*

De hond slachtte de kat helemaal af. Toen een twoleg de hond naar binnen had geroepen, keek hij totaal verdwaasd naar de kat. Wat heb ik gedaan? dacht hij. Snel ging hij naast haar zitten. Ze ademde nog wel, maar was bewusteloos. De kat had hem dan wel aangevallen, maar alsnog was híj geen koelbloedige moordenaar. Haar een beetje verzorgen was het minste dat hij kon doen, besloot hij. Snel liep hij naar de dichtsbijzijnde framboosstruik en plukte er wat bladeren van. Hij had van de vroegere Thunderclan medicine cat geleerd dat die de pijn verzachtten. Snel kouwde hij ze voor en duwde ze in de bek van de kat. Na wat een hele maan leek had die ze doorgeslikt, nog steeds in een roes door de pijn. Hij stopte een stok in haar bek zodat ze daarop kon bijten als ze pijn had. Hij bleef nog even bij het lichaam wachtten. Ze kon hem namelijk toch niet aanvallen.

Blueberry

Niks dan pijn vloeide door haar heen, was ze dood? Was dit de hel die ze verdiende? Nee, langzaam opende ze haar ogen. Voorzich zag de kater, had hij haar geholpen? Ze voelde dat ze een tak in haar bek had, voorzichtig liet ze hem los en de stok rolde een stukje weg, haar mond zat vol bloed en ze tufte het voorzichtig uit. Haar kaak deed een enorme pijn van de beet die de hond haar had gegeven, zo was haar schouder. Het deed zoveel pijn, constant, dat ze het amper meer door had. Ze voelde zich zwierig en moe, alsof ze een hele maan had geslapen. Langzaam deed ze haar kop omhoog, ze waren nog steeds in de tuin, maar de hond was overduidelijk weg. "Wahs" sputterde ze. Ze wou vragen wat er precies gebeurt was. Hoelang ze had gelegen. Maar het enige wat ze uit kon brengen waren de piepjes en prutteltjes van kittens. Woesh..." miauwde ze zachtjes. Ze kon haar kaak amper bewegen... Opnieuw probeerde ze wat te zeggen, "Sa..." niks maar onverstaanbare letters door elkaar geprakt. Blueberry's ogen schoten vol paniek. Ze kon niet meer praten, haar kaak...

De poes ontwaakte langzaam. Ze probeerde te praten, maar kwamen enkel wat gekke geluidjes uit haar mond. Als dit zo blijft, kan ze nooit meer praten... dacht Flamefall geschrokken. Ze wist niet wat er tegen te doen. Ze keek snel de tuin rond naar kruiden, maar het enige wat een beetje kon helpen was de smeerwortel die onder een struik groeide, voor de rest was het allemaal nutteloos. Het enige probleempje was dat hij niet wist of ze dit moest eten of hij dit op de wond moest aanbrengen. Hij koos voor eten. Hij pakte wat smeerwortel een kauwde het voor. "Eet dit." gebood hij. Hij probeerde zelfverzeker te klinken, maar wist niet of dit ging werken. Snel zond hij een schietgebedje naar de Starclan.

Blueberry schreef:: Blueberry

De kater bood haar een vreemde plant aan, ze keek hem argwanend aan. Kon ze hem vertrouwen? Hij lokte haar immers in de val. "Eet dit." beval hij. Bluberry schudde haar kop, "Iks nie eet kuns." murmelde ze, het klonken als echte worden maar ook weer niet. Alsof ze een heel andere taal sprak. Ze was bang dat het altijd zo zou blijven, ze zou nooit een Young one krijger, ze zou niet meer kunnen communiceren. De elite zou haar dumpen als de elders die achter gelaten werden. Ze zou sterven. En vurig wenste ze dat de hond haar gedood had. Dan hoefte ze tenminste niet te leiden.
Ze opende haar mond een beetje, echt ver kreeg ze hem niet open. Maar het lukte soort van, "Kaach pijns." sputterde ze tegen de Kittypet, ondanks dat ze nog steeds de pik op hem had, hij had haar wel geholpen. Ze legde voorzichtig haar kop op de grond en voelde met haar goede poot haar kaak. Hij was wat gezwollen en de lichste aanraking deed intens veel pijn, maar ze zette door. Ze voelde nog een keer, tot aan haar nek. Toen aan haar andere kaak, aan de linker kant. De pijn was minder en het voelde veel... vlakker.
Hopeloos sloot ze haar ogen, haar kaak was verdraaid, of verbogen als het niet erger was. Ze zou nooit meer kunnen eten... Of goed praten, communiceren. Niks...

"Iks nie eet kuns. Kaach pijns." was het enige dat de kat kon uitbrengen. Misschien was dit een teken van de Starclan... misschien moest hij de smeerwortel toch maar op de wond aanbrengen. Langzaam smeerde hij het erop. "Ik denk dat je nooit meer goed kunt praten, het enige dat ik kan doen is de schade beperken." informeerde hij de poes. Kom, sta op. "Kom, sta op. Je moet je spiegelbeeld zien. " zei hij tegen de poes.

Blueberry

De kater bracht het gekke spul aan op haar kaak nadat hij op gekauwd had, het idee dat een kittypet het in zijn bek had gehad en vervolgens op haar vacht smeerde prikkelde haar, maar ze negeerde het. Als dit zou helpen dan was het goed, "Ik denk dat je nooit meer goed kunt praten, het enige dat ik kan doen is de schade beperken." zei hij. Blueberry slikte, precies wat ze verwacht had. Ze schudde enkel wat droevig haar kop. Niet eens haar schaduw leek op haar vroegere zelf. Vroeger had ze de kittypet in mekaar geslagen, gewurgd opengereten, maar nee. "Kom, sta op. Je moet je spiegelbeeld zien. " vervolgde hij. Blueberry keek hem aan, ze hoefde zichzelf niet te zien. Just de pain en haar hopeloosheid waren genoeg. Maar toch volgde ze. Hinkelent stapte ze door de opening in het hek, ze durfde geen enkel gewicht op haar schouder te leggen noch haar mond te bewegen. Het enige wat ze deed was slikken, verder vervoerde ze niet.
Opeens kreeg ze een ingeving, ondanks dat ze waarschijnlijk een kleine hersenschudding had opgelopen nadat de hond haar kop had open proberen te breken als een walnoot. Die kat, hij wist veel van kruidjes. Was hij een vroegere kruidenkat? Zoals hun gevangen van de Thunderclan. Cobra had gezegd dat ze heel bijzonder was, een kruidenkat had hij haar genoemd. Dus dan was deze, urg... Kittypet, ook een kuidenkatje?

*even ter info, Mistgaze is ontvoerd door de bloodclan en is gevangen genomen :3 Nadat ze had toegeven dat ze kittens had gehad met Rowanflight*

Onderwerp: Re: [flamefall] keep out the way.